MARIA KONOPNICKA

Z CYKLU „Z ŁĄK I PÓL”

III

HEJ, MRUGA NA MNIE…

Hej, mruga na mnie, mruga

Szumiąca, chłodna struga…

Hej, szepce coś do ucha,

Aż serce samo słucha…

Znad łąki stają mgły…

W chałupie żona stęka,

Aż jęczy cała chata…

Za poły jakaś ręka

Wyciąga mnie ze świata

Czas, chłopie, spocząć ci!

Jak też ten miesiąc świeci…

Ach, ratuj, Matko Boża!…

W barłogu głodne dzieci,

W stodole nie ma zboża…

Dał Pan Bóg ciężkie dni!

A cóż ja im pomogę?

Na spodzie piasek złoty

Opłucze krwawe poty,

Obmyje krwawe łzy…

Na strudze młynek huczy,

Pod lasem cień się włóczy…

Oj, słonko nie dobudzi

Świtaniem wszystkich ludzi…

Kto usnął, niechaj śpi!

Za górką bledną zorze…

Przybliża się godzina…

Ha!… w imię Ojca… Syna…

Co za szum!… Mocny Boże,

Bądź miłościw… mi!

IV

KOŁYSZ MI SIĘ, KOŁYSZ…

„Kołysz mi się, kołysz,

Kołysko lipowa!…”

Niech cię, Jasieńku

Pan Jezus zachowa!

Zachowa cię roczek,

Zachowa cię drugi…

A potem cię wezmą

Do dworskiej posługi.

„Kołysz mi się, kołysz,

Kołysko pleciona…”

Póki nie wysnuję

Niteczki z wrzeciona…

Wysnuję ją długą,

Jak te pańskie pola,

A taką ci szarą,

Jako chłopska dola!

„Kołysz mi się, kołysz,

Kołyseczko z łyka…”

Na gościńcu tuman

Z wiatrem gra muzyka…

Oj, grają ci, grają

Złociste trębacze…

Jasieńko się żegna,

Matka w domu płacze!

„Kołysz mi się, kołysz,

Kołyseczko biała…”

A ja sobie pójdę,

Gdzie ja będę chciała…

Nie pójdę daleko

Od dzieciątka mego,

Jeno na on cmentarz

Do dołu czarnego!

---