WIEŻA BABEL

Synowie Noego mieli wielu potomków. Ci z kolei przybywało coraz więcej ludzi. Wszyscy ludzie mówili do siebie tym samym językiem i rozumieli się nawzajem. Wspólnie pracowali, uprawiali rolę, hodowali zwierzęta. Uczyli się, jak wypalać cegły i budować domy. Ludzie odkryli, że jeżeli połączy się ze sobą cegły, wtedy utworzą one mocny i trwały mur. Wszystkie wynalazki sprawiały jednak, że zaczęli oni zapominać o Panu Bogu. Patrząc na swoje dzieła mówili: Jesteśmy mądrzy jak sam Pan Bóg. Nie jest On nam już potrzebny. Wymyślimy jeszcze inne rzeczy bez Jego pomocy

Postanowili pokazać Panu Bogu, że są wspaniałymi budowniczymi, którzy potrafią dokonać sami wielkiego dzieła. Uradzili, że w środku miasta zbudują wysoką budowlę. Kiedy Pan Bóg zobaczył, co zamierzają zrobić, zasmucił się, ho ludzie zapomnieli, że to On ich ocalił z potopu. Ludzie przestali się modlić, stali się dumni i pyszni. By ich ukarać Pan Bóg pomieszał ich mowę tak, że zaczęli mówić różnymi językami. Nie byli w stanie się porozumieć. Nie mogli już sobie pomagać. Trudno im było cokolwiek razem zrobić. Ukończenie wysokiej budowli stało się zupełnie niemożliwe. Ludzie musieli zaprzestać budowy. Wieżę, której nie dokończono, nazwano Babel, co oznacza „pomieszane”.

WEDŁUG KSIĘGI RODZAJU

---