DEWIACJA

Sprawozdanie nr 3

Gorzela Szymon

Domeradzka Paula

Nawigacja TM III

2012

W kadłubie statku indukuje się zmienny magnetyzm okrętowy (w stali miękkiej). Magnetyzm zaindukowany w sztabach pionowych jest proporcjonalny do wartości składowej pionowej magnetyzmu ziemskiego z. Podczas zmiany kursu statku nie zmienia się położenie biegunów magnetycznych w tych sztabach, z powodu ich stałego ułożenia w stosunku do linii sił pola magnetycznego. W rezultacie powstaje dewiacja półokrężna, podobna do tej, która wywołuje magnetyzm okrętowy stały.

Dewiacja półokrężna typu B2 wytwarzana jest przez sztaby pionowe ±c. Sztaba c wywołuje siłę składową P2. Stal miękka pionowa na półkuli północnej zostanie odwrotnie zaindukowana, niż na półkuli południowej. Dewiacja B2 ma przebieg sinusoidalny.

Dewiacja ćwierćokrężna typu D wytwarzana jest przez sztaby poziome typu ±e. Indukowany w poziomych sztabach stali miękkiej zmienny magnetyzm okrętowy, zmienia się na nowym kursie statku. Przyczyną tego jest nowe położenie tych sztab w stosunku do południka magnetycznego. Różny jest wpływ na igłę kompasową stali miękkiej symetrycznej i stali miękkiej niesymetrycznej; pierwsza z nich powoduje powstanie tylko dewiacji ćwierć okrężnej typu D, a druga wywołuje oprócz dewiacji ćwierćokrężnej dewiację stałą typa A.

Dewiacja przechyłowa

Dewiacja całkowita na statku przechylonym jest algebraiczną sumą dewiacji statku nieprzechylonego , powiększoną o dewiację przechyłową. Zatem zapis dewiacji całkowitej ma postać:

dev c = dev + dev p

dev c - dewiacja całkowita

dev - dewiacja statku nieprzechylonego

dev p - dewiacja statku przychylonego

Dewiacja przechyłowa oznacza wartość dewiacji powstałą w czasie przechyłu statku o dany kąt. Przyjmuje się że jest ona dodatnia, gdy północna część róży kompasowej odchyla się, w kierunku obniżonej burty ujemna zaś, gdy północna cześć różny odchyla się w kierunku podniesionej burty na kursie północnym.

Dewiacja przechyłowa jest różnicą kątową między namiarem kompasowym statku nieprzechylonego na obiekt stały a namiarem kompasowym na ten sam obiekt po przechyle statku będący na tym samym kursie kompasowym. Zapis ma postać:

dev p = NK - NK p | KK=constans

NK - namiar kompasowy bez przechyłu

NK p - namiar kompasowy po przechyle

KK - Kurs kompasowy

Ćwiczenie 1.

Dewiacja typu -B2 wywołana siłą wzdłużna -P2.

KM	KK	d1
0	1	-1
15	16	-1
30	31	-1
45	47	-2
60	61,5	-1,5
75	77	-2
90	93	-3
105	107	-2
120	124	-4
135	137,5	-2,5
150	152	-2
165	166	-1
180	180	0
195	195	0
210	209	1
225	223,5	1,5
240	238,5	1,5
255	254	1
270	267,5	2,5
285	283	2
300	297	3
315	313	2
330	328	2
345	344	1
360	360	0

Otrzymaliśmy współczynniki dewiacji B2 oraz C2.

B2=	( dE - dW )/2	-2,75
C2=	( dN - dS )/2	-0,5

Wartości siły ustawiające igłę kompasową w kierunku północy magnetycznej na statku.

k1	=	0,95
H	=	18,2
Hm	=	17,29
Z	=	46,1

Obliczyliśmy wartość składowej wzdłużnej zmiennego magnetyzmu okrętowego P2 oraz wartość składowej poprzecznej zmiennego magnetyzmu okrętowego Q2.

P2 =	(B2* Hm)/57,3	-0,829799
Q2 =	(C2* Hm)/57,3	-0,150873

Kąt alfa (a1) pomiędzy wektorami P2 i M2.

a1	= arctg[IQ2I/IP2I]		ABS Q2=	0,150873	Q2 =	-0,07461
			0,829799	0,802443	P2 =	-1,19372
			a1	10,30485	a1	190,3048
				quadrantal		full

Obliczono wartość składowej poziomej zmiennego magnetyzmu okrętowego M2.

M2 =

(P2^2+ Q2^2)^1/2

0,843403

Wartości c i f sztab pionowych c i f.

c =	P2/Z	-0,018
f =	Q2/Z	-0,003273

Wartości sił ustawiających Hk1, Hk2 i Hk. Wykonane obliczenia przedstawia tabela poniżej.

Hk1 =	[P2*sin(KK + δpz(B2))]/[sin(δpz(B2))]
dla KK = 000	Hk1 = Hm+ P2		16,4602
dla KK = 180	Hk1 = HM - P2		18,1198
Hk2 =	[Q2*cos(KK + δpz(C2))]/[sin(δpz(C2))]
dla KK = 090	Hk2 = Hm - Q2		17,44087
dla KK = 270	Hk2 = HM + Q2		17,13913
Hk =	[M2*sin(KK + δpz + )]/[sin(δpz)]
dla δpz = 0		Hk = Hm + M2	18,1334
dla δpz = 0		Hk = Hm - M2	16,4466

KK	P2	Q2	M2	a1	dpzB2	dpzC2	dpz	Hk1	Hk2	Hk
0	-0,830	-0,151	0,843	10,3	0,0	-0,5	-0,5	16,4602	17,29	16,46
15	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-0,7	-0,5	-1,2	16,49	17,33	16,52
30	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-1,4	-0,4	-1,8	16,57	17,36	16,64
45	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-1,9	-0,4	-2,3	16,70	17,40	16,80
60	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-2,4	-0,3	-2,6	16,86	17,42	16,99
75	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-2,7	-0,1	-2,8	17,06	17,43	17,21
90	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-2,8	0,0	-2,8	17,28	17,44	17,43
105	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-2,7	0,1	-2,5	17,49	17,43	17,64
120	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-2,4	0,3	-2,1	17,69	17,42	17,83
135	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-1,9	0,4	-1,6	17,87	17,40	17,98
150	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-1,4	0,4	-0,9	18,00	17,36	18,08
165	-0,830	-0,151	0,843	10,3	-0,7	0,5	-0,2	18,09	17,33	18,13
180	-0,830	-0,151	0,843	10,3	0,0	0,5	0,5	18,11980	17,29	18,12
195	-0,830	-0,151	0,843	10,3	0,7	0,5	1,2	18,09	17,25	18,05
210	-0,830	-0,151	0,843	10,3	1,4	0,4	1,8	18,00	17,21	17,93
225	-0,830	-0,151	0,843	10,3	1,9	0,4	2,3	17,87	17,18	17,76
240	-0,830	-0,151	0,843	10,3	2,4	0,3	2,6	17,69	17,16	17,56
255	-0,830	-0,151	0,843	10,3	2,7	0,1	2,8	17,49	17,14	17,34
270	-0,830	-0,151	0,843	10,3	2,8	0,0	2,8	17,28	17,14	17,12
285	-0,830	-0,151	0,843	10,3	2,7	-0,1	2,5	17,06	17,14	16,92
300	-0,830	-0,151	0,843	10,3	2,4	-0,3	2,1	16,86	17,16	16,74
315	-0,830	-0,151	0,843	10,3	1,9	-0,4	1,6	16,70	17,18	16,59
330	-0,830	-0,151	0,843	10,3	1,4	-0,4	0,9	16,57	17,21	16,49
345	-0,830	-0,151	0,843	10,3	0,7	-0,5	0,2	16,49	17,25	16,45
360	-0,830	-0,151	0,843	10,3	0,0	-0,5	-0,5	16,46	17,29	16,46

Wnioski:

Wartości dewiacji półokrężnej typu B2 mają przebieg sinusoidalny. Wartość współczynnika B2 zależy od parametrów magnetycznych sztaby c oraz od kąta inklinacji linii sił. Siła indukcji w sztabie c zależy od szerokości magnetycznej. W trakcie pomiarów zauważyliśmy pojawienie się magnetyzmu typu C2. Prawdopodobną przyczyną jego powstania było pojawienie się tego typu magnetyzmu w sztabie c.

Dewiacja typu B2 i C2 po kompensacji

Przebieg kompensacji:

1. Ustawiono sztabę kompensacyjną na dziobie

2. Włożono korektor Flindersa

3. Ustawiono dewiaskop na KM=090

4. Ustawiono dewiaskop na KM=270

KM	KK	d
0	0,5	0
15	15,5	-0,5
30	27,5	2,5
45	42	3
60	57,5	2,5
75	73	2
90	89	1
105	104,5	0,5
120	121	-1
135	135,5	-0,5
150	151	-1
165	166	-1
180	180	0
195	195	0
210	209,5	0,5
225	225,5	-0,5
240	240,5	-0,5
255	256	-1
270	272	-2
285	287	-2
300	303	-3
315	318	-3
330	332,5	-2,5
345	346	-1
360	360	0

Otrzymaliśmy współczynniki dewiacji B2 oraz C2.

B2=	( dE - dW )/2	1,5
C2=	( dN - dS )/2	0

Wartości siły ustawiające igłę kompasową w kierunku północy magnetycznej na statku.

k1	=	0,95
H	=	18,2
Hm	=	17,29
Z	=	46,1

Obliczyliśmy wartość składowej wzdłużnej zmiennego magnetyzmu okrętowego P2 oraz wartość składowej poprzecznej stałego magnetyzmu okrętowego Q2.

P2 =	(B2* Hm)/57,3	0,452618
Q2 =	(C2* Hm)/57,3	0

Kąt alfa (a1) pomiędzy wektorami P2 i M2.

a1	= arctg[IQ2I/IP2I]		ABS Q2=	0	Q2 =	-0,07461
			ABS P2=	0,452618	P2 =	-1,19372
			a1	0	a1	180
				quadrantal		full

Obliczono wartość składowej poziomej zmiennego magnetyzmu okrętowego M2.

M2 =

(P2^2+ Q2^2)^1/2

0,452618

Wartości c i f sztab pionowych c i f.

c =	P2/Z	0,009818
f =	Q2/Z	0

Wartości sił ustawiających Hk1, Hk2 i Hk. Wykonane obliczenia przedstawia tabela poniżej.

Hk1 =	[P2*sin(KK + δpz(B2))]/[sin(δpz(B2))]
dla KK = 000	Hk1 = Hm+ P2		17,74262
dla KK = 180	Hk1 = HM - P2		16,83738
Hk2 =	[Q2*cos(KK + δpz(C2))]/[sin(δpz(C2))]
dla KK = 090	Hk2 = Hm - Q2		17,29
dla KK = 270	Hk2 = HM + Q2		17,29
Hk =	[M2*sin(KK + δpz + )]/[sin(δpz)]
dla δpz = 0		Hk = Hm + M2	17,7426
dla δpz = 0		Hk = Hm - M2	16,83738

KK	P2	Q2	M2	a1	dpzB2	dpzC2	dpz	Hk1	Hk2	Hk
0	0,453	-0,075	0,459	9,5	0,0	-0,3	-0,3	17,74262	17,29	17,74
15	0,453	-0,075	0,459	9,5	0,4	-0,2	0,1	17,73	17,31	17,75
30	0,453	-0,075	0,459	9,5	0,8	-0,2	0,5	17,68	17,33	17,72
45	0,453	-0,075	0,459	9,5	1,1	-0,2	0,9	17,61	17,34	17,66
60	0,453	-0,075	0,459	9,5	1,3	-0,1	1,2	17,51	17,35	17,58
75	0,453	-0,075	0,459	9,5	1,4	-0,1	1,4	17,40	17,36	17,48
90	0,453	-0,075	0,459	9,5	1,5	0,0	1,5	17,28	17,37	17,36
105	0,453	-0,075	0,459	9,5	1,4	0,1	1,5	17,17	17,36	17,24
120	0,453	-0,075	0,459	9,5	1,3	0,1	1,4	17,06	17,35	17,12
135	0,453	-0,075	0,459	9,5	1,1	0,2	1,2	16,97	17,34	17,02
150	0,453	-0,075	0,459	9,5	0,8	0,2	1,0	16,90	17,33	16,93
165	0,453	-0,075	0,459	9,5	0,4	0,2	0,6	16,85	17,31	16,87
180	0,453	-0,075	0,459	9,5	0,0	0,3	0,3	16,83738	17,29	16,84
195	0,453	-0,075	0,459	9,5	-0,4	0,2	-0,1	16,85	17,27	16,83
210	0,453	-0,075	0,459	9,5	-0,8	0,2	-0,5	16,90	17,25	16,86
225	0,453	-0,075	0,459	9,5	-1,1	0,2	-0,9	16,97	17,24	16,91
240	0,453	-0,075	0,459	9,5	-1,3	0,1	-1,2	17,06	17,22	16,99
255	0,453	-0,075	0,459	9,5	-1,4	0,1	-1,4	17,17	17,22	17,10
270	0,453	-0,075	0,459	9,5	-1,5	0,0	-1,5	17,28	17,21	17,21
285	0,453	-0,075	0,459	9,5	-1,4	-0,1	-1,5	17,40	17,22	17,33
300	0,453	-0,075	0,459	9,5	-1,3	-0,1	-1,4	17,51	17,22	17,45
315	0,453	-0,075	0,459	9,5	-1,1	-0,2	-1,2	17,61	17,24	17,55
330	0,453	-0,075	0,459	9,5	-0,8	-0,2	-1,0	17,68	17,25	17,64
345	0,453	-0,075	0,459	9,5	-0,4	-0,2	-0,6	17,73	17,27	17,71
360	0,453	-0,075	0,459	9,5	0,0	-0,3	-0,3	17,29	17,29	17,74
0	0,453	-0,075	0,459	9,5	0,0	-0,3	-0,3	17,74262	17,29	17,74

Wnioski:

Na podstawie wykresów możemy stwierdzić, że błędy spowodowane są wleczeniem igły (mały czas ustawiania dla igły) oraz błędem paralaksy. Możemy powiedzieć, że Flinders pogorszył sytuację, co spowodowane jest tym, że ma on swój potencjał różny od potencjału sztaby( powinny iść do pieca ;))

Dewiacja zmniejszyła się o 1* , nie uzyskaliśmy `kobiecych' kształtów po kompensacji. Dewiacja zmienia się skokowo, przy zmianie KK, co skutkuje brakiem możliwości przewidywania. Siły pola magnetycznego wychodzące ze sztaby -c stwarzają oprócz dewiacji B2 charakterystycznej dla siebie, również dewiację charakterystyczną dla sztaby f. Jednak po kompensacji udało nam się uporać z tym problemem.

Sztaba -e:

KM	KK	d
0	0,5	0
15	15,5	-0,5
30	27,5	2,5
45	42	3
60	57,5	2,5
75	73	2
90	89	1
105	104,5	0,5
120	121	-1
135	135,5	-0,5
150	151	-1
165	166	-1
180	180	0
195	195	0
210	209,5	0,5
225	225,5	-0,5
240	240,5	-0,5
255	256	-1
270	272	-2
285	287	-2
300	303	-3
315	318	-3
330	332,5	-2,5
345	346	-1
360	360	0

D =	[( dNE + dSW ) - ( δSE + δNW )]/4			2,125
E =	[( dN + dS ) - ( δE + δW )]/4			-0,5
A =	[ dN + dNE + δE + δSE + δS + δSW + δW + δNW )] / 8			1,03125

Poniższe równania zostały wykonane dla KK co 15 stopni. Wyniki znajdują się w tabeli poniżej.

dc D =	D* sin(2KK)
dc(E+A) =	A+ E* cos(2KK)
dC =	dc D +	dc(E+A)
Fe = (Hm* sinδc (D) ) / cos (KK) Fb = (Hm* sinδc (E+A) ) / sin KK

K	dc(D)	dc(E)	dc(A)	dc(E+A)	dc =(D)+(E+A)	Fe	Fb	M3
0	0,0	-0,5	1,4	0,9	0,9	0,000	0,000	0,000
15	1,1	-0,4	1,4	1,0	2,1	0,332	1,171	1,217
30	1,8	-0,3	1,4	1,2	3,0	0,641	0,717	0,962
45	2,1	0,0	1,4	1,4	3,6	0,907	0,613	1,095
60	1,8	0,3	1,4	1,7	3,5	1,110	0,588	1,257
75	1,1	0,4	1,4	1,9	2,9	1,239	0,584	1,370
90	0,0	0,5	1,4	1,9	1,9	1,283	0,585	1,409
105	-1,1	0,4	1,4	1,9	0,8	1,239	0,584	1,370
120	-1,8	0,3	1,4	1,7	-0,2	1,110	0,588	1,257
135	-2,1	0,0	1,4	1,4	-0,7	0,907	0,613	1,095
150	-1,8	-0,3	1,4	1,2	-0,7	0,641	0,717	0,962
165	-1,1	-0,4	1,4	1,0	-0,1	0,332	1,171	1,217
180	0,0	-0,5	1,4	0,9	0,9	0,000	0,000	0,000
195	1,1	-0,4	1,4	1,0	2,1	-0,332	-1,171	1,217
210	1,8	-0,3	1,4	1,2	3,0	-0,641	-0,717	0,962
225	2,1	0,0	1,4	1,4	3,6	-0,907	-0,613	1,095
240	1,8	0,3	1,4	1,7	3,5	-1,110	-0,588	1,257
255	1,1	0,4	1,4	1,9	2,9	-1,239	-0,584	1,370
270	0,0	0,5	1,4	1,9	1,9	-1,283	-0,585	1,409
285	-1,1	0,4	1,4	1,9	0,8	-1,239	-0,584	1,370
300	-1,8	0,3	1,4	1,7	-0,2	-1,110	-0,588	1,257
315	-2,1	0,0	1,4	1,4	-0,7	-0,907	-0,613	1,095
330	-1,8	-0,3	1,4	1,2	-0,7	-0,641	-0,717	0,962
345	-1,1	-0,4	1,4	1,0	-0,1	-0,332	-1,179	1,225
360	0,0	-0,5	1,4	0,9	0,9	0,000	0,000	0,000

Hk1 =	[ Hm * sin((90+KK) + δc(D))] / [cos(KK)]
Hk2 =	[ Hm * sin((180-KK )+ dc(E+A))] / [ sin(KK)]

Otrzymaliśmy wyniki:

KK	Hm	Fa	Fd	M3	dc(D)	dc(E+A)	Hk1	Hk2
0	17,290	0,000	0,000	0,0	0,0	0,9	17,290	17,29
15	17,290	0,332	1,171	1,2	1,1	1,0	17,20	16,16
30	17,290	0,641	0,717	1,0	1,8	1,2	16,96	16,67
45	17,290	0,907	0,613	1,1	2,1	1,4	16,64	16,85
60	17,290	1,110	0,588	1,3	1,8	1,7	16,32	16,99
75	17,290	1,239	0,584	1,4	1,1	1,9	16,09	17,13
90	17,290	1,283	0,585	1,4	0,0	1,9	16,01	17,28
105	17,290	1,239	0,584	1,4	-1,1	1,9	16,09	17,43
120	17,290	1,110	0,588	1,3	-1,8	1,7	16,32	17,58
135	17,290	0,907	0,613	1,1	-2,1	1,4	16,64	17,72
150	17,290	0,641	0,717	1,0	-1,8	1,2	16,96	17,91
165	17,290	0,332	1,171	1,2	-1,1	1,0	17,20	18,42
180	17,290	0,000	0,000	0,0	0,0	0,9	17,290	17,29
195	17,290	-0,332	-1,171	1,2	1,1	1,0	17,20	16,16
210	17,290	-0,641	-0,717	1,0	1,8	1,2	16,96	16,67
225	17,290	-0,907	-0,613	1,1	2,1	1,4	16,64	16,85
240	17,290	-1,110	-0,588	1,3	1,8	1,7	16,32	16,99
255	17,290	-1,239	-0,584	1,4	1,1	1,9	16,09	17,13
270	17,290	-1,283	-0,585	1,4	0,0	1,9	16,01	17,28
285	17,290	-1,239	-0,584	1,4	-1,1	1,9	16,09	17,43
300	17,290	-1,110	-0,588	1,3	-1,8	1,7	16,32	17,58
315	17,290	-0,907	-0,613	1,1	-2,1	1,4	16,64	17,72
330	17,290	-0,641	-0,717	1,0	-1,8	1,2	16,96	17,91
345	17,290	-0,332	-1,179	1,2	-1,1	1,0	17,20	18,42
360	17,290	0,000	0,000	0,0	0,0	0,9	17,29	17,29

Wnioski:

Na podstawie wyników można zauważyć nikłe ślady dewiacji ćwierćokrężnej. Krzywa w przebiegu przypomina bardziej cosinusoidę. Dewiacja D powinna być w granicach 1 stopnia. Obecność A i E oznacza, że sztaba e zaindukowała siły charakterystyczne dla sztab b i d.

Kompensacja dewiacji typu D, powinna odbyć się za pomocą kul kompensacyjnych. Należałoby ustawić dewiaskop na kursach SE i SW i zminimalizowaćdewiację wywołaną sztabą -e. Nie bylibyśmy w stanie skompensować dewiacji A i E.

Ćwiczenie 3 Dewiacja przechyłowa

1.Zmierzono dewiację dla statku bez przechyłu.

2.Zmierzono dewiację dla statku przechylonego 10 stopni LB.

3.Skompensowaliśmy dewiację dla statku przechylonego.

4.Skompensowaliśy dewiację dla statku nieprzechylonego.

przechył:	prosto		przechył:	lewa
i(0)=	0	δp 0	i(1) =	-10		δp i(1)
KM	KK	d1	KM	KK	d2
0	-8	8,0	0	-5	5,0	-3,0
45	36	9,0	45	39	6,0	-3,0
90	93	-3,0	90	93	-2,5	0,5
135	143	-8,0	135	140	-5,0	3,0
180	185	-4,5	180	183	-3,0	1,5
225	225	0,5	225	222	3,0	2,5
270	266	4,0	270	265	5,5	1,5
315	306	9,0	315	309	6,0	-3,0
360	350	10,5	360	354	6,0	-4,5

Obliczono współczynnik dewiacji przechyłowej:

J = - (δp / i1) /cos KK
Lp	KK	dp i(1)	J
01	0	-3,0	-0,30
02	45	-3,0	-0,42
03	90	0,5	0,00
04	135	3,0	-0,42
05	180	1,5	-0,15
06	225	2,5	-0,35
07	270	1,5	0,00
08	315	-3,0	-0,42
09	360	-4,5	-0,45
		Jśr =-	-0,281

Obliczono parametr Ke z poniższego wzoru dla sztaby -e:

D =[( dNE + dSW ) - ( dSE + dNW )]/4

Ke= (D* 2* l1)/57,3

D =	[( dNE + dSW ) - ( δSE + δNW )]/4			D=2,125
Ke=	(D* 2* l1)/57,3			Ke=0,07

Wartość składowej pionowej R

R =

Ke * Z - H*J* l1

R=8,1

Obliczamy ze wzoru:

δp® =	57,3*R*sin(i)*cosKK/(H*1)
δp(e)=	57,3*Ke*Z*sin(i)*cosKK/(H*1)

Otrzymano wyniki:

KK	R	i	H	1	Ke	Z	δp®	δp(e)	δp(R+e)
0	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	4,7	1,9	6,5
15	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	4,5	1,8	6,3
30	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	4,0	1,6	5,7
45	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	3,3	1,3	4,6
60	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	2,3	0,9	3,3
75	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	1,2	0,5	1,7
90	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	0,0	0,0	0,0
105	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-1,2	-0,5	-1,7
120	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-2,3	-0,9	-3,3
135	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-3,3	-1,3	-4,6
150	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-4,0	-1,6	-5,7
165	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-4,5	-1,8	-6,3
180	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-4,7	-1,9	-6,5
195	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-4,5	-1,8	-6,3
210	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-4,0	-1,6	-5,7
225	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-3,3	-1,3	-4,6
240	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-2,3	-0,9	-3,3
255	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	-1,2	-0,5	-1,7
270	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	0,0	0,0	0,0
285	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	1,2	0,5	1,7
300	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	2,3	0,9	3,3
315	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	3,3	1,3	4,6
330	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	4,0	1,6	5,7
345	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	4,5	1,8	6,3
360	-8,10	-10	18,2	0,95	-0,07	46,1	4,7	1,9	6,5

Qp =	Ke * Z * sin(i) + R * sin(i)	1,971
Hk1 =	[ Hm * cos(KK + δp(R))] / [cos(KK)]
Hk2 =	[ Hm * cos(KK + dp(e))] / [ cos(KK)]
Hk =	[Hm*cos(KK + dp] / [cos(KK)]

KK	Hm	dp(R)	dp(e)	d p	Hk1	Hk2	Hk
0	17,290	4,7	1,9	6,5	17,23	17,28	17,18
15	17,290	4,5	1,8	6,3	16,87	17,14	16,68
30	17,290	4,0	1,6	5,7	16,54	17,00	16,22
45	17,290	3,3	1,3	4,6	16,27	16,89	15,84
60	17,290	2,3	0,9	3,3	16,06	16,80	15,56
75	17,290	1,2	0,5	1,7	15,93	16,74	15,38
90	17,290	0,0	0,0	0,0	15,88	16,73	15,32
105	17,290	-1,2	-0,5	-1,7	15,93	16,74	15,38
120	17,290	-2,3	-0,9	-3,3	16,06	16,80	15,56
135	17,290	-3,3	-1,3	-4,6	16,27	16,89	15,84
150	17,290	-4,0	-1,6	-5,7	16,54	17,00	16,22
165	17,290	-4,5	-1,8	-6,3	16,87	17,14	16,68
180	17,290	-4,7	-1,9	-6,5	17,23	17,28	17,18
195	17,290	-4,5	-1,8	-6,3	17,60	17,43	17,69
210	17,290	-4,0	-1,6	-5,7	17,95	17,57	18,19
225	17,290	-3,3	-1,3	-4,6	18,26	17,68	18,63
240	17,290	-2,3	-0,9	-3,3	18,49	17,78	18,97
255	17,290	-1,2	-0,5	-1,7	18,65	17,83	19,19
270	17,290	0,0	0,0	0,0	18,70	17,85	19,26
285	17,290	1,2	0,5	1,7	18,65	17,83	19,19
300	17,290	2,3	0,9	3,3	18,49	17,78	18,97
315	17,290	3,3	1,3	4,6	18,26	17,68	18,63
330	17,290	4,0	1,6	5,7	17,95	17,57	18,19
345	17,290	4,5	1,8	6,3	17,60	17,43	17,69
360	17,290	4,7	1,9	6,5	17,23	17,28	17,18

PO KOMPENSACJI:

przechył:	prosto		przechył:	lewa
i(0)=	0	δp 0	i(1) =	-10		δp i(1)
KM	KK	d1	KM	KK	d2
0	-8	8	0	-8	8	0
45	36,5	8,5	45	34	11	2,5
90	94,5	-4,5	90	94	-4	0,5
135	145	-10	135	145,5	-10,5	-0,5
180	185	-5	180	188	-8	-3
225	225,5	-0,5	225	227,5	-2,5	-2
270	265	5	270	265	5	0
315	309,5	5,5	315	306	9	3,5
360	351	9	360	349,5	10,5	1,5

Obliczono współczynnik dewiacji przechyłowej.

J = - (δp / i1) /cos KK
Lp	KK	dp i(1)	J
01	0	0,0	0,00
02	45	2,5	0,35
03	90	0,5	0,00
04	135	-0,5	0,07
05	180	-3,0	0,30
06	225	-2,0	0,28
07	270	0,0	0,00
08	315	3,5	0,49
09	360	1,5	0,15
		Jśr =	0,1836

D =	[( dNE + dSW ) - ( δSE + δNW )]/4					D=3,125
Ke=	(D* 2* l1)/57,3					Ke=0,1
R =	Ke * Z - H*J* l1	R=1,6

Otrzymano wyniki:

KK	R	i	H	1	Ke	Z	δp®	δp(e)	δp(R+e)
0	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,9	2,7	3,7
15	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,9	2,7	3,5
30	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,8	2,4	3,2
45	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,7	1,9	2,6
60	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,5	1,4	1,8
75	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,2	0,7	1,0
90	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,0	0,0	0,0
105	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,2	-0,7	-1,0
120	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,5	-1,4	-1,8
135	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,7	-1,9	-2,6
150	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,8	-2,4	-3,2
165	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,9	-2,7	-3,5
180	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,9	-2,7	-3,7
195	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,9	-2,7	-3,5
210	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,8	-2,4	-3,2
225	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,7	-1,9	-2,6
240	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,5	-1,4	-1,8
255	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	-0,2	-0,7	-1,0
270	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,0	0,0	0,0
285	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,2	0,7	1,0
300	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,5	1,4	1,8
315	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,7	1,9	2,6
330	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,8	2,4	3,2
345	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,9	2,7	3,5
360	-1,60	-10	18,2	0,95	-0,10	46,1	0,9	2,7	3,7

KK	Hm	dp(R)	dp(e)	d p	Hk1	Hk2	Hk
0	17,290	0,9	2,7	3,7	17,29	17,27	17,25
15	17,290	0,9	2,7	3,5	17,22	17,06	16,97
30	17,290	0,8	2,4	3,2	17,15	16,86	16,71
45	17,290	0,7	1,9	2,6	17,09	16,69	16,49
60	17,290	0,5	1,4	1,8	17,05	16,57	16,32
75	17,290	0,2	0,7	1,0	17,02	16,49	16,22
90	17,290	0,0	0,0	0,0	17,01	16,46	16,18
105	17,290	-0,2	-0,7	-1,0	17,02	16,49	16,22
120	17,290	-0,5	-1,4	-1,8	17,05	16,57	16,32
135	17,290	-0,7	-1,9	-2,6	17,09	16,69	16,49
150	17,290	-0,8	-2,4	-3,2	17,15	16,86	16,71
165	17,290	-0,9	-2,7	-3,5	17,22	17,06	16,97
180	17,290	-0,9	-2,7	-3,7	17,29	17,27	17,25
195	17,290	-0,9	-2,7	-3,5	17,36	17,49	17,54
210	17,290	-0,8	-2,4	-3,2	17,43	17,69	17,82
225	17,290	-0,7	-1,9	-2,6	17,49	17,87	18,06
240	17,290	-0,5	-1,4	-1,8	17,53	18,00	18,24
255	17,290	-0,2	-0,7	-1,0	17,56	18,09	18,36
270	17,290	0,0	0,0	0,0	17,57	18,12	18,40
285	17,290	0,2	0,7	1,0	17,56	18,09	18,36
300	17,290	0,5	1,4	1,8	17,53	18,00	18,24
315	17,290	0,7	1,9	2,6	17,49	17,87	18,06
330	17,290	0,8	2,4	3,2	17,43	17,69	17,82
345	17,290	0,9	2,7	3,5	17,36	17,49	17,54
360	17,290	0,9	2,7	3,7	17,29	17,27	17,25

Wnioski:

W celu skompensowania dewiacji całkowitej statku, należy najpierw skompensować dewiację przechyłową, a dopiero po dokonaniu tego skompensować statek płynący bez przechyłu. Jest to logiczne ponieważ wynika z zależności DEV_cał.=dev_evenkeel+dev_przech. Tzn. po kompensacji dewiacji na przechylonym statku nasze KK wynoszą w przybliżeniu tyle, ile KK statku nieprzechylonego i nieskompensowanego.

Niedokładności wykresów wynikają z kilku przyczyn

- szybkości manewrowania dewiaskopem

- błędu Gaussa

- błędu paralaksy

- braku alkoholu w kociołku

- wpływu metalowych elementów

- wpływem instalacji elektrycznej w ścianach

- możliwe błędne namagnesowanie się magnesów wynikające z niewłaściwego użytkowania

---