1. MRP

planowanie zapotrzebowań materiałowych - powstał w późnych latach 50. uwzględniało jedynie gospodarkę materiałową przedsiębiorstwa, ograniczało się do wyznaczania zleceń produkcyjnych bądź zamówień do dostawców, na podstawie żądanego zestawienia materiałowego i harmonogramu produkcji wyrobów, uwzględniając wielkości takie jak : zapas zabezpieczający czy cykl życia zaopatrzenia. MRP można traktować jako sposób określania i dotrzymywania terminów wykonania zamówień klientów według przypisanych im priorytetów. System MRP łączy sporządzony harmonogram produkcji z zestawienie materiałów niezbędnych do wytworzenia produktu, bada zapasy produkcyjne i ustala, które części i surowce muszą być zamówione i w jakim czasie, aby jak najkrócej były składowane w procesie wytwarzania. Uwzględniając, kiedy różne części produktu końcowego mają być produkowane według harmonogramu oraz biorąc pod uwagę konieczne okresy otrzymania materiału, MRP rozdziela w czasie zamówienia na uzupełnienie materiałów w ten sposób, że części i materiału są dostępne w procesie wytwarzania w momencie, kiedy są potrzebne na stanowiskach roboczych.

2. MPR II (str. 232)

To system informacyjny, który zawiera sprawdzone zasady i algorytmy umożliwiające zarządzanie organizacją w warunkach gospodarki rynkowej. Jest to system, który stanowi pomost między systemami z bazą danych a SWD. Zdobył popularność w latach 90. Składa się z funkcji systemu i relacji między nimi. Każda z funkcji związana jest z odmiennym zakresem symulacji rzeczywistości produkcyjnej. Uzupełnienie o pętle sprzężenia zwrotnego dotyczące realizacji produkcji, rozszerzenie zakresu o planowanie zasobów : ludzie, maszyny, środki finansowe przekształciło MRP w MRP II.

Elementy:

• Planowanie biznesowe

• Planowanie produkcji i sprzedaży

• Harmonogramowanie planu produkcji

• Zarządzanie popytem

• Planowanie potrzeb materiałowych

• Podsystem struktur wyrobów

• Podsystem transakcji materiałowych

• Podsystem harmonogramu spływu

• Sterowanie produkcją

• Planowanie zdolności produkcyjnych

• Zarządzanie stanowiskiem roboczym

• Zaopatrzenie

• Planowanie dystrybucji

• Pomoce warsztatowe

• Interfejs do planowania finansowego

• Symulacje

• Pomiar działania systemu

Wszystkie funkcje są realizowane w sposób synchronizowany i zbilansowany.

Pomaga w rozwiązywaniu uniwersalnego równania produkcji.

3. ERP

obecnie najwyższa forma systemu zintegrowanego. Rozszerzono zakres MRP II o problematykę wartościową oraz dodano obsługę innych zakresów niezwiązanych z produkcją i jej rozliczaniem.

W odróżnieniu od MRP II - do ERP wprowadzono procedury wspierające działalność finansową przedsiębiorstwa. Pozwoliło to na planowanie, sterowanie i kontrolę procesu produkcyjnego, nie tylko przez pryzmat wskaźników ilościowych ( jak w MRP II), ale także wartościowych. ERP zawiera wspomaganie dodatkowych funkcji : kontakty z dostawcami, dystrybutorami i klientami.

Jądrem całego systemu jest jedna centralna baza danych, z którą poszczególne aplikacje wymieniają dane i która stanowi podstawę jego działania. Użycie jednej bazy usprawnia przepływ informacji między wszystkimi obszarami działalności biznesowej przedsiębiorstwa. Baza danych przechowuje różne dane pochodzące z różnych obszarów działalności przedsiębiorstwa. Duży nacisk jest położony na zdefiniowanie powiązań między aplikacjami a bazą danych. W ramach ERP mogą działać aplikacje niezależnych producentów, które zostają zintegrowane z innymi elementami systemu.

4. ERP II

ERP który uległ ewolucji. Otwarcie się systemu na otoczenie nie tylko przez eksport / import danych, lecz prawdziwą wyminę danych on-line za pośrednictwem specjalnego języka programowania XML. Systemy ERP II pozwalają na taki dostęp do systemu, który nie jest bezpośrednio przypisany do określonego stanowiska pracy. Użytkownik otrzymuje dostęp do koniecznych danych z dowolnego miejsca. Oznacza to przypisanie pracownika do zadania, a nie do konkretnego stanowiska pracy. Internet staje się sposobem przekazywania danych wewnątrz firmy. Obniża to koszty transmisji danych i daje uprawnionym pracownikom stały dostęp do procesów biznesowych. ERP pozwala na budowanie organizacji w przestrzeni wirtualnej.

Cechy : orientacja na integrację , wewnętrzną i zwenętrzną.

5. JUST IN TIME (net)

Just In Time (JIT), (ang. dokładnie na czas), jest to strategia zarządzania zapasami stosowana w celu usprawnienia zwrotu inwestycji poprzez redukcję poziomu zapasów w całym procesie produkcyjno-magazynowym i związanymi z nim kosztami. Ta strategia stymuluje pewne symptomy, lub tzw. Kanban (jp. ?? - popraw), który wyznacza kiedy procesy produkcyjne powinny zostać uruchomione. Kanban zazwyczaj stanowią bardzo wyraźne sygnały, takie jak dostępność lub brak jakiegoś asortymentu. Kiedy jest właściwie wdrożona, JIT może przynieść bardzo duże osiągnięcia przy zwrocie kosztów inwestycyjnych jakie poniosła firma, ale również podnieść jakość i wydajność.

Kolejny zapas jest zamawiany w momencie kiedy zostanie osiągnięte minimum magazynowe. Dzięki temu minimalizuje się przestrzeń i koszty magazynowe. Jednakże, jedną z przeszkód w systemie JIT jest fakt, że poziom minimum magazynowego determinowany przez historię zapotrzebowania. Jeśli zapotrzebowanie wzrasta powyżej planowanego na podstawie przeciętnych danych z poprzednich okresów/u, firma może wyczerpać wszystkie zapasy i spotykać się z zażaleniami ze strony klienta. Aby zapewnić 95%-ową sprawność obsługi firma powinna wprowadzić minimum 2 odmienne standarty zarządzania zapasami na bezpiecznym poziomie. Przewidywany poziom zapotrzebowania powinien być planowany na podstawie Kanban do czasu kiedy nie będzie można ustalić trendów. Ostatnimi czasy analitycy twierdzą, że lepszym od jakichkolwiek innych wskaźników jest przeciętne zapotrzebowanie z ostatnich 13 tygodni.

Just In Time (JIT), to metoda produkcyjna, pozwalająca na zsynchronizowanie zaopatrzenia z produkcją. Just In Time możemy przetłumaczyć na język polski jako "dokładnie na czas". Oznacza to dostarczenia "dokładnie na czas" i bezpośrednio na linie produkcyjną surowców i półfabrykatów, co pozwala na unikniecie ich magazynowania. Metoda ta wywodzi się z wprowadzonej w latach 50. ubiegłego stulecia w Japonii metody Kanban, która ma obecnie szerokie zastosowanie w systemach Just In Time.

Głównym założeniem JIT jest minimalizacja zapasów. Wszelkie surowce, półwyroby są dostarczane dopiero w momencie, kiedy jest na nie zapotrzebowanie. Sygnałem do uruchomienia produkcji jest pojawienie się popytu na dany produkt. Pozwala to na uniknięcie długotrwałego magazynowania surowców, półproduktów oraz wyrobu gotowego. To z kolei wiąże się z obniżeniem kosztów działalności przedsiębiorstwa, które nie musi utrzymywać dużych powierzchni magazynowych.

Dostawcy systemu JIT znajdować się powinni w małych odległościach od zakładu odbiorcy, co pozwala na szybką dostawę potrzebnych aktualnie surowców i półproduktów w małych partiach, które zaspokajają bieżące potrzeby. Dostawy przygotowane powinny być tak, by w chwili dostarczenia były gotowe do użycia i by można było rozładować je bezpośrednio na linię produkcyjną. Aby spełnić wymagania odnośnie dostaw, dostawcy powinni być włączeni w proces projektowania procesu i produktu.

W przedsiębiorstwach pracujących według Just In Time poprawia się organizacja i wydajność pracy. Osiąga się to dzięki pogrupowaniu stanowisk według podobnych procesów oraz znacznemu ograniczeniu transportu międzystanowiskowego. Pracownicy produkcyjni przeszkoleni są do pracy na wielu stanowiskach. Ta uniwersalność pozwala na zastępowanie się pracowników, gdy zachodzi taka potrzeba. Dzięki tym usprawnieniom proces produkcyjny staje się płynny i elastyczny, a fabryki są mniejsze i wydajniejsze.

Utrzymanie systemu JIT wymaga przekazania większych kompetencji pracownikom produkcyjnym. To oni maja największy kontakt z surowcami oraz półproduktami i to właśnie im najłatwiej odkryć błędy jakościowe. Ze względu na to, iż na linię produkcyjną trafia ściśle wyliczona ilość materiału, istotne jest by wszelkie niezgodności były szybko eliminowane. Produkcja JIT nastawiona jest na osiągnięcie poziomu "zero defektów". W związku z tym każdy robotnik ma prawo zatrzymać linię produkcyjną w celu wyeliminowania zauważonych problemów.

Współczesne systemy JIT są wysoko zinformatyzowane. Wchodzą w skład informatycznych systemów zarządzania produkcją MRP II.

Metoda Just In Time jest ściśle związana z systemami Kanban, filozofią Kaizen, metodami Poka - Yoke (eliminacja defektów z powodu pomyłek) i SMED (redukcja czasu przezbrojeń).

6. KANBAN (net)

Kanban jest to opracowana w Japonii w latach 50 ubiegłego stulecia metoda zarządzania produkcją. Słowo Kanban pochodzi z języka japońskiego i oznacza kartkę papieru. W wolnym tłumaczeniu znaczy "widoczny opis". Metoda ta w prosty sposób pozwala na wizualizację przepływu materiałów w przedsiębiorstwie. Kanban ma za zadanie sterowanie zapasami. System ten pozwala na prawie całkowitą eliminację magazynów. Magazynowanie przedprodukcyjne, poprodukcyjne jak i międzyoperacyjne jest znikome, gdyż wszelkie materiały od dostawców są dostarczane „dokładnie na czas” i to samo dzieje się jeśli chodzi o wysyłkę wyrobu gotowego.

Cele systemu Kanban można przedstawić za pomocą hasła "7 x żadnych":

- żadnych braków,

- żadnych opóźnień,

- żadnych zapasów,

- żadnych kolejek - gdziekolwiek i po cokolwiek,

- żadnych bezczynności,

- żadnych zbędnych operacji technologicznych i kontrolnych,

- żadnych przemieszczeń.

Podstawowym elementem systemu są karty Kanban. Karta Kanban pełni rolę zlecenia produkcyjnego i dokumentu opisującego zawartość pojemników. Jej głównym zadaniem jest przekazywanie informacji o potrzebie przepływu materiału podczas produkcji.

W systemie Kanban zlecenie produkcyjne trafia na sam koniec linii produkcyjnej (rys. 1. punkt O2). Tam właśnie zostaje podjęte zadanie produkcyjne. Pracownik na końcu linii potrzebuje półproduktu wytwarzanego na poprzednim stanowisku. Półprodukty pobierane są w pojemniku ze stanowiska poprzedzającego lub z bufora - magazyny półproduktu (rys. 1. punkt MP). W momencie ich pobrania karta Kanban powinna być oczepiana i przekazana na stanowisko z którego pobrano półprodukt (rys. 1. punkt MP). Jest to sygnałem do rozpoczęcia produkcji półproduktu. Pracownik na stanowisku O1 zawiesza kartę Kanban na pusty pojemnik i rozpoczyna produkcję. Często karty Kanban są odczepiane i przekazywane na stanowisko poprzedzające dopiero po wyczerpaniu się półproduktu w pojemniku. Przepływ zlecenia jest w tym wypadku nieco opóźniony, ale postępowanie takie jest konieczne ze względu na identyfikację półproduktu.

Karta Kanban krąży między magazynem wyrobów gotowych, stanowiskami roboczymi i buforami, stanowiąc zlecenie produkcyjne i oznakowanie pojemników. Pozwala to na rezygnację w dużym stopniu z centralnego generowania zleceń na każde ze stanowisk produkcyjnych. Płynność produkcji i przepływu materiałów zapewniony jest przez system Kanban. Produkcja na każdym etapie uruchamiana jest, gdy zachodzi taka potrzeba. Kanban można uznać za system samosterujący.

Systemy Kanban we współczesnych przedsiębiorstwach, to systemy zinformatyzowane. Daje to systemowi dodatkowe możliwości związane w dużej mierze z kwestiami jakościowymi. Możliwa jest pełna identyfikacja i identyfikowalność produktu, gromadzenia danych (np. zapisów jakościowych) na ogromną skalę, dokładne odtworzenie przebiegu procesu produkcji na każdym stanowisku, utrzymanie pełnej zgodności z FIFO (ang. First In First Out - np. materiał który jako pierwszy przybył do magazynu, jako pierwszy go opuszcza), etc.. Wszelkie materiały w zarejestrowane są w w systemie informatycznym, a karty Kanban oprócz tradycyjnych informacji zawierają np. kod kreskowy (rys. 2), po którego sczytaniu uzyskujemy wszelkie wiadomości o danej partii półproduktu/produktu. Integracja systemu Kanban z systemem informatycznym znacznie przyspiesza przepływ informacji.

System Kanban doskonale uzupełnia informatyczne systemem zarządzania produkcją typu MRP II pozwalając na skuteczne sterowanie produkcją z uwzględnieniem wielu aspektów.

Kanban stanowi integralną część działania w przedsiębiorstwach działających zgodnie z koncepcją Lean Manufacturing lub Just In Time (JIT).

7. CYBERNETYCZNY MODEL ORGANIZACJI (wykłady)

8. KONCEPCJA MIS (wykłady)

• Używa zintegrowanej bazy danych i wspomaga różnorodne obszary działania organizacji

• Udostępnia w łatwy sposób aktualne informacje dla kierownictwa operacyjnego, taktycznego i strategicznego, lecz są to informacje dla problemów ustrukturalizowanych

• Posiada elementy elastyczne umożliwiające częściową adaptację do zmieniających się potrzeb informacyjnych organizacji

• Umożliwia wbudowanie systemu zabezpieczeń przed nieupoważnionymi użytkownikami

9. DZIEDZINOWE SI (wyklady)

• produkcja

• komputerowe wspomaganie wytwarzania

• planowanie potrzeb materiałowych

• kontrola stanów magazynowych

• zaopatrzenie

• sterowanie produkcją

• komputerowe wspomaganie projektowania

• robotyzacja

• e-logistyka

• marketing

• badania rynkowe

• prognoza sprzedaży

• reklama i promocja

• przetwarzanie zleceń sprzedaży

• zasilanie zarządzania produkcją

• zarządzanie marketingiem

• e-marketing

• e-commerce

• finanse

• budżetowanie kapitału

• zarządzanie gotówką

• zarządzanie portfelami

• zarządzanie kredytami

• prognozy finansowe

• analiza potrzeb finansowych

• kontroling

• e-banking

• analiza realizacji zadań finansowych

• rachunkowość

• płatności i rachunkowość należności

• lista płac

• rachunki do zapłaty

• księga główna

• rachunkowość środków trwałych

• rachunkowość kosztów

• rachunkowość podatków

• budżetowanie

• rewizja ksiąg

• zarządzanie personelem

• informacje o personelu

• analiza pracy

• informacje o kwalifikacjach kadry

• analiza nagradzania

• analiza rozwoju i szkolenia

• prognozy w zakresie potrzeb personelu

10. SPIRALNA METODA PROJEKTOWANIA (str. 110)

Procedura spiralna - system dzielony na 3 etapy : dla każdego opracowany całościowy projekt. Realizuje się kolejno poszczególne zakresy działania systemów. Ulepszamy system metodą kolejnych przybliżeń. Czas realizacji procedury : długi. Realizacja dla drogich przedsięwzięć, nie liczy się koszt i czas, ale jakość systemu. Długi okres eksploatacji. Wynikiem jest opracowanie prototypów, które są sprawdzane przez symulację. Po raz pierwszy zastosowana w przemyśle lotniczym.

Określa się plan wymagań -> analiza ryzyka -> prototyp -> projekt oprogramowania -> weryfikacja projektu -> kodowanie -> testowanie modułów -> integracja -> sprawdzanie całości -> wdrożenie

W wyniku realizacji poszczególnych etapów otrzymujemy projekt coraz bardziej doskonały.

11. CECHY ORGANIZACJI WIRTUALNYCH (str. 21, Pank)

Organizacja wirtualna to pewien model organizacji, w której nastąpiło dobrowolne połączenie zasobów współpracujących ze sobą firm realizujących wspólne przedsięwzięcie w celu, który ma przynieść im korzyści, większe niż wtedy, gdyby te firmy działały w sposób tradycyjny. Org. w. Jest tymczasową siecią niezależnych firm stworzoną za pomocą sieci typu Internet celem zrealizowania konkretnego przedsięwzięcia poprzez wspólne wykorzystywanie umiejętności typowych dla każdej z tych firm. Partnerzy wnoszą swoje indywidualne kluczowe kompetencje, których połączenie przynosi efekt synergiczny. Klient nie musi wiedzieć, że nad realizacją jego zamówienia pracuje org. w., dla niego istotny jest efekt końcowy. Jest organizacją pozorną, pozbawioną struktury fizycznej (budynku, personelu) i zarządu. Ma niskie koszty administracyjne, minimalne nakłady inwestycyjne i wysoką produktywność. Funkcjonuje w warunkach „przezroczystej organizacji”, - wszystkie jej poczynania mogą być znane konkurencji. Dlatego musi działać odpowiedzialnie. W dużej mierze opiera się na outsourcingu - zlecaniu wykonywania pewnych usług lub zadań firmom zewnętrznym, wyspecjalizowanym o określonej dziedzinie.

Możliwość szybkiego uzyskania zysku.

Podstawowymi kanałami komunikacyjnymi są: telefonia kablowa, komórkowa i satelitarna, połączenia teleinformatyczne, kioski multimedialne, telewizja interaktywna, internet i serwisy on-line.

Organizacje wirtualne cechują:

• wykorzystywanie okazji - firmy łączą się gdy nadarza się dobra okazja rynkowa, by współpracować, przerywają współpracę , gdy jej już nie potrzebują, gdy zanika przyczyna współpracy. Nie ma konieczności zawierania umów cywilno - prawnych.

• Rozmyta tożsamość - niwelują się granice między dostawcami, klientami, grupami wspólnych interesów. Nie jest jasno sprecyzowane kto jest dostawcą a kto klientem. Partnerzy zmieniają się tak, jak zmieniają się rynki.

• Technologia - kluczowy czynnik sukcesu funkcjonowania organizacji wirtualnych jest wykorzystywanie nowoczesnych systemów informatycznych i rozbudowanej infrastruktury telekomunikacyjnej, która pozwala przezwyciężyć granice czasu i przestrzeni.

• Zaufanie - wymaga się zaufania i współpracy. Celem wszystkich partnerów jest wygrana. Ryzykiem jest fakt, że każdy partner ma dostęp do wszystkich zasobów istniejących w całej sieci i ponosi ryzyko wspólnych przedsięwzięć. Dzięki partnerstwu unika się wzrostu zatrudnienia.

• Niwelowanie korzyści skali - mała i początkująca firma może konkurować na rynku globalnym, może przezwyciężyć przewagę konkurencyjną dużych firm.

• Doskonałość - org. w. - przedsiębiorstwo doskonałe, realizujące każde czynności i procesy na najwyższym poziomie .

• Globalizacja - org. w. nie. za granic.

Kluczowe charakterystyki : adaptacyjność i elastyczność.

12. REENGINEERING ORGANIZACJI - DOSKONALENIE PROJEKTU (str. 128)

Stały proces dużych zmian (rewolucyjnych), mający na celu przybliżenie się do doskonałości w zastosowaniu systemów informacyjnych. Celem jest doskonałość, który wyznacza perspektywę i kierunek działania. Dążenie do systemu idealnego, który realizuje wszystkie potrzebne funkcje, a nic nie kosztuje. Końcowy rezultat to rozwiązanie satysfakcjonujące, doskonalsze od poprzednich, ale nie ostateczny ideał ( którego nie można osiągnąć ). Doskonalony system powinien być nie tylko dostosowany do obsługi organizacji, ale także powinien wychodzić na zewnątrz.

X- REENGINEERING oznacza przekraczanie granic między organizacjami. Powinno się brać pod uwagę integrację z innymi organizacjami w celu osiągnięcia efektu synergii.

Podejście charakterystyczne : kompleksowa racjonalizacja.

ZASADY:

• Skupić się na rezultatach, nie na zadaniach. Skupić się na efekcie końcowym, nie na poszczególnych etapach.

• Radykalne przekonstruowanie całości systemu, nie zadowalać się małym postępem, ale dążyć do znacznych zmian

• Proces zmian : z dołu do góry - osoba z najwyższego kierownictwa, kompetentna, doświadczona i zainteresowana połączeniem dobrych rezultatów finansowych z efektywnością może pokierować reen. Musi posiadać autorytet, wiedze dotycząca procesu projektowania, nie może lekceważyć sygnałów kierownictwa niższego i średniego szczebla o niewłaściwym funkcjonowaniu systemu.

• Osoba zainteresowana końcowym rezultatem ma odgrywać główną role w przebiegu procesu.

• Inwestowanie pracy, czasu o najlepszych fachowców

• Punkty decyzyjne najbliżej miejsca wykonywania pracy

• Gotowość na przeszkody:

• Skupienie się na projektowaniu, nie na wprowadzaniu go w życie

• Nie można wszystkich uszczęśliwić

• Przygotowanie na sprzeciw, konsekwencja

• Nie rozciągać procesu na dłużej niż 12 miesięcy, reen. stresujący,

EFEKTY STOSOWANIA REEN.:

• Poprawa jakości projektu i skrócenie czasu jego opracowania

• Znaczne zmniejszenie zatrudnienia personelu firmy

• Dodatkowe zyski dla klientów i akcjonariuszy

• Krótszy czas przekazywania informacji klientom, decydentom

• Udoskonalenie systemu obsługi klientów

• Eliminacja niepotrzebnych czynności i redukcja opóźnień w przekazywaniu informacji

PRZYCZYNY NIEPOWODZENIA:

• Bariera psychologiczna

• Błędy w organizacji zespołu

• Konieczność przezwyciężania stereotypów

13. PRZESZKODY W BUDOWIE ORGANIZACJI WIRTUALNYCH W POLSCE (str. 26, Pank)

Ogólnie:

• bariery technologiczne

• niedojrzałość rynku do korzystania z organizacji wirtualnych

W Polsce:

• brak unormowań prawnych

• bariery natury psychicznej pracowników

• brak określonej wizji zaangażowania się organizacji

• brak zaufania

• nierówne traktowanie partnerów

• problemy z regulacją zysku i ustaleniem jego podziału

14. ELEMENTY SWD (str. 249)

• dane - niezbędne dla decydenta, aby nie absorbował swojej pamięci ich przechowywaniem

• teksty zwykle dotyczące opisu koncepcji i warunków modeli

• zmienne - nazwy zmiennych używane w równaniach opisujących problem

• modele - opisujące zmienne, które należy brać pod uwagę, istotne relacje, ich strukturę matematyczną

• raporty - dla diagnozy złożonego problemu potrzebny jest zwykle liczny zbiór raportów, system powinien zaproponować listę i źródła takich raportów

• obrazy - obrazy graficzne zawierając zwykle znaczną ilość wiedzy i są łatwiejsze w percepcji

• reguły - różne metody reprezentacji wiedzy lub opis obiektów są bardzo przydatne dla przedstawiania wiedzy w postaci symbolicznej

15. SCHEMAT SE (wykłady)

16 . CO ROBI MECHANIZM WNIOSKOWANIA (str. 300)

Mechanizm wnioskowania jest elementem sterującym systemem ekspertowym. Uruchamia on wiedzę w bazie wiedzy w celu realizacji produkowania rozwiązań. Jest aktywowany, gdy użytkownik inicjuje konsultację z systemem. Mechanizm wnioskowania decyduje, które reguły uruchomić i w jakiej kolejności. Przegląda przestrzeń roboczą, gdzie przechowywane są informacje o stanie początkowym i gdzie wywnioskowane rezultaty są przechowywane podczas procesu wnioskowania. Mechanizm wnioskowania wykorzystuje logikę formalną do reguł wnioskowania.

17. SPIRALNA PROCEDURA PROJEKTOWANIA

Procedura spiralna - system dzielony na 3 etapy : dla każdego opracowany całościowy projekt. Realizuje się kolejno poszczególne zakresy działania systemów. Ulepszamy system metodą kolejnych przybliżeń. Czas realizacji procedury : długi. Realizacja dla drogich przedsięwzięć, nie liczy się koszt i czas, ale jakość systemu. Długi okres eksploatacji. Wynikiem jest opracowanie prototypów, które są sprawdzane przez symulację. Po raz pierwszy zastosowana w przemyśle lotniczym.

Określa się plan wymagań -> analiza ryzyka -> prototyp -> projekt oprogramowania -> weryfikacja projektu -> kodowanie -> testowanie modułów -> integracja -> sprawdzanie całości -> wdrożenie

W wyniku realizacji poszczególnych etapów otrzymujemy projekt coraz bardziej doskonały.

18. EWOLUCYJNA PROCEDURA PROJEKTOWANIA

Procedura ewolucyjna - podejście strukturalne - system dzielimy na części elementarne, na końcu integrujemy całość i testujemy. Cały czas jesteśmy nastawieni na zmieniający się cel, ciągła analiza i kontrola procesu. Związane z podejściem prognostycznym.

19. PRZYROSTOWA PROCEDURA PROJEKTOWANIA

Procedura przyrostowa - podejście strukturalne - można projektować etapami jeśli nie dysponujemy odpowiednimi środkami, albo projektować całość. Prace nad projektem : ciągłe. Wymagania, analizę, koncepcję, testowanie, instalację i eksploatację przeprowadza się dla całości prac. Organizacja prac: podział na zespoły, które zajmują się konkretnymi etapami.

20. KASKADOWA PROCEDURA PROJEKTOWANIA

procedura kaskadowa - podejście nie w pełni strukturalne - proces projektowy odbywa się stopniowo. Projektuje się system dla całej organizacji, na początku nie określa się szczegółowo faz. Wszystkie wątpliwości rozwiązywane są na czas. Uszczegółowienie, określanie kolejnych etapów następuje stopniowo, wraz z nabywaniem doświadczenia i postępem prac. Częste powroty do etapów poprzednich. Ograniczenie ryzyka, obniżenie kosztów.

21. PODEJŚCIE SOCJO-PSYCHOLOGICZNE DO PROJEKTOWANIA

Podejście socjo-psychologiczne (społeczne) - często kontynuowane dla bezkonfliktowego przejścia z fazy analizy do projektowania, stosowane jest dla ekonomicznej i społecznej oceny SI i dla opracowania realizacji i wdrażania projektu.

22. PODEJŚCIE STRUKTURALNE DO PROJEKTOWANIA

Podejście strukturalne - prekursor : Dijkstra. Rozkład problemu na części składowe. Hierarchiczna dekompozycja., konsekwentna hierarchiczna struktura projektu, podział projektu na moduły o jednym wejściu i wyjściu. Równoległa, grupowa praca, podział zadań między mniejsze zespoły. Skrócenie czasu opracowania projektu. Trudności z powiązaniem opracowanych oddzielnie modułów.

23. PODEJŚCIE OBIEKTOWE DO PROJEKTOWANIA

Podejście obiektowe - najczęściej poprzedzona analizą obiektową. Stopniowe rozszerzanie modelu. Dodanie modułu kontaktu z użytkownikiem i zarządzania danymi. Składa się z 5 warstw :

• Warstwa tematów

• Warstwa klas i obiektów

• Warstwa struktury

• Warstwa atrybutów

• Warstwa usług

Analiza i projektowanie mogą się przeplatać.

Cele projektowania obiektowego :

• Zwiększenie wydajności - mniej czasu potrzeba na testowanie i usuwanie błędów. Umożliwienie powtórnego użycia klas z jednej projektu w drugim

• Podnoszenie jakości - mechanizmu umożliwiające pielęgnację i zdolnośc systemu do radzenia sobie z ciągłymi zmianiami

• Ułatwienie pielęgnacji - wiele sił oddziałuje na system i powoduje zmiany wymagan

Podstawy projektu pozostają niezmienne. A to ułatwia jego pielęgnowanie i dostosowanie, przy mniejszym wysiłku, mniejszych zadań. Metoda ta często zastępuje projektowanie strukturalne.

Zlikwidowane przepaści między diagramem przepływu danych a diagramem związków danych oraz między analizą i projektowaniem

24. BAZA DANYCH

To zestaw zbiorów utrzymywanych w określony sposób przez użytkowników w procesach zakładania, aktualizacji i obsługi zapytań. Jest zbiorem danych operacyjnych wykorzystywanych przez systemy użytkowe organizacji - wystąpienie w biznesie. To zbiór wystąpień różnych typów rekordów oraz opisów powiązań między rekordami, danymi zagregowanymi i danymi elementarnymi.

System z bazą danych musi spełniać wymagania:

• Kontrolowana redundancja

• Różnorodne korzystanie z bazy

• Możliwość szybkiej pracy konwersacyjnej

• Łatwość rozwoju i reorganizacji

• Dostępność i wydajność

• Tajność

• Zabezpieczenie przez zgubieniem, zniszczeniem jak też szybka odnowa po awariach

• Fizyczna i logiczna niezależność danych

Korzyści użytkowania SI z bazą danych :

• Większa szybkość wyszukiwania danych, niż w systemach bez bazy danych

• Możliwość uzyskiwania potrzebnych zestawów danych, często w bardzo różnych formatach

• Możliwość szybkiej reorganizacji i aktualizacji zasobów danych

• Obniżenie kosztów eksploatacji systemu przez zminimalizowanie redundancji

25. SYSTEMY OTWARTE (str. 126)

to nowa jakość systemów SI. Nazywane systemami otwartych możliwości. Pierwszy tak nazwany : UNIX.

Koncepcja:

• Uniezależnienie użytkownika od monopolu firm komputerowych (nie może być zmuszony do stałego korzystania z usługi w konkretnej firmie)

• Realizacja zasad wolnego rynku

• Niezależność użytkownika w budowie infrastruktury zarządzania

• Użytkownik może do już zakupionego sprzętu lub oprogramowania dołączyć elementy zakupione u innych producentów.

• Możliwe dzięki zastosowaniu międzynarodowych standardów

• Możliwość przenoszenia, łączenia, współdziałania

• Przez stosowanie tych technologii : oszczędność na kosztach wytworzenia systemu

26. DIANA (str. 93)

Diagnostyczna Analiza systemów informacyjnych zarządzania. Jest to specjalizowany pakiet dla komputerowego wspomagania części procesu analizy organizacji, dla:

1. diagnostycznej analizy systemu zarządzania organizacją

2. zaproponowania zamian i przeprojektowania rozpatrywanej struktury organizacyjnej

3. weryfikacji zaproponowanych zmian za pomocą symulacji komputerowej

4. zaprojektowania systemu informacyjnego dla wybranych czynności

5. wspomagania projektowania przedsięwzięć rozwojowych i restrukturalizacyjnych przy jednoczesnym bieżącym monitorowaniu funkcjonowania systemu zarządzania

27. BONNI (str. 89)

Jest to pakiet wspomagający komputerową analizę systemów. Jest dostępny i stosowany w Polsce. Podstawy teoretyczne BONNI stanowi metoda NIAM.

W metodzie tej używane są następujące podstawowe sformułowania:

1. wiadomość

2. informacja

3. komunikacja - wymiana lub przekazanie informacji

4. rzeczywistość

5. dane - reprezentacja informacji w medium komunikacyjnym

6. gramatyka - opis uzgodnień, które przedstawiają jakie dane mogą być przekazywane i jakie mają one znaczenie

Oprogramowanie to umożliwia dialogowe tworzenie diagramu struktury tak, aby można było go przekształcić na relacyjny model danych. Pozwala na graficzne tworzenie struktury informacji , na szczegółową kontrolę diagramu struktury informacyjnej.

28. ANALIZA (od str. 61)

Analiza to taki sposób postępowania, który ma na celu badanie organizacji dla zaprojektowania lub zmodyfikowania systemu informacyjnego. Stanowi pierwszą fazę procedury wytworzenia i eksploatacji systemu.

Wyróżniamy następujące rodzaje analiza:

1. analiza jakościowa (techniczna) - polega na wyznaczeniu wartości interesujących nas wielkości lub wskaźników jakości charakteryzujących system

2. analiza jakościowa (społeczna) - akcentuje organizacyjne, psychologiczne i społeczne problemy systemu.

Na etapie analizy przyjmuje się rozwiązania, które są wiążące dla całego cyklu realizacji systemu. W analizie określa się niezmiernie istotne elementy systemu, jak jego cele. Elementy te wyznaczone są na podstawie analizy potrzeb informacyjnych użytkowników. Analiza - ciąg działań, w wyniku których identyfikujemy następującą sytuację problemową:

A = { P, C, D, W, H }

A - analiza

P - zbiór podmiotów decyzyjnych (podzbiór osób i podzbiór organizacji : użytkownicy systemu)

C - zbiór celów (podzbiory wymagań, które użytkownik pragnie osiągnąć)

D - zbiór metod i technik, dzięki którym możemy określić wymagania użytkowników : identyfikacja celów

W - zbiór warunków w jakich przeprowadzamy analizę (podzbiór warunków wewnętrznych i podzbiór warunków zewnętrznych)

H - zbiór hipotez o wielkościach charakteryzujących wymienione uprzednio zbiory.

Procedura jest wieloetapowa.

29. ANALIZA , PODEJŚCIE SOCJO-PSYCHOLOGICZNE (str. 80)

podejście socjo-psychologiczne (społeczne) - zagadnienie analizy nie postrzega się w kategoriach technicznych ale jako przedsięwzięcie społeczne. Na przykład: SSM, SWOT. Najczęściej poprzedza podejście strukturalne i obiektowe. Podejście to jest stosowane między innymi do badania potrzeb użytkownika.

30. E-MARKETING, ECOMMERCE (str. 228, Pank)

E-marketing jest ogólnym określeniem działań marketingowych obejmujących reklamę, komunikację z klientami, budowanie świadomości marki, pozyskanie zaufania i lojalności klientów i zdobywanie nowych klientów prowadzonych za pośrednictwem Internetu. E-marketing to pomysł na wykorzystanie Internetu w celach promocji produktów i usług. E-marketing prezentuje nowe podejście do zdobywania nowych klientów. E-marketing podobnie jak marketing obejmuje elementy:

1. strategia

2. projekt artystyczny

3. treść przekazu

4. wdrożenie

5. obsługa

E-marketing zwiększa efektywność tradycyjnego marketingu, technologie e-marketingu wywołują zmiany w strategiach marketingowych.

Bariery wprowadzania e-marketingu :

1. wysoki koszt wynajęcia administratora sieci

2. specjalisty od spraw marketingu

3. grafika komputerowego

4. informatyków

5. zakupu sprzętu komputerowego

E-marketing to marketing realizowany za pomocą sieci telekomunikacyjnych. Handel elektroniczny to zintegrowane uwieńczenie wszystkich interakcji informacyjnych odnoszących się do procesów biznesu. Handel elektroniczny daje organizacjom szansę na obniżenie kosztów sprzedaży, a więc wzrost zysków. Organizacje te mają dzięki e-marketingowi szansę wejścia na dotąd dla nich niedostępny rynek lokalny. E-marketing jest systemem otwartym ponieważ jest dostępny w dowolnym czasie i miejscu dla każdego użytkownika, który ma odpowiednią końcówkę komputerową. W ten sposób zapewniany jest łatwy dostęp do informacji rynkowej, stwarza dogodne warunki do budowy i eksploatacji systemów między organizacyjnych. Rozwój dokonuje się głównie dzięki postępowi w technice i technologii komputerowej. Warunkiem koniecznym dla funkcjonowania rynku elektronicznego jest elektroniczna wymiana danych, umożliwia bowiem dokonywanie transakcji rynkowych, a więc operacji finansowych.

Handel elektroniczny (zwany też e-commerce), to rozmaite procedury wykorzystujące środki i urządzenia elektroniczne (telefon stacjonarny i komórkowy, faks, Internet, telewizję) w celu zawarcia transakcji finansowej. Najbardziej popularną metodą handlu elektronicznego jest handel internetowy, gdzie występują transakcje handlowe pomiędzy sprzedającymi a kupującymi. Najbardziej powszechną formą handlu elektronicznego są sklepy internetowe.

W skład e-commerce wchodzi sprzedaż towarów i usług, przyjmowanie i potwierdzanie zamówień oraz obsługa płatności bezgotówkowych. Jedną z poddziedzin elektronicznego handlu jest m-commerce, stosujący mobilne urządzenia komputerowe.

Korzyści e-commerce

Korzyści wynikające ze stosowania e-commerce jest wiele, najważniejsze z nich to:

• oszczędność kosztów funkcjonowania i wyposażania biur,zmniejszenie liczby personelu, skrócenie kanałów dystrybucji (uproszczenie obiegu dokumentacji), zwiększenie prostoty kontaktu z klientami, całkowita lub częściowa rezygnacja z korzystania z magazynów

• zwiększenie ergonomii pomieszczń ze strony producenta, tak jak przeznaczenie fizycznej powierzchni sklepu np. na produkcyjną bądź składową

• możliwość indywidualizacji kontaktu, rozumiana jako komunikacja z konkretnym odbiorcą (tzw. model one to one)

• interaktywność czyli ułatwione zapamiętywanie prezentowanych treści

• elastyczność, możliwość błyskawicznego zamieszczania informacji na stronach internetowych oraz stosunkowo niskie koszty budowy i przebudowy serwisów

• uproszczona infrastruktura techniczna i wydajniejszy system logistyczny

• oszczędność czasu i podróży (fizycznej) przy pozyskiwaniu informacji i dokonania porównań dóbr i usług

Ograniczenia e-commerce

E-commerce niesie za sobą pewne ograniczenia takie jak:

• brak możliwości wypróbowania czy oględzin kupowanego towaru (Wyjątki: 1. Wirtualne próbowanie np. jazda samochodem {w tym w grach komputerowych} 2.Sprzedaż towarów ze zdjęciami bądź z kamerą on-line)

• wysoki koszt dostarczania towaru do klienta (większy koszt dostawy nie zawsze równoważy koszty zastępcze sklepów bądź składów i fizycznej obsługi)

• brak dostatecznych uregulowań prawnych

Elektroniczne wspomaganie handlu online oraz wymiany dokumentów biznesowych. Obejmuje kupno oraz sprzedaż towarów i usług w Internecie (witryny WWW z katalogami i ofertami, elektroniczne wspomaganie zakupów), przekazywanie zamówień i potwierdzeń oraz obsługę płatności bezgotówkowych.

Firmy wykorzystują internetowe aplikacje e-commerce w celu usprawnienia działalności (poszerzenie kanału dystrybucji, obsługa klientów i dostawców, sprzedaż, marketing, zarządzanie, etc.).

31. ROLA NARZĘDZI CASE (str. 118)

CASE : komputerowe wspomaganie projektowania, grupa narzędzi z nowej technologii tworzenia systemów informacyjnych. W zależności od zakresu - która faza cyklu życia jest przez nie obsługiwana mamy wyspecjalizowane lub zintegrowanie pakiety CASE-I (IPSE).

Elementy CASE:

korzyści :

• wyższa jakość projektowania przez wczesne wykrywanie popełnionych błędów. Błędy te nie są przenoszone do kolejnych faz budowy systemu. Im wcześniej wykryjemy błąd tym mniejsze koszty poniesiemy.

• Obniżka kosztów opracowywania projektów przez wykorzystywanie istniejących dobrych elementów starych projektów.

• Uniezależnienie dotrzymania terminów i kosztów zakończenia projektu od zmian kadrowych w zespole projektowym. Nowy członek zespołu ma pełną dokumentację dotychczasowych prac nad systemem

• Obniżenie kosztów utrzymania systemu przez nie angażowanie specjalistów

• Utrzymanie spójnej, kompletnej dokumentacji całości prac

• Zwiększenie wydajności pracy

• Ułatwienie procesu komunikowania i kontroli

Pakiety CASE:

• Pakiety dla przechowywania danych - składnica danych

• Pakiety dla pielęgnacji, modyfikacji i adaptacji systemu

• Pakiety dla wspomagania cyklu życia systemu

• Pakiety dla sterowania realizacją projektem

• Pakiety dla doskonalenia jakości systemu

32. DIAGRAM ZWIĄZKÓW ENCJI (str. 83)

Powinien :

1. reprezentować wszystkie potrzebne dane

2. reprezentować ich powiązania zgodnie z zasadami działania organizacji

3. dostarczyć potrzebnych informacji dla budowy projektu systemu informacyjnego

->schemat

33. SZBD

To oprogramowanie określone jako System Zarządzania Bazą Danych. Oprogramowanie to pozwala użytkownikowi na korzystanie z zasobów danych zawartych w bazie danych według określonych przez niego wymagań.

SZBD dzielimy wg kryteriów:

• struktury przestrzennej (lokalna, rozproszona, wiele baz danych)

• struktury modelu danych (hierarchiczne, relacyjne, obiektowe)

• sprzętu komputerowego (komputery personalne, średnie i duże)

Większość SZBD można zaliczyć do klasy oprogramowania baz lokalnych. SZBD obsługuje wówczas bazy, które mają różne modele danych.

34. METODY I TECHNIKI PREZENTACJI ANALIZY ORGANIZACJI (str. 80)

Stosowane metody i techniki dzielimy na 3 grupy:

1. podejście socjo-psychologiczne (społeczne) - zagadnienie analizy nie postrzega się w kategoriach technicznych ale jako przedsięwzięcie społeczne. Na przykład: SSM, SWOT. Najczęściej poprzedza podejście strukturalne i obiektowe. Podejście to jest stosowane między innymi do badania potrzeb użytkownika.

2. podejście strukturalne - dąży się tu do formalnej analizy systemu. W wyniku tej analizy tworzone są hierarchiczne struktury, których elementami są :

1. dane

2. funkcje

3. związki zachodzące między nimi

To podejście jest obecnie dominujące. W tej analizie stosuje się wiele technik szczegółowych. Są to między innymi :

1. diagram przepływu danych

2. modelowanie związków encji

3. modelowanie infologiczne

4. modelowanie binarne

5. tablice decyzyjne

Jedną z najbardziej popularnych technik jest modelowanie związków encji czyli tzw. E/R znany też jako obiekt - atrybut - związek.

c) podejście obiektowe - jest bardzo dynamicznie rozwijającym się kierunkiem zarówno w sferze analizy, jak i projektowania. Pozwala na łączenie modelowania danych i procesów. Podstawą jest tu analiza obiektu. Jest to abstrakcja czegoś w dziedzinie problemu, która odzwierciedla zdolność systemu do przechowywania informacji o tym, interakcji z tym czymś, lub obie te rzeczy. Ważnym pojęciem jest tu klasa, jako opis obiektu lub obiektów z jednolitym zbiorem atrybutów i usług.

35. PODEJŚCIA DO PROJEKTOWANIA SI (str. 105)

PODEJŚCIE DO POCESU PROJEKTOWANIA:

1. podejście uwzględniające aspekt czasu:

1. projektowanie diagnostyczne - tradycyjne - projektuje się system lepszy od istniejącego, znamy obiekt, jego niedomagania i możliwość jego poprawy. Formułujemy kryterium oceniające i warunki ograniczające.

2. Prognostyczne - określamy punkt w przyszłości na jaki projektujemy system. System ma być nowoczesny przez długi czas. Im horyzont czasu dłuższy tym nasza wiedza o przyszłych warunkach funkcjonowania obiektu jest mniejsza. Zwiększa się ryzyko podjęcia nietrafionych decyzji.

2. dotyczy procedury działań

1. procedura kaskadowa - podejście nie w pełni strukturalne - proces projektowy odbywa się stopniowo. Projektuje się system dla całej organizacji, na początku nie określa się szczegółowo faz. Wszystkie wątpliwości rozwiązywane są na czas. Uszczegółowienie, określanie kolejnych etapów następuje stopniowo, wraz z nabywaniem doświadczenia i postępem prac. Częste powroty do etapów poprzednich. Ograniczenie ryzyka, obniżenie kosztów.

2. Procedura ewolucyjna - podejście strukturalne - system dzielimy na części elementarne, na końcu integrujemy całość i testujemy. Cały czas jesteśmy nastawieni na zmieniający się cel, ciągła analiza i kontrola procesu. Związane z podejściem prognostycznym.

3. Procedura przyrostowa - podejście strukturalne - można projektować etapami jeśli nie dysponujemy odpowiednimi środkami, albo projektować całość. Prace nad projektem : ciągłe. Wymagania, analizę, koncepcję, testowanie, instalację i eksploatację przeprowadza się dla całości prac. Organizacja prac: podział na zespoły, które zajmują się konkretnymi etapami.

4. Procedura spiralna - system dzielony na 3 etapy : dla każdego opracowany całościowy projekt. Realizuje się kolejno poszczególne zakresy działania systemów. Ulepszamy system metodą kolejnych przybliżeń. Czas realizacji procedury : długi. Realizacja dla drogich przedsięwzięć, nie liczy się koszt i czas, ale jakość systemu. Długi okres eksploatacji. Wynikiem jest opracowanie prototypów, które są sprawdzane przez symulację. Po raz pierwszy zastosowana w przemyśle lotniczym.

Określa się plan wymagań -> analiza ryzyka -> prototyp -> projekt oprogramowania -> weryfikacja projektu -> kodowanie -> testowanie modułów -> integracja -> sprawdzanie całości -> wdrożenie

W wyniku realizacji poszczególnych etapów otrzymujemy projekt coraz bardziej doskonały.

36. SYSTEMY IFNROMACYJNE W ORGANIZACJI (wykłady)

->schemat

37. PODSTAWOWE FAZY PROJEKTOWANIA SI (wykłady)

1. analiza sytuacji problemowej

2. ustalenie potrzeb informacyjnych

3. projektowanie systemu

4. programowanie lub wybór gotowego systemu z rynku

5. wdrażanie

38. SCHEMAT SWD (str. 245)

39. PODEJŚCIE DO PROJEKTOWANIA SI

• Podejście socjo-psychologiczne (społeczne) - często kontynuowane dla bezkonfliktowego przejścia z fazy analizy do projektowania, stosowane jest dla ekonomicznej i społecznej oceny SI i dla opracowania realizacji i wdrażania projektu.

• Podejście strukturalne - prekursor : Dijkstra. Rozkład problemu na części składowe. Hierarchiczna dekompozycja., konsekwentna hierarchiczna struktura projektu, podział projektu na moduły o jednym wejściu i wyjściu. Równoległa, grupowa praca, podział zadań między mniejsze zespoły. Skrócenie czasu opracowania projektu. Trudności z powiązaniem opracowanych oddzielnie modułów.

• Podejście obiektowe - najczęściej poprzedzona analizą obiektową. Stopniowe rozszerzanie modelu. Dodanie modułu kontaktu z użytkownikiem i zarządzania danymi. Składa się z 5 warstw :

• Warstwa tematów

• Warstwa klas i obiektów

• Warstwa struktury

• Warstwa atrybutów

• Warstwa usług

Analiza i projektowanie mogą się przeplatać.

Cele projektowania obiektowego :

• Zwiększenie wydajności - mniej czasu potrzeba na testowanie i usuwanie błędów. Umożliwienie powtórnego użycia klas z jednej projektu w drugim

• Podnoszenie jakości - mechanizmu umożliwiające pielęgnację i zdolnośc systemu do radzenia sobie z ciągłymi zmianiami

• Ułatwienie pielęgnacji - wiele sił oddziałuje na system i powoduje zmiany wymagan

Podstawy projektu pozostają niezmienne. A to ułatwia jego pielęgnowanie i dostosowanie, przy mniejszym wysiłku, mniejszych zadań. Metoda ta często zastępuje projektowanie strukturalne.

Zlikwidowane przepaści między diagramem przepływu danych a diagramem związków danych oraz między analizą i projektowaniem

PODEJŚCIE DO PROCESU PROJEKTOWANIA:

1. Uwzględniające aspekt czasu:

1. Diagnostyczne - za punkt wyjścia przyjmuje się obecny stan organizacji, a projektant chce ją usprawnić

2. Prognostyczne - za punkt wyjścia bierzemy naszą wizję organizacji w przyszłości, nie interesuje nas stan obecny

2. dotyczy procedury działań:

1. Procedura spiralna - system dzielony na 3 etapy : dla każdego opracowany całościowy projekt. Realizuje się kolejno poszczególne zakresy działania systemów. Ulepszamy system metodą kolejnych przybliżeń. Czas realizacji procedury : długi. Realizacja dla drogich przedsięwzięć, nie liczy się koszt i czas, ale jakość systemu. Długi okres eksploatacji. Wynikiem jest opracowanie prototypów, które są sprawdzane przez symulację. Po raz pierwszy zastosowana w przemyśle lotniczym.

Określa się plan wymagań -> analiza ryzyka -> prototyp -> projekt oprogramowania -> weryfikacja projektu -> kodowanie -> testowanie modułów -> integracja -> sprawdzanie całości -> wdrożenie

W wyniku realizacji poszczególnych etapów otrzymujemy projekt coraz bardziej doskonały.

1. Procedura ewolucyjna - podejście strukturalne - system dzielimy na części elementarne, na końcu integrujemy całość i testujemy. Cały czas jesteśmy nastawieni na zmieniający się cel, ciągła analiza i kontrola procesu. Związane z podejściem prognostycznym.

2. Procedura przyrostowa - podejście strukturalne - można projektować etapami jeśli nie dysponujemy odpowiednimi środkami, albo projektować całość. Prace nad projektem : ciągłe. Wymagania, analizę, koncepcję, testowanie, instalację i eksploatację przeprowadza się dla całości prac. Organizacja prac: podział na zespoły, które zajmują się konkretnymi etapami.

3. Procedura kaskadowa - podejście nie w pełni strukturalne - proces projektowy odbywa się stopniowo. Projektuje się system dla całej organizacji, na początku nie określa się szczegółowo faz. Wszystkie wątpliwości rozwiązywane są na czas. Uszczegółowienie, określanie kolejnych etapów następuje stopniowo, wraz z nabywaniem doświadczenia i postępem prac. Częste powroty do etapów poprzednich. Ograniczenie ryzyka, obniżenie kosztów.

40. MEDOTYKA DPM I ARIS (str. 156)

DPM - metodyka realizacji przedsięwzięć opracowana przez firmę Digital.

Cele charakterystyczne:

• Strukturalność - zapewnia spójne rezultaty

• Elastyczność - realizacja zamierzeń o dowolnej wielkości lub złożoności, uwzględnia konkretne wymagania klienta.

3 główne obszary, w których dokonują się kluczowe czynności:

• Administracja

• Zarządzanie biznesem

• Zarządzanie tworzeniem

Wydziela się 3 klasy zespołów kierowniczych

• Zespół kierujący programem

• Zespół kierowniczy klienta

• Zespół zarządzający programem

Ważne dla pomyślnego zakończenia prac by zdefiniować zadania organizacyjne i określić odpowiedzialność. Menedżer programu jest odpowiedzialny za monitorowanie i kontrolowanie całości prac oraz skompletowanie zespołu i zapewnienie, że praca dla użytkownika zostanie wykonana na czas i w ramach podpisanej umowy.

Ważne by zapewnić wysoką jakość pracy. Każdy członek zespołu jest za nią odpowiedzialny.

Elementy dokumentacji DPM:

• Polityka, architektura, procesy biznesowe

• Zarządzanie programami i przedsięwzięciami

• Techniki i metody, które gwarantują zbudowanie i zarządzanie rozwiązaniem

• Wspomaganie, które zawiera dokumentację wspomagającą, taką jak : opisy, teksty, szkolenie, szablony, przykłady.

ARIS - koncepcja projektowania systemu z poszczególnych cegiełek. Cegiełki opisują rodzaj systemu, jego właściwości funkcjonalne i wzajemne oddziaływanie między elementami.

Metoda obejmuje 4 powiązane ze sobą elementy:

• Organizacje

• Dane

• Funkcje

• Sterowanie

Występuje łańcuch procesów. Ścisłe powiązanie procesu transformacji fizycznej z transformacją informacji.

Fazy w tworzeniu systemu:

• Koncepcja fachowa - opis systemu sformalizowany

• Koncepcja przetwarzania danych - dostosowanie modułów, stworzonych w poprzedniej fazie do spełnienia wymagań użytkownika

• Implementacja -dopasowanie stworzonych modeli do konkretnych struktur danych i konkretnego sprzętu technicznego.

41. SWD-BW (str. 256)

To narzędzie informatyczne wspomagania decyzji złożonych i słabo strukturalizowanych w ramach określonej klasy decyzji umożliwiające:

• Wspomaganie analizy procesu decyzyjnego

• Projektowanie doskonalszych narzędzi do uczenia się podejmowania decyzji

• Rozwój łatwego dialogu

• Wspomaganie doboru elementów systemu do kreowania rozwiązań

• Gromadzenie i rozszerzenie wiedzy dostarczanej z modeli i metod symbolicznych w bazie wiedzy, bazie danych, hurtowni danych.

SWD-BD przyczyniają się do zmniejszenia zasobów oraz czasu ludzi i komputerów towarzyszących kosztownym procesom analizy decyzji przez zastąpienie ich uproszonymi procedurami.

System składa się z podsystemów:

• Zarządzanie danymi lub bazą danych

• Zarządzanie bazą modeli

• Statystyki, optymalizacje, prognozy, symulacje

• Prezentacja wyników, dialog z użytkownikiem

• Zbiór narzędzi systemowych

• Mechanizm wnioskowania

• Mechanizm wyjaśniający

• Zarządzanie bazą wiedzy

• Grafika

42. JĘZYKI PROGRAMOWANIA SE, SZKIELETY SE (str. 303)

JĘZYKI:

Języki algorytmiczne:

• Pascal

• C

Funkcyjne języki:

• LISP - umożliwia reprezentacje strukturalnej wiedzy i prostych faktów, dominujący w dziedzinie sztucznej inteligencji

Języki programowania w logice:

• PROLOG

LISP i PROLOG zapewniają procedury i koncepcje związane z reprezentacją i kontrolą rozwiązywania problemów przez wyszukiwanie.

SZKIELETY SE:

Są to wysoko wyspecjalizowane narzędzia do budowy systemów ekspertowych w specjalnych dziedzinach (diagnostyka). Jeden z pierwszych shelli był EMYCIN. Główna zaleta: szybkość z jaką można zbudować system. Posiadając wbudowane reprezentacje wiedzy i faktów i mechanizm wnioskowania, zmniejszamy koszt budowy użytkowego SE. Są budowane dla specyficznych dziedzin wiedzy. Jeśli szkielet systemu eksperckiego stosuje wiele form reprezentacji wiedzy, np. ramy i reguły - nazywa się hybrydowym.

Shelle można sklasyfikować można na podstawie kryterium środowiska komputerowego w jakim działają, na małe i duże narzędzia systemów ekspertowych.

43. PODSTAWOWE ELEMENTY CIM (net)

Komputerowo Zintegrowane Wytwarzanie (CIM - Computer Integrated Manufacturing) - obejmuje wszystkie aspekty wytwarzania wspomaganego przez komputer, systemy wspomagania logistyki i technologii produkcji.

Wyróżnia się:

CAD- Komputerowo Wspomagane Projektowanie (Computer Aided Design)

CAE - Komputerowo Wspomagane Konstruowanie (Computer Aided Engineering)

CAP- Komputerowo Wspomagane Planowanie (Computer Aided Planning)

CAM- Komputerowo Wspomagane Wytwarzanie (Computer Aided Manufacturing)

CAQ- Komputerowo Wspomagana Kontrola Jakości (Computer Aided Quality Control)

44. PODSTAWOWE ZADANIA CAD I CAQ (net)

CAQ - komputerowo wspomagane sterowanie jakością (ang. Computer-aided quality assurance). Są to metody i techniki komputerowego wspomagania projektowania, planowania i realizacji procesów pomiarowych, a także procedur kontroli jakości.

CAD - Komputerowe wspomaganie projektowania (Computer Aided Design lub Computer Assisted Drafting) czyli projektowanie za pomocą komputera, to nic innego, jak stosowanie w pracy zaawansowanych programów komputerowych, takich jak na przykład AutoCAD, zamiast deski kreślarskiej.

Programy CAD umożliwiają stworzenie wirtualnych modeli obiektów dwu i trójwymiarowych.

45. CZYNNIKI SUKCESU WDRAŻANIA SI

dla określenia czynników sprzyjających lub utrudniających wdrożenie SI można posłużyć się podziałem wprowadzania zmian organizacyjnych podanym przez K. Lewin'a.

Wprowadzenie zmian organizacyjnych (cykl wdrożenia innowacji) można podzielić na 3 etapy:

• Rozmrożenie - uruchomienie sił oddziałujących na ludzi tak, że dotychczasowa stabilna sytuacja w organizacji ulega istotnemu naruszaniu i wywołuje gotowość do zmian, towarzyszyć temu może wzrastająca presja do zmian lub redukowanie obaw przed zmianami, rozbudzenie uczucia potrzeby zmian.

• Wprowadzenie zmian - przedstawienie kierunków zmian i uczenie się nowych ról

• Zamrożenie - integracja ról z resztą systemu powiązań międzyludzkich w jeden poprzednio funkcjonujący system interakcji emocjonalnych.

Czynniki sprzyjające:

• Rozmrożenie

• Kierownictwo organizacji, średnie i techniczne kierownictwo odczuwają ważność problemów dla organizacji

• Kierownictwo organizacji włącza się do procesu zmian

• Kierownictwo organizacji rozpoznaje potrzeby zmian

• Kierownictwo organizacji inicjuje badania

• Kierownictwo wyższych szczebli zachowują się otwarcie

• Kierownictwo organizacji modyfikuje część swoich wymagań

• Zmiany

• Kierownictwo wydziałów i projektanci wspólnie gromadzą dane

• Niezbędne dane można było uzyskać dzięki systemowi informacji

• Przemyślano nowe alternatywy

• Kierownictwo wydziałów przejrzało i oceniło alternatywy

• Doradzono kierownictwu organizacji wybór wariantu

• Kierownictwo organizacji pomogło opracować rozwiązanie

• Propozycje doskonalono sekwencyjnie

• Zamrożenie

• Projektanci nie byli w stanie przeszkolić kierownictwa organizacji

• Nie można było uzyskać danych

• Kierownictwo organizacji nie pomogło opracować rozwiązania

• Kierownictwo wydziałów nie rozumie rozwiązań projektantów

BAZA DANYCH

---