Maria Jarema „Rytm 4” malarstwo olejne
Sztuka współczesna, abstrakcja organiczna
Artystka- była rzeźbiarka, po drugiej wojnie światowej zaczyna zajmować się malarstwem. Uprawiała również grafikę, scenografię. Zajmuje się abstrakcją organiczną ( elementy jej obrazów przypominają przekrojone kości lub komórki pod mikroskopem). Malowała cykle obrazów i monotypi abstrakcyjnych. Przeważnie stanowią aluzję do rzeczywistości leżąca, postaci, kwiaty, znaki, głowy. Cykle abstrakcyjne, filtry barwne lub przezroczyste jak welony, formy o płaskich wykrojach przenikają się wzajemnie, ruch i głębia, próba przetłumaczenia form przestrzennych na umowną przestrzeń malarską, przestrzeń pojawia się tu jako następstwo przenikania się różnych planów.
Obraz przypomina formy organiczne, kompozycja z dominantą kolorystyczną w centrum obrazu. W tle delikatne różowo białe plany barwne przenikają się z błękitnymi płaszczyznami, uzyskana ruchliwość.
Ciepłe kolory wychodzą do przodu, a chłodne uciekają w głąb.
Prawie wszystkie kompozycje artystki zbudowane są z półprzezroczystych, często kontrastujących ze sobą form o klarownych napiętych i giętkich zarazem zarysach. W większości sugerowany ruch.
Kompozycja jest rytmiczna, sugeruje to tytuł. Próba wyrażenia rytmu.
Inne przykłady ABSTRAKCJI ORGANICZNEJ:
Tadeusz Brzozowski- też nawiązywał do form organicznych, obrazy zbudowane są z barwnych płaszczyzn, jakby silnie napiętych, skomplikowaną siecią linii przypominających struny lub ścięgna. „Pludry” „Siurpryza”
Tadeusz Kantor- taszyzm (informel)- abstrakcyjny ekspresjonizm, malarstwo gestu, kierunek w malarstwie nowoczesnym odrzucający tradycyjne narzędzia i metody twórcze, preferujący działania spontaniczne i niekonwencjonalne, przede wszystkim rozpryskiwanie farb i rozlewanie ich z puszek na płótnie ułożonym pod kątem, tak by mogły swobodnie spływać. Taszyzm rozwinął się równolegle w USA i w Europie w latach 40.
Władysław Strzemiński- Unizm, teoria malarstwa opracowana w latach 1923-1928 przez W. Strzemińskiego. Głosi, że obraz powinien być jednorodną kompozycją złożoną z elementów abstrakcyjnych i stwarzać wrażenie powierzchni absolutnie płaskiej, pozbawionej głębi i jakiejkolwiek dynamiki. Unizm wywodził się z ducha konstruktywizmu, miał charakter doktryny skrajnie antyindywidualistycznej, wykluczającej z procesu twórczego przeżycia artysty. W. Strzemiński - który teoretyczne podstawy unizmu wyłożył w rozprawie Unizm w malarstwie (1928) - stworzył ok. 10 obrazów unistycznych (głównie 1930-1934): drobne faliste formy o zróżnicowanej fakturze wypełniały rytmicznie całą płaszczyznę płótna.
ABSTRAKCJA GEOMETRYCZNA
Henryk Starzewski- obrazy reliefy, monochromatyczne, dziedzictwo konstruktywizmu, różna numeracja
Henryk Barlewi- kompozycje mechanufakturowe, abstrakcje.