Test Egzaminacyjny Z Regulaminy
1. Meldowanie nie obowiązuje w czasie :
akademii, koncertów, seansów filmowych, pobierania broni, izbach żołnierskich w czasie wolnym,
akademii, koncertów, seansów filmowych, ładowania i rozładowania broni, izbach żołnierskich w czasie wolnym,
akademii, koncertów, seansów telewizyjnych, czyszczenia broni, izbach żołnierskich.
Kto dokonuje podniesienia na maszt i opuszczenia flagi państwowej
żołnierze wyznaczeni przez oficera dyżurnego,
poczet flagowy wyznaczony ze składu służby dyżurnej,
żołnierze wyznaczeni rozkazem dowódcy jednostki.
3. Po zakończeniu rozmowy telefonicznej zgodnie z jej rezultatem żołnierz odpowiada:
„zrozumiałem”, „ wykonuje”, „ rozkaz”, „czołem”,
„tak jest”, „wykonuje”, „ rozkaz”, „odmeldowuje się” ,
„tak”, „tak jest”, „wiem”, „ zrozumiałem”.
4. Komu podoficer dyżurny melduje przekazanie i przyjęcie służby jeżeli następuje po godzinach służbowych:
dowódcy pododdziału lub wyznaczonemu żołnierzowi zawodowemu,
szefowi pododdziału (równorzędnemu) oraz oficerowi dyżurnemu,
wyznaczonemu przez dowódcę pododdziału żołnierzowi zawodowemu i oficerowi dyżurnemu.
5. Kto organizuje pełnienie służb w pododdziale:
dowódca pododdziału,
dowódcy plutonów oraz szef pododdziału,
szef kompanii (równorzędny).
6. Dyżurnego (dyżurnych)pododdziału wyznacza się spośród:
szeregowych (marynarzy),
szeregowych (marynarzy), starszych szeregowych,
szeregowych (marynarzy) lub w uzasadnionych przypadkach podoficerów.
7. Gdzie prowadzi się instruktaże do służb:
tylko w miejscach pełnienia służb,
w miejscach pełnienia służb lub w miejscach określonych rozkazem przez dowódcę JW.,
w miejscach określonych przez udzielających instruktaż.
8. Ubiór żołnierzy pełniących służbę wewnętrzne ustala:
szef sztabu lub wyznaczony żołnierz,
dowódca jednostki wojskowej,
oficer dyżurny.
9. Za co odpowiada rozkazodawca?
za treść rozkazu, formę, sposób oraz skutki wykonania,
za treść rozkazu oraz dające się przewidzieć skutki jego wykonania,
za treść rozkazu, sposób realizacji, skutki jego wykonania.
10. Spośród osób cywilnych meldunek składany jest :
Prezydentowi RP, marszałkom sejmu i senatu , Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Obrony Narodowej,
Prezydentowi RP, Ministrowi Obrony Narodowej, Szefowi Sztabu Generalnego,
Tylko Prezydentowi RP, Ministrowi Obrony Narodowej, Prezesowi Rady Ministrów.
11. Komu podoficer dyżurny składa meldunek
dowódcy i szefowi pododdziału oraz oficerowi dyżurnemu i jego pomocnikowi,
dowódcy pododdziału jego przełożonym oraz oficerowi dyżurnemu i jego pomocnikowi - jeżeli równy lub wyższy stopień wojskowy,
dowódcy pododdziału ,szefowi pododdziału oraz oficerowi dyżurnemu.
12. Nazwiska żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służb umieszcza się i podaje w:
tabeli służb jednostki i rozkazie dziennym jednostki (pododdziału),
planie służb jednostki i rozkazie dziennym jednostki (pododdziału),
tabeli służb jednostki i grafiku służb pododdziału.
13. W ugrupowaniu marszowym drużyna występuje w następujących szykach:
w rzędzie, w kolumnie dwójkowej,
w szeregu, w dwuszeregu,
w rzędzie, w kolumnie dwójkowej , w kolumnie trójkowej.
14. Komenda to :
krótki rozkaz podany słownie lub przez środki łączności do natychmiastowego wykonania,
zwięzła informacja która podwładny składa przełożonemu,
polecenie podjęcia określonego działania lub jego zaniechania wydane służbowo żołnierzowi przez przełożonego (uprawnionego starszego).
15. Za gotowość do działania pododdziału alarmowego i jego terminowe stawiennictwo we wskazanym miejscu odpowiada:
dowódca oraz służba dyżurna z pododdziału z którego został on wyznaczony,
oficer dyżurny,
dowódca pododdziału alarmowego.
16. Kto odpowiada za przygotowanie pododdziału alarmowego do pełnienia służby:
dowódca pododdziału alarmowego,
dowódca pododdziału, z którego został on wyznaczony,
oficer dyżurny.
17. Przełożony wobec podległych żołnierzy sprawuje funkcje:
dowódcze, kierownicze, zarządzające, szkoleniowe,
szkoleniowe, dowódcze, zarządzające, wychowawcze,
wychowawcze, nadzorujące, szkoleniowe, służbowe.
18. Aby niejednocześnie zatrzymać maszerującą kolumnę podaję się następujące komendy:
„Czoło stój” albo „Stawaj - w lewo (w prawo)”,
„Stój od czoła” albo „Stój stawaj w lewo ( w prawo)”,
„Stój stawaj - w lewo (w prawo) albo „Czoło stój”.
19. Aby sformować kolumnę w marszu należy wydać następujące komendy
„Druga drużyna, w kolumnie dwójkowej, za mną w marszu- Zbiórka”, albo „Druga drużyna, w kolumnie dwójkowej, na drodze w kierunku bloku szkolenia, w marszu - Zbiórka”,
„Druga drużyna w dwuszeregu - Zbiorka” albo „Druga drużyna w dwuszeregu na poprzednim miejscu - Zbiórka”,
„Druga drużyna za mną w kolumnie dwójkowej - Zbiorka” albo „ Druga drużyna , na placu w kierunku bloku szkolenia w marszu - Zbiorka”.
20. Przełożony to:
żołnierz lub osoba nie będąca żołnierzem, której na mocy przepisów prawa lub rozkazu podporządkowano żołnierza (podwładnego) uprawniona do wydawania rozkazów, poleceń służbowych podwładnym żołnierzom i kierowania ich czynnościami służbowymi,
żołnierz lub osoba nie będąca żołnierzem, której na mocy przepisów prawa, rozkazu, polecenia lub decyzji podporządkowano żołnierza (podwładnego) uprawniona do wydawania rozkazów, poleceń służbowych podwładnym żołnierzom lub osobom nie będącym żołnierzami i kierowania ich czynnościami służbowymi,
każdy żołnierz starszy stopniem.
Test Egzaminacyjny Z Szkolenia Strzeleckiego
Zaznacz prawidłową masę broni 9mm pist. P- 83:
740 g,
730 g,
710 g.
Podaj szybkostrzelność praktyczną dla pistoletu P- 83:
6 strz./10-15s,
8 strz./15-20s,
8 strz./10-15s.
Strzelanie szkolne można powtórzyć:
gdy strzelający miał zacięcie broni,
gdy strzelający strzelał do innej tarczy,
gdy strzelający uzyskał ocenę niedostateczną.
Pistolet WIST 94 działa na zasadzie:
odrzutu zamka swobodnego,
krótkiego odrzutu lufy,
wykorzystania energii części gazów prochowych odprowadzonych przez boczny otwór lufy.
W czasie strzelania szkolnego nr 2 z karabinka strzelający:
strzela z postawy klęczącej,
samodzielnie zmienia stanowisko ogniowe,
zmienia stanowisko ogniowe po komendzie.
6. Symbol pocisku smugowego dla naboju wz 43 to:
T- 46,
T- 45,
PS.
Charakterystyczne cechy granatu ręcznego F-1 to:
granat obronny, odłamkowy, masa ładunku miotającego 120 g, promień rażenia 15 - 20 metrów,
granat obronny, odłamkowy, masa ładunku kruszącego 60 g, masa granatu 700 g, zwłoka zapalnika 3,2 - 4 sekund,
granat zaczepny, masa granatu 400 g, zwłoka zapalnika 3,2 - 4 sekund, masa ładunku kruszącego 120 g.
Pistolet wojskowy P-83 składa się z następujących podstawowych części:
zamek, lufa, urządzenie powrotne, szkielet, magazynek,
zamek, urządzenie powrotne, szkielet z lufą, magazynek,
szkielet z lufą, zamek, sprężyna powrotna, magazynek.
Podstawowe zespoły i części 9 mm pistoletu maszynowego wz. 1984P to:
zamek, szkielet z lufą, pokrywa komory zamkowej, kolba,
lufa, nakrętka lufy, urządzenie powrotne, magazynek, zamek, łącznik,
komora zamkowa, zamek, mechanizm spustowy.
Zapalnik UZRGM składa się z trzech głównych części:
urządzenie uderzeniowe, urządzenie zapadkowe, urządzenie opóźniające,
urządzenie zapalające, urządzenie zwalniające, urządzenie zbijające,
urządzenie uderzeniowe, urządzenie zabezpieczające, urządzenie zapalające.
Komenda ogniowa:
jest formą zadania bojowego, zobowiązującą wykonawcę (wykonawców)
do samodzielnego zwalczania ogniem sił i środków przeciwnika,
jest formą zadania bojowego, podana głosem lub przez techniczne
środki łączności, zobowiązuje wykonawców do natychmiastowego jej
wykonania. Wyraża ona szczegółową decyzję dowódcy w zakresie sposobu prowadzenia ognia,
jest formą zadania ogniowego, podana głosem lub przez techniczne
środki łączności, zobowiązuje wykonawców do natychmiastowego jej wykonania.
Prawidłowa komenda ogniowa to:
Celowniczy karabinu maszynowego. Dozór drzewo, bliżej 100 - strzelec wyborowy.6 Szczerbik w prawo 2. Pod cel. 20 nabojów. Krótkimi seriami. OGNIA!",
Celowniczy karabinu maszynowego. Dozór drzewo, bliżej 100 - strzelec wyborowy. 6 Szczerbik w prawo 2 . Pod cel. 5 nabojów. Pojedyńczym. OGNIA!",
Strzelec karabinu maszynowego. Dozór drzewo, bliżej 100 - strzelec wyborowy. 6 Szczerbik w prawo 2 Pod cel. 20 nabojów. Długimi seriami. OGNIA!".
Wiatr silny to:
6-10m/sek.,
8-12m/sek.,
7-9m/sek.
Strzał bezwzględny do kbk AKM do celu o wysokości 50 cm wynosi:
300 m,
350 m,
200 m.
Po jakiej komendzie strzelający zakładają ochronniki słuchu?
na linię otwarcia ognia - Naprzód,
uwaga strzelanie,
uwaga zmiana - ochronniki słuchu włóż.
Obsługę roczną (OR) planować i realizować:
po 1 miesiącu w okresie wiosennym i jesiennym,
po 3 tygodnie kalendarzowe w okresie wiosennym i jesiennym,
całością sił JW. Po 3 tygodnie kalendarzowe w okresie wiosennym i jesiennym.
Obsługiwanie bieżące (OB) to:
obsługiwanie okresowe nr 1,
obsługiwanie przed użytkowaniem w trakcie użytkowania po użytkowaniu,
obsługiwanie okresowe nr 2.
Obsługiwanie okresowe to:
szereg czynności konserwacyjno obsługowych mających na celu utrzymanie sprawności technicznej UiSW po użytkowaniu,
obsługiwanie wykonywane po przejechaniu określonej liczby kilometrów, przepracowaniu określonej liczby motogodzin oraz przekroczeniu odpowiedniego czasookresu określonego w instrukcjach,
szereg obsług specjalnych UiSW wykonywanych w czasie obsługi rocznej.
Liczba oktanowa określa:
odporność benzyny na spalanie detonacyjne,
odporność paliwa na samozapłon,
odporność oleju napędowego na wytrącanie parafiny w niskich temperaturach.
Dni technicznych nie organizuje się:
w czasie obsługiwania bieżącego (OB),
w czasie obsługi rocznej (OR),
w czasie obsługiwania okresowego (OO-1, OO-2);
TEST EGZAMINACYJNY Z TAKTYKI I ROZPOZNANIA I ARMII INNYCH PAŃSTW
Działania zasadnicze dzielimy na:
bojowe, asymetryczne, korygujące;
bojowe, stabilizacyjne, wsparcia pokoju;
dowodzenie, kontrolowanie, stawianie zadań.
Działania asymetryczne dzielimy na:
marszowe, zbliżania, specjalne, antyterrorystyczne;
antyterrorystyczne, specjalne, nieregularne, przeciwdywersyjne;
wycofujące, obronne specjalne, antyterrorystyczne.
Do zasad sztuki wojennej zalicza się :
czynnik ludzki, celowość działań, aktywność, ekonomia sił, zaskoczenie, zachowanie zdolności bojowej, manewrowość;
czynnik zbrojny, celowość dążenia do celu, pomyślność, zachowanie zdolności bojowej, manewrowość;
zachowanie zdolności zaskoczenia, ekonomia wosk, manewrowość, gotowość, zachowanie zdolności bojowej, manewrowość.
Rodzaje marszu:
dofrontowe, przed frontowe, za frontowe;
dofrontowe, rokadowe, odfrontowe;
piesze-wolne, kołowe- szybkie, gąsiennicowe- pod ogniem przeciwnika.
Rodzaje obrony:
obrona okopowa , obrona pozycyjna;
obrona ruchoma , obrona pozycyjna;
obrona manewrowa, obrona pozycyjna.
Rodzaje natarcia:
Natarcie szybkie, Rozpoznanie walką, Natarcie planowane, Rajd.
Natarcie kombinowane, Natarcie na rozbicie, Rozpoznanie walką.
Rozpoznanie do walki, Natarcie z zaskoczenia, Rajd.
Do podstawowych czynników walki zbrojnej zaliczamy:
manewrowość, mobilność;
możliwości ogniowe, morale;
rażenie, ruch, informacje.
Jakie mamy manewry ogniem pododdziału:
ześrodkowanie ognia, przydział ognia, zniesienie ognia;
przeniesienie ognia, podział ognia, ześrodkowanie ognia;
rozśrodkowanie ognia, podział ognia, przeniesienie ognia.
Funkcje dowodzenia to:
dowodzenie, zarządzanie, planowania, organizowanie;
planowanie, organizowanie, przewodzenie (praca ludźmi), kontrolowanie;
przewodzenie, praca wychowawcza, planowania, organizowanie.
Jakie są wymagania dowodzenia?
elastyczność, efektywność, sprawność, trwałość, skrytość;
zasadniczość, elementarność, trwałość, skrytość;
ciągłość, szybkość, prostota, trwałość, skrytość.
Do technik dowodzenia zaliczamy:
przez cele, przez zadania, przez czynności;
przez umiejętności, przez zadania, przez czynności;
przez bezpośrednie zaangażowanie, przez zadania, przez czynności.
Fazy procesu dowodzenia to:
Ustalenie sił, Kalkulacja, Kontrolowanie, Ustalenie położenia;
Spójność zadań, Wytyczne koordynacyjne, Stawianie zadań;
Stawianie zadań, Kontrolowanie, Ustalenie położenia, Planowanie.
Główne punkty rozkazu bojowego to:
Sytuacja (siły-przeciwnika, własne, zmiany w podporządkowaniu). Zadania (kto, co, kiedy, gdzie, w jakim celu). Sposób realizacji zadania (zamiar działania, zadania dla podległych żołnierzy, wsparcie ogniowe, wytyczne koordynacyjne). Zabezpieczenie logistyczne. Dowodzenie i łączność (dowodzenie, łączność i sygnały dowodzenia);
Sposób realizacji zadania przełożonego, Zabezpieczenia walki( jakie, w jakiej ilości, od kogo) Sposób realizacji zadania (zamiar działania, zadania dla podległych żołnierzy, wsparcie ogniowe, wytyczne koordynacyjne), Zabezpieczenie logistyczne, Dowodzenie i łączność (dowodzenie, łączność i sygnały dowodzenia);
Wojska własne. Wskazanie dozorów, Ocena przeciwnika, Sposób realizacji zadania (zamiar działania, zadania dla podległych żołnierzy, wsparcie ogniowe, wytyczne koordynacyjne), Zabezpieczenie logistyczne, Dowodzenie i łączność (dowodzenie, łączność i sygnały dowodzenia).
Układ meldunku bojowego to:
Pododdział osiągnął i wykonuje zadania na poprawę stany gotowości…………;
Pododdział znajduje się w następującym położeniu i do tej pory zrealizował……………., Pododdział jest w trakcie realizacji………………. W następnej kolejności pododdział będzie realizował…….., Pododdział jest ukompletowany w……, Prośby……………..;
Następne zadania do realizacji są ………….., Oczekuję potrzeb niezbędnych do realizacji kolejnego zadania………….;
15. Znak ten oznacza:
Żołnierz rosyjski posiada naszywkę rodzajów sił zbrojnych:
Na prawym rękawie munduru;
Nad prawą kieszenią munduru;
Nad lewą kieszenią munduru.
W skład struktury organizacyjnej kz FR wchodzą:
3 plz, 1 dr dowodzenia plutonu, 1 pluton wsparcia ogniowego, dowództwo kompanii;
3 plz, 1 dr dowodzenia plutonu, dowództwo kompanii;
3 plz, 1 pluton wsparcia ogniowego, dowództwo kompanii;
Sposoby działania (prowadzenia rozpoznania) w celu zdobycia informacji to:
Podsłuchiwanie, nasłuch elektroniczny, wypytywanie;
Obserwacja, podsłuch, rozpoznanie walką, patrolowanie;
Patrolowanie, podsłuchiwanie, nasłuch elektryczny, wypytywanie, wywiad osobowy.
Do zasadniczych sposobów zdobywania informacji zalicza się m.in.:
Wypytywanie, przesłuchanie, kontrola korespondencji, obserwacja;
Obserwacja, podsłuch, wypytywanie, przesłuchanie;
Obserwowanie, podsłuchiwanie, przesłuchanie, wypytywanie.
Kompania zmechanizowana FR w czasie prowadzenia natarcia otrzymuje w zadaniu jednostopniowym:
Obiekt działania, kierunek dalszego natarcia;
Zadanie bliższe, obiekt natarcia;
Zadanie bliższe, kierunek dalszego natarcia.
TEST EGZAMINACYJNYZ METODYKI SZKOLENIA WOJSKOWEGO
Problemowy model instruowania stosowany jest:
gdy szkoleni posiadają już odpowiedni zasób wiedzy i umiejętności, potrafią też samodzielnie rozwiązywać problemy taktyczne;
gdy szkoleni nie posiadają odpowiedniego zasobu wiedzy i umiejętności;
zawsze podczas pierwszych zajęć z danego tematu.
Instruktaż jest:
formą działalności szkoleniowo-metodycznej, stosowaną w szkoleniu drużyny;
najprostszą formą działalności szkoleniowo-metodycznej, stosowaną w szkoleniu dowództw, sztabów i wojsk, a szczególnie w procesie przygotowania zajęć programowych;
metodą doskonalenia wiedzy dowódców wszystkich szczebli dowodzenia.
Czy zgodnie z kompetencyjnym zakresem odpowiedzialności dowódca drużyny odpowiada za metodyczne przygotowanie instruktorów na punktach nauczania?:
nie;
tylko w czasie szkolenia podstawowego;
tak.
Trening jest formą szkolenia żołnierzy i pododdziałów polegającą na:
systematycznym ćwiczeniu czynności praktycznych dla uzyskania określonego poziomu wyszkolenia indywidualnego;
systematycznym ćwiczeniu czynności umysłowych lub praktycznych dla uzyskania określonego poziomu wyszkolenia indywidualnego lub zespołowego;
systematycznym powtarzaniu określonych czynności.
Opracowany Plan pracy instruktora na punkcie nauczania:
zatwierdza się;
nie zatwierdza się;
zatwierdza się tylko do zajęć ze środkami pozoracji pola walki.
Plan - konspekt do zajęć może mieć formę:
opisową;
opisową lub tabelaryczną;
tabelaryczną.
Szkolenie potokowe polega na:
równoczesnym szkoleniu całości pododdziału, z wykorzystaniem odpowiedniej bazy szkoleniowej;
połączeniu kilku tematów, zagadnień z danego przedmiotu w bloki szkoleniowe;
szkoleniu realizowanym na odpowiednio przygotowanym obiekcie szkoleniowym (w oparciu o punkty nauczania), kolejno zmieniających się pododdziałów.
W czasie treningu:
szkoleni powtarzają czynności sensoryczne i motoryczne indywidualnie lub zespołowo w składzie pododdziału;
przygotowuje się szkolonych do realizacji zadań kompleksowo zgodnie z przeznaczeniem;
instruktorzy sprawdzają stopień sprawności szkolonych.
Zasada wiązania teorii z praktyką:
nakazuje przeplatać zajęcia teoretyczne z praktycznymi;
umożliwia szkolonym zdobywanie nowych umiejętności przez łączenie wiedzy teoretycznej zdobytej uprzednio podczas wykładów, samokształcenia itp. z umiejętnościami praktycznymi i wykorzystanie ich w określonych sytuacjach;
stawia szklenie teoretyczne jako ważniejsze od praktycznego.
Musztra bojowa stanowi:
podstawową formę szkolenia teoretycznego wojsk w szkoleniu indywidualnym, sekcji, drużyny, załogi oraz plutonu;
podstawową formę praktycznego szkolenia musztry indywidualnej;
podstawową formę szkolenia bojowego wojsk w szkoleniu indywidualnym, sekcji, drużyny, załogi oraz plutonu (równorzędnych).
Czynności instruktora w „Planie pracy instruktora na punkcie nauczania|” mogą być przedstawione:
tylko w formie opisowej (tabela);
tylko graficznie (schemat postępowania);
w formie opisowej lub graficznej.
Szkolenie blokowe polega na :
połączeniu kilku tematów, zagadnień z danego przedmiotu w bloki szkoleniowe (tematyczne), realizowanych na specjalistycznym obiekcie szkoleniowym;
równoczesnym szkoleniu całości pododdziału;
praktycznym nauczeniu i doskonaleniu umiejętności zespołowego działania w składzie pododdziału.
Celem samokształcenia metodycznego jest:
aktualizacja, pogłębienie i rozszerzenie wiedzy oraz doskonalenie umiejętności szkoleniowo- metodycznych instruktorów;
sprawdzenie przygotowania do prowadzenia szkolenia oraz umiejętności korzystania z obiektów bazy szkoleniowej i sprzętu technicznego;
opracowanie wytycznych dla instruktorów przed zajęciami z metodyki szkolenia.
Istotą musztry bojowej jest:
realizowanie tematyki szkolenia programowego w miejscach rozmieszczenia trenażerów;
prowadzenie szkolenia z musztry na placu apelowym;
wielokrotne ćwiczenie czynności - aż do pełnego ich opanowania.
Plan pracy instruktora na punkcie nauczania zatwierdza:
dowódca kompanii;
kierownik zajęć;
dowódca jednostki.
Celem zajęć instruktorsko-metodycznych jest:
przygotowanie oraz doskonalenie uczestników w występowaniu w roli instruktora na punkcie nauczania;
pogłębienie wiedzy teoretycznej oraz nauczanie i doskonalenie umiejętności praktycznych szkolonych;
przeprowadzenie instruktaży do zajęć.
Metody prowadzenia instruktażu to:
dyrektywna, rozkazodawcza, pokazowa
dyrektywna ( rozkazodawcza ), pokazowa, kolegialna ( aktywizująca)
dyrektywna ( rozkazodawcza ), pokazowa, aktywna.
Instruowanie jest metodą:
poglądową
praktyczną;
podająca;
Pierwszy etap przygotowań dowódcy drużyny do zajęć polega na:
zapoznaniu się z tematem, szkolonymi i zabezpieczeniem materiałowym do zajęć;
zapoznaniu się z tematem, celem, zagadnieniami szkoleniowymi oraz terminem instruktażu do zajęć;
zapoznaniu się z miejscem oraz organizacją zajęć i dokumentacja szkoleniową.
Po komendzie kierownika zajęć:
„UWAGA INSTRUKTORZY - PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO ZMIANY GRUP” - instruktor:
potwierdza komendę w określony sposób, wykonuje zbiórkę szkolonych, przystępuje do omówienia szkolenia na PN będąc w gotowości do odesłania grupy na kolejny PN lub zakończenia szkolenia na PN;
potwierdza komendę i jest w gotowości do wykonania zbiórki i odesłania grupy na kolejny PN;
wykonuje zbiórkę szkolonych i czeka na komendę do zmiany grup.
wyrzutnia PPK.
ciężki karabin maszynowy.
granatnik średni.