TEORIA ORGANIZACJI I ZARZĄDZANIA

Wykład 9 - 04.01.02007r

STYLE KIEROWANIA

Styl kierowania - całokształt relacji między przełożonymi a podwładnymi lub sposób oddziaływania przełożonych na podwładnych.

R.Lippit i R.White - wprowadzili te style do eksperymentu, który polegał na badaniu reakcji dzieci na osobę różnych instruktorów.

a) styl autokratyczny - wykonanie zadań przebiegało sprawniej i szybciej, ale pod warunkiem, że kierownik był obecny przy grupie, jeśli tylko gdzieś „zniknął”, praca ustawała.

b) styl demokratyczny - zadanie wykonywane było wolniej, ale o wiele bardziej dokładnie. Jeżeli kierownik „znikał” z oczu pracowników, praca nie ustawała.

c) styl nieingerujący - od początku nie było do końca wiadomo jakie zadania mają być wykonane. Były jakieś przygotowane materiały, ale nie wiadomo po co. W tym chaosie pojawiała się osoba z pomysłem, wokół której skupiała się reszta grupy, niezależnie od tego czy pomysł był dobry czy nie.

D. McGregor:

EWOLUCYJNA TEORIA PRZYWÓDZTWA

P.Hersey, K.H.Blanchard

Z: styl przewodzenia ludźmi należy elastycznie dostosowywać do dojrzałości ludzi.

• poziom kompetencji (wiedza, umiejętności, doświadczenie)

• poziom ich zaangażowania (sprawy organizacji - pragnienie osiągnięć, chęć brania odpowiedzialności za realizację zadań, stopień utożsamiania sukcesu firmy ze swoim sukcesem).

CYKL PROCESU DOJRZEWANIA PRACOWNIKA

Faza I : styl autokratywny - mamy do czynienia z nowymi pracownikami, świeżo przyjętymi. Ich kompetencje są najczęściej słabe. Zaangażowanie w sprawy firmy również jest niskie.

Faza II: styl dyrektywny z elementami stylu konsultatywnego - pracownicy mają kompetencje techniczne. Ich poziom zaangażowania rośnie wolniej, niż poziom kompetencji.

Faza III: styl partycypacyjny - pracownicy znają już dosyć dobrze obszar firmy, ich kompetencje są wysokie, nadal się uczą. Pracowniczy mają doświadczenie i zaczęli wykazać zaangażowanie w sprawy firmy.

Styl ten polega na łączeniu pracowników w zespoły, które mogą w pewnym stopniu decydować o celach własnych firmy. Kierownik staje się kooperatorem pracy i wycofuje się z funkcji kontroli.

Faza IV: dyskretne doradztwo i współpraca - bardzo wysokie kwalifikacje, duży stopień zaangażowania i gotowość do kierowania swoją pracą.

TOTAL QUALITY MANAGEMENT

• kompleksowe zarządzanie jakością

• zarządzanie przez jakość

• zarządzanie jakością

• totalne zarządzanie jakością

Historyczny rozwój TQM:

1. inspekcja jakości ( rok 1910; Ford Motor Company)

2. kontrola jakości (rok 1924; W.A Shewhart)

3. Zapewnienie jakości (1946-1950)

4. TQM (lata pięćdziesiąte XX w.) twórcy - William Edwards Deming, A.V. Feigeubam.

Definicja, określenie:

TQM to zbiór filozoficznych zasad, które stanowią bazę dla doskonalenia wszystkich procesów w przedsiębiorstwie. TQM polega na dążeniu do maksymalizacji zadowolenia klienta poprzez ciągły rozwój produktu, a także poprzez kompleksową obsługę nabywcy, aż do likwidacji zużytego produktu włącznie.

2

TEORIA X

• ma niechęć do pracy

• ma niskie ambicje

• unika odpowiedzialności

styl autokratywny

TEORIA Y

• praca jest naturalną potrzebą człowieka

• człowiek jest zdolny do samokierowania i samokontroli

• lubi ponosić odpowiedzialność

styl demokratyczny

---