Rola konfiguracji terenu w kształtowaniu przestrzeni miejskiej
Już od średniowiecza konfiguracja terenu miała znaczenie dla osadnictwa. Wiele powstałych wtedy miast zostało zakładane na wzgórzach lub pod ich „osłoną”. Często najważniejsze elementy wtedysiejszych osad takie jak miejsca kultu czy władzy znajdowały się w najwyższym miejscu, były eksponowane. Zresztą były to też miejsca najtrudniej dostępne. (we Francji villages perches- miasteczka wspinające sie na wzgórze, Wawel, Kazimierz Dolny )Po za tym ulokowanie miasta na wzgórzu ułatwiało obronę przed nieprzyjacielem, zdarzały się też miasta niedostępne z jednej lub więcej stron świata, ograniczone przez rzeki, wzgórza lub skarpy. W przypadku miast na wzniesieniach były one chronione przed powodziami. Ponadto ich niedostępność gwarantowała ograniczenie migrującej ludności a co za tym idzie chorób. Z czasem doceniono też urok krajobrazów, architekci zwracali okna ku bardziej atrakcyjnym widokom.
W średniowieczu ukształtował się tzw model rozmieszczenia elementów miasta pnącego się na wzgórza. Zabudowa na szczycie tworzyłą zazwyczaj jego koronę. Ład, logikę struktury przestrzennej często i wielki urok swego wyglądu zawdzięczają liczne miasta owemu modelowi. W pobliżu budowano światynie na znak opieki boskiej. Miasta na wzgórzu miały zazwyczaj nieregularną siatkę ulic,choć zdażały się też regularne np. Priene w Azji mniejszej.
Priene- miasto założone na masywie skalnym. Na opadający tarasami teren została ułożona ORTOGONALNA SIATKA ULIC. Miasto zajmuje obszar przybliżony do prostokąta. Niektóre ul posiadają schody. Ośrodkiem miasta jest AGORA (na płaskim terenie), na wyższym ter wznosi się świątynia gł miasta.Jeszcze wyżej teatr i gimnazjum. Wykorzystuje w pełni walory krajobrazu.
Rzym- miasto zał na wzgórzu. Właściwie to na 7 wzgórzach gdyż zagrażały mu powodzie. Ogromnie znaczenie dla miasta miały inne wzgórza z których akweduktami sprowadzano wodę. Teraz ozdabiają one krajobraz miejski.
Okres francuskiej szkoły urb kiedy królował Ludwik XI, Francja górowała w europie.
Przykładem architekta wykorzystującego krajobraz jest C N Ledoux. Najistotniejsze z jego sugestii na temat projektowania nowego miasta reasumują jego doświadczenia zdobyte przy budowie zespołu salin de Chaux(Arc-et-Senans) w latach 1774-1779. Przy budowie korzysta z z przemyśleń Langera,Blondela czy Patta. Uważa on że przy usytuowaniu miasta b ważne jest aby zwracać uwagę na układ wiatrów, pobliże rzeki.
W pierwotnej wersji Salin miało przyjąć formę kwadratu, jednak ostatecznie to kształt rzeki Loue zadecydował o formie kompozycji, która była fragmentem półkola. Salin otoczone było niejako przez ową rzekę z jednej strony.
Kolejnym przykładem jest kompozycja Prior parku w Bath (arch- Wood). Występuje tam powiązanie architektury z krajobrazem i to nie tylko najbliższym. Układ pałacu nawiązuje do biegu rzeki. Po śmierci Wooda seniora Wood junior iu wylotu Brook street buduje Roual crescent- kolejny plac. Cały zespół jest całkowicie otwarty na krajobraz, opadające w kirunku rzeki zbocze. Najistotniejszym momentem był właśnie wybur terenu który miał zadecydować o kształcie założenia.
Tak samo było w przypadku Camden Place (eksponowana pozycja w ukł miejskim, wielkie walory krajobrazowe), Lansdown Crescent i Somerset Place (arch Palmer i Eveleight). Istnieją również miasta na które ukształtowanie terenu ma wpływ do dzisiaj. Jest to np. Wenecja, założona na Lagunie w niezwykle trudnych warynkach naturalnych. Ludzi starali się i starają zapobiec różnym niekorzystnym procesom np. zamulali rzeki. Stopniowo zwiakrzano wysepki, łączono je mostami . Wciąż zmieniający się kształt wody wpływa na wygląd miasta i z pewnością stanowi jego dominujący element.