KONSPEKT KATECHEZY
13.03.2007 r.
IMIĘ I NAZWISKO STUDENTA: Marcin Krycki ROK STUDIÓW: IV
KLASA: 5 d SZKOŁA: Szkoła Podstawowa nr 1, Szczecin al. Piastów 6
TEMAT: Rekolekcje - czym są i po co są?
CELE OPERACYJNE:
Uczeń:
wie czym są rekolekcje przeżywane we wspólnotach i parafii
rozumie pierwszorzędną rolę Ducha Świętego podczas rekolekcji oraz konieczność otwarcia się na Jego natchnienia
podejmuje wysiłek przeżycia zbliżających się rekolekcji wielkopostnych
Metody:
pogadanka,
praca w grupach,
scenka improwizowana.
Środki dydaktyczne:
Pismo Święte,
przykładowy plan rekolekcji seminaryjnych.
PODPIS OPIEKUNA PRAKTYK:
Przebieg lekcji:
PRZEBIEG LEKCJI |
METODY |
POMOCE |
Modlitwa: Ojcze nasz |
Wspólna modlitwa |
|
Przedstawienie tematu katechezy: Zbliżają się wasze rekolekcje wielkopostne, w których będziecie uczestniczyli w parafii OO. Jezuitów. Żeby ten czas nie był stracony chciałbym dziś powiedzieć wam kilka słów na temat istoty i celu rekolekcji. |
|
|
Na początku chcę zapytać: czym wg was są rekolekcje? |
Pytanie |
|
Scenka spontaniczna dotycząca Dawida i Batszeby. Wybieram 3 uczniów (Dawid, Batszeba, Uriasz) |
Scenka spontaniczna |
Załącznik 1 |
Na koniec pytam: Jak zachował się Dawid na początku, gdy zobaczył Batszebę? - Zgrzeszył zabijając jej męża, zachował się egoistycznie Jaka była rola Natana? - przekazał wolę Boga, pomógł w nawróceniu Dawida To były dla Dawida prawdziwe rekolekcje - zagubił w życiu pewne wartości i dzięki nauczaniu Natana odbył pokutę i nawrócił się. Najważniejsza w rekolekcjach jest przemiana naszego życia, najlepiej dzięki spowiedzi. |
|
|
Dzielę uczniów na 4 grupy. Rozdaję uczniom kartki z tekstami biblijnymi, mają oni wypisać jakie cechy posiada ten szczególny czas w życiu postaci biblijnych. Pomocą będą pogrubienia w tekście. Uczniowie powinni dojść do następujących wniosków, w rekolekcjach powinny wystąpić:
|
Praca w 4 grupach |
Załącznik 2 |
Również my w seminarium przeżywamy podobny czas rekolekcji, kiedy przez 3 dni zastanawiamy się nad swoim życiem, powołaniem, rozważamy Boże słowo. Jest to dobry czas na zebranie tego, co zagubiliśmy w pędzie życia. Ten czas ma 2 wymiary: indywidualny (własna modlitwa, rozważania) oraz wspólnotowy (nauki głoszone przez księdza do wszystkich na dany temat) |
Pogadanka |
Przykładowy plan rekolekcji seminaryjnych |
Rekolekcje szkolne są doskonałym czasem na przemianę swojego życia. Wasze rekolekcje będą specyficzne, nie będziecie mieli tak jak my w seminarium całkowitego milczenia i całego dnia szczegółowo rozplanowanego. Jednak będzie to czas wyjątkowy. Może ktoś z was usłyszy słowo, które go poruszy, przemieni, nawróci. Będziecie mieli czas na rachunek sumienia i spowiedź, spróbujcie to wykorzystać!!! Pamiętajcie, że rekolekcjonistą jest przede wszystkim Bóg i On będzie chciał w was działać, od was zależy czy się otworzycie na Jego działanie, czy będziecie uparci. |
Pogadanka |
|
Wiecie na czym polega prawdziwa mądrość i odwaga - na tym, że potrafię być sobą i nie dostosowuję się do głupoty, która mnie otacza. Jeden z filozofów powiedział kiedyś: „Miejcie odwagę posługiwać się rozumem” a nie swoimi egoistycznymi zachciankami. Spróbuj przemyśleć swoje postępowanie i skonfrontować to z wiarą, z nauką Kościoła. Może te rekolekcje dadzą ci na to czas i okazję. |
|
|
Notatka do zeszytu: Rekolekcje to pewien okres, przeżywany w odosobnieniu, indywidualnie lub wspólnotowo, wypełniony rozważaniami, słuchaniem Słowa Bożego, modlitwą, rachunkiem sumienia w celu dokonania odnowy swojego życia. |
Notatka do zeszytu |
Zeszyty |
Jeśli zostanie czas wolny, to uczniowie będą mieli czas na zadanie pytań dotyczących katechezy lub interesujących ich. |
Pytania uczniów |
|
Modlitwa: Chwała Ojcu... |
Wspólna modlitwa |
|
Załącznik 1 (por. 2 Sm 11,2-12,18)
Pewnego wieczora Dawid, podniósł się z posłania i chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył piękną kobietę. Była to Batszeba żona Uriasza Chetyty. Dawid postanowił że, zostanie ona jego żoną, więc chciał zabić jej męża.
Dawid napisał do dowódcy Joaba list takiej treści:
Dawid: «Postawcie Uriasza tam, gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem odstąpicie go, aby został ugodzony i zginął».
Uriasz walczy i ginie.
Żona Uriasza dowiedziawszy się, że Uriasz, jej mąż, umarł, bardzo go opłakiwała. Gdy czas żałoby przeminął, posłał po nią Dawid i sprowadził do swego pałacu. Została jego żoną i urodziła mu syna.
Postępek jednak, jakiego dopuścił się Dawid, nie podobał się Panu.
Bóg powołuje Natana: Natanie idź i nawróć tego grzesznika Dawida.
Pan posłał do Dawida proroka Natana, który powiedział:
Natan:
«W pewnym mieście było dwóch ludzi,
jeden był bogaczem, a drugi biedakiem.
Bogacz miał owce i wielką liczbę bydła,
biedak nie miał nic, prócz jednej małej owieczki, którą nabył.
On ją karmił i wyrosła przy nim wraz z jego dziećmi,
jadła jego chleb i piła z jego kubka,
spała u jego boku i była dla niego jak córka.
Raz przyszedł gość do bogacza,
lecz jemu żal było brać coś z owiec i własnego bydła,
czym mógłby posłużyć podróżnemu, który do niego zawitał.
Więc zabrał owieczkę owemu biednemu mężowi
i tę przygotował człowiekowi, co przybył do niego».
Dawid oburzył się i powiedział:
Dawid: «człowiek, który tego dokonał, jest winien śmierci».
Natan odpowiedział:
Natan: «Ty jesteś tym człowiekiem. To mówi Pan: Ja namaściłem cię na króla nad Izraelem. Czemu zlekceważyłeś słowo Pana, popełniając to, co złe w Jego oczach? Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza, a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę - zlekceważyłeś Mnie».
Dawid rzekł do Natana:
Dawid: «Zgrzeszyłem wobec Pana».
Natan odrzekł Dawidowi:
Natan: «Pan odpuszcza ci też twój grzech - nie umrzesz, lecz dlatego, że przez ten czyn odważyłeś się wzgardzić Panem, syn, który ci się urodzi, na pewno umrze».
Pan dotknął dziecko, które urodziła Dawidowi żona Uriasza, tak iż ciężko zachorowało. Dawid błagał Boga za chłopcem i zachowywał surowy post, a wróciwszy do siebie, całą noc leżał na ziemi. W siódmym dniu dziecko zmarło, a słudzy Dawida obawiali się powiadomić go, że dziecko umarło.
Załącznik 2
Rdz 12,1-8:
Pan rzekł do Abrama:
«Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. (...)».
Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot. (...) Gdy zaś przybyli do Kanaanu, (...) Pan, ukazawszy się Abramowi, rzekł: «Twojemu potomstwu oddaję właśnie tę ziemię». Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał. Stamtąd zaś przeniósł się na wzgórze na wschód od Betel i rozbił swój namiot pomiędzy Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla Pana i wzywał imienia Jego.
Wj 3,1-6:
Gdy Mojżesz pasał owce swego teścia, Jetry, kapłana Madianitów, zaprowadził [pewnego razu] owce w głąb pustyni i przyszedł do góry Bożej Horeb. Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. [Mojżesz] widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: «Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala?» Gdy zaś Pan ujrzał, że [Mojżesz] podchodził, żeby się przyjrzeć, zawołał Bóg do niego ze środka krzewu: «Mojżeszu, Mojżeszu!» On zaś odpowiedział: «Oto jestem».
1 Krl 19,3-7:
Wtedy Eliasz zląkłszy się, powstał i ratując się ucieczką, przyszedł do Beer-Szeby w Judzie i tam zostawił swego sługę, a sam na [odległość] jednego dnia drogi poszedł na pustynię. Przyszedłszy, usiadł pod jednym z janowców (...) A oto anioł, trącając go, powiedział mu: «Wstań, jedz!» Eliasz spojrzał, a oto przy jego głowie podpłomyk i dzban z wodą. Zjadł więc i wypił, i znów się położył. Powtórnie anioł Pański wrócił i trącając go, powiedział: «Wstań, jedz, bo przed tobą długa droga».
Łk 3,2-3:
Skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów.
Łk 4,1-4:
Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu [Świętym] na pustyni czterdzieści dni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie odczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem». Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek».