TEKTONIKA PŁYT - historia oceanów
Wykład 7
Hipoteza Wegenera- przyczyną dryfu kontynent są siły odśrodkowe związane z ruchem obrotowym Ziemi oraz siły pływowe.
Niektóre skały magmowe ( szczególnie bazalty) i osadowe gdy stygną i ulegają krystalizacji uzyskuja namagnesowanie zgodne z polem magnetycznym ziemi. Można dokonać pomiarów natężenie i kierunku dawnego pola magnetycznego i określić azymut na dany biegun magnetyczny i szerokość geograficzną na jakiej powstała dana skała (deklinacja i inklinacja magnetyczna)
W czasie zmiany położenia bieguna magnetycznego natężenia pola magnetycznego Ziemi stopniowo obniża się około dziesięciokrotnie w ciągu kilku tysięcy lat. W ostatnich 76 mln lat nastąpiło około 170 zmian położenia biegunów. Obecna orientacja trwa od 780 tys lat. Przeziały czasu pomiedzy zmianami był różne i istniały długie okresy o stałej orientacji pod czas kredy, ziemskie pole magnetyczne było stabilne a położenie biegunów takie jak obecne.
Stałe pole magnetyczne ale o odwróconej orientacji istniało przez około 50mln lat w permie.
Dowody paleomagnetyczne
Po obu stronach grzbietów śródoceanicznych, w lustrzanym układzie, występują biegnące równolegle pasy anomalii magnetycznych, na przemian dodatnich dodatnich ujemnych.
Pojawienie się tektoniki płyt
Prace badawcze po II wojnie światowej doprowadziły do wykrycia systemu grzbietów śródoceanicznych (wraz z systemem dolin ryftowych) i rowów oceanicznych oraz gujotów.
Teza Hessa: granitowe kontynenty nie przesuwają się po skorupie oceanicznej, ale przemieszcza się cała skorupa. Argumenty:
- gujoty to wyspy wulkaniczne zerodowane przez fale
- tempo sedymentacji w basenach oceanicznych szacowano na ok. 1cm/1000lat
- istnienie grzbietów śródoceanicznych
- strefy grzbietów charakteryzuje wysoki strumień ciepła
- fale sejsmiczne przechodząc przez grzbiety z nienaturalnie małą prędkością
- wzdłuż osiowej partii grzbietu przebiega dolina ryftowa
- bardzo często wokół grzbietów występują wulkany
hipoteza ta zakłada, że grzbiety to wąskie strefy gdzie jest dostarczany materiał z płaszcza, który wskutek przemian chemicznych tworzy skorupę oceaniczną. Nowoutworzony płasz ziemski przemieszcza się w następstwie wielkoskalowej konwekcji cieplnej spowodowanej naturalną radioaktywnością ziemi. W obrębie komórki konwekcyjnej lekki materiał skalny wynoszony jest do powierzchni, gdzie zastyga tworząc nowe partie skorupy. Następnie partie te odsuwają się na boki i tworzą ściany grzbietu.
Gdyby nie było spredingu to całe dno oceaniczne byłoby pokryte grubą warstwą osadów o naprzemiennym namagnesowaniu, sięgającym wstecz aż do prekambru.
SPREDING
Kiedy komórka konwekcyjna znajdzie się pod kontynentem, może dojśc do jego pęknięcia na dwa fragmenty i stałego odsuwanie się ich od siebie. W takim przypadku tworzy się grzbiet śródoceaniczny wokół którego występują rowy tektoniczne(Hess). Rów tektoniczny tworzy, blok skorupy pomiędzy uskokami, które powstały przez pęknięcie skorupy a następnie jej rozsunięcie. Przestrzeń między blokami wlewa się lawa, która zastyga na dnie rowu. Czasami wydostająca się wąskimi kanałami lawa tworzy stożki wulkaniczne. Bazalty o strukturze poduszkowej tworzone są przez lawy zastygające pop wodą.
SUBDUKCJA
Rowy oceaniczne są miejscami, gdzie płyty litosfery pogrążają się w astenosferze. W tych miejscach występują ujemne anomalie pola grawitacyjnego, a także wulkanizm i głębokie trzęsienia ziemi. Płyta tonie bo jest chłodniejsze a przez to cięższa niż częściowo upłynniona astenosfera i to właśnie ona powoduje trzęsienia ziemi.
Typy subdukcji:
- dwie płyty oceaniczne
Równolegle do rowów oceanicznych występują łańcuchy wysp wulkanicznych. Wyspy te powstają przez wynoszenie ku powierzchni lekkiego materiału astenosfery w postaci magmy.
Konwergencja- ruch zbieżny płyt, który prowadzi do powstania strefy silnie zdeformowanych skał w pasie pomiędzy basenem przedrukowym a rowem oceanicznym. Występujące tam skały to osady den oceanicznych i fragmenty bazaltowej skorupy oceanicznej (zdartej z subdukowanej płyty).
MELANŻ- mieszanina bezładnych i zdeformowanych skał
- płyta oceaniczna i kontynentalna
gęstsza (cięższa) płyta oceaniczna podsuwa się pod płytę kontynentalną i ulega subdukcji. Lekki materiał skalny powstały wskutek subdukcji, przemieszcza się ku powierzchni tworząc wulkany.
Linia andezytowi- wąski pas wulkanów wylewających lawy andezytowe (oc. Spokojny)
- dwie płyty kontynentalne
nie ulegają one pogrążeniu (gęstość mniejsza od materii płaszcza). Wskutek tego oddziaływania następuje miażdżenie i deformowanie materiału skalnego co prowadzi do powstania łańcuchów górskich (Himalaje, Alpy)
Przyczyny przemieszczania się płyt:
- ruch konwekcyjny materii w obrębie astenosfery
- wypływ magmy w strefach spredingu
- pogrążanie się schłodzonych, względnie ciężkich płatów litosfery w astenosferze
Od subdukującej płyty odrywa się płat litosfery, który pogrąża się w astenosferze, aż po kilkuset milionach lat ulega roztopieniu. Powstała w ten sposób magma zasadowa jest lżejsza od otaczającej magmy ultrazasadowej i jest wynoszona do góry.
WIEK DNA
Wiek dna oceanicznego rośnie wraz z odległością od ośrodków spredingu. Żaden fragment dzisiejszego dna nie powstał wcześniej niż w mezozoiku (nie wcześniej niż 200mln lat temu).
Rodzaje kontaktu między płytami:
- strefa spredingu (granica dywergentna lub akreacyjna)
- strefa subdukcji (granica konwergentna lub konsumpcyjna)
- strefa uskoków transformacyjnych (konserwatywna)
WZGLĘDNY RUCH PŁYT
Wszystkie płyty są w ruchu, rozsuwają się od stref spredigu w tempie 1-24 cm/rok (średnie tempo ok. 5-6 cm/rok)
PRZYCZYNY CYKLICZNOŚCI ZLODOWACEŃ
Cykle milankowicza:
- zmiany kształtu elipsy orbity
- nachylenie osi obrotu ziemi
- precesja osi obrotu ziemi
Z powodu zmian mimośrodu orbity, nachylenia osi ziemskiej oraz precesji następują regularne wahania ilości ciepła słonecznego słonecznego różnym czasie i na różnych szerokościach geograficznych, efekt: cykliczne zlodowacenia (glacjały) i krótkie okresy ociepleń (interglacjały)
HISTORIA OCHŁODZENIA
36-32mln lat temu- przełom eocen i oligocen:
-otwarcie cieśniny drake'a
- powstanie prądu wokółantarktycznego
- ochłodzenie klimatu na Antarktydzie
- pierwsze lodowce na Antarktydzie
- obniżenie poziomu oceanu
16mln lat temu- miocen:
- prawdopodobnie na skutek zmian konfiguracji dna oceanu
- zmiana cyrkulacji wód głębinowych na Atlantyku, dopływ głębinowych, ale cieplejszych wód z północnego Atlantyku spowodował wzrost parowania- wzrost opadów na Antarktydzie
- spadek poziomu oceanu
6mln lat temu- późny miocen
- początki zamykania się cieśniny panamskiej
- zmiany w cyrkulacji powierzchniowej i głębinowej na północnym Atlantyku
- silne ochłodzenie klimatu
- rozrost lądolodu na Antarktydzie- brak na półkuli N
- obniżenie się poziomu oceanu
- zamknięcie cieśniny gibraltarskiej- wysuszenie morza śródziemnego (epizod mesyński)
3,5-3mln lat temu
- ostateczne zamknięcie przesmyku panamskiego
- zmiana cyrkulacji na N-atlantyku, prąd zatokowy przenosi ciepłe wody ku N
- wzrost opadów na N-atlantyku
- początek rozwoju lądolodów na półkuli N
900tys lat temu:
- początek występowania glacjałów glacjałów i interglacjałów (cykliczny rozwój i zanik lądolodów)