Benedykt XVI: święto jedności, porozumienia i komunii
W trakcie homilii Ojciec święty wskazał, że przeżywana dziś przez Kościół Pięćdziesiątnica stanowi zaprzeczenie bibilijnego obrazu wieży Babel, w którym to człowiek sądził, że może zająć miejsce Boga.
Usłyszany w pierwszym czytaniu (por. Dz 2,1-11) opis Pięćdziesiątnicy w Dziejach Apostolskich, zawiera w tle jeden z ostatnich wielkich obrazów, które znajdujemy na początku Starego Testamentu: starożytną historię budowy Wieży Babel (por. Rdz 11,1-9). Ale czym jest Babel? Czy jest to opis królestwa, w którym ludzie skoncentrowali tak wiele władzy, aby pomyśleć, że nie trzeba już odwoływać się do dalekiego Boga i że są tak silni, iż sami mogą zbudować sobie drogę, która prowadzi do nieba, aby otworzyć jego bramy i postawić siebie na miejscu Boga? Właśnie w tej sytuacji pojawia się coś dziwnego i niezwykłego - tłumaczył Ojcec święty. Podczas gdy ludzie wspólnie pracowali, aby zbudować wieżę, nagle uświadomili sobie, że budowali jeden przeciw drugiemu.
Próbując zastąpić Boga, ludzie „zatracili zasadniczy element bycia istotą ludzką: zdolność do tego, żeby się ze sobą zgodzić, aby zrozumieć siebie nawzajem i współpracować”.Ta biblijna opowieść zawiera odwieczną prawdę. Możemy to widzieć w całej historii, ale także w naszym świecie - kontynuuje papież. Wraz z rozwojem nauki i techniki osiągnęliśmy władzę panowania nad siłami przyrody, manipulowania żywiołami, wytwarzania istot żywych, w tym niemal samej istoty ludzkiej. W tej sytuacji, modlenie się do Boga wydaje się przestarzałe, bezużyteczne, bo sami możemy budować i tworzyć wszystko, cokolwiek zechcemy. Ale nie zdajemy sobie sprawy, że przeżywamy na nowo to samo doświadczenie, co Babel.
Działalność Ducha świętego, będącego w centrum życia Kościoła, stanowi źródło chrześcijańskiej odpowiedzi na współczesne projekty naśladujące zaślepienie biblijnych twórców wieży Babel. Zesłanie Ducha świętego oznacza „przyjęcie w sobie całego Kościoła, czy jeszcze lepiej, wewnętrzne przyzwolenie, aby on nas przyjął. Tak więc, kiedy mówię, myślę, działam jako chrześcijanin, nie czynię tego zamykając się w moim „ja”, lecz zawsze czynię to w całości i wychodząc od całości: w ten sposób Duch Święty, Duch jedności i prawdy, może nadal rozbrzmiewać w sercach i w umysłach ludzi, i nakłonić je do spotkania się i wzajemnego przyjęcia. Duch Święty, właśnie dlatego, że tak działa, wprowadza nas do całej prawdy, którą jest Jezus, prowadzi nas do jej zgłębienia, do jej zrozumienia: nie wzrastamy w naszym poznaniu zamykając się w naszym „ja”, ale tylko wówczas, gdy stajemy się zdolni do słuchania i dzielenia się z innymi, tylko w „my” Kościoła, w postawie głębokiej wewnętrznej pokory”.
KAI
mat