al. Piotr Buda, rok III, grupa NTK
Chrześcijańska droga doskonałości
VS 16-18
Odpowiedź dotycząca przestrzegania przykazań nie zadowala młodzieńca. Pyta dalej Jezusa: Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje? Rozmówca Jezusa dostrzega braki i ma świadomość, że daleko jeszcze do celu;
Jezus zaprasza do doskonałości: Jeżeli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną (Mt 19,21);
w tym świetle błogosławieństwa z Kazania na Górze mogą stać się odpowiedzią na pytanie młodzieńca: co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne? Błogosławieństwa nie mówią o konkretnych normach postępowania, ale ukazują życiową postawę i wewnętrzne usposobienie. Nie istnieje również rozdział między błogosławieństwami a przykazaniami. Jedne i drugie odwołują się do dobra i życia wiecznego. Właściwością błogosławieństw jest ukierunkowanie na postawę doskonałości;
przestrzeganie przykazań jest podłożem, na którym może się zrodzić pragnienie doskonałości. Młodzieniec, który przestrzegał wszystkie przykazania nie jest w stanie o własnych siłach uczynić następny krok. Aby przekroczyć tę barierę należy posiadać dojrzałą ludzką wolność: jeśli chcesz i otrzymać łaskę: przyjdź i chodź za Mną;
Jezus potwierdza istnienie więzi między wolnością a Prawem Bożym. Wolność człowieka i prawo Boże nie są sprzeczne, ale wzajemnie się do siebie odwołują. Przykazania służą praktykowaniu miłości o czym mówi św. Paweł: Kto bowiem miłuje swego brata wypełnił Prawo;
kto żyje według ciała odczuwa prawo Boże jako ciężar i ograniczenie lub zaprzeczenie własnej wolności. Kto zaś postępuje według Ducha odnajduje w prawie Bożym drogę czynnego okazywania miłości. Co więcej odczuwa wewnętrzne przynaglenie, które dla niego jest koniecznością, a nie przymusem, aby nie wypełniać minimum prawa, ale żyć jego pełnią. Dopóki żyjemy na ziemi doznajemy słabości, ale z pomocą przychodzi nam łaska Boża;
powołanie do miłości nie jest zastrzeżone do jakiejś grupy ludzi, ale jest skierowane do wszystkich. Przykazania, jak i zaproszenie Jezusa skierowane do młodzieńca, służą jednej i niepodzielnej miłości, która zawsze dąży do doskonałości.