Określenie zdjęcie lotnicze oznacza fotogrametryczne lotnicze zdjęcie pomiarowe. Dotyczy ono zarówno negatywu jak i pozytywu. W zależności od położenia osi optycznej kamery lotniczej w momencie ekspozycji w stosunku do linii pionu przechodzącej przez przedni punkt główny obiektywu zdjęci lotnicze dzielimy na: zdjęci poziome lub prawie poziome, które charakteryzują się odchyleniem osi optycznej od linii pionu nie większym niż 3stopnie. Stosowane są do opracowania map topograficznych i inżynieryjno-gospodarczych, zdjęcia ukośne (nachylone i perspektywiczne), które charakteryzują się kątem nachylenia większym niż 3 stopnie. Zdjęcia nachylone mają kąt mniejszy niż 45 stopni, a perspektywiczne kąt większy niż 45 stopni. Zdjęcia ukośne obejmują znacznie większy obszar terenu niż zdjęcia poziome. Zdjęcia perspektywiczne stosowane są do celów przeglądowych i rozpoznawczych.
Zdjęcia lotnicze wykonane w celu opracowania mapy danego obszaru nazywane są zespołem zdjęć. W czasie jednego przelotu samolotu nad terenem przeznaczonym do sfotografowania kamera wykonuje w określonych odstępach czasu serię (szereg) zdjęć. Ponieważ jeden szereg zdjęć obejmuje pas terenu wzdłuż trasy lotu o szerokości równej bokowi kliszy w skali fotografowania, to w zależności od wielkości obiektu i skali zdjęć trzeba wykonać jeden, dwa lub więcej równoległych szeregów. Tak więc zespół zdjęć może się składać nawet z dużej liczby szeregów. Na przykład przy skali zdjęć 1:10 000, wykonanych kamerą o formacie 23 cm, zostanie sfotografowany dla jednego szeregu pas terenu o szerokości 10000 • 23 cm = 2300 m. Żeby między sąsiednimi zdjęciami w szeregu czy między szeregami nie było luk, zdjęcia są wykonywane tak, aby część obszaru odwzorowana na jednym zdjęciu była również odwzorowana na zdjęciach sąsiednich (zdjęcia muszą się pokrywać). Pokrywanie się zdjęć sąsiednich w jednym szeregu nazywane jest pokryciem w szeregu lub pokryciem podłużnym (p), zaś pokrywanie się zdjęć sąsiednich szeregów nazywane jest pokryciem w zespole lub pokryciem poprzecznym (d). Przy pokryciu n% odstęp między zdjęciami sąsiednimi wyniesie (100 - n)% boku kliszy. Na przykład przy pokryciu w szeregu wynoszącym 60% i formacie zdjęcia 23x23 cm odstęp między zdjęciami (baza fotografowania) wyniesie b = (100-60) • 23 cm = 0,40- 23cm = 9,2 cm. Przy skali zdjęć m = 10000 baza ta w rzeczywistości wyniesie B = 10000 •9,2cm = 920m. Będzie to odstęp, w jakim zostaną wykonane kolejne zdjęcia podczas przelotu samolotu nad terenem. Do opracowań stereoskopowych cały teren (obszar) jest fotografowany na parach zdjęć, czyli zdjęcia muszą mieć pokrycie podłużne wynoszące co najmniej 50%. W praktyce stosuje się najczęściej pokrycie podłużne około 60% oraz pokrycie poprzeczne około 30%. Do opracowań jednoobrazowych przyjmuje się p równe ok. 20%.
Orientacja wewnętrzna zdjęć. Elementy orientacji wewnetrznej pozwalają na odtworzenie wiązki promieni rzucających. Są to elementy liniowe określające położenie środka rzutów S w stosunku do płaszczyzny obrazowej. Elementami orientacji wewnętrznej zdjęcia są: odległość obrazowa kamery fotogrametrycznej oznaczona symbolem F lub Ck ( f= Ck ), współrzędne punktu głównego zdjęcia o (x ,y ) stanowiącego rzut prostokątny środka rzutów S na płaszczyznę obrazową. Punkt główny zdjęcia o jest punktem wyznaczonym przez przecięcie łącznic łączących przeciwległe znaczki tłowe zdjęcia fotogrametrycznego. Płaszczyzna obrazowa zwana jest również płaszczyzną tłową , a układ współrzędnych - prostokątnym. Zdjęcia układem współrzędnych tłowych. Rzut środkowy zmienia się ze zmianą położenia środka rzutów S i przedmiotów względem płaszczyzny tłowej. To właśnie położenie środka rzutów S względem płaszczyzny tłowej określają elementy orientacji wewnętrznej zdjęcia. Dla zdjęć fotogrametrycznych gdy odległość fotografowana jest na tyle duża , że obraz powstaje w płaszczyznie ogniskowej , odległość środka rzutów od płaszczyzny tłowej jest równa ogniskowej kamery. Położenie punktu głównego określone jest w lokalnym systemie współrzędnych zdjęcia , zwanym współrzędnych tłowych, które wyznaczają znaczki tłowe umieszczone w płaszczyznie tłowej kamery pomiarowej. Znaczki tłowe są umieszczone zazwyczaj pośrodku na przeciwległych bokach zdjęcia i odwzorowując się na każdym zdjęciu wyznaczają w ten sposób osie układu współrzędnych tłowych.
6. Zdjęcia lotnicze. Orientacja wewnętrzna.