W “Zasadach prowadzenia akcji ratowniczych i prac profilaktycznych z wykorzystaniem gazów inertnych” opracowanych w lipcu 2002r. przez Centralną Stację Ratownictwa Górniczego wprowadza się z dniem15 lipca 2003r. następujące zmiany:
1. Punkt 2.5 otrzymuje brzmienie:
2.5. Dokumentację, o której mowa w pkt. 2.4. z uwzględnieniem wymagań określonych w pkt. 2.3. opracowują:
sztab akcji, a zatwierdza kierownik akcji ratowniczej w przypadku prowadzenia akcji ratowniczej,
kierownik działu wentylacji, a zatwierdza kierownik ruchu zakładu górniczego w przypadku prowadzenia prac profilaktycznych.
W każdym wyżej wymienionym przypadku dokumentacja powinna być uzgodniona z Centralną Stację Ratownictwa Górniczego.
2. Punkt 2.6 otrzymuje brzmienie:
2.6. Instalowanie oraz obsługiwanie urządzeń i sprzętu do stosowania gazów inertnych należy prowadzić zgodnie z instrukcją fabryczną producenta oraz stanowiskową instrukcją obsługi.
Wymienione powyżej instrukcje powinny stanowić integralną część dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt. 2.4. niniejszych zasad.
3. Punkt 2.9 otrzymuje brzmienie:
2.9. Gazy inertne (za wyjątkiem azotu i dwutlenku węgla) mogą być stosowane
w rejonach wyrobisk względnie zrobów poeksploatacyjnych objętych zagrożeniem pożarowym lub gazowym, wyłącznie po zamknięciu rejonu tamami izolacyjnymi.
W przypadku stosowania metanu, tamy izolacyjne powinny być wykonane jako przeciwwybuchowe.
4. Punkt 3.2.3 otrzymuje brzmienie:
3.2.3. Prace związane z podawaniem metanu do otamowanych wyrobisk i zrobów poeksploatacyjnych w celu zlikwidowania zagrożenia wybuchowego lub pożarowego powinny być wykonywane w ramach prac profilaktycznych lub na zasadach akcji ratowniczej, przy maksymalnym ograniczeniu załogi przebywającej poza strefą zagrożenia oraz pozostałych wyrobiskach podziemnych (w zależności od skali zagrożenia wybuchowego.
Prace profilaktyczne należy prowadzić zgodnie z wymogami pkt. 2.3.3) niniejszych zasad.
5. Punkt 3.3.4. otrzymuje brzmienie:
3.3.4.Dwutlenek węgla jako gaz inertny można stosować w rejonach wyrobisk lub zrobów poeksploatacyjnych objętych zagrożeniem pożarowym lub gazowym przed izolowaniem ich tamami (od wyrobisk czynnych) lub po zamknięciu rejonu tamami izolacyjnymi, ze szczególnym uwzględnieniem wymogów określonych w pkt. 2.3.3) niniejszych zasad.
Dyrektor Naczelny
Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego
mgr inż. Zygmunt Kajdasz
Bytom, lipiec 2003r.