POLITECHNIKA POZNAŃSKA Instytut Elektroenergetyki Zakład Wysokich Napięć i Materiałów Elektrotechnicznych |
||
Badanie układów iskiernikowych powietrznych - układ płaski i walcowy. |
||
Rok akad.: 2004/2005 |
Wykonujący ćwiczenie: |
Nr ćwiczenia:
|
Wydział: Elektryczny |
|
|
Rodz. stud.: Dzienne |
|
Data wykonania ćwiczenie: 25 maja 2005 |
Kierunek: Elektrotechnika |
|
|
Specjalność: Elektroenergetyka |
|
Data oddania sprawozdania: 14 czerwiec 2005 |
Profil: |
|
Ocena: |
Uwagi:
|
Wstęp.
Iskiernik jest najprostszym ochronnikiem. Składa się z dwóch elektrod rozdzielonych dielektrykiem gazowym, zwykle powietrznym. Odstęp elektrod - zwany przerwą iskrową - jest regulowany w zależności od wymaganego poziomu ochronny. Zapłon iskiernika powoduje iskrowe lub łukowe zwarcie elektrod i dwustopniowe ograniczenie napięcia: najpierw do napięcia wywołującego zapłon, a następnie do napięcia obniżonego, wynikającego ze spadków napięć w przerwie iskrowej i na impedancji obwodu iskiernika.
Różne rozwiązania konstrukcyjne iskierników wynikają z ich przeznaczenia i wymaganych właściwości ochronnych.
Spełnienie podstawowej funkcji iskierników, polegającej na ujęciu fali przepięciowej na wymaganym poziomie i na lokalizacji przeskoku iskrowego (z odsunięciem łuku od powierzchni izolatora), następuje dzięki odpowiednio dobranym przerwom iskrowym.
Warunki atmosferyczne.
T = 298,15 K
p = 1017 hPa
Iskiernik płaski z izolacją powietrzną.
Tabela pomiarowa.
Lp. |
a |
Up1 |
Up2 |
Up3 |
Upśr |
Up |
Upn |
Epn |
|
[cm] |
V |
V |
V |
V |
kV |
kV |
kV/cm |
1 |
1,5 |
40 |
42 |
42 |
41,333 |
20,667 |
20,947 |
13,965 |
2 |
2 |
51 |
53 |
53 |
52,333 |
26,167 |
26,522 |
13,261 |
3 |
2,5 |
90 |
90 |
98 |
92,667 |
46,333 |
46,962 |
18,785 |
4 |
3 |
121 |
121 |
122 |
121,33 |
60,667 |
61,49 |
20,497 |
5 |
3,5 |
132 |
144 |
146 |
140,67 |
70,333 |
71,288 |
20,368 |
Przykładowe obliczenia.
Wykres Upn, Epn = f(a)
Iskiernik płaski z izolacją uwarstwioną.
Tabela pomiarowa.
Lp. |
a |
a2 |
Up1 |
Up2 |
Up3 |
Upśr |
Up |
Upn |
Upn' |
|
[cm] |
[cm] |
V |
V |
V |
V |
kV |
kV |
kV |
1 |
3 |
0,5 |
104 |
106 |
110 |
106,67 |
53,333 |
54,057 |
78,752 |
2 |
3 |
1 |
106 |
98 |
96 |
100 |
50 |
50,679 |
67,504 |
3 |
3 |
1,5 |
80 |
78 |
80 |
79,333 |
39,667 |
40,205 |
56,256 |
4 |
3 |
2 |
70 |
74 |
68 |
70,667 |
35,333 |
35,813 |
45,008 |
5 |
3 |
2,5 |
90 |
94 |
96 |
93,333 |
46,667 |
47,3 |
33,76 |
Przykładowe obliczenia.
Wykres Upn, Upn' = f(a2)
Iskiernik walcowy.
Tabela pomiarowa.
Lp. |
2R |
r |
U01 |
U02 |
U03 |
U0śr |
U0n |
E0n |
Up1 |
Up2 |
Up3 |
Upœr |
Up |
Upn |
|
[cm] |
[cm] |
V |
V |
V |
V |
kV |
kV/cm |
V |
V |
V |
V |
kV |
kV |
1 |
15 |
1 |
68 |
62 |
66 |
65,333 |
32,667 |
16,213 |
100 |
118 |
120 |
112,667 |
56,333 |
57,098 |
2 |
15 |
1,5 |
64 |
62 |
60 |
62 |
31 |
12,841 |
118 |
116 |
116 |
116,667 |
58,333 |
59,125 |
3 |
15 |
2 |
62 |
62 |
60 |
61,333 |
30,667 |
11,601 |
110 |
110 |
108 |
109,333 |
54,667 |
55,409 |
4 |
15 |
2,5 |
60 |
58 |
60 |
59,333 |
29,667 |
10,802 |
98 |
98 |
96 |
97,333 |
48,667 |
49,327 |
5 |
15 |
3 |
64 |
60 |
62 |
62 |
31 |
11,277 |
94 |
94 |
94 |
94 |
47 |
47,638 |
6 |
15 |
3,5 |
62 |
58 |
60 |
60 |
30 |
11,247 |
82 |
88 |
88 |
86 |
43 |
43,584 |
7 |
15 |
4 |
60 |
60 |
62 |
60,667 |
30,333 |
12,064 |
82 |
80 |
78 |
80 |
40 |
40,543 |
8 |
15 |
5,5 |
48 |
48 |
48 |
48 |
24 |
14,069 |
52 |
52 |
52 |
52 |
26 |
26,353 |
Przykładowe obliczenia.
Wykresy Uon, Upn = f(r), E0n = f(r).
Wnioski.
Idealny iskiernik płaski zbudowany jest przez dwie równoległe płaszczyzny o nieskończonych rozmiarach. W praktyce mają one odpowiednio zakrzywione krawędzie (wg wzoru Rogowskiego), dzięki czemu unika się wyładowań krawędziowych. W układzie płaskim przeskok nie jest poprzedzony wyładowaniami wstępnymi, natężenie jest więc zależne tylko od odległości elektrod a. Badania wykonaliśmy dla izolacji powietrznej oraz dla uwarstwionej. Z obliczeń i pomiarów wynika, że wprowadzając dielektryk stały uwarstwiony z powietrzem szeregowo zmniejsza się wytrzymałość układu.
W idealnym układzie walców koncentrycznych długość walców jest nieskończona. W układzie praktycznym zwykle elektrody walca zewnętrznego są odpowiednio na skrajach ukształtowane, aby uniknąć wyładowań krawędziowych. Wykres E0n = f(r) posiada ekstremum. Teoretycznie najmniejsze natężenie pola na powierzchni walca wewnętrznego jest, gdy R/r = e. W praktyce jest on większy, gdyż dla dużego r występuje zniekształcenie pola ze względu na świetlenie. Zależność U0n = f(r) otrzymana z obliczeń przypomina tę podaną w literaturze, natomiast Up = f(r) od niej odbiega.
.