Św. Katarzyna Laboure (1806-1876)
Francuska zakonnica, której Matka Boża powierzyła misję rozpowszechnienia wśród wiernych cudownego medalika. Podczas objawienia, w 1930 roku, Maryja pokazała młodej nowicjuszce jego wzór. Wkrótce, za zgodą władz kościelnych wybito pierwsze medaliki. Okazało się, że ci, którzy z ufnością je noszą, doświadczają wielu łask. Dwunastoletnia Kasia radzi sobie z prowadzeniem domu i dużego gospodarstwa. Opiekuje się też młodszym rodzeństwem, bo jej mama nie żyje. Kasia nie może chodzić do szkoły, ale na modlitwę zawsze znajduje czas. To dodaje jej sił. Kilka lat później mówi ojcu, że pragnie wstąpić do klasztoru.
Ojciec początkowo sprzeciwia się, ale w końcu wyraża zgodę. Pewnej nocy gdy modli się w klasztornej kaplicy, ukazuje się jej Matka Boża. Maryja stoi na kuli ziemskiej, miażdżąc stopą węża. Katarzyna widzi literę M otoczoną wieńcem dwunastu gwiazd, połączoną z krzyżem, a pod nią dwa serca ukoronowane cierniem serce Pana Jezusa i przebite mieczem Serce Maryi. Postaraj się, aby wybito medale według tego wzoru - słyszy. O wszystkim opowiada spowiednikowi. Z początku ojciec Aladel podchodzi do sprawy nieufnie, wreszcie powiadamia o niej biskupa. - Nie widzę w tym nic sprzecznego z nauką Kościoła - oświadcza hierarcha po dokładnym obejrzeniu projektu medalika. W następnych latach miliony wiernych zaczęły nosić medalik.
Ewa Stadtmuller
Dominik 46 (2006) s. 7