PLECY OKRĄGŁE

Plecy okrągłe to wada lokalizująca się w odcinku piersiowym kręgosłupa.

W warunkach prawidłowych odcinek piersiowy wygięty jest ku tyłowi, tworząc tzw. kifozę piersiową. Przy plecach okrągłych wygięcie to jest pogłębione, powstaje hiperkifoza piersiowa. Charakterystyczne cechy sylwetki dziecka z plecami okrągłymi, to:

• pogłębienie kifozy piersiowej,
  wysunięcie głowy do przodu,

• wysunięcie do przodu barków,

• spłaszczenie i zapadnięcie klatki piersiowej,

• rozsunięcie i odstawienie łopatek.

Plecy okrągłe mogą powstać na skutek wad układu kostnego lub mięśniowego, częściej jednak obserwuje się plecy okrągłe nabyte. Ich przyczyny to:

- różnica napięć poszczególnych grup mięśniowych. Jedne
mięśnie zostają nadmiernie rozciągnięte i osłabione, inne
ulegają nadmiernemu napięciu i przykurczeniu,

wady wzroku, czynniki psychiczne,

- choroby (krzywica, gruźlica kręgosłupa, choroba
Scheuermanna i inne).

Mięśnie osłabione i rozciągnięte (mięśnie prostownika grzbietu odcinka piersiowego, mięśnie karku oraz mięśnie ściągające łopatki) powodują przyjmowanie pozycji charakterystycznej dla pleców okrągłych, a mięśnie przykurczone (mięśnie piersiowe, mięsień zębaty przedni) utrwalają tę pozycję uniemożliwiając przyjęcie pozycji poprawnej.

W postępowaniu leczniczym w przypadku pleców okrągłych należy dążyć do:

• uświadomienia dzieciom i rodzicom istnienia wady
  i wynikających stąd zagrożeń,

• zapewnienia odpowiednich warunków pracy, odpoczynku,
  odżywiania,

• likwidacji przykurczy i przywrócenia pełnej ruchomości
  stawowej,

wyuczenia przyjmowania pozycji skorygowanej,

• wzmacniania mięśni osłabionych w pozycji skorygowanej,

• utrwalenia nawyku prawidłowej postawy.

PLECY OKRĄGŁE

Wskazania:

1. Wyuczenie i przyjmowanie prawidłowej pozycji
   ciała w sytuacjach dnia codziennego: podczas
   odrabiania lekcji, siedzenia przy posiłkach,
   siedzenia w ławce szkolnej, oglądania telewizji
   (20-30 min. z laską trzymaną na plecach
   na połowie łopatek), podczas stania i chodzenia.

2. Zmienność pozycji w czasie odrabiania lekcji.

3. Zapewnienie odpowiednich warunków snu
   (nie uginający się materac, poduszka tylko
   pod głowę i szyję).

4. Systematyczne uczęszczanie na zajęcia
   wychowania fizycznego.

5. Zabawy i gry ruchowe na świeżym powietrzu.

6. Noszenie pasa barkowego tzw. „pajączka".

7. Pływanie na grzbiecie.

8. Ćwiczenia korekcyjne.

Przeciwwskazania:

1. Garbienie i pochylanie się.

2. Długotrwałe przesiadywanie przed telewizorem.

3. Jazda na rowerze z nisko osadzoną kierownicą.

4. Huśtanie na hamaku.

5. Trzymanie rąk w kieszeni.

6. Noszenie tornistra i plecaka bez usztywnienia
   tylnej części.

PLECY WKLĘSŁE

Plecy wklęsłe są wadą odcinka lędźwiowego kręgosłupa. W odcinku tym u osób zdrowych występuje wygięcie kręgosłupa do przodu. Pogłębienie tego wygięcia, czyli tzw. hiperlordoza lędźwiowa, to właśnie plecy wklęsłe. Sylwetkę dziecka z plecami wklęsłymi charakteryzuje:

• pogłębiona lordoza lędźwiowa,

• zwiększone przodopochylenie miednicy,

• uwypuklenie pośladków,
  wypięty brzuch.

Plecy wklęsłe mogą być wadą wrodzoną lub nabytą. Spośród wad nabytych najczęściej obserwuje się plecy wklęsłe na tle różnicy napięć przeciwnie działających grup mięśniowych. Niektóre mięśnie są nadmiernie napięte, często przykurczone (prostownik grzbietu odcinka lędżwiowego, mięsień czworoboczny lędźwi, mięsień prosty uda, mięsień biodrowo-lędźwiowy), inne mięśnie są osłabione i rozciągnięte (mięśnie brzucha, mięśnie pośladkowe wielkie, mięśnie kulszowo-goleniowe).

W postępowaniu leczniczym w przypadku pleców wklęsłych należy dążyć do:

• uświadomienia dzieciom i rodzicom istnienia wady
  i związanych z tym zagrożeń,

• zapewnienia odpowiednich warunków pracy, wypoczynku,

• rozciągania mięśni przykurczonych ( ćwiczenia rozciągające
  biernie, a następnie ćwiczenia rozciągające czynnie),
  wyuczenia przyjmowania pozycji skorygowanej,

• wzmacniania mięśni osłabionych w pozycji skorygowanej,
  (przy wzmacnianiu mięśni brzucha preferowane jest
  sterowanie dołem. Pamiętać należy o tzw. bezpiecznym kącie
  uniesienia nóg przy wzmacnianiu mięśni brzucha, mięśni
  pośladkowych i mięśni kulszowo-goleniowych).

• utrwalania nawyku prawidłowej postawy.

PLECY WKLĘSŁE

Wskazania:

1. Wszechstronna aktywność ruchowa: narciarstwo,
   pływanie, łyżwiarstwo, jazda na rowerze.

2. Pozycja wypoczynkowa z obciążeniem na brzuchu
   w czasie słuchania radia, czytania książki
   lub odpoczynku.

3. Przy odrabianiu lekcji - pozycje klęczne.

4. Ćwiczenia korekcyjne.

Przeciwwskazania:

1. Wszystkie sytuacje zwiększające lordozę lędźwiową: mostki, kołyski z leżenia przodem, stanie na głowie, leżenie przodem z podparciem głowy na ugiętych ramionach, stanie na rękach.

PLECY OKRĄGŁO WKLĘSŁE

Plecy okrągło-wklęsłe to wada, w której występują cechy charakterystyczne dla pleców okrągłych i pleców wklęsłych. U dziecka z tą wadą istnieje zarówno pogłębienie wygięcia odcinka piersiowego kręgosłupa ku tyłowi (kifoza piersiowa), jak i wygięcie odcinka lędźwiowego ku przodowi (lordoza lędźwiowa). W sylwetce dziecka można zauważyć:

• pogłębienie kifozy piersiowej,

• wysunięcie głowy do przodu (broda nie rzutuje na mostek),

• wysunięcie i odstawanie łopatek,

• pogłębienie lordozy lędźwiowej,

• zwiększenie przodopochylenia miednicy,
  wypięty brzuch,

• uwypuklenie pośladków.

Plecom okrągło-wklęsłym zawsze towarzyszy różnica napięć antagonistycznie działających grup mięśniowych.

Postępowanie lecznicze jest sumą schematów działań obowiązujących przy korygowaniu pleców okrągłych i wklęsłych. Trzeba jednak pamiętać o niezbędnej w korygowaniu tej wady stabilizacji odcinkowej - ruch korekcyjny z jednego odcinka kręgosłupa nie może być przenoszony na sąsiednie odcinki, gdyż może być dla nich szkodliwy.

PLECY

OKRĄGŁO-

WKLĘSŁE

Wskazania:

1. Pływanie, łyżwiarstwo, jazda na rowerze.

2. Zmienność pozycji w czasie odrabiania lekcji.

3. Zabawy i gry ruchowe na świeżym powietrzu.

4. Leżenie, słuchanie muzyki, czytanie książki
   w pozycji wypoczynkowej.

5. Noszenie pasa barkowego, tzw. „pajączka".

6. Ćwiczenia korekcyjne.

Przeciwwskazania:

1. Długotrwałe przesiadywanie przed telewizorem.

2. Huśtanie na hamaku.

3. Przewroty, kołyski, mostki, stanie na głowie, stanie
   na rękach.

4. Jazda na rowerze z nisko osadzoną kierownicą.

PLECY PŁASKIE

Wada ta charakteryzuje się zmniejszeniem lub zniesieniem fizjologicznych krzywizn kręgosłupa (wygięcia piersiowego - kifozy piersiowej oraz wygięcia lędźwiowego - lordozy lędźwiowej). Wada ta jest często spotykana u dzieci wątłych, ze słabo rozwiniętym gorsetem mięśniowym. Spłaszczenie krzywizn powoduje, że kręgosłup ma obniżoną wytrzymałość mechaniczną, obniżeniu ulegają także właściwości amortyzacyjne kręgosłupa. Układ kostno-stawowy kręgosłupa jest przeciążony, co sprzyja powstawaniu zmian zwyrodnieniowych. Plecy płaskie sprzyjają bocznym skrzywieniom kręgosłupa. Zmniejszeniu ulega także pojemność i ruchomość klatki piersiowej.

W postępowaniu leczniczym u dzieci z plecami płaskimi dąży się do:

• ogólnego wzmocnienia mięśni posturalnych,

• wyrobienia silnego gorsetu mięśniowego.
  Należy całkowicie zrezygnować z ćwiczeń
  elongacyjnych.

PLECY PŁASKIE

Wskazania:

1. Wszechstronna aktywność ruchowa.

2. Ćwiczenia ogólnorozwojowe.

3. Ćwiczenia zwiększające kifozę piersiową
   i lordozę lędźwiową.

Przeciwwskazania:

1. Wszelkie ćwiczenia elongacyjne
   (wyciągające).

2. Skoki.

SKOLIOZA

Skolioza, zwana bocznym skrzywieniem kręgosłupa, to wada postawy polegająca na wielopłaszczyznowym zniekształceniu kręgosłupa i tułowia. Zniekształcenie to występuje w trzech płaszczyznach:

• czołowej, kręgosłup wygina się w bok, w prawo
  lub w lewo,

• strzałkowej, następuje pogłębienie wygięcia
  piersiowego kręgosłupa - kifozy piersiowej
  lub wygięcia lędźwiowego - lordozy lędźwiowej,

• poprzecznej, następuje rotacja (obrót) kręgów,
  co prowadzi do garbu.

W bocznych skrzywieniach kręgosłupa dochodzi do asymetrii napięć mięśni przykręgosłupowych strony prawej i lewej. Mięśnie jednej strony ulegają osłabieniu, pozwalając kręgosłupowi na skrzywienie, natomiast mięśnie strony przeciwnej mają tendencję do przykurczu, powodując utrwalenie skrzywienia.

Skoliozę uważa się za schorzenie ogólnoustrojowe, gdyż powoduje niekorzystne zmiany w układzie ruchu, układzie krążeniowo-oddechowym, sprawności i wydolności fizycznej oraz powoduje zmiany w różnych narządach wewnętrznych.

W postępowaniu leczniczym dąży się do wyprostowania kręgosłupa. Gimnastyka korekcyjna zajmuje się tylko mniej zaawansowanymi postaciami skolioz.

Korygowanie bocznych skrzywień kręgosłupa powinno obejmować:

• uświadomienie dziecku i rodzicom istnienia wady
  i związanych z tym zagrożeń,

• zapewnienia odpowiednich warunków nauki,
  wypoczynku, odpowiednią ilość snu, właściwe odżywianie,

• likwidację przykurczy mięśniowych. Rozciąganie przykurczy najlepiej można osiągnąć
  przez elongację, czyli wydłużanie kręgosłupa,

• naukę przyjmowania pozycji skorygowanej,

• wzmacnianie mięśni posturalnych (mięśnie prostownika grzbietu, mięśnie ściągające łopatki,
  mięśnie brzucha, mięśnie pośladkowe,

utrwalanie nawyku postawy skorygowanej.

SKOLIOZA

Wskazania:

1. Naturalne formy ruchu:

pływanie, łyżwiarstwo, jazda na rowerze, gry i zabawy ruchowe z piłką (rzuty i chwyty oburącz), zabawy na czworakach, ringo, łucznictwo, kometka (praca prawą i lewą ręką na zmianę lub oburącz).

2. Ruch na świeżym powietrzu.

3. Noszenie plecaków i tornistrów
   na plecach.

4. Spanie na równym, nie uginającym się
   posłaniu bez poduszki lub z małym
   jaśkiem.

5. Odpoczynek, słuchanie muzyki, oglądanie
   telewizji, czytanie książki - w pozycji
   wypoczynkowej.

6. Ćwiczenia korekcyjne.

Przeciwwskazania:

1. Ćwiczenia, gry, zabawy i sporty
   zawierające: skoki, przewroty, stanie
   na głowie, przerzuty, mostki, skłony
   boczne oraz podnoszenie ciężarów.

2. Asymetryczne konkurencje sportowe.

3. Długotrwałe biegi.

4. Sport wyczynowy.

5. Noszenie plecaka na jednym ramieniu.

6. Odpoczynek, oglądanie telewizji, słuchanie muzyki, czytanie książki w leżeniu
   bokiem.

STOPY PŁASKIE

Płaskostopie jest wadą kończyn dolnych, polegającą na obniżeniu łuków wy sklepiających stopę. W warunkach prawidłowych stopa opiera się o podłoże trzema punktami: piętą, głową pierwszej i głową piątej kości śródstopia. Między tymi punktami przebiegają trzy główne łuki stopy. Ich obniżenie prowadzi do płaskostopia.

Najczęstszą postacią płaskostopia jest stopa płaska podłużnie. Stopa taka charakteryzuje się:

• obniżeniem łuków podłużnych,

• koślawością kości piętowej,

• szybkim męczeniem się i bolesnością stóp i łydek.

Cechy te mogą mieć różny stopień zaawansowania, zależnie od stadium wady. Odbitka stopy płaskiej nie wykazuje charakterystycznego dla stopy prawidłowej wgłębienia po stronie przyśrodkowej. Znamienny jest również sposób zdzierania obuwia. Dziecko ze stopami płaskimi zdziera obcasy po stronie wewnętrznej i wykoślawia buty.

Podstawową przyczyną występowania wady jest niewydolność mięśni Odbitka stopy odpowiedzialnych za utrzymanie łuków stopy. Stopa płaska nie amortyzuje wstrząsów, chód staje się ciężki, zmęczone nogi bolą, z czasem może dojść do zmian zwyrodnieniowych kości stóp i zmian naczyniowych.

Postępowanie profilaktyczne i lecznicze obejmuje:

• zaznajomienie rodziców dziecka z cechami prawidłowego obuwia,
  z zasadami profilaktyki oraz przeciwdziałania płaskostopiu,
  wyrobienie w dziecku nawyku prawidłowego ustawiania
  i obciążania stóp w staniu, chodzie oraz różnych sytuacjach
  życiowych wymagających pracy stóp,

• wzmocnienie układu mięśniowego stóp dziecka za pomocą
  ćwiczeń,

• zaopatrzenie ortopedyczne.

W korekcji płaskostopia dość powszechnie stosuje się wkładki. O noszeniu przez dziecko wkładek powinien zadecydować lekarz ortopeda.

Odbitka stopy płaskiej

STOPY PŁASKIE

Wskazania:

1. Utrzymywanie prawidłowej wagi ciała.

2. Kąpiel w ciepłej wodzie z dodatkiem soli.

3. Chodzenie i bieganie po urozmaiconym terenie (ściółka leśna,
   piasek).

4. Pływanie.

5. Jazda na rowerze - szczególnie ze stopami opartymi
   na pedałach wyłącznie palcami lub przodostopiem.

6. Narciarstwo.

7. Gimnastyka artystyczna.

8. Ćwiczenia korekcyjne.

Odbitka stopy

Przeciwwskazania: ^prawidłowej

1. Długotrwałe pozycje stojące oraz niewłaściwe ułożenie stóp
   w czasie stania i chodzenia.

2. Skoki na twardym podłożu.

3. Długotrwałe przebywanie i ćwiczenia w rozkroku.

4. Zabawy w siadzie kucznym.

5. Dźwiganie ciężarów.

6. Jazda na łyżwach.

7. Piłka nożna.

Odbitka stopy płaskiej

KOLANA KOŚLAWE

W wadzie tej występuje odchylenie osi kończyny dolnej na zewnątrz od osi symetrii ciała. Koślawość mierzy się w stopniach lub ocenia się odstępem między kostkami przyśrodkowymi. Odstęp ten mierzy się taśmą centymetrową przy zwartych i wyprostowanych kolanach. Za koślawość fizjologiczną uważa się odchylenie od osi ciała nie większe niż 10 do 15 stopni lub odstęp 4-5 cm. Wyróżniamy następujące rodzaje koślawości: wrodzoną,

- nabytą (pokrzywiczną, pourazową, porażenną, statyczną -
powstałą w wyniku przeciążenia kończyn dolnych).

Przy koślawości kolan mają miejsce zmiany kostne oraz zmiany mięśniowo-więzadłowe. W wyniku tych zmian staw kolanowy traci swą zwartość, istnieje predyspozycja do zwichnięcia rzepki. W bardziej zaawansowanych przypadkach chód jest niepewny, kołyszący, dziecko ma skłonność do krzyżowania kolan. Jeżeli wada jest jednostronna lub silniej wyrażona po jednej stronie, może wytworzyć się - w wyniku czynnościowego skrócenia jednej kończyny - skolioza odcinka lędźwiowego.

Postępowanie lecznicze jest ściśle uzależnione od przyczyny (najważniejsze jest leczenie przyczynowe) i od stopnia zaawansowania wady:

w przypadkach koślawości niewielkiego stopnia stosuje

się ćwiczenia oraz zabiegi fizykalne. Wprowadza się

redresję bierną - zakładając poduszkę między kolana,

kostki ściągając taśmą lub pasem,

• w przypadkach bardziej zaawansowanych stosuje się
  aparaty ortopedyczne,

• w przypadkach nieskuteczności powyższego leczenia stosuje się zabiegi operacyjne.

KOLANA KOŚLAWE

Wskazania:

1. Pływanie.

2. Jazda na rowerze.

3. Czytanie książki, oglądanie telewizji, słuchanie muzyki
   w siadzie skrzyżnym.

Przeciwwskazania:

1. Długotrwałe przebywanie w pozycji stojącej.

2. Ćwiczenia w rozkroku.

3. Ćwiczenia w siadzie klęcznym.

4. Nadwaga.

5. Skoki na twardym podłożu.

6. Zabawy w siadzie na piętach ze stopami i podudziami
   na zewnątrz.

7. Dźwiganie dużych ciężarów.

KOLANA SZPOTAWE

W wadzie tej oś podudzia tworzy z osią uda kąt otwarty do wewnątrz, tzn. podudzie zbliżone jest do linii środkowej ciała, a staw kolanowy odchylony na zewnątrz. Wielkość odchylenia mierzy się w stopniach lub centymetrach - odstępem między kłykciami przyśrodkowymi przy stopach zwartych. Najczęstsze przyczyny szpotawości:

- krzywica,
nadwaga,

- słaby układ więzadłowy, mięśniowy i kostny.
W leczeniu wady stosuje się:

• pełne leczenie przeciwkrzywicze (w przypadkach na tle
  krzywiczym),

• ćwiczenia fizyczne i zabiegi fizykalne. Wprowadza się
  redresję bierną - zakładając poduszkę między kostki,
  kolana ściąga się pasem lub taśmą,

• aparaty ortopedyczne,

• zabiegi operacyjne.

KOLANA SZPOTAWE

Wskazania:

1. Odrabianie lekcji, czytanie książki, oglądanie telewizji
   w siadzie klęcznym.

2. Pływanie.

Przeciwwskazania:

1. Czynności dnia codziennego w siadzie skrzyżnym.

2. Zbyt wczesne zmuszanie dziecka do chodzenia.

3. Dźwiganie ciężarów.

4. Długotrwałe chodzenie i pozycje stojące.

Piśmiennictwo:

Kasperczyk T.: Wady postawy ciała. KASPER, Kraków 2001,

Kutzner - Kozińska M.: Korekcja wad postawy. WSiP Warszawa 1986,

Kutzner - Kozińska M., Wlaźnik K.: Gimnastyka korekcyjna dla dzieci 6-10 letnich. WSiP,

Warszawa 1995,

Owczarek S.: Atlas ćwiczeń korekcyjnych. WSiP S.A., Warszawa 1998,

Sawczyn S., Karniewicz J., Sawczyn G., Drobnik A., Szewc W.: Gimnastyka korekcyjna

w szkole cz.2. SPORT, 1999.

HANNA GÓRSKA

Zespół Szkół Odzieżowych w Lesznie

PLAN METODYCZNY LEKCJI W UJĘCIU

CZYNNOŚCIOWYM WYCHOWANIE FIZYCZNE

ZADANIE GŁÓWNE ( temat lekcji ): Nauka elementów układu gibkowościowo -

równoważnego na ścieżce gimnastycznej.

ZADANIA SZCZEGÓŁOWE (cele operacyjne ) w zakresie:

1. Sprawności motorycznej

Uczeń:

• zwiększy zakres ruchu mięśni obręczy miedniczej

• rozwinie siłę mięśni nóg

• wzmocni mięśnie posturalne

• poprawi koordynację ciała w czasie wykonywania ćwiczeń

2. Umiejętności

Uczeń:

• potrafi poprawnie z niewielkimi błędami technicznymi wykonać elementy układu
  gibkościowo - równoważnego na ścieżce gimnastycznej

• umie zaprezentować w stopniu dobrym proponowany zestaw ćwiczeń

3. Wiadomości

Uczeń:

• zna przydatność ćwiczeń dla poszczególnych grup mięśniowych

• wie jakie popełnia błędy i jak je korygować

• dostrzega błędy współćwiczących

4. Usamodzielniania

Uczeń:

1. współuczestniczy w przeprowadzeniu lekcji lub części lekcji

2. uczestniczy aktywnie i świadomie w zajęciach

3. dba o bezpieczeństwo w czasie wykonywania ćwiczeń

4. rozwija estetykę i grację ruchów

METODY REALIZACJI: powtórzeniowa, analityczna

FORMY REALIZACJI PRACY: ścisła, zabawowa

MEODY PRZEKAZYWANIA WIADOMOŚCI: pokaz, omówienie

MIEJSCE: sala gimnastyczna

CZAS: 45 minut

LICZBA ĆWICZĄCYCH: 20 - 25

PRZYRZĄDY I PRZYBORY: materacyki, materace, ławeczki, sznur (20m).

Gimnastyka to jedna z najstarszych form wychowania fizycznego. Przechodziła wiele ewolucji, przybierała różne postacie, ale zawsze służyła kształtowaniu prawidłowego rozwoju fizycznego i utrzymaniu sprawności fizycznej.

Na przełomie XIX i XX wieku do ćwiczeń gimnastycznych zaczęto wprowadzać muzykę, twórcą był E.J.Dalcroze ( twierdził, że ćwiczenia rytmiczne SA doskonałą podbudową tańca, kształtującą świadomość muzyczną, szybkość orientacji). Popularność zdobyły metody - E. Bjorksten i A. Bertram, które wprowadzają akompaniament muzyczny zwracały uwagę na estetyczną formę wykonania jak i rytmiczność ćwiczeń.

Gimnastyka ewoluowała, w Polsce w 1952 roku wyodrębniono cztery zasadnicze kierunki gimnastyki.

1. GIMNASTYKA PODSTAWOWA

2. SPORT GIMNASTYCZNY - którego zadaniem jest doprowadzenie określonych
umiejętności ruchowych do poziomu mistrzostwa sportowego - ćwiczenia
wykonywane przy muzyce

• gimnastyka sportowa,

• akrobatyka sportowa,

• gimnastyka artystyczna,

3. GIMNASTYKA POMOCNICZA - SPECJALNA

4. GIMNASTYKA LECZNICZA.

W gimnastyce nowoczesnej dominują ćwiczenia wykonywane z dużą ekspresją przy akompaniamencie muzyki tanecznej. - gimnastyka jazzowa - ćwiczenia rytmiczno taneczne są związane z muzyką jazzową.

W latach dwudziestych nastąpiło rozdzielenie jazzu i muzyki tanecznej (przy takiej muzyce rozwijał się taniec jazzowy ). Gimnastyka jazzowa rozwinęła się w licznych krajach Europy - głównie w Szwecji dzięki M. Beckman, w Polsce zaczęto ją rozpowszechniać w 1976 roku.

- AEROBIK - ćwiczenia z elementami gimnastycznymi, z elementami tańców
dyskotekowych rewiowych wykonywane są w bardzo szybkim tempie. Zasada ćwiczeń
opiera się na wielokrotnym powtarzaniu pracy jednej grupy mięśni aby zwiększyć ich
wytrzymałość. Odpoczynkiem w trakcie zajęć są ćwiczenia oddechowe i rozluźniające.
Ten rodzaj ćwiczeń zapoczątkował Kenneth Cooper, amerykański lekarz astronauta
nazywając w ten sposób trening ruchowo - wytrzymałościowy przeznaczony dla
astronautów. Do popularyzacji aerobiku przyczyniły się słynne aktorki: Jane Fonda,
Sydney Rome, Marene Charell - zaczęły go rozpowszechniać w Stanach Zjednoczonych
oraz Europie Zachodniej. Duża popularność tej dziedziny ćwiczeń gimnastyczno -
tanecznych przyczyniła się do powstania nowych form aerobiku. Uwzględniając nowe
trendy, gusty muzyczne i upodobania ćwiczących przedstawię kilka form cieszących się
w ostatnich latach olbrzymim powodzeniem:

STEP - trening na sprężystym stopniu, nastawiony głównie na kształtowanie dolnych partii ciała i usprawnienie układu naczyniowo - sercowego.

BODY TONING - trening łączący poprawę wytrzymałości ogólnej z równoczesnym ćwiczeniem siły mięśni, z wykorzystaniem obciążników, gum, ekspanderów i sprężystych stopni.

AQUA AEROBIC - trening mieszany w elementami wspomagającymi rehabilitację o najniższym poziomie obciążenia stawów, kształtujący wszystkie grupy mięśniowe ( zajęcia odbywają się w wodzie ).

STIMASTIK - trening skupiający się na kształtowaniu proporcjonalnej sylwetki, głównie mięśni brzucha, pośladków i ud, z wykorzystaniem lekkich ciężarków.

TAE - BO AEROBIC - trening aerobowy wykorzystujący elementy treningu bokserskiego, kickboxingu, sztuk walki oraz aerobiku.

HI \ LO - dynamiczny trening przy muzyce w formie układów taneczno

- gimnastycznych kształtujących wszystkie grupy mięśniowe.

Ćwiczenia z piłką rehabilitacyjną Thera - Band - proponującą ćwiczenia w pozycjach izolowanych, odciążających kręgosłup.

Ćwiczenia z piłkami zapachowymi Chi - Ball - elementy medycyny chińskiej, aromaterapii i ćwiczeń relaksacyjnych.

FUNKY - układy taneczne do muzyki funky usprawniające układ sercowo - naczyniowy. CYCLING - grupowe zajęcia na rowerach stacjonarnych, stacjonarnych rytm muzyki pod dyktando instruktora, jedna z najprostszych i najbezpieczniejszych form treningu aerobowego.

Każda z wymienionych form ćwiczeń jest bardzo ciekawa. Ważne jest, aby mieć satysfakcję i zadowolenie z wykonywanych ćwiczeń. Wiąże się z tym poprawa kondycji ogólnej i wydolności organizmu. Z pewnością będą pojawiać się nowe metody ćwiczeń przy muzyce, gdy zachęcą i przekonają do aktywności wiele osób, to będzie można stwierdzić, że ewolucja gimnastyki i ćwiczeń poszła we właściwych kierunku.

Literatura:

O. Kuźmińska, Podręcznik gimnastyki artystycznej O. Kuźmińska, Gimnastyka Jazzowa M. Nowak, Gimnastyka Body Life, Czasopismo Fitness Shape, Czasopismo Fitness

CZĘŚĆ	CZYNNOŚCI UCZNIÓW		CZYNNOŚCI
				UWAGI
LEKCJI	DOCELOWE	ZADANIA	NAUCZYCIELA
Część wstępna	zapoznanie z	poznanie zadań lekcji,	powitanie,	omówienie
	zadaniami lekcji	przygotowanie się do	sprawdzenie
		świadomego i	gotowości uczniów
		aktywnego udziału w	do zajęć, podanie
		lekcji	zadań lekcji
Część IIA	pobudzenie i	aerobik przy muzyce z	zwrócenie uwagi na	powtórzeniowa
- ćwiczenia	przygotowanie	elementami TAE-BO,	poprawność
kształtujące,	organizmu do	HI-LO,	wykonania ćwiczeń	na kolejnych
przygotowuj ące	wysiłku	ćwiczenia RR, NN i T		lekcjach z
do realizacji		we wszystkich	zwrócenie uwagi na	elementami
zadań		płaszczyznach,	przydatność ćwiczeń	TAE-BO
	doskonalenie	stopniowe	dla poszczególnych	ćwiczenia lub
	techniki	przechodzenie z	grup mięśniowych,	zestawy
	wykonywania	postawy do pozycji	wyróżnienia za	ćwiczeń
	ćwiczeń	niskich w trakcie	poprawność	proponują
		ćwiczeń przy muzyce	wykonania	uczniowie
Część IIB	doskonalenie	- postawa RR z buku	- pokaz i omówienie	analityczna
	gibkości, nauka	- przewrót w przód do	ćwiczeń w układzie
	elementów układu	siadu rozkrocznego, RR
	gibkościowo -	w górze	- zwrócenie uwagi na
	równoważnego na	- siad równoważny	poprawność ćwiczeń
	ścieżce	- z leżenia tyłem
	gimnastycznej	wymach Np w przód	- zwrócenie uwagi
		- zamachem Np	na sposób
		przejście do postawy,	wykończenia
		Nl igięta, RR z boku	ćwiczeń (gracja i
		- z postawy wznos Nl	estetyka)
		ugiętej w przód, RR w
		górze	wyjaśnienie zasad
		- waga przodem	zabaw ze sznurem
		- podskokiem obrót o
		360°, RR z boku
	kształtowanie	- przeskoki przez sznur		zabawa może
	koordynacji i	kręcony przez		być wg
	skoczności	współćwiczących:		inwencji
		przeskoki obunóż z		ćwiczących
		miejsca, przeskoki z
		rozbiegu, przeskoki
		grupowe (jak
		największa liczba
		ćwiczących), przeskoki
		naprzemienne (z dwóch
		stron na zmianę
		wbiegają i przeskakują
		ćwiczący)
	dbanie o	dwie ławeczki	zwrócenie uwagi na	zabawa
	bezpieczeństwo	umocowane zaczepami	prawidłową
	współćwiczących	na drabinkach	asekurację
		- wejście po pierwszej	współćwiczących w
		ławeczce na	czasie wykonywania
		czworakach, przejście	ćwiczeń
		po drabinkach i zjazd w

		siadzie po drugiej
		ławeczce
Część końcowa	- uspokojenie	- z pozycji wykroczno —	dokładny pokaz
- ćwiczenia	organizmu	zakrocznej, NN ugięte,	proponowanego
uspokajające	- kształtowanie	RR splecione przy	ćwiczenia
	koncentracji	klatce piersiowej,
		przejście do opadu w
		przód na Nl ugiętej, RR
		mocno w przód, Np w
		tył ugięta. W tej pozycji
		wytrzymanie ok. 10
		sekund
		- ćwiczenie jw.-
		zmiana NN.
		- prezentacja najlepiej	- omówienie zadań i
		wykonywanego układu	krótkie
		ćwiczeń gibkościowo —	podsumowanie lekcji
Czynności	dyskusja na temat	równoważnych	- wyróżnienia
organizacyjno -	zadań lekcji		najlepszych uczniów
porządkowe		- omówienie zadań	i najciekawszego
		lekcji	wykonania
			- pożegnanie

Dariusz Górski

Zespół Szkół Technicznych w Lesznie

PLAN METODYCZNY LEKCJI W UJĘCIU

CZYNNOŚCIOWYM WYCHOWANIE FIZYCZNE

ZADANIE GŁÓWNE:

Rozwijanie zdolności motorycznych - siła dynamiczna z wykorzystaniem przyborów, trenażerów ZADANIA SZCZEGÓŁOWE W ZAKRESIE:

I. Sprawności motorycznej

Uczeń:

• zwiększy siłę nóg,

• rozwinie specjalną koordynację ruchową, rytm biegowy

• wzmocni stawy, mięśnie kończyn dolnych,

• poprawi ruchomość w obrębie stawu biodrowego.

II. Umiejętności:

• potrafi poprawnie wykonać proponowane ćwiczenia doskonalące technikę biegu i siłę biegową,

• umie zaprezentować poprawnie technikę biegu.

III. Wiadomości:

• zna obowiązki i przepisy sędziego głównego konkurencji biegowych,

• wie jak bezpiecznie przeprowadzić konkursy pchnięcia kulą i rzuty dyskiem,

• dostrzega błędy własne i współćwiczących.

IV. Usamodzielnianie:

Uczeń:

• współuczestniczy w prowadzeniu rozgrzewki pod kątem prowadzonych zajęć,

• uczestniczy aktywnie i świadomie w zajęciach

• dba o podnoszenie własnego poziomu sprawności fizycznej,

• rozwija swoje cechy charakteru - pracowitość, dokładność, konsekwencję.

METODY REALIZACJI ZADANIA: powtórzeniowa, syntetyczna

FORMY ORGANIZACJI ZAJĘĆ: ścisła

METODY PRZEKAZYWANIA WIADOMOŚCI: pokaz, omówienie

MIEJSCE: sala gimnastyczna

CZAS: 45 minut

LICZBA UCZESTNIKÓW: 10-12

PRZYBORY : opony, gumy, worki z piaskiem, specjalistyczne spadochrony treningowe

CZĘŚĆ	CZYNNOŚCI UCZNIÓW		CZYNNOŚCI
				METODY
LEKCJI	DOCELOWE	ZADANIA	NAUCZYCIELA
Część wstępna	Zapoznanie się z	Poznaje zadania lekcji,	Powitanie, sprawdzenie	Słowna-
	zadaniami lekcji	przygotowuje się do	gotowości uczniów do	omówienie
		świadomego i aktywnego	zajęć, podanie celów,
		udziału w zajęciach	zadań lekcji
		lekcyjnych
Ćwiczenia	Wstępne	Trucht do obwodzie sali	Polecenie rozgrzewki	Powtórzeniowa
kształtujące	przygotowanie	i wstępna rozgrzewka	jednemu z uczniów
	organizmu do	przeprowadzona przez ucznia
	wysiłku	- ćwiczenia RR,NN we
		wszystkich płaszczyznach,
		- ćwiczenia gibkościowe,
	Dalsze	Zestaw ćwiczeń	Polecenie dalszej
	przygotowanie	stretchingowych:	rozgrzewki, czas
	organizmu do		ćwiczeń 15" +15",
	kształtowania siły	I. Napięcie - wspięcie na	napięcie, rozciąganie
	biegowej	palce Nl (Np oplata łydkę nogi
		postawnej), RR oparte o
		ścianę.
		Rozciąganie - wykrok Np
		ugiętej w stawie kolanowym,
	Poprzez	Nl w zakroju wyprostowana -
	ćwiczenia	dociskamy do podłoża
	stretchingowe	-jw. zmian NN
	przygotowanie
	poszczególnych	II. N- klęk prosty na NL, Np	Korygowanie,	Omówienie -
	grup	w wykroku wyprostowana —	instruowanie	pokaz
	mięśniowych do	nacisk Np na podłoże
	pracy	połączony z napinaniem mm
		nogi.
		R — skłon T do nogi
		wykrocznej
		-jw. druga noga
		III. N — w leżeniu tyłem na		Powtórzeniowa
		podłożu ugiąć i chwycić RR
		za kolano. Pokonując opór rąk
		mocno naciskać kolanem w
	Poprzez	przód.
	specjalistyczną	R - pozycja wyjściowa jw.
	rozgrzewkę	przyciągając RR kolano do
	wzmacnianie,	klatki piersiowej, nie unosić
	kształtowanie siły	głowy.
	poszczególnych	-jw. druga noga
	mięśni
		IV. N - w leżeniu tyłem ugiąć
		Np pod kątem prostym i przeć	Eliminowanie błędów
		udem w bok na zewnątrz,
		pokonując opór trzymających
		je rąk. Jednocześnie rozluźnić
		stopę i staw skokowy.
		R - trzymając Rl na Np
		przyciągnąć ją ponad Nl do
		podłoża. Barki, Rp
		rozluźnione, głowa zwrócona

		w kierunku wolnej ręki
		-jw. druga noga
		V. N - w postawie RR
		w przód, NN ugięte w stawach
		kolanowych, napinamy mm
		dwugłowe uda,
		R - z postawy skłonu T
		w przód z chwytem za
		podudzia. NN proste w
		kolanach
		- rytmowe przebieżki x 4
Część główna	Wzmacnia siłę	1. Skip A na odcinku 25m	Omówienie ćwiczeń	Powtórzeniowa
- realizacja	mm	z „workiem" na barkach — 4		- syntetyczna
zadania	czworogłowych	powtórzenia
głównego	uda, kształtuje
lekcji	mm zginaczy	2. Wieloskok zwykły 3x20m	Korekta błędów
	stopy	z obciążeniem na kostkach
		(woreczki z piaskiem).
	-poznaje
	przepisy,	3. Biegi rytmowe z „oponą"
	obowiązki	3x30m.
	sędziego
	głównego	4. Biegi rytmowe z gumą	Wykorzystanie
	konkurencji	3x30m.	przyborów, trenażerów
	biegowych
	-bezpieczeństwo	5. Biegi rytmowe ze
	podczas	„spadochronem" 3x30m.
	konkursów rzutu
	dyskiem i	6. Swobodne przebieżki bez	Omówienie błędów	Powtórzeniowa
	pchnięcia kulą	obciążeń	techniki biegu
	-doskonali
	technikę biegu
	-dostrzega błędy
	własne i
	współćwiczących
Część	Ćwiczenia	- zwisy tyłem na drabinach ze
końcowa,	uspokajające	swobodnymi przemachami
ćwiczenia	organizm i	nóg
uspokajające	uelastyczniające	- w siadzie rozkrocznym
	mięśnie	skłony T do Np i Nl
		- siady płotkarskie na Np i Nl
		- swobodny trucht
Czynności		Omówienie zajęć, zebranie	Podsumowanie zajęć,	Omówienie
organizacyjno		przyborów	wyróżnienie
- porządkowe			najaktywniejszych
			uczniów. Pożegnanie

Literatura:

1. Zdobysław Stawczyk, Ćwiczenia ogólnorozwojowe

2. Sven, A. SÖLVEBORN, Stretching

3. Jan Iskra, Tadeusz Osik, Anna Walaszyk, Trening w biegach sprinterskich

4. Problemy badawcze w lekkoatletyce. Konferencja naukowa, Wrocław, 1999

Dariusz Górski

Zespół Szkół Technicznych w Lesznie

PLAN METODYCZNY LEKCJI

W UJĘCIU CZYNNOŚCIOWYM

WYCHOWANIE FIZYCZNE

Żyjemy w czasach wielkich przemian. Dotyczą one również sportu - jego organizacji, struktury, miejsca w polityce społecznej, systemu wartości, a także warunków funkcjonowania. Wiele się zmienia, trwałe są jednak rozwojowe, wychowawcze, zdrowotne wartości szeroko rozumianego sportu, traktowanego nie tylko jako system wyczynu prowadzący do zwycięstwa nad innymi, ale również doskonalenie siebie - pokonywanie własnych słabości, rozwijanie zdrowia, kształtowanie osobowości.

Wszystko, co ma służyć przyszłości, zaczyna się od dzieci i młodzieży. Chcąc mieć w przyszłości zdrowe, sprawne społeczeństwo, dobrodziejstwem sportowego przeżycia trzeba obdarzyć młode pokolenie. Konstatacja ta stanowi przesłankę działań podejmowanych dzisiaj kulturze fizycznej - działań zakrojonych na jej powszechność, dostępność i efektywność.

Jednym z obszarów działań nad sprawnością jest lekkoatletyka zwana „królową sportu". Lekkoatletyka zasłużyła sobie na ten wzniosły przydomek wieloma walorami. Różnorodność i mnogość konkurencji wchodzących w skład lekkoatletyki stwarza doskonałe możliwości dla rozwoju wszystkich cech motorycznych i wolicjonalnych człowieka. W przypadku wielu konkurencji mamy do czynienia w elementami ruchowymi opartymi wyraźnie na jednej z cech motorycznych jak np. biegi długie - wytrzymałość.

Lekkoatletyka to jedna z nielicznych dyscyplin sportowych pozwala młodzieży wykorzystać swoje szanse w podnoszeniu sprawności fizycznej,

poziomu sportowego niezależnie od posiadanych warunków fizycznych i dyspozycji psychicznych.

Praktycznie każdy młody człowiek może znaleźć konkurencję w lekkoatletyce, która będzie mu najbardziej odpowiadała. Ta możliwość znalezienia sobie miejsca w sporcie nabiera specjalnego znaczenia obecnie, w dobie, kiedy większość dyscyplin sportu staje się elitarna ze względu na predyspozycje psychofizyczne i zasobność finansową. Ta swoboda wyboru odpowiedniej konkurencji dopasowanej do możliwości spowodowała, że lekkoatletyka stała się na świecie dyscypliną bardzo popularną i ogólnie dostępną.

Jedną z olbrzymich zalet lekkoatletyki jest jej duży wpływ na poprawę stanu zdrowia ćwiczących. Ma szczególne znaczenie w chwili, gdy większość dyscyplin sportowych została wepchnięta do sal sportowych, nawet w okresie letnim i przez to utraciła wiele walorów higienicznych czy też zdrowotnych. Uprawianie lekkoatletyki zmusza ćwiczących do prowadzenia dużej ilości zajęć na świeżym powietrzu przez cały rok. Wpływa to bardzo korzystnie na stan zdrowia ćwiczących.

Lekkoatletyka jest dyscypliną „utylitarną" zwiera wielkie bogactwo form ruchowych przydatnych i wykorzystywanych w „codziennym życiu". Różne formy chodu, biegu, skoki, i rzuty towarzyszą człowiekowi nieustannie, a umiejętność ich sprawnego wykonania określa ogólna sprawność fizyczna, której wyższy poziom gwarantuje lepsze samopoczucie, większą odwagę i „pewność siebie", większe bezpieczeństwo.

Zadanie główne:

Doskonalenie elementów techniki wybranych konkurencji lekkoatletycznych -obwód stacyjny.

Zadania szczegółowe w zakresie:

1. Sprawności motorycznej

Uczeń:

• zwiększy siłę mięśni nóg,

• rozwinie koordynację ruchową, czucie mięśniowe,

• wzmocni mięsnie obręczy barkowej,

• poprawi ruchowość w obrębie stawu biodrowego,

2. Umiejętności

- potrafi poprawnie wykonać proponowane ćwiczenia doskonalące technikę
konkurencji lekkoatletycznych,

- umie zaprezentować podstawową technikę wybranych konkurencji
lekkoatletycznych,

3. Wiadomości

- zna ogólne zasady przeprowadzania zawodów lekkoatletycznych,

- wie jak przeprowadzić konkurs skoku wzwyż, potrafi sędziować tę
konkurencję,

- dostrzega błędy własne i współćwiczących,

4. Usamodzielnienia

Uczeń:

• współuczestniczy w prowadzeniu rozgrzewki - proponuje zestawy ćwiczeń
  pod kątem prowadzonych zajęć,

• uczestniczy świadomie i aktywnie w zajęciach,

• dba o podnoszenie własnego poziomu sprawności fizycznej,

• rozwija swoją osobowość - cechy charakteru - systematyczność, pracowitość,
  konsekwencję.

Metody realizacji zadania:

• powtórzeniowa

• analityczna

Formy organizacji pracy:

• ścisłe,

• zabawowe

Metody przekazywania wiadomości:

• pokaz,

• omówienie

Miejsce: sala gimnastyczna

Czas: 45 minut

Liczba uczestników: 7-14 osób

Przyrządy, przybory: płatki, materac do skoku wzwyż, stojaki, poprzeczka, piłka

lekarska 1kg, hantle 3 kg, materace gimnastyczne.

Część lekcji	Czynności uczniów		Czynności nauczyciela	Metody
		Docelowe			Zadania
Część	Zapoznanie się z	Poznaje zadania	Powitanie,	Słowna,
wstępna	zadaniami lekcji	lekcji,	sprawdzenie	omówienie
		przygotowuje się	przygotowania
		do świadomego i	uczniów do
		aktywnego	zajęć, podanie
		udziału w	celów, zadań
		zajęciach	lekcji
		lekcyjnych
Zabawa	Pobudzenie i	„Berek w parach"	Omówienie	Forma
ożywiająca	wstępne	- dobieramy się w	zasad zabawy,	zabawowa
	przygotowanie	pary, poruszamy	nadzór nad
	organizmu do	się na połowie	prawidłowym
	wysiłku	Sali, jedna osoba z	przebiegiem
		pary goni-druga
		ucieka, zmiana
		funkcji następuje
		w momencie, gdy
		goniący dotknie	Zakończenie
		podudzia osoby	zabawy
		gonionej
Ćwiczenia	Dalsze	W truchcie po	Polecenie	Powtórzeniowa
kształtujące	przygotowanie	obwodzie sali	dalszej
	do realizacji		rozgrzewki,
	zadań lekcji	- ćwiczenia RR	prowadzenie
		we wszystkich
		płaszczyznach
		przeplatane
		ćwiczeniami nóg i
		tułowia-skręty
		skłony
		- półskipy A,C
		- rzuty nóg
		w miejscu:
		- ćwiczenia
	Elementy	strechingowe,
	strechingu	- ćwiczenia	Polecenie
	według	gibkościowe, np..	wykonania
	własnego	przewroty, leżenie	stretchingu
	uznania ucznia	przewrotne,	według
		przerzutne,	własnych
			potrzeb ucznia,

		- siady	dalsze
		płotkarskie,	prowadzenie
		- marsze	rozgrzewki
		dynamiczne	przez
		- w biegu	nauczyciela
		wyskoki, odbicia
		jednonóż,
		- biegi rytmowe
Część	Doskonali rytm	stacja 1: skok	Podział zadań	Analityczna,
główna,	rozbiegu i	wzwyż;	na stacje,	powtórzeniowa
realizacja	zwiększa siłę	doskonali rytm	omówienie
zadania	mięśni nóg	rozbiegu do skoku	poszczególnych
głównego		wzwyż - rozbieg	zadań
lekcji		odbywa się po
		łuku-wykorzystuj ę
		linię rzutów za 3
		pktdo
		koszykówki, na
		wysokości kosza
		następuje odbicie rj
		„przytrzymaniem"
		nogi
		wymachowej,
		lądowanie
		obunóż.
	Wzmocni	stacja 2: bieg;
	mięśnie obręczy	W siadzie prostym	Wykorzystanie
	barkowej	na materacu	przyborów do
		przemachy ramion	realizacji
		z hantlami w	zadania
		dłoniach-imitacj a
		pracy ramion
		podczas biegu.
	Rozwija	stacja 3: skok w	Korekta	Analityczna
	koordynację	dal;	błędów,
	ruchową, czucie	z postawy skok w	przepisy
	mięśniowe,	dal, (odbicie	sędziowania
	element techniki	obunóż) obunóż z	skoku w dal
	skoku w dal -	miejsca na
	lądowanie	materac
		- doskonalenie
		lądowania
		stacja 4: biegi	Zwrócenie
	Doskonali	płotkarskie;	uwagi na	Powtórzeniowa,
	elementy	w marszu, pędzel	poprawność	analityczna

	techniki	płotkarski przez 5	wykonywanych
	płotkarskiej i	płotków - praca	ćwiczeń
	poprawia	nad
	ruchowość w
	obrębie stawu	techniką nogi
	biodrowego	zakrocznej
			Szczególne
		stacja 5: skok	zwrócenie
Część	Podstawowe	wzwyż;	uwagi na
końcowa,	przepisy	ustawienie tyłem	zasady
ćwiczenia	przeprowadzenia	do porzeczki w	bezpieczeństwa
uspokajające	konkursu skoku	odległości 1m
	wzwyż	skok wzwyż z
		odbicia obunóż -
		przelot nad
		poprzeczką,
		lądowanie na	Informacja na
		materacu z	temat
		przetoczeniem w	organizacji
		tył	zawodów,
Czynności			korekta błędów
organizacyjno		stacja 6: technika
porządkowe		płotkarska;
		doskonalenie
		techniki ataku
		płotkarskiego - z
		ustawienia
		przodem do
	Zwiększy siłę	drabinki - odl. ok.
	nóg i technikę	1m, atak raz
	płotkarską	prawą raz lewą
		nogą na drabinkę,
		stopa nogi
		atakującej styka
		się z drabinką na
		wysokości biodra.
	Wzmocni i	stacja 7:	Eliminowanie	Analityczna
	rozwinie siłę	pchnięcie kulą;	najczęściej
	mięśni obręczy	z ustawienia	popełnianych
	barkowej	bokiem do	błędów w
		kierunku rzutu-	elementach
		pchnięcie piłką	techniki
		lekarską 1kg.	pchnięcia kulą,
	Zabawa		zmiana
	uspokajająca,	„ Wahadło "	organizacji
	organizm i	- zwis tyłem na	zajęć
	ćwiczenia	drabinkach i
	uelastyczniaj ące	swobodne
	mięśnie	wahania tułowia,

Dyskusja na temat zadań lekcji

nóg w płaszczyźnie czołowej, - ćwiczenia rozciągające mięśnie dwugłowe, czworogłowe -lekkie napięcia i rozluźnienia w celu uelastycznienia mięśni Omówienie lekcji, zebranie przyborów

Omówienie lekcji podsumowanie, wyróżnienie osób, które zrobiły największe postępy w technice konkurencji. Pożegnanie

Literatura:

1. Zdobysław Stawczyk, Lekkoatletyka - technika, metodyka nauczania,
   podstawy treningu.

2. Henryk Sozański, Podstawy teorii treningu.

3. Henryk Sozański, Tadeusz Witczak, Tadeusz Starzyński, Podstawy treningu
   szybkości

4. Juliusz Migasiewicz, Podstawy szkolenia miotaczy kulą.

8

Scenariusz zajęć z gimnastyki korekcyjnej dla klas I - III nauczania zintegrowanego.

Temat lekcji: Ćwiczenia korekcyjne wzmacniające mięśnie utrzymujące prawidłową postawę wykonywane w poślizgach na kocykach.

Cel dydaktyczny: Wzmacnianie mm. prostownika grzbietu w odcinku piersiowym, mm. ściągających łopatki, mm. brzucha, mm. stóp.

Cel wychowawczy: wdrażania do systematycznego, świadomego i poprawnego wykonywania ćwiczeń.

Wskazania: plecy okrągłe, plecy wklęsło - okrągłe, skoliozy, płaskostopie.

Miejsce: ćwiczeń sala gimnastyczna.

Przybory i przyrządy: kocyki, drabinki gimnastyczne.

Część I

1.

Nauka przyjmowania postawy skorygowanej.

Zbiórka w postawie skorygowanej (głowa wyciągnięta w górę, plecy wyprostowane, łopatki ściągnięte, brzuch wciągnięty, stopy w supinacji, obciążenie zewnętrznych krawędzi stóp zgięte przy podłożu).

Nauka przyjmowania postawy skorygowane

postawy skorygowan

I II I J

Zabawa ożywiająca - „Reagowanie na sygnały"

Bieg, na jeden gwizdek przyjęcie postawy skorygowanej, na dwa gwizdki, leżenie przodem, NN złączone, stopy obciągnięte, RR ugięte w łokciach leżą na podłożu, czoło oparte na dłoniach.

3.

Wzmacnianie mm. prostownika grzbietu w odcinku piersiowym, wzmacnianie

mm. ściągających łopatki, kształtowanie nawyku po rawnej postawy.

Ustawienie się na linii bocznej z kocykami w siadzie skrzyżnym

w odpowiednich odstępach , T wyprostowany, głowa wyciągnięta w górę, wzrok

skierowany przed siebie, RR ułożone w „skrzydełka".

Część II

Po pokonaniu ćwiczenia na odcinka 20 m wykonanie zadania dodatkowego. Po wykonaniu zadania dodatkowego powrót na miejsce startu. Wszystkie ćwiczenia wykonać 2 - 3 razy .

1.

Wzmacnianie mm. ściągających łopatki, wzmacnianie prostownika grzbietu odcinka

piersiowego i mm. karku.

Siad klęczny, T w pionie, głowa wyciągnięta w górę, wzrok skierowany przed siebie,

RR ułożone w „skrzydełka".

Pochylenie T w przód, oderwanie bioder od pięt, oparcie

RR o podłoże z boku na wysokości barków (średnia pozycja Klappa).

Odepchnięcie się RR od podłoża, wykonanie poślizgu na kocyku w przód do wyprostu

RR.

Siad na piętach, uniesienie T do pionu, wyciągnięcie głowy w górę, przeniesienie

RR w „skrzydełka" z zaznaczeniem odrzutu RR w tył.

Zadanie dodatkowe.

Rozciąganie mm. trójgłowego łydki.

Postawa skorygowana twarzą do drabinki, chwyt RR za szczebel na wysokości barków, stopy stoją na pierwszym szczeblu. Opuszczanie pięt w stronę podłogi.

Wzmacnianie mm. ściągających łopatki, wzmacnianie mm. prostownika grzbietu odcinka piersiowego i mm. karku.

Leżenie przodem, wzrok skierowany na podłoże, NN złączone, stopy obciągnięte,

RR ułożone w „skrzydełka", dłonie oparte o podłoże na wysokości barków, łokcie

w górze.

Odepchnięcie się RR od podłoża, wykonanie poślizgu na kocyku

w przód.

Przeniesienie RR bokiem nad podłożem do przodu.

Ułożenie RR w pozycji „skrzydełek", oparcie dłoni o podłoże do pozycji wyjściowej.

Zadanie dodatkowe.

Wzmacnianie mm. ściągających łopatki, wzmacnianie

mm. prostownika grzbietu odcinka piersiowego i mm. karku.

Leżenie przodem, wzrok skierowany na podłoże, RR wyprostowane trzymają pierwszy szczebel drabinki, NN złączone, wyprostowane, stopy obciągnięte. Podciąganie się RR, wykonanie poślizgu na kocyku w przód i tył.

3.

Wzmacnianie mm. brzucha, mm. ściągających łopatki, mm. pośladkowych

i mm. kulszowo - goleniowych, rozciąganie mm. piersiowych.

Leżenie tyłem, NN ugięte te w kolanach, stopy oparte o podłoże, RR ułożone

w „świeczniki", dłonie trzymają brzeg kocyka.

Odepchnięcie się NN od podłoża, wykonanie poślizgu na plecach, „głową do przodu".

Uniesienie prostych NN do góry pod kątem 45 stopni.

Ugięcie NN w kolanach, postawienie stóp na podłożu.

Zadanie dodatkowe.

Wzmacnianie mm. brzucha, mm. ściągających łopatki, pośladkowych.

Leżenie tyłem przy drabinkach, NN ugięte w kolanach, stopy oparte na czwartym szczeblu drabinki, RR ułożone w „świeczniki".

Odepchnięcie się od drabinek NN, wykonanie poślizgu na plecach „głową do przodu" z wyprostowaniem NN do góry pod kątem 45 stopni.

4.

Wzmacnianie mm. wysklepiających stopy.

Poślizg na kocyku „twistem w postawie skorygowanej, RR ułożone w „skrzydełka", T wyprostowany, NN złączone, palce stóp podwinięte trzymają brzeg kocyka.

Zadanie dodatkowe.

Wzmacnianie mm. wysklepiających stopy.

Zbieranie kocyka palami stóp (wykonanie z kocyka „motylka") w postawie skorygowanej, RR ułożone w skrzydełka.

5.

Wzmacnianie mm. brzucha, rozciąganie mm. piersiowych, wzmacnianie

mm. ściągających łopatki.

Siad ugięty, dłonie oparte o podłoże za biodrami, palce skierowane do przodu.

Położenie wyprostowanych NN na podłożu.

Wykonanie poślizgu na kocyku w przód do siadu ugiętego, RR zostają na podłożu z tyłu.

Uniesieni prostych NN do góry pod kątem 45 stopni, wytrzymanie pozycji (siad

równoważny z oparciem RR o podłoże).

Powrót do siadu ugiętego, podpartego, przesunięcie RR za biodra.

Zadanie dodatkowe.

Wzmacnianie mm. wysklepiających stopy.

Marsz „gąsienicą" dookoła kocyka w postawie skorygowanej, RR ułożone w „skrzydełka".

6.

Wzmacnianie mm. brzucha i mm. obręczy barkowej.

RR ustawione na kocyku na szerokość barków, NN złączone ustawione na przeciwległym końcu kocyka, wysoka pozycja bioder na czworakach. Wykonanie poślizgu NN w przód do przysiadu podpartego. Wykonanie poślizgu RR do pozycji wyjściowej.

Zadanie dodatkowe.

Wzmacnianie mm. wysklepiających stopy.

Siad ugięty, podparty, lN ugięta w kolanie, ułożona na podłożu, pN chwyt środka kocyka palcami stóp, uniesienie go do góry (wykonanie „wigwamu"). Ćwiczenie wykonujemy naprzemiennie.

Część I

1.

Wzmacnianie mm. oddechowych, rozciąganie mm. piersiowych, wzmacnianie

mm. ściągających łopatki.

Leżenie tyłem, NN ugięte w kolanach, stopy oparte o podłoże, RR ułożone wzdłuż T. Wykonanie głębokiego wdechu nosem, przeniesienie prostych RR bokiem po podłożu w tył za głowę.

Wykonanie powolnego, syczącego wydechu ustami z powrotem RR do pozycji wyjściowej.

2.

Nauka przyjmowania postawy skorygowanej.

Stanie tyłem do drabinek; pięty, biodra, plecy i głowa przylegają do drabinek,

RR wzdłuż T. Dociskanie barków do drabinek z jednoczesną rotacją zewnętrzną RR,

a następnie powrót RR do ustawienia wyjściowego.

W konspekcie użyłam skrótów :

RR - ręce,

NN - nogi,

T-tułów,

lN - lewa noga,

pN -prawa noga.

mm. - mięśnie

Scenariusz zajęć opracowała: mgr Lidia Korpak.

Scenariusz zajęć z gimnastyki korekcyjnej dla klas I -III nauczania zintegrowanego.

Temat lekcji: Ćwiczenia wzmacniające mięśnie posturalne wykonywane z krążkami.

Cel dydaktyczny: Wzmacnianie mięśni grzbietu odcinka piersiowego , mięśni karku,

mięśni brzucha i mięśni pośladkowych. Rozciąganie mięśni klatki piersiowej.

Utrwalanie nawyku prawidłowej postawy.

Cel wychowawczy: Świadome uczestnictwo w korekcji wady postawy.

Wskazania: postawa skoliotyczna.

Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna.

Przybory i przyrządy: plastikowe krążki, kocyki, drabinki gimnastyczne.

Część I 1.

Przyjmowanie postawy skorygowanej.

Pobranie kocyków i krążków, utworzenie kolumny ćwiczebnej.

Przyjęcie postawy skorygowanej (głowa wyciągnięta w górę, plecy wyprostowane,

łopatki ściągnięte, brzuch wciągnięty, stopy w supinacji, obciążenie zewnętrznych

krawędzi stóp zgięte podeszwowo).

2.

Przyjmowanie postawy skorygowanej.

Bieg w różnych kierunkach.

Na słowo „stop" przyjmowanie postawy skorygowanej, ułożenie RR z krążkami nad

głową w pozycji „świeczników".

Na słowo „snop" przyjmowanie postawy skorygowanej, uniesienie prostych

RR z krążkami do góry nad głową.

Na słowo „ samolot" przyjmowanie postawy skorygowanej, ułożenie prostych

RR z krążkami w bok.

Na słowo „smok" przyjmowanie postawy skorygowanej, splecenie RR z krążkami na

pośladkach, ściągnięcie łopatek.

Dziecko, które popełni błąd wykonuje marsz „gąsienicą" na określonym odcinku i wraca

do zabawy.

Część II

Wszystkie ćwiczenia wykonywane są 20 - 30 razy.

Ćwiczenia oddechowe 3-5 oddechów.

Ćwiczenie elongacyjne na drabinkach do 10 sekund.

1.

Wzmacnianie mm. prostownika grzbietu odcinka piersiowego , mm. karku

i mm. ści

gających łopatki, rozciąganie mm. piersiowych, elongacja kręgosłupa.

Siad skrzyżny , T wyprostowany, głowa wyciągnięta do góry, wzrok skierowany przed

siebie, krążki w dłoniach, RR ułożone w „ świeczniki".

Unoszenie prostych RR do góry, wytrzymanie, powrót do pozycji wyjściowej.

Rozciąganie mm. klatki piersiowej, wzmacnianie mm. ściągających łopatki, wzmacnianie mm. prostownika grzbietu w odcinku piersiowym i mm. karku.

Siad skrzyżny, T wyprostowany, głowa wyciągnięta do góry, wzrok skierowany przed

siebie, krążki w dłoniach, RR ułożone w „ świeczniki".

Unoszenie wyprostowanych RR w bok, wytrzymanie, powrót do pozycji wyjściowej.

3.

Rozciąganie mm. klatki piersiowej, wzmacnianie prostownika grzbietu w odcinku

piersiowym, wzmacnianie mm. pośladkowych.

Siad klęczny, T wyprostowany, głowa wyciągnięta do góry, wzrok skierowany przed

siebie, krążki w dłoniach, RR ułożone w „świeczniki".

Ukłon_„ japoński" (niska pozycja Klappa), wytrzymanie, powrót do pozycji wyjściowej.

4.

Wzmacnianie mm. prostownika grzbietu w odcinku lędźwiowym i mm. karku,

rozciąganie mm. piersiowych.

IN* J

Klęk podparty, dłonie oparte o podłoże, zwrócone do siebie, wzrok skierowany na

podłoże.

Uginanie RR w łokciach, wytrzymanie, powrót do pozycji wyjściowej.

5.

Rozciąganie mm. biodrowo - lędźwiowego i prostego uda NN wyprostowanej,

wzmacnianie mm. pośladkowych NN wyprostowanej.

Klęk podparty, dłonie oparte o podłoże, zwrócone do siebie, wzrok skierowany na

podłoże.

Uniesienie raz pN raz lN do poziomu z jednoczesnym ugięciem

RR w łokciach, wytrzymanie, powrót do pozycji wyjściowej.

6.

Rozciąganie mm. piersiowych, wzmacnianie prostownika grzbietu odcinka piersiowego

i mm. karku, wzmacnianie mm. brzucha.

Niska pozycja „Klappa".

Przejście do leżenia przodem poprzez ugięcie RR w łokciach, głowa nisko przy podłożu.

Powrót do pozycji wyjściowej przez klęk podparty.

7.

Rozciąganie mm. piersiowych, wzmacnianie prostownika grzbietu odcinka piersiowego

i mm. karku, wzmacnianie mm. brzucha.

Klęk podparty.

Przejście do leżenia przodem przez ugięcie RR.

Powrót do pozycji wyjściowej przez ugięte RR w łokciach, głowa nisko przy podłożu do

niskiej pozycji Klappa i do pozycji wyjściowej.

8.

Rozciąganie mm. klatki piersiowej, wzmacnianie prostownika grzbietu odcinka

piersiowego, mm. karku

Leżenie przodem, RR z krążkami wyciągnięte do przodu leżą na podłożu, wzrok

skierowany na podłoże.

Unoszenie klatki piersiowej i RR z krążkami do góry, wytrzymanie, powrót do pozycji

wyjściowej.

9.

Wzmacnianie mm. grzbietu odcinka piersiowego , mm. karku i mm. ściągających

łopatki.

Leżenie przodem, RR ze złączonymi krążkami z tyłu nad pośladkami, wzrok skierowany na podłoże.

Unoszenie T do góry z mocnym ściągnięciem łopatek, wzrok skierowany na podłoże, powrót do pozycji wyjściowej.

10.

Wzmacnianie mm. prostownika grzbietu w odcinku piersiowym, mm. karku,

mm. ściągających łopatki, rozciąganie mm. klatki piersiowej.

Leżenie przodem, proste RR z krążkami w dłoniach wyciągnięte do przodu leżą na podłożu, NN złączone, stopy obciągnięte, wzrok skierowany na podłoże. Unoszenie klatki piersiowej i RR do góry, ułożenie RR w skrzydełka, wytrzymanie, powrót do pozycji wyjściowej.

11.

Wzmacnianie mm. grzbietu odcinka piersiowego i mm. karku, rozciąganie mm. klatki piersiowej.

Leżenie przodem, proste RR ze złączonymi krążkami wyciągnięte do przodu („okienko"), NN złączone, stopy obciągnięte, wzrok skierowany na podłoże. Unoszenie klatki piersiowej i prostych RR do góry, wyciągnięcie się jak najdalej do przodu, wytrzymanie, powrót do pozycji wyjściowej.

12.

Wzmacnianie mm. oddechowych, rozciąganie mm. piersiowych.

Siad klęczny , głowa wyciągnięta do góry, wzrok skierowany przed siebie, RR z krążkami ułożone w „świeczniki".

Nabranie powietrza nosem , skręcenie głowy w bok w stronę krążka, wykonanie długiego syczącego wydechu, raz w lewą raz w prawą stronę

13.

Wzmacnianie mm. brzucha.

Leżenie tyłem , NN złączone, ugięte w kolanach, stopy oparte o podłoże, RR z krążkami ułożone wzdłuż tułowia.

Unoszenie głowy do góry bez odrywania łopatek od podłoża , wytrzymanie, powrót do pozycji wyjściowej.

14.

Wzmacnianie mm. brzucha, rozciąganie mm. klatki piersiowej.

Leżenie tyłem, NN złączone, ugięte w kolanach, stopy oparte o podłoże, RR z krążkami

ułożone w „świeczniki".

Unoszenie NN do góry, naśladowanie NN jazdy na rowerze, powrót do pozycji

wyjściowej.

15.

Wzmacnianie mm pośladkowych.

Leżenie tyłem , NN złączone, ugięte w kolanach, stopy oparte o podłoże, RR z krążkami ułożone wzdłuż tułowia.

Unoszenie bioder do góry, przekładanie krążków pod pośladkami, wytrzymanie, powrót do pozycji wyjściowej.

16.

Wzmacnianie mm. oddechowych, rozciąganie mm. klatki piersiowej, wzmacnianie

mm. ściągających łopatki.

Leżenie tyłem , NN złączone, ugięte w kolanach, stopy oparte o podłoże, RR z krążkami

ułożone wzdłuż tułowia.

Przenoszenie prostych RR z krążkami w tył za głowę - wykonanie głębokiego wdechu.

Powrót RR do pozycji wyjściowej - wykonanie długiego syczącego wydechu.

—■-

17.

Wzmacnianie mm. brzucha.

Siad ugięty z oparciem na przedramionach, krążki pod stopami,

Unoszenie prostych NN do góry pod kątem 45 stopni, wytrzymanie pozycji, powrót do

pozycji wyjściowej.

18.

Wzmacnianie mm. brzucha.

Siad ugięty z oparciem na przedramionach, krążki pod stopami.

Unoszenie prostych NN do góry pod kątem 45 stopni, wykonanie rozkroku, złączenie

NN, opuszczenie w dół do pozycji wyjściowej.

19.

Rozciąganie mm. piersiowych, wzmacnianie mm. ściągających łopatki.

Siad ugięty, T wyprostowany, głowa wyciągnięta w górę, wzrok skierowany przed siebie, RR ze złączonymi krążkami ułożone w „świeczniki" nad głową.

Unoszenie prostych RR nad głową, wyciągnięcie się do góry, wytrzymanie, powrót do pozycji wyjściowej.

20.

Wzmacnianie skośnych mm. brzucha.

Leżenie przodem, RR ze złączonymi krążkami wyciągnięte do przodu, wzrok

skierowany na podłoże.

Przetaczanie się tzw. „naleśniki" kilka razy w prawą i lewą stronę.

Część I

1.

Wzmacnianie mm. oddechowych.

Leżenie tyłem, RR ze złączonymi krążkami na brzuchu, NN ugięte w kolanach, stopy oparte o podłoże.

Wykonanie wdechu z uwypukleniem brzucha go góry, wykonanie syczącego wydechu z mocnym wciągnięciem brzucha.

Elongacja kręgosłupa, rozciąganie mm. piersiowych.

Zwis bierny na RR tyłem do drabinek .

3.

Zbiórka, przyjęcie postawy skorygowanej.

W konspekcie użyto skrótów:

RR - ręce,

NN - nogi,

T- tułów,

LN - lewa noga,

PN - prawa noga

mm. - mięśnie

Serdeczne podziękowania dla Biura Turystycznego „hamak - tur" za sponsorowanie grupy.

Scenariusz zajęć opracowała mgr Lidia Korpak

KONSPEKT

PROWADZĄCA mgr Iwona Zielińska

KLASA

TYP LEKCJI: Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna - płaskostopie

LICZBA UCZNIÓW: 8

CZAS TRWANIA LEKCJI: 45 minut

MIEJSCE ĆWICZEŃ: sala gimnastyczna

SPRZĘT I PRZYBORY: 10 woreczków, gazety, laski gimnastyczne, 2 piłki lekarskie, obręcze, piłki pingpongowe

ZADANIE GŁÓWNE: 1) Wzmocnienie mięśni podudzia.

2) Zwiększenie ruchomości w stawach.

ZADANIA DODATKOWE: Higiena osobista po zajęciach wychowania fizycznego.

Część lekcji

Realizacja zadań lekcji

O

Organizacja Pracy nauczyciela

Uwagi o realizacji

N

U

1. Czynności

organizacyjno

porządkowe

2. Ćwiczenia

orientacyjno-

porządkowe

pobudzające

układ

mięśniowy i

oddechowy

Zbiórka, powitanie, sprawdzenie obecności i gotowości do zajęć Podanie zadań lekcji

1. Wzmocnienie mięśni podudzia

2. Zwiększenie ruchomości w
   stawach

1 .Marsz dookoła sali i pobranie woreczków

2.Zabawa grupowa „czarodziej"- bieg z workiem w dłoni. Jedno dziecko goni pozostałe. Złapane siada na wyznaczonym miejscu. Żeby się odczarować i móc dalej biegać wykonuje ustaloną ilość przełożeń worka z jednej stopy do drugiej.

2'

r

3'

©©©©©©©© N

N

Zwrócenie uwagi na prawidłową postawę

Dzieci biegają na palcach

5C W* N U

3. Ćwiczenia

wszechstronne,

przygotowanie

organizmu do

wysiłku

fizycznego

a) Ćwiczenie gibkości

1. Przejść przez trzymaną oburącz
   laskę jedną, potem drugą nogą,
   przełożyć ją za plecami w górę i w
   przód.

2. W siadzie rozkrocznym z laską w
   górze skrętoskłon do lewej nogi,
   następnie wyprost i to samo do nogi
   prawej.

Dzieci pobierają laski gimnastyczne

b) Ćwiczenie chwytne stóp

i. W pozycji stojącej palce stop obejmują laskę leżącą na podłożu. Przesuwanie się krokiem odstawno-dostawnym od jednego do drugiego końca laski

r

Ćwiczenie

przeprowadzamy

boso

c) Ćwiczenie oddechowe

4. W siadzie skulonym, laska w dole trzymana oburącz za końce; wznios laski w górę - wdech, opuszczenie laski w dół - wydech.

r

Dzieci pobierają laski gimnastyczne

d) Ćwiczenie mm. RR i NN

5. Czworakowanie między laskami: na sygnał siad skulonym przy najbliższej lasce - ręce ułożyć w „świeczniki"

r

e) Ćwiczenie zwinności

6. Zabawa „powódź" uczniowie biegają po sali, na sygnał wskakują na przyrządy (ławeczki, drabinki, skrzynia)

r

f) Ćwiczenie chwytne stóp 2

7. W siadzie skulonym podpartym kolana lekko rozchylone, ręce trzymają laskę pionowo oburącz - wspinanie się po lasce palcami stóp w górę i w dół

1'

Ćwiczenie odbywa się boso

g) Ćwiczenie siły i równowagi

8. W parach przodem do siebie, laska trzymana wspólnie za końce -przeciąganie

1'

Dzieci dobierają się w pary (wagowo)

h) Ćwiczenie gibkości

9. W leżeniu przodem, chwyt laski oburącz - przenoszenie laski w tył na plecy (skurcz pionowy ramion), łokcie przywarte do tułowia i powrót do pozycji wyjściowej

1'

Dzieci dobierają się w pary (wagowo)

i) Ćwiczenie oddechowe 2

10. W siadzie klęcznym naprzeciw siebie w odległości 1 m, laski leżą przed ćwiczącymi - dmuchanie w piłeczkę pingpongową

1'

Dzieci odkładają laski

Korekcja wad płaskostopia w obwodach stacyjnych

a) Ćwiczenie równowagi i chwytne stóp

STACJA I

Przejście po ławeczce krokiem odstawno-dostawnym, chwyt ławki odbywa się palcami stóp.

10x

Dzieci ćwiczą bosymi stopami

-

5C W* N U

b) Ćwiczenie siłowe, chwytne stóp

STACJA II

Zawodnicy siadają parami twarzą do siebie. Nogi ugięte, ręce podparte z tyłu, plecy wyprostowane, łopatki ściągnięte. Chwytają palcami stóp końce laski. Na sygnał starają się przeciągnąć laskę na swoją stronę.

15x

CZĘŚĆ GŁÓWNA	c) Ćwiczenie chwytne stóp i rzutne	STACJA III W leżeniu podpartym tyłem na przedramieniach rzut woreczkiem do celu. Rzuty wykonujemy stopą prawą i lewą	15x		Cel oznaczamy za pomocą obręczy (hula-hop) oraz szarfy
		d) Ćwiczenie izometryczne NN	STACJA IV 1 Siad prosty, naciskanie stroną podeszwową jednej stopy na grzbiet stopy drugiej, 2 Oparcie stóp o wewnętrzne krawędzie stóp współćwiczącego i rozszerzanie nóg do rozkroku	10x 10x		Ćwiczenie indywidualne Ćwiczenie w parach jedno dziecko siedzi w małym rozkroku drugie w siadzie prostym
		e) Ćwiczenie grzbietu i RR	STACJA V W leżeniu przodem rzut piłki lekarskiej oburącz o ścianę i chwyt	10x		Szyk w szeregu równolegle do ściany
	CZĘŚĆ KOŃCOWA	Zabawa uspokajająca	„CZATY" dzieci w grupie są po drugiej stronie sali, N stoi tyłem do dzieci przy przeciwległej ścianie. Dzieci cicho idą na palcach w stronę N, a na sygnał przybieraj ą pozycj ę wyj ścio wą. Dziecko które się poruszy i zostanie zauważone przez N przechodzi na początek sali.	5'		Szyk w szeregu równolegle do ściany
		Zakończenie lekcji	Zbiórka, napięcie wszystkich mięśni w postawie zasadniczej i rozluźnienie. Omówienie lekcji, wyróżnienie najlepszych. Pożegnanie .	2'	N

---