Zasady prowadzenia
sesji rodzinnej.
Pytania cyrkularne,
pytania refleksyjne,
pozytywna konotacja
Hipotezy
• Hipoteza: Co i jak dzieje się w rodzinie
• Hipoteza ma wartość pragmatyczną –
porządkuje dane, informacje, nasze
przypuszczenia
• Może być kilka równoważnych hipotez, ale
sprawdzamy je pojedynczo
• Hipoteza musi być systemowa!!! – musi
dotyczyć wszystkich członków rodziny
• Hipoteza tworzona jest w oparciu o to, w
jakim etapie cyklu życia jest rodzina
– Rodzina z adolescentem – separacja
– Rodzina z małym dzieckiem – trudności
wychowawcze
Hipotezy
• Jeśli hipoteza jest słuszna to pytania
angażują rodzinę
• Hipotezy dotyczą objawów, które dają
rodzinie czas na uporanie się z problemem,
trudnościami, przejściem do kolejnej fazy
• Hipoteza dotyczy ustalenia związku objawu
z tym, co dzieje się w rodzinie
– Objawy dają rodzinie czas …
– Przyjrzenie się skutkom wyzdrowienia –
konsekwencje zmiany gorsze niż to co jest …
– Co by się stało gdyby objawy zniknęły?
Stawianie hipotez a zasada
zaciekawienia
• Hipoteza – przeszkoda w zrozumieniu
rodziny
• Pusta głowa na początku sesji –
pozwala utrzymywać zaciekawienie
– Czego jeszcze nie wiemy o rodzinie
– Im więcej wiemy, tym mniej jesteśmy
ciekawi
Szkoła mediolańska i
postmediolańska
Stawianie hipotez – cyrkularność –
neutralność (1980) - Instytut Badań nad
Rodziną w Mediolanie: Selvini-Palazolli,
Prata, Boscolo, Cecchin – szkoła
mediolańska
Stawianie hipotez, cyrkularność i
neutralność raz jeszcze: zachęta do
ciekawości (1995) – szkoła
postmediolańska: Boscolo, Cecchin
Zadanie:
w grupach 5-6-osobowych:
•
jedna osoba opowiada o rodzinie
z problemem, którą zna;
•
grupa: zadaje pytania;
•
jedna osoba zapisuje pytania
Jakie pytania pojawiały się
najczęściej?
Założenia
linearne
Założenia
cyrkularne
orientacja
zmiana
PYTANIA
STRATEGICZNE
PYTANIA
REFLEKTUJĄCE
PYTANIA
LINERANE
PYTANIA
CYRKULARNE
Pytania o
sposób
rozwiązywani
a problemu
Pytania
dotyczące
przyszłości;
Z
perspektywy
obserwatora
Pytania
dotyczące
zachowań;
Pytania o
różnice
Pytania
definiujące
problem;
dotyczące
przyczyn
• bad. pokazały, że dialog terapeutyczny
prowadzony pytaniami refleksyjnymi i
cyrkularnymi oceniany był pozytywnie,
zaś pozostałymi pytaniami – neutralnie
(Dozier, Hicks, Cornille, Peterson 1998;
Ryan, Carr 2001)
• Tomm – pytania cyrkularne i refleksyjne
dają poczucie akceptacji, linerane i
strategiczne – wrażenie bycia ocenianym
Pytania cyrkularne (P. Penn)
• pytania o różnice
• pytania o zachowania
• kierowane do każdego członka
rodziny
Pytania cyrkularne
• pytania dotyczące problemu
– Co dla Państwa jest problemem?
– O czym chcieliby Państwo
porozmawiać?
• grupa pytań wokół problemu
– Dla kogo jest to największy problem?
– Kto martwi się najbardziej?
– Co zmieniło się w Państwa rodzinie od
kiedy pojawił się problem?
Pytania cyrkularne
• grupa pytań o zachowania
–
Co kto robi, kiedy pojawia się
problematyczne zachowanie?
–
W jakich okolicznościach pojawia się
zachowanie?
–
Kto reaguje najpierw, kto potem?
• pytania – plotkowanie
–
pytania do ojca, z kim w rodzinie jest
najbliżej matka
–
pytania do dzieci o zachowania rodziców: co
robią? O czym rozmawiają?
Pytania cyrkularne
• pytania hipotetyczne, dotyczące
przyszłości
– Co się stanie, gdy problem nasili się/
zniknie?
– Komu będzie najtrudniej rozstać się z
rodzicami?
• pytania pobudzające do wyjaśnień
– Jak Pan myśli, dlaczego córka ...?
– Jak Pani wyjaśnia sobie zachowanie
męża?
Pytania cyrkularne
• pytania oceniające przeszłość i
przyszłość
– Co było problemem kilka lat temu?
– Co się zmieniło?
– Co się stanie, gdy ...?
• pytania o cel spotkań
– Po czym poznaliby Państwo, że ta sesja
im pomogła?
Pytania refleksyjne (K.
Tomm)
• inicjują proces samoleczenia rodziny
• uruchamiają zasoby rodziny
• kierowane do sfery problemowej i
bezproblemowej
Pytania refleksyjne
•
pytania adresowane do sfery problemowej
–
konkretyzujące, zawężające problem
–
umieszczające zachowania w kontekście
czasowym, przestrzennym, interpersonalnym
•
Kiedy wystąpił symptom?
•
Co się dzieje w rodzinie, kiedy pojawia się zachowanie?
–
pokazujące sposoby wzmacniania symptomu/
problemu
•
Co mogłaby Pani zrobić, żeby mąż złościł się jeszcze
bardziej?
•
pytania o procenty i skale
–
umieszczenie problemu na skali
–
różnicowanie procentowe
Pytania refleksyjne
•
pytania adresowane do sfery, w której nie ma
problemu, a w której istnieją rozwiązania
problemów
–
pytanie o wyjątki
•
Czy był okres, kiedy problem nie występował?
•
Kiedy ostatnio nie kłóciliście się?
•
Co robiłeś wtedy inaczej?
–
pytania o zdolność radzenia sobie z problemem/
niepokazywania problemu
•
Jak udało się to zrobić?
•
Jak to robicie, że w 20% radzicie sobie?
•
Jak udało Wam się nie pokazywać problemu?
–
pytania pomocne w rozwiązaniu problemu
•
Kto mógłby Ci pomóc?
•
Jaka umiejętność byłaby pomocna w rozwiązaniu problemu?
•
Jakie wskazówki i kogo byłyby pomocne?
–
pytanie o cud (wg de Shazer’a)
Pytania refleksyjne
• pytania dotyczące nieoczekiwanej
zmiany kontekstu (forma hipotetyczna)
• pytania wprowadzające nieoczekiwane
nowe możliwości
–
w formie pytań wprowadza się nowe
zachowania
–
pokazywanie nowych możliwości: co by było,
gdyby ...
• pytania normalizujące (porównujące do
normy)
–
Jak inni radzą sobie z podobnymi problemami?
–
To zdarza się w rodzinach, a jak wygląda to u
Państwa?
Pytania refleksyjne
• pytania, jak różne osoby wyjaśniają
sobie to, co się zdarzyło
–
dopuszczenie wielorakich wyjaśnień (koalicje)
–
celem dostrzeżenie różnic w wyjaśnieniach
• pytania przerywające proces
–
Jak Państwo uważają, kto będzie zadowolony, a
kto nie, jeżeli nasza rozmowa będzie toczyła
się tak dalej?
–
Co nowego wniesie taki sposób prowadzenia
rozmowy
–
Załóżmy, że przyznałabym Pani rację, to jak
Pani uważa, jak zareagowałby mąż
(zaproszenie do koalicji)
Pozytywna konotacja
• „Szklanka do połowy pełna, czy od
połowy pusta”
• Pozytywne przeformułowanie:
co kto robi dla kogo
• Zasada mówienia rodzinie wszystkiego
w kontekście pozytywnym
• Nie oznacza „wciskania rodzinie kitu”
– jeśli terapeuta tego nie czuje, nie
powinien na siłę przeformułowywać
Pozytywna konotacja
Zachowania autodestrukcyjne
adolescenta
Chce scalić rodzinę
Troszczy się o rodziców
Neutralność
• Zyskuje się ją w relacji z
pacjentem/klientem
• Nie jest to cecha terapeuty
• Pacjenci potrafią powiedzieć, jakim
człowiekiem jest terapeuta, ale nie
potrafią odpowiedzieć na pytanie, po
stronie kogo z rodziny się opowiada,
kogo lubi mniej, kogo bardziej
(Pallazoli – szkoła mediolańska)
Neutralność – aspekty
1. Względem relacji osobowych –
„lubienie”
2. Zachowanie równowagi pomiędzy
mówieniem o problemie a szukaniem
rozwiązań
•
Rodzina tkwi w problemie, a my ciągle
szukamy rozwiązań – brak równowagi
•
Rodzina mówi, że nie ma problemu, a
my go poszukujemy – brak neutralności
Utrata neutralności – odczucia
terapeuty
• Bezsilność i bezradność – utrudnia pozytywne
rozwiązania
• Złość – uniemożliwia pozytywną pracę
• Sympatia – powoduje zbytnie angażowanie się w
związki z pacjentem
• Brak ciekawości, wrażenie, że już wszystko
wiemy i nic więcej się nie wydarzy
Skąd te odczucia?
Jak sobie radzić?
1. Rozmawiać z rodziną o tym, jak o problemie,
spożytkować dla celów terapii
2. Superwizja
3. Rozmowa z team’em reflektującym
Parasole kontaktu
terapeutycznego (Minuchin)
•
terapeuta wie, co jest dysfunkcją rodziny i co należy
zmienić –
T>R
•
pozycja autorytarna, aktywna, dominująca, z
dystansem
•
terapeuta posiada wiedzę o tym, jaka ma być rodzina
•
terapeuta dyskutuje z rodziną o konsekwencjach
zmiany –
T=R
•
kontakt o charakterze przymierza terapeutycznego z
poszanowaniem zdania rodziny
•
terapeuta zaciekawiony
•
pytania cyrkularne – uwzględnienie zdania członków
rodziny
•
terapeuta jest partnerem dialogu, uczestnikiem
tworzenia nowej narracji –
T<R
•
rodzina przynosi swoją opowieść (narrację)
•
terapeuta słucha i pobudza do refleksji – pytania
refleksyjne
•
terapeuta przystępuje do dialogu bez koncepcji, jaka
zmiana jest dobra dla rodziny