Trójkąt bermudzki- inne spojrzenie
Mój pierwszy art do strefy chciałem napisać (i napisałem :D) o legendzie trójkąta bermudzkiego. Jednak patrząc na tę sprawę trochę bardziej sceptycznie.
Nazwa "trójkąt Bermudzki" została użyta pierwszy raz przez Vincenta Gaddisa w 1964 r. w czasopiśmie Argosy. Jak pisze Charles Berlioz w swojej książce "The Bermuda Triangle"
"Istnieje pewna cześć zachodniego Atlantyku w pobliżu południowo- wschodniego wybrzeża stanów Zjednoczonych, która tworzy to, co nazywamy Trójkątem Bermudzkim. Rozciąga się on miedzy Bermudami, południową Florydą i punktem przecięcia się linii brzegowej przez wyspy Bahama i Portoryko z południkiem 40 stopni długości zachodniej. Obszar ten zajmuje niepokojące i wręcz niewiarygodne miejsce w światowym katalogu niewyjaśnionych tajemnic."
Można powiedzieć, że "Trójkąt Bermudzki" został wymyślony właśnie przez V. Gaddisa, jednak po wydaniu książki Ch. Berlioza zaczął się cały szum medialny, zaczęto kręcić filmy o tym. Powstawały także coraz nowsze teorie o trójkącie, wiry wodne, zwiększony magnetyzm, UFO…
Tak naprawdę 15-20% wypadków na obszarze TB nigdy się nie wydarzyła, autorzy po prostu je wymyślili. A w dodatku 25-30% tajemniczych zniknięć wydarzyło się poza granicami TB. Berlioz twierdził również, że w jego granicach w ciągu 2 lat zniknęło 50 samolotów i ponad 100 okrętów. Jednak w rzeczywistości od 1955. do 1980. wydarzyło się jedynie 12 z tych wypadków. Z tych danych wynika również, że "liczba zniknięć w granicach TB nie jest większa niż liczba zniknięć w każdej porównywalnej części świata".
Autorzy książek i artykułów o TB starają się pokazać, że zniknięcia nastąpiły podczas wspaniałej pogody, podczas gdy naprawdę działo się to w gorszych warunkach (burze, sztormy).
Zaznaczają również, że po wypadkach nie zostały żadne ślady, jednak prawie nigdy nie znajduje się szczątków samolotów, które rozbiły się w nocy podczas sztormowej pogody.
Jednym z najsławniejszych wypadków w TB jest znikniecie Flight 19 historii, która po wielu latach stała się legendą.
5 grudnia 1945 r. o 14.10 z bazy Fort Lauderdale na północ od Miami wystartowała grupa pięciu samolotów: "Instruktor, porucznik Charles Caroll Taylor, 28 lat, kierował grupa uczniów, nie mających właściwie żadnego doświadczenia- wbrew temu, co jest często powtarzane. Miał to być lot ćwiczebny w celu trenowania bombardowania celu nawodnego" po wykonaniu zadania chcieli oni powrócić do bazy, jednak zboczyli z kursu i w rozbili się gdzieś nad oceanem.
Był to tragiczny wypadek spowodowany jednak przyczynami jak najbardziej naturalnymi.
Porucznik Taylor po wykonaniu zadania planował wrócić do bazy, jednak najprawdopodobniej przez mglistą pogodę, wiatr wiejący z prędkością 45 węzłów oraz brak znajomości terenu (porucznik przybył do bazy 2 tygodnie wcześniej), eskadra nie natrafiła na spodziewane znaki terenowe. Dowódca myśląc, że przelatuje nad Key's, na południu Florydy w rzeczywistości znajdował się nad wyspą Andros. Utrzymywał więc kierunek południowo-wschodni, nieświadomie kierując się w stronę pełnego morza (należy pamiętać, że w tamtych czasach narzędziami nawigacyjnymi były zegarek, którego Taylor zapomniał, i kompas). Gdy słońce zaszło, pogoda stawała się coraz gorsza. O 19.04 została wysłana wiadomość o braku paliwa, był to ostatni kontakt z "lotem 19". Mający 28 lat porucznik wraz z grupą uczniów musiał wylądować na wzburzonym morzu. Jest to bardzo niebezpieczne zadanie do wykonania podczas burzy, a dla początkujących praktycznie niemożliwe. Przeczytałem gdzieś, że te samoloty miały samo nadmuchiwane tratwy oraz kamizelki ratunkowe, jednak jeśli zwrócimy uwagę na prędkość lotu oraz pogodę, to powierzchnia morza dla próbujących na niej wylądować zachowywała się jak "betonowy mur" w takim wypadku kamizelki ratunkowe nic by nie pomogły. Po zniknięciu Avangerów zostały wysłane dwa hydroplany ratownicze zwane "latającymi bombami" (za względu na problemy z bakami paliwa) lub "latającymi karnistrami" (zabierały prawie 8000 litrów paliwa).
23 minuty po starcie jeden z hydroplanów wybuchnął. Autorzy książek o Trójkącie bermudzkim piszą o tajemniczych wybuchach, zderzeniach z Avangerami, pętlach czasowych lub o tym, że samoloty zostały trafione rakietą wystrzeloną z szukanych samolotów, jednak eksplozję mogło spowodować trafienie piorunem (była wtedy burza), iskra w instalacji elektrycznej lub… niezgaszony papieros. Już były takie przypadki, że te "latające bomby" wybuchały niby bez powodu zaraz po starcie z lotniska.
Są również inne historie, na przykład zniknięcie statku "Ellen Austin", jednak ta historia nie powstała na morzu, tylko w umysłach pisarzy (Rupert Goulda, później Vincent Gaddis dodał "szczegóły"). Istnieje również opowieść o statku widmo "Rozalie", który znaleziono dryfującego samotnie, bez załogi. Jednak taki statek nigdy nie istniał, a pomysł na tą historię zaczerpnięto od znalezienia statku "Rossini", jednak jego załoga, która rzeczywiście opuściła pokład dotarła bezpiecznie do wybrzeży Bahama.
A więc czy cała historia o trójkąta bermudzkiego to zmyślona bajka? Według mnie tak. Oczywiście, jeśli się nie zgadzacie, to proszę o opinie… albo nie, nie obchodzą mnie wasze opinie, nie piszcie nic :P.
I niech światło będzie z wami, dobrzy ludzie:).
[Pozwól, że wtrące tutaj swoje trzy grosze :P. Ja się z takim spojrzeniem na trójkąt bermudzki nie do końca zgadzam, ponieważ czytałem kiedyś o przeprowadzanych tam przez armię USA eksperymentach, z których wielu żołnierzy powracało z postradanymi zmysłami, a inni nie wracali wcale :(. A jesli chodzi o te samoloty, to pominąłeś pewien ważny szczegół. Jeśli mnie pamięć nie myli, to przed katastrofą piloci donieśli o tym, że widzieli UFO. To tyle ode mnie ;) - Redbull]
Korzystałem z ksiązki "Cuda czy Magia" Andre Kole, oraz z Archiwum "S"