Ajurwedyjskie Leczenie Miodem


Ajurwedyjskie Leczenie Miodem

24

głosuj

0x08 graphic

Miód pszczeli już od najdawniejszych lat należy do najbardziej cenionych środków spożywczych. Często także mówi się o jego leczniczych właściwościach.

Wyświetlenia: 11.129

Utworzony: 05/11/2007

Odrzuć

(0)

 

 

 

 

 

zamknij

Ta funkcja wymaga zalogowania. Jeżeli jeszcze nie posiadasz konta, załóż je korzystając z przycisku przy formularzu logowania w górnym panelu.

Do (e-mail odbiorcy):

0x01 graphic
Pole wymagane Niepoprawny adres e-mail

Wiadomość (opcjonalnie):

0x01 graphic

0x01 graphic

Wstaw poniższy kod na swoją stronę, a odwiedzający będą mogli przeczytać ten artykuł bezpośrednio na niej.

Kod:

0x01 graphic

Sprawdź jak kod będzie wyglądał po umieszczeniu

1. Wersja do druku

2. Pobierz w formacie PDF

Miód - Ajurwedyjskie leczenie miodem

Miód pszczeli już od najdawniejszych lat należy do najbardziej cenionych środków spożywczych. Był poszukiwanym środkiem używanym do słodzenia napojów. Stosowano go już od tysiącleci, a świadczą o tym rysunki na skałach, w grotach, pochodzące z epoki kamiennej. Najstarszy wizerunek zbieracza miodu liczy sobie prawie piętnaście tysięcy lat i został odkryty w 1919 roku w jaskini w pobliżu hiszpańskiego miasta Walencja. Podobne rysunki znaleziono w Afryce Południowej i Indiach.

0x01 graphic

Miód i jego właściwości

Miód produkowany jest przez pszczoły z nektarów kwiatowych lub spadzi (spadź - to substancja wydalana przez mszyce żerujące na drzewach). Pszczoły gromadzą go w plastrach i tam dojrzewa. Na wytworzenie 1 kg miodu robotnice (rodzina pszczela składa się z królowej, trutni i robotnic w liczbie od 40-50 tysięcy) muszą zebrać nektar z kilku milionów kwiatów oraz poddać ten nektar, już w ulu, szeregowi zabiegów. Świeży miód jest płynny, nazywamy go patoką. Po pewnym czasie zależnym od gatunku miód ulega krystalizacji i nazywa się wówczas krupcem.

Miód - Leczenie miodem

0x01 graphic
Podstawową dawką miodu dla wszystkich jest jedna łyżka stołowa (20 gramów) dziennie. Pracownicy fizyczni, a zwłaszcza ci, którzy są narażeni na wdychanie różnych pyłów węglowych, krzemowych, mącznych, tytoniowych i innych, które grożą pylicą mogą spożywać dawkę podwyższoną. Robotnicy zagrożeni pylicą, którzy stale zażywają miód zapadają na pylicę średnio o 10 lat później niż inni. Górnikom pracującym w kopalniach uranu podaje się miód spadziowy, gdyż przeciwdziała on skutkom napromieniowania. Kuracja miodowa wpływa dodatnio na osoby przemęczone pracą umysłową, zestresowane, apatyczne. W psychiatrii stosowanie miodu powoduje u wszystkich leczonych pacjentów regenerację sił psychicznych. Dobrze też leczy się miodem osoby opanowane apatią, lenistwem, "nicnierobieniem", brakiem aktywności życiowej.

Miód zmniejsza trujące działanie używek takich jak herbata, kawa, tytoń czy alkohol. Zwiększone dawki miodu, od 40-100 gramów (2-5 łyżek stołowych) dziennie są zalecane osobom w starszym wieku, rekonwalescentom, zwłaszcza po leczeniu antybiotykami! Stosuje się leczenie serca kuracją miodową, gdyż miód jest bardzo dobrą odżywką dla serca. Leczenie miodem pomaga również bardzo przy schorzeniach wątroby. Miód powinien być stosowany we wszystkich chorobach infekcyjnych jak grypa, katar, przeziębienie, biegunka i podobne. Miód jest także dobrym lekiem na katary sienne. Profilaktycznie radzi się żuć plasterki miodu przez 5 dni 1-2 razy dziennie na 2 miesiące przed spodziewanym atakiem kataru siennego, który po takiej kuracji profilaktycznej zwykle już nie występuje.

Jeśli będziemy podawać miód niemowlętom, będą się dzięki temu lepiej rozwijały. Błony przewodu pokarmowego niemowlęcia są jednak delikatne i miód zwykle musi być podawany w postaci płynnej. Niemowlętom i w ogóle dzieciom do lat czterech podajemy zwykle nie więcej niż 7 gramów (łyżeczka od herbaty) miodu dziennie. Dzieciom w wieku 4-16 lat podajemy leczniczo zwykle nie więcej niż 15-40 gramów (3/4 - 2 łyżek stołowych) miodu w zależności od rodzaju kuracji. Miód jest sycący i nadmiar może spowodować utratę apetytu oraz może wywołać cukromocz miodowy. Niektóre osoby po spożyciu miodu odczuwają ból żołądka, ciężar lub podrażnienie (nie tolerują drożdżaków i kwasów organicznych) i wtedy powinny zawsze spożywać miód rozpuszczony w wodzie. Najlepiej pić wtedy miód w naparze siemienia lnianego. 

0x08 graphic
Poleca się w ogóle bardzo picie wody miodowej czyli spożywanie miodu w roztworze przegotowanej wody, co Ajurweda zwie napojem SOMA. Stosując diety odchudzające zwykle nie należy rezygnować z leczniczych dawek miodu. Woda miodowa (Soma) dobrze jak przez kilka godzin naciąga tak jak napar, co zwiększa aktywność miodowych enzymów. Najlepiej wodę miodową wypijać małymi łyczkami rano na czczo. Terapeuci zalecają pić roztwór miodu w wodzie na ciepło, więc gdy całkiem ostygnie, należy go podgrzać, ale do temperatury nie większej niż 41 stopni. W miodzie występuje 21 biopierwiastków takich jak wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, mangan i inne. Glukoza i fruktoza zawarte w miodzie to cukry proste, łatwo przyswajalne przez organizm i nietoksyczne jak sacharoza w zwykłym cukrze białym. Soma miodowa jest ulubionym napojem mitycznego Indradewa, patrona medyków, szczególnie zielarzy oraz wojowników dodającym wnikliwości i odwagi.

Miody zawierające dużo glukozy:

- będą najlepsze dla osób o chorym sercu czy wątrobie.
 

Miody zawierające dużo fruktozy a mało glukozy:

- są odpowiednie dla diabetyków.
 

Miody zasobne w biopierwiastki:

- polecamy dzieciom, osobom anemicznym, rekonwalescentom po operacjach.
 

Miody zawierające najmniej aminokwasów i biopierwiastków:

- są najodpowiedniejsze dla osób ze schorzeniami nerek i przewodu moczowego.
 

Miody o dużej zawartości inhibin:

- są najlepsze dla osób gorączkujących i w schorzeniach infekcyjnych takich jak grypa czy przeziębienie.
 

Miody dla regeneracji i rewitalizacji:

- polecany jest dla osób starszych, po 40 roku życia.

0x01 graphic

 

 

 

 

 

 

Najwszechstronniejsze zastosowanie lecznicze posiada jednak miód lipowy, co jest powszechnie znane w leczniczych systemach medycyny indoeuropejskiej. Miód bywa także dobrym lekiem przeciwko uczuleniom, bezsenności, stanom lękowym, stresom i nerwicom, (alergiom). Amatorom ostrego miodu należy polecić miód gryczany, a amatorom łagodniejszego miodu, miód wielokwiatowy.

Złocisty kolor miodów kojarzony jest z energią słońca skumulowaną w tym leku oraz z przekazem słonecznej mądrości i rozwijaniem intuicji. Miód jest jednym z pięciu podstawowych nośników leków czyli tak zwanym ANUPANAM jako substancja z którą miesza się sproszkowane minerały, metale czy zioła celem ich spożycia. Zamiast odwaru ziołowego, należy łyżkę stołową ziół sproszkowanych, przetartych, zmieszać z łyżką stołową odpowiedniego miodu i spożyć małym kęsami dokładnie przeżuwając. Tak podany lek jest częstokroć o wiele skuteczniejszy niż jego odwar, szczególnie przy chorobach powstałych na wskutek wilgoci lub zimna (wychłodzenia).

Anupanam działają profilaktycznie zapobiegając wielu schorzeniom. Bardzo dobre leki to także pyłek kwiatowy, mleczko pszczele, jad pszczeli i propolis warte jednak może osobnego omówienia. Kuracja miodowa, podobnie i pyłkowa w poważniejszych przypadkach winna trwać 2-3 miesiące jeśli leczenie ma być naprawdę skuteczne. Dobrą kuracją jest też post na wodzie miodowej pitej rano, dodajemy wówczas trochę soku z cytryny do napoju.

Miód zawiera łatwo przyswajalne cukry proste, kwasy organiczne, minerały (sole wapnia, potasu i magnezu), enzymy, a także substancję hamujące rozwój drobnoustrojów, inhibinę. Dzięki tym składnikom miód, zwłaszcza miód spadziowy, ma właściwości lecznicze. Wspomaga leczenie bardzo wielu schorzeń: przyśpiesza gojenie się ran, oparzeń i odmrożeń, łagodzi zapalenia spojówek, reguluje pracę serca, rozszerza naczynia wieńcowe serca, obniża ciśnienie krwi polepsza krążenie. Zmniejsza napięcie nerwowe, polepsza sen i ogólne samopoczucie. Działa uspokajająco, poprawia nastrój. Leczy chrypkę, kaszel i katar. Poprawia przemianę materii, przyśpiesza gojenie wrzodów, pobudza perystaltykę, skraca czas trwania biegunek. Zmniejsza szkodliwe działanie używek - tytoniu, alkoholu, kawy, herbaty.

Miód - Rodzaje miodów

Miody nektarowe - czyli miody, dla których podstawą był nektar. Rozróżniamy miody gatunkowe oraz wielokwiatowe. Miody gatunkowe - ich cechy fizyczne i skład chemiczny są zależne od źródła ich pochodzenia, z czym wiąże się też ich wartość odżywcza i lecznicza. O tym z jakich roślin miody pochodzą i jakie jest ich geograficzne położenie, informują zawarte w nich pyłki kwiatowe. Zazwyczaj w miodzie znajdują się pyłki różnych gatunków roślin. W takich przypadkach miody takie określa się miodami wielokwiatowymi.

Miody gatunkowe - to miody powstałe z nektaru wyłącznie jednego gatunku roślin, jak również miody, które w ogólnej ilości zawartego w nich pyłku kwiatowego wykazują powyżej 45% pyłku jednego gatunku rośliny. Do najbardziej znanych miodów gatunkowych należą: Miód akacjowy, miód lipowy, miód akacjowy, miód gryczany, miód rzepakowy i inne.

0x08 graphic
 

 

 

 

 

 

Miody jasne:

Miody ciemne:

0x08 graphic
Miody spadziowe:

Miód spadziowy jest gęstszy od miodu nektarowego, o różnym zabarwieniu, przeważnie ciemnobrunatnym, brunatno-zielonkawym lub prawie czarnym, o smaku mało słodkim, łagodnym lekko żywicznym, nieco gorzkawym, o słabym lekko korzennym lub żywicznym aromacie. Krystalizuje wolno, w grudkach, drobno lub średnioziarniście. Jest miodem bardzo cenionym leczącym z wielu schorzeń.

Miód spadziowy z drzew iglastych:

Miód spadziowy z drzew iglastych pozyskiwany jest przez pszczoły ze spadzi roslin iglastych takich jak: jodła świerk, sosna i modrzew. W skałdzie miodu spadziowego znajdują się zazwyczaj niewielkie ilości miodu nektarowego. W Polsce przeważają miody ze spadzi jodłowej i świerkowej. Miód płynny ze spadzi iglastej ma barwę ciemną, od zgniło-zielonej, poprzez brązową do prawie czarnej.

Miody spadziowe wiosenne są zwykle jaśniejsze od miodów spadziowych letnich. Po skrystalizowaniu miody spadziowe przybierają barwę ciemnobrązową z odcieniem szarym lub zielonkawym. Miody spadziowe charakteryzują się dużą lepkością i większą gęstością (są cięższe) w porównaniu z miodami nektarowymi. Krystalizują trudno i nierównomiernie przyjmując postać drobnokrystaliczną lub grudkowatą - dotyczy to miodów o zabarwieniu jaśniejszym. Natomiast miody ciemnobrunatne mają konsystencję niejednorodną tzn. ulegają rozwarstwieniu na część stałą i płynną. Odmiany miodu spadziowego różnią się od siebie szybkością krystalizacji wpływ na to ma zawartość trójcukru melecytozy zwanego też cukrem spadziowym. Im więcej tego cukru tym krystalizacja jest szybsza. Według Polskiej Normy zawartość tego cukru łącznie z sacharozą nie może przekraczać 10 %. Melecytoza ma ograniczoną rozpuszczalność w wodzie. Przy suchej i ciepłej pogodzie miód spadziowy zawierający dużo melecytozy może skrystalizować już w plastrach przybierając szare zabarwienie. Z tego powodu miód taki pszczelarze nazywają miodem kamiennym lub cementowym. W smaku miody spadziowe są dość łagodne, mało słodkie, czasem mogą być gorzkawe lub kwaśne. Często miody spadziowe letnie zawierają domieszkę miodu gryczanego nadającego mu specyficzny smak i zapach.

Skład chemiczny miodów spadziowych zależy od rodzaju pożytku spadziowego i okresu zbioru. W porównaniu z miodem nektarowym odznaczają się z reguły wyższą zawartością związków azotowych, mineralnych, dekstryn, enzymów, kwasów organicznych i substancji antybiotycznych. Oprócz dominujących cukrów prostych (nie mniej niż 60 %) glukozy i fruktozy oraz sacharozy i melecytozy występują inne rodzaje cukrów, w tym niekorzystne dla pszczól jak: rafinoza, galaktoza i mannoza, stąd miody spadziowe nie stanowią dobrego pokarmu dla pszczół. Miody spadziowe z drzew iglastych odznaczają się aktywnością antybiotyczną, dotyczy to zwłaszcza spadzi jodłowej i świerkowej. Ze względu na wysoką zawartość biopierwiastków makro i mikrośladowych miód ten powinien być stosowany jako odżywka w okrsie rekonwalescencji, u osób z hiperwitaminozą, anemią oraz pracujących w warunkach szkodliwych dla zdrowia. Ponadto działa w stanach zapalnych dolnych dróg oddechowych, w chorobach przemiany materii, chorobach przewodu pokarmowego, chorobach serca, naczyń krwionośnych, miażdżycy oraz schorzeniach nerek, chorobach reumatycznych i schorzeniach skóry.

Miód spadziowy z drzew liściastych:

Miód spadziowy z drzew liściastych pszczoły pozyskują z takich drzew jak: topola, klon, brzoza, dąb, osika, wierzba, leszczyna, głóg oraz inne rośliny zielne. Miód płynny ze spadzi drzew liściastych ma barwę od zielonkawo-herbacianej do jasnobrązowej. Po skrystalizowaniu staje się ciemniejszy o zabarwieniu szarobrązowym z odcieniem szarozielonym do brązowego Po skrystalizowaniu jest średnioziarnisty. Odznacza się słabym lekkokorzennym zapachem. W smaku jest zazwyczaj łagodny, czsem z cierpkawym lub żywicznym posmakiem. Miód ze spadzi liściastej zawierać powinien nie mniej niż 60 % cukrów prostych: glukozy i fruktozy oraz do 10 % sacharozy z melecytozą. Bywają jednak miody zawierające znacznie wyższą ilość melecytozy. Ponadto miody te zawierają znaczną ilość biopierwiastków, kwasów organicznych i enzymów, które to składniki decydują o wysokich walorach leczniczych tego produktu. Miód ze spadzi drzew liściastych jest mniej aktywny antybiotycznie od miodu ze spadzi drzew iglastych. Miody spadziowe po skrystalizowaniu się mają konsystencję grudek. Są najbardziej zasobne w biopierwiastki, dekstryny i białko. Stosowane przy zaburzeniach przemiany materii, astmie i kamicy nerkowej.

Miód - Inne rodzaje miodów:

Miód - Praktyczne Porady:

Bardzo łatwo jest sfałszować miód, dodając np. cukier lub skrobię. Trudne natomiast jest wykrycie takiego fałszerstwa, dlatego nie należy kupować miodu z niepewnych źródeł!

0x01 graphic

Polecamy do przeczytania:

http://www.eioba.pl/a96580/biopierwiastki_witaminy_i_ich_wplyw_na_zdrowi e_potencje_i_seks

Opracowanie i redakcja tekstu: Andromedah

0x01 graphic

0x01 graphic
Podobne artykuły

0x01 graphic
45

16

wyświetlenia: 29033

wyświetlenia: 12228

23

15

wyświetlenia: 8076

wyświetlenia: 1999

4

20

wyświetlenia: 2851

wyświetlenia: 8908

17

3

wyświetlenia: 7384

wyświetlenia: 26117

0x01 graphic
Powiązane tematy

herbata, uzdrawianie, leczenie, miód, receptury, spadź, rady, miody, rodzaje miodów, pasieka, ul, pszczoła, ajurweda, ule, cukier, zioła, zdrowie, życie


0x01 graphic
0x01 graphic

  Prema Dharmin  (www),  05/11/2007

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 23 

odpowiedz

Mniaam, mniam! Jak ja lubię miodek prosto od pszczółek. Herbatka z miodkiem to mój ulubiony napój! Polecam!

  Andromeda Maria Nowak,  04/02/2008

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 8 

odpowiedz

Też lubię miodek, hm, a najlepiej to prosto z pasieki. Miałam kiedyś znajomego górala w górach, co to miodek sprzedawał, ale cosik mu pszczółki coraz mniej miodku teraz robią, a to z powodu zatrucia środowiska naturalnego.

  Prema Dharmin  (www),  15/11/2007

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 19 

odpowiedz

Czytałem, że dzikie pszczoły dają dobry miód, a w Bieszczadach zamontowano nawet w specjalnie zrobionych dziuplach roje z dzikimi pszczołami. Miód dzikich pszczół jest uważany za cenny lek i przysmak w Tybecie. Ten z Bieszczad pewnie tańszy o koszta transportu:)

  Andromeda Maria Nowak,  15/11/2007

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 21 

odpowiedz

No to udało mi się artykuł doprowadzić do porządku. Na zachodzie, a szczególnie w Ameryce, jest dużo takich barci pszczelich, które się w pniach drzewa wierci i zasiedla je pszczołami. Miody dzikich pszczół są bardzo cenione i nawet widziałam roje pszczół w takich ziemnych kopcach, w budowanych ulach z gliny, na drzewach. etc. Moda na miód ogarnia cały świat. W Indii miód pszczeli to rarytas i każdy kto medytuje musi miodek jeść, aby być zdrowym, silnym i radosnym! No to cena jest odpowiednia, ale stać każdego na jego zakup. No to idę sobie zrobić herbatkę z miodem klonowym ;-)

  mazur,  12/02/2008

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 12 

odpowiedz

0x01 graphic

Czy mogę coś wtrącić.....fajny miodek bo tygrysy takie jak ja miód lubią :-)

  Andromeda Maria Nowak,  14/02/2008

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 10 

odpowiedz

A to dobrze, bo i zdrowe są i długo żyją!

  Muffinka (Monika Fiodorow)  (www),  07/03/2008

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 8 

odpowiedz

Takie Tygryski jak ja też! A najbardziej wielokwiatowy : )

  Andromeda Maria Nowak,  21/03/2008

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 4 

odpowiedz

Miodek wielokwiatowy - dla Tygrysków bardzo zdrowy!

  Janusz Dąbrowski  (www),  11/03/2008

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 7 

odpowiedz

Andromedo! Jestem pełen podziwu. Nie dość, że artykuł jest niesamowicie bogaty w wiedzę, wszelkie wskazówki, ciekawostki itd., to jeszcze pięknie przygotowany - ilustracje (co zawsze podnosi jakość odbioru - większość z nas jest przecież wzrokowcami), akapity, odstępy. Dobrze się to czyta.

Czy możesz podpowiedzieć, w jaki sposób przygotowujesz artykuły do publikacji? Chętnie " ściągnę" od Ciebie ten system :)). Napracowałaś się, co niemiara. I efekty widać. Superowo! Pozdrawiam.

  Andromeda Maria Nowak,  19/03/2008

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 4 

odpowiedz

Dziękuję za uznanie! Tyle komplementów na raz :-)
Oczywiście, że chętnie podpowiem jak i co robię, bo zawsze taki artykuł ze zdjęciami lepiej wizualnie wygląda. Dzięki raz jeszcze!

  Andromeda Maria Nowak,  21/03/2008

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 5 

odpowiedz

Witaj Januszu! Mam nadzieję że otrzymasz maila i nie straciłeś cierpliwości czekając na moją odpowiedź w sprawie pisania artykułów.
Otóż tekst czy to pisany, czy skopiowany z zasobów zawsze wstawiam do edytorka kedit i tam wszystkie inne formatowania zostają usunięte. To zabezpiecza też przed tzw. pojawianiem się krzaczków w artykule. Likwiduję wszelkie akapity, wcięcia i odstępy na początku i czytając potem artykuł już gotowy - robię śródtytuły i przygotowuję go do przeniesienia na edytorek eioba. NIGDY NIE ROBIĘ POGRUBIEŃ W KEDIT, TO PRZY WKLEJENIU TEKSTU DO EDYTORA NA EIOBA - POGRUBIENIA ZNIKAJĄ i pracę trzeba robić od początku!
Kiedy przygotuję już tytuł, śródtytuły i potrzebne mi zdjęcia (których szukam w internecie i zapiszę je na własnym komputerze) wstawiam tekst na edytor eioba i zabieram się do pogrubiania i i dopieszczania artykułu.:-) Robię różne odstępy, i patrzę zapisując artykuł, czy to dobrze wygląda po zapisaniu i wyedytowaniu go na eioba. Jeżeli dobrze - to zabieram się do wstawiania zdjęć już przygotowanych, które zapisuję na serwerze eioba korzystając z opcji, która na edytorze jest. Jak się zdjęcia zapiszą, to wstawiam je do artykułu korzystając oczywiście z edytorka :-)
I znowu zapisuję i sprawdzam czy to dobrze wygląda. Jak dobrze wygląda, to PUBLIKUJĘ artykuł :-)
Kiedy zamierzam dłużej pracować z artykułem, to tylko zapisuję szkic w mych artykułach, jako artykuł przygotowany do publikacji. I tak sobie jest tam dopóki go nie skończę. A jak skończę - to publikuję :-)
Mam nadzieję, że szkic opisu do tego co robię jest zrozumiały, a jak chcesz się o coś jeszcze dopytać, to poproszę napisać. Pytania się nasuwają podczas pracy, toteż najpierw trzeba samemu spróbować. He też się nad tym biedziłam i metodą prób i błędów nauczyłam się i myślę, że jest to duża frajda!
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia!

  kamakszi,  07/09/2008

pokaż komentarz ukryj komentarz  + 3 

odpowiedz

0x01 graphic

Miodek jest o wiele lepszy i zdrowszy niż cukier - "biała śmierć"! Fajnie, że jest aż tyle jego gatunków, szkoda tylko, że pszczółki wymierają i w tym roku zbiory miodku będą o wiele niższe... Ale to tak jest, jak się używa wielu nawozów sztucznych, które niszczą pszczółki, bo trują po prostu... No i te pogody też ostatnimi czasy przyczyniają się do tego, że wymierają pszczoły z zimna po prostu...

  Krzysiek,  16/02/2009



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Ajurwedyjskie Leczenie Miodem(1)
Miod Ajurwedyjskie leczenie miodem
Miód Ajurwedyjskie leczenie miodem
Ajurwedyjskie Leczenie Miodem, ZDROWIE-Medycyna naturalna, 3-Medycyna hinduska-Ayurveda
Ajurwedyjskie Leczenie Miodem
Ajurwedyjskie Leczenie Miod
Leczenie miodem
leczenie miodem
Ajurwedyjskie Leczenie Kolorami, Arteterapia
Leczenie miodem
leczenie miodem
LECZENIE MIODEM
Zapomniane terapie LECZENIE MIODEM czerwiec
LECZENIE MIODEM

więcej podobnych podstron