FASZYZM NIEMIECKI
Obecnie termin faszyzm stosowany jest także do Niemiec Hitlerowskich. Wielu uczonych uważało nazizm jako remedium przeciw komunizmowi, a nawet bolszewizmowi. Uważano, ze rządy Hitlera stanowią fazę przejściową do rewolucji proletariackiej. Skutki kryzysu ekonomicznego jaki świat przeżył w latach 20., podważył zaufanie do gospodarki wolnorynkowej, doprowadził do zubożenia ludności, szczególnie warstw średnio i drobnomieszczańskich. Niemcy chętnie wracali do koncepcji roli państwa jako wcielenia ducha świata i realizacji idei na drodze ku wolności, jaką 100 lat wcześniej sformułował Hagel. przegrana Niemiec w I wojnie św. Stanowiła z jednej strony potężny zawód dla obywateli państwa, które chciało zbudować swą mocarstwową pozycje i pozyskać status państwa kolonialnego, z drugiej zaś strony wygenerowała masy niezdolnych do pracy, pozbawionych kwalifikacji kombatantów. Ruch nazistowski był dla nich jedyną nadzieją na odzyskanie prestiżu, uzasadniał słuszność ich frustracji, przedstawiając ich jako ofiary wszechświatowego spisku żydowskiego kapitału i równie żydowskiej komuny. Partia Faszyzm nigdy nie stał się zwartym systemem światopoglądowym. Ideologia faszyzmu była elektrycznym zlepkiem różnych wątków. Nacjonalistycznych doktryn solidaryzmu społecznego i skrajnie antydemokratycznych teorii socjologicznych, wreszcie z ideologii autokrytycznych. Polityka brutalnej przemocy, ucisku społecznego, ekspansji i eksterminacji wymagały jednak uzasadnienia zwłaszcza, że wodzowie faszystowskich reżimów nader niechętnie rezygnowali z pozorów legalizmu i praworządności. Nazizm wykorzystywał starogermańską zasadę wodzostwa. Nawiązywał do romantycznej idei ,, wspólnoty narodowej''. za źródło swojej ideologii uznawał filozofię NIETZSCHEGO, wiarę WAGNERA w ,,germańskie posłannictwo'' , rasistowskie teorie GOBINEAU I CHAMBERLAINA. Militarystyczne idę państwa pruskiego głoszone przez TREITSCHKEGO I LUDENDORFFA, geopolityczne teorię ,, przestrzeni życiowej'' HAUSHOFERA i wreszcie historiozofię MOELLEREA VON DEN BRUCKA. W nazizmie hasłem wywoławczym była budowa Tysiącletniej Rzeszy niemieckiej, model ten wyraźnie nawiązywał do średniowiecznego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. W swojej wizji przyszłości Niemcy za główny wyznacznik uznali rasę i jej panowanie nad światem stanowiło nadrzędny cel nazistów, dla którego należy sięgnąć po wszelkie środki.
Cechą charakterystyczną faszyzmu było to że potrafiła ona skupić w swoich szeregach liczne elementy warstw średnich oraz bardziej zacofane elementy klasy robotniczej. Odwołując się demagogicznie do uczuć patriotycznych do poczucia społecznej sprawiedliwość, podsycając nastroje ,,krzywdy narodowej'', głoszące hasła odwetu, wskazujących palcem na rzeczywistych i domniemanych winowajców. Hitlera NSDAP Narodowosocjalistyczna niemiecka partia robotnicza nie bez przyczyny podkreślała swój socjalistyczny charakter. Również skwapliwie ogłosił dzień 1 maja świętem narodowym. Hitler głosił, że prawdziwym socjalistą może być tylko autentyczny nacjonalista. Tak więc hasła socjalistyczne zostały podporządkowane nacjonalizmowi, szowinizmowi i mesjanizmowi.
Niemcy w całej rasie germańskiej widzieli rasę panów, nadludzi, którzy powinni przejąć władzę nad światem i mają prawo podjąć walkę z wrogiem o swoja ,, przestrzeń życiową''. Ideologia wojny połączona była z koncepcją ,, ojczyzny w niebezpieczeństwie'' oraz ideologią ,, wroga''. Dla utrzymania ,,stanu wyjątkowego'' terroru. Potrzebne było wskazywać masą wciąż przeciwnika polityczniego i wroga o którym można by stwierdzić, że ponosi winę za katastrofę Niemiec w I wojnie św. I nieustannie sabotuje dzieło narodowo- socjalistycznego odrodzenia. Wroga upatrywano w ,,zgniłym liberalizmie'' w ,, listopadowych zdrajcach''. przede wszystkim wróg był na lewicy to Żyd i komunista. Ideologia wroga grała pierwszoplanową rolę w ,,ujednoliceniu życia publicznego w hitlerowskim państwie. Ideologia ,, misji dziejowej narodu'' oraz ideologia ,,wroga'' ściśle splatały się z zasadą rasizmu. Natomiast utrata czystości krwi burzy na zawsze szczęście wewnętrzne, poniża człowieka na zawsze. Utożsamienie obcości rasowej z wrogością polityczną stało się podstawową wytyczną hitlerowskiej polityki wewnętrznej. Krytyka rasowa została uświęcona przez akty ustawodawcze Rzeszy. W 1935r. Powstała słynne ustawy norymberskie, dotycząca obywatelstwa Rzeszy i ,, ochrony krwi niemieckiej''. Pozbawiły one obywatelstwa Żydów. Ustawa o ochronie krwi niemieckiej wprowadziła skrajną dyskryminacje ,, niearyjczyków'' w zakresie wolności osobistej. Wódz fuhrer , przejmował władzę dyktatorską, organizował wokół siebie prawdziwy kult, przedstawiał się jako usposobienie, symbol nowych czasów i nowego człowieka. W nim także znajdowały się wcielenia najlepszych cech rasy czy też charakteru narodowego. Był ucieleśnieniem ducha narodu i w jego rękach spoczywał przyszłość państwa. W Niemczech dopuszczalna była tylko jedna słuszna ideologia, głoszona przez jedną partię. Istotną cechą ideologii było też to, że zakładała ona, iż jednostka powinna dokonywać szeregu poświęceń, zrezygnować z własnych celów, a nawet z własnej tożsamości, za co w bliższej nie określonej przyszłości zapewnione jej zostanie szczęście. Ideologia wymagała też od swoich wyznawców nieustannej aktywności, ciągłego publicznego i entuzjastycznego akcentowania swego powiązania do jej pryncypatów. Nie uznawali oni prawa i jego roli w życiu.
Nazizm zadał dla siebie również uczonych. Skoro nazizm był rodzajem wierzeń, to jest zrozumiane, że domagał sie on od nauki takich i tylko takich wyników, które potwierdzały zasady nazistowskiej wiary. Również pozbywano się uczonych rasowo nieodpowiednich, tłumaczono to tak jeżeli usuwanie Żydów niweczy obecną naukę niemiecką, to my przez kilka lat obejdziemy się bez nauki.