ANDRZEJ BOBKOWSKI (1913 - 1961)
Urodził się 27.10.1913 r. w Wiener Neustadt (Austria), zmarł 26.06.1961 r. w Ciudad Gwatemala (Gwatemala).
Prozaik, diarysta, epistolograf
Jego ojciec był profesorem na Akademii w Wiedniu i generałem.
Dzieciństwo Bobkowski spędził m.in. w Lidzie, Wilnie, Warszawie, Toruniu.
Studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie (1933-1936)
Debiutował w 1933 r.: debiutował humoreską w piśmie „Tempo Dnia”
Przed wojną, w marcu 1939 r. wraz z żoną wyjechał do Paryża.
Podczas okupacji niemieckiej brał udział we francuskim ruchu oporu.
Po wojnie pracował w Księgarni Polskiej w Paryżu, później był magazynierem
YMCA.
Zaprzyjaźnił się wtedy z A. Chciukiem.
Wspólnie wtedy z Chciukiem redagowali pismo „Razem Młodzi Przyjaciele”.
Bobkowski jednocześnie redagował biuletyn informacyjny paryskiej placówki 2. Korpusu.
B. był związany z Polskim Ruchem Wolnościowym „Niepodległość i Demokracja” zał. przez wychodźców w Londynie. (Ruch ten protestował min. przeciw postanowieniom jałtańskim i poczdamskim).
Współpracował z organem NiD - tygodnikiem „Trybuna”.
W latach 40. sporo publikował w czasopismach krajowych:
w „Twórczości” (redagowanej przez K. Wykę)
w „Nowinach Literackich” (red. J. Iwaszkiewicz)
w „Tygodniku Powszechnym” (cykl reportaży Z dziennika podróży)
Przede wszystkim związany był (od 1947 r.) z paryską „Kulturą” oraz z
londyńskimi „Wiadomościami”.
W 1948 r. opuścił Francję, bo nie mógł żyć w Europie porażonej 2 totalitaryzmami.
Przeprowadził się do Gwatemali, na stałe.
Tam prowadził warsztat latających moteli samolotowych oraz sklep.
Założył klub modelarski (w którym skupił miejscową młodzież).
W 1955 r. odwiedził Szwecję (jako uczestnik konkursu modelarstwa lotniczego), Paryż, Monachium, Genewę.
Jego utwory:
Szkice piórkiem (frag. w „Twórczości”: 1947, całość: Paryż 1957),
Coco de Oro. Szkice i opowiadania (utwory zebrane pośmiertnie, Paryż 1970,
wyd. krajowe 1989),
Czarny piasek (ogł. w paryskiej „Kulturze”: 1959),
Listy (podał do druku w „Twórczości” [1984, 1986] Jan Zieliński, który też opracował wybór Listy 1946-1961 [Paryż 1997]),
Opowiadania i szkice (ukazały się w opracowaniu P. Kądzieli w 1994 r., rozproszone dotąd po czasopismach).
Kilka słów o utworach:
Szkice piórkiem - dziennik z lat 1940-1944 (najpierw w „T” 1947, potem całość: 1957), w którym B. zawarł przenikliwą diagnozę mitów i wartości kultury zachodnio-europejskiej, zwłaszcza francuskiej. Tło dla tej diagnozy stanowi barwny opis wędrówki po Francji upadającej w wojnie 1940 r. i opis życia w okupowanym Paryżu.
Coco de Oro - tu, podobnie jak w Szkicach piórkiem, dał wyraz rozczarowaniu do Europy i kultury europejskiej. Rozważał tu również dylematy powojennej emigracji polskiej oraz próbował dać lit. świadectwo życia diaspory polskiej w środkowej Ameryce
Czarny piasek - utwór dramatyczny
Opowiadania i szkice - ukazują różnorodność form wypowiedzi pisarza: od reportażu i dziennika podróżnego po szkic, esej i recenzję książkową.
Bobkowski był bardzo ceniony na emigracji (J. Czapski nazywał go „synem Conrada”, K. Wierzyński zaliczał do „najwspanialszych piór” emigr.).
W kraju długo ignorowany, w ostatnich latach ostatnich zaczęto się nim
interesować - stał się przedmiotem zainteresowania studentów oraz wybitnych
krytyków i historyków literatury).