Rodzaje drewnianych materiałów budowlanych

Do materiałów budowlanych wykonanych z drewna, możemy zaliczyć przykładowo fornir. Jest to cienki płat drewna o grubości od 0,4 mm do 3 mm. Najcieńsze forniry zwane okleinami są używane do wykańczania, w celu nadania ładniejszego, szlachetniejszego wyglądu drewna i zazwyczaj są lepsze gatunkowo od obłogów.
Obłogi natomiast, jest to grubszy rodzaj forniru (od 1 mm do 3 mm), służą jako elementy do produkcji sklejki oraz jako okleina pod malowanie klejące. Forniry otrzymywane są przez skrawanie obwodowe, mimośrodowe lub płaskie większych kawałków drewna. Wybór techniki skrawania ma wpływ na rysunek, w jaki układają się słoje. Kolejny rodzaj materiałów drewnianych to drewno klejone. Jest ono stosowane jako materiał konstrukcyjny pozwalający na wykonywanie przekryć o dużej rozpiętości, nawet ponad 100 m (wiązar) oraz stosowany wtedy gdy konieczna jest wysoka jednorodność materiału (np. stolarka okienna). Drewno klejone powstaje poprzez sklejenie ze sobą warstw drewna o grubości zwykle od 5 do 50 mm. Grubość tych warstw zależy od przeznaczenia i od koniecznego promienia wygięcia elementu końcowego. Drewno klejone jest często w trakcie klejenia formowane w krzywizny, jakich nie można osiągnąć z drewna litego. Poszczególne warstwy tworzą połączone wzdłużnie na złącze palczaste deski, z których usunięto części mające wady - pęknięcia, chore sęki itd. Trzeci najbardziej popularny materiał drewniany to sklejka, która jest niczym innym jak płytą sklejoną z nieparzystej liczby fornirów.

Co to są płyty wiórowe?

Płyty wiórowe są warstwowym tworzywem drzewnym. Powstałe przez sprasowanie przy podwyższonej temperaturze i ciśnieniu z małych cząstek drewna.
Małymi cząstkami drewna mogą być wióry drzewne , strugarskie, trociny, wafer, wióry pasmowe. Do produkcji płyt wiórowych mogą być wykorzystane także inne cząstki lignocelulozowe np. paździerze konopne, lniane. Małe cząstki drewna są łączone często za pomocą środków klejących. Możemy płyty wiórowe podzielić na różne rodzaje ze względu na wiele kategorii. Przykładowo względu na wielkość i kształt sklejanych cząstek wyróżniamy płyty z mikrowiórów, z makrowiórów, płyty paździerzowe, płyty wielkopłatkowe, płyty OSB. Natomiast ze względu na sposób wytwarzania możemy wyróżnić płyty wykonywane za pomocą prasy walcowej, płyty płasko prasowane, wytłaczane. Podział ze względu na stan powierzchni głównej wyodrębnia płyty powlekane, oklejane fornirami, szlifowane, nieszlifowane, laminowane. Inny rodzaj podziały to podział na płyty jednowarstwowe, wielowarstwowe, frakcjowane. Ze względu na grubość wyróżniamy płyty grube (powyżej 25mm), cienkie (poniżej 7mm) oraz średnie (pomiędzy 7 a 25 mm). Płyty powstają z procesem, który składa się z kilku etapów. Najpierw przygotowywane są wióry, następnie są suszone, zaklejane. Kolejno formuje się kobierec, prasuje go i wykańcza.

Co to jest papa?

Materiał budowlany stosowany do wykonywania izolacji przeciwwilgociowych i przeciwwodnych elementów budynku lub budowli, który otrzymywany przez nasączenie masą asfaltową lub smołową osnowy z tektury lub welonu z włókna szklanego lub poliestrowego nazywany jest papą.
Gdy wybieramy papę, istotne znaczenie odgrywa kilka czynników. Na przykład papa na welonie szklanym posiada dużo mniejszą wytrzymałość na rozrywanie i nie może być stosowana na dachach, które np. są narażone na duże zmiany temperatury. Siły temu towarzyszące mogą prowadzić do rozrywania papy i tworzenia pęknięć. W przypadku używania papy na powierzchnie zewnętrzne, narażone na działanie promieni słonecznych a także innych czynników pogodowych, stosuje się papę z posypką mineralną na wierzchniej warstwie. Papy tego typu bywają ostatecznym pokryciem poziomych dachów np. hal produkcyjnych, bloków mieszkalnych itp. Wykonanie pokrycia dachowego z papy może być dwojakiego rodzaju: jednowarstwowe lub dwuwarstwowe. W przypadku wersji dwuwarstwowej stosuje się najpierw papę podkładową, a później papę wierzchniego krycia. W wersji jednowarstwowej stosuje się od razu papę wierzchniego krycia. Każda papa powinna mieć określony sposób montowania. Na przykład mocowanie mechaniczne powinno być stosowane np. przy użyciu gwoździ. Z kolei mocowanie tradycyjne, powinno mieć miejsce przy użyciu lepików na zimno bądź na gorąco. W przypadku zgrzewania przy użyciu palnika powinny być stosowane papy samoprzylepne.

---