Bóg zbawia we wspólnocie
Cele lekcji
Uczeń powinien;
wiedzieć, co to jest wspólnota;
wiedzieć, że poprzez chrzest święty zostaliśmy włączeni do wspólnoty Kościoła;
umieć wyjaśnić, jakie szansę daje wspólnota;
rozumieć, dlaczego Pan Bóg wzywa człowieka do tworzenia wspólnoty.
Metody:
metody słowne: pogadanka, praca z podręcznikiem, uroczyste czytanie Pisma Świętego, ogłoszenie, refleksja
Środki dydaktyczne:
2 arkusze szarego papieru, karteczki, podręcznik ucznia, Pismo Święte, świeca, zapałki, kartki A4, magnetofon, kaseta z muzyką refleksyjną
Przebieg lekcji
1. W celu ukazania uczniom istoty i znaczenia wspólnoty pracujemy techniką „skala punktów". Zapisujemy na arkuszach szarego papieru (wystarczy po pół arkusza) trzy poglądy, myśli związane ze wspólnotą (na każdym kawałku arkusza jedna myśl). Proponowane myśli księdza Franciszka Blachnickiego:
„Wspólnotę [...] tworzy ostatecznie miłość, czyli skierowanie jednej osoby ku drugiej".
„Tylko tam powstaje wspólnota, gdzie ludzie są [...] skierowani do siebie w postawie miłości, w postawie dawania siebie".
„Tylko na płaszczyźnie […] wspólnoty z Bogiem może powstać ostateczna, pełna, doskonała wspólnota międzyludzka".
Uczniowie czytają zapisane zdania i do poszczególnych plakatów przyklejają karteczki, na których wpisują ilość przyznawanych danej myśli punktów (im więcej przyznanych punktów, tym większa akceptacja zapisanej myśli). Proponowana skala punktów: od l do 5. Na każdym arkuszu uczeń może przykleić tylko jedną karteczkę. W ten sposób uzyskamy obraz opinii grupy, który będzie stanowił punki wyjścia do rozmowy z uczniami.
Inny wariant: Każdy uczeń formułuje jedną tezę, opinię, wyobrażenie. myśl na dany temat i zapisuje to na arkuszu.
2. Podsumowaniem tego etapu katechezy oraz przejściem do kolejnego jest pierwszy akapit tekstu znajdującego się w podręczniku ucznia, w bloku interpretacyjnym. Zwracamy uwagę, że poprzez chrzest święty zostaliśmy włączeni we wspólnotę Kościoła. W niej jednoczymy się z Chrystusem oraz tymi, którzy wyznają taką samą wiarę jak my.
3. Zastanawiając się nad postawionym w podręczniku ucznia pytaniem: „Dlaczego Pan Bóg zbawia we wspólnocie?", w uroczysty sposób (w postawie stojącej, przy zapalonej świecy) czytamy tekst z Pisma Świętego: Mt 18, 19-20.
4. Analizując jego treść, pytamy:
Jaką obietnicę zostawia Pan Bóg tym, którzy są zgromadzeni w Jego imię?
Tłumaczymy, że Pan Bóg jest zawsze z nami. W szczególny sposób jest obecny pośród nas, gdy gromadzimy się we wspólnocie zanoszącej swoje modlitwy do Niego.
5. Dla pogłębienia omówionych treści odczytujemy tekst biblijny: Ga 6, 2 znajdujący się w podręczniku ucznia, w bloku biblijnym. Na podstawie przeczytanych słów zastanawiamy się:
Co to znaczy nosić brzemiona, ciężary drugiej osoby?
Wyjaśniamy, że nasza odpowiedzialność za drugiego człowieka prze jawią się także w naszej pomocy w sytuacjach trudnych i kłopotliwych.
6. Jako podsumowanie odczytujemy ostatni akapit tekstu znajdującego się w podręczniku ucznia, w bloku interpretacyjnym.
7. Wskazujemy, że wspólnota jest miejscem, w którym możemy za oferować drugiej osobie naszą pomoc, wsparcie. Każdy z uczniów przygotowuje ogłoszenie, w którym zapisuje swoją ofertę pomocy, pracy dla wspólnoty. (Jako przykład można uczniom pokazać popularną codzienną gazetę, w której są zapisane oferty pracy, pomocy, oddania komuś jakiejś rzeczy za darmo). Przygotowane prace przyklejamy do arkusza szarego papieru z napisem: WSPÓLNOCIE OFERUJĘ... Odczytujemy umieszczone propozycje i zachęcamy do ich realizacji.
Uwaga! Przygotowany plakat wstawiamy na kolejne lekcje. Będzie służył pomocą w podsumowaniu całego cyklu katechez o sakramencie chrztu świętego.
8. W chwili refleksji zastanawiamy się, jacy jesteśmy dla drugich. Pomocne mogą być pytania zapisane w podręczniku ucznia, w bloku refleksyjnym. Chwili zastanowienia może towarzyszyć cicha muzyka refleksyjna.
Uwaga: w katechezie można wykorzystać następujące teksty z dokumentów Kościoła:
Chrzest czyni nas członkami Ciała Chrystusa: „Jesteśmy nawzajem dla siebie członkami" (Ef 4, 25). Chrzest włącza w Kościół. Ze źródeł chrzcielnych rodzi się jedyny Lud Boży Nowego Przymierza, który przekracza wszystkie naturalne lub ludzkie granice narodów, kultur, ras i płci; „Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało" (l Kor 12, 13), KKK 1267
Stając się członkiem Kościoła, ochrzczony „nie należy Już do samego siebie" (l Kor 6, ł9), ale do Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał. Od tej chwili jest powołany, by poddał się innym i służył im we wspólnocie Kościoła [-..]. Z chrztu wynikają odpowiedzialność i obowiązki. Ochrzczony posiada równocześnie prawa w Kościele; ma prawo do przyjmowania sakramentów, do karmienia się słowem Bożym i korzystania z innych pomocy duchowych Kościoła. KKK 1269
Technika „skala punktów" - na podstawie: K. Kuppig, Pomysły zabaw na lekcje religii. Do wykorzystania w szkole i w parafii. Wydawnictwo .Jedność". Kielce 2002,s. 21-22.
K. F. Blachnicki, Myśli, wyznania, testament, wybór i opracowanie: A- Oleszczuk, A. Wojnowski, Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium", Lublin 2002,s. 185.
1