Zasady transkrypcji
Wielką literą pisane są nazwy personifikacji (np. Potwarz, Kłamstwo, Ciekawość), małą natomiast zjawiska, które stanowiły podstawę personifikacji (potwarz). Przymiotniki (chrześcijański, żydowski, pański), rzeczowniki oznaczające zbiorowości (pasterze, panowie), nazwy funkcji i urzędów (kapłan, cesarz) oraz zwierząt (skorpion) pisane są małą literą. Wielką literą zapisano przydomek Aleksandra Wielkiego. W kilku miejscach pozostawiono małą literę po kropce lub znaku zapytania.
Pisownię łączną i rozdzielną dostosowano do dzisiejszych zasad.
Wprowadzono współczesne zasady interpunkcji.
Nie zachowano rozróżnienia na samogłoski jasne i pochylone.
Występujące w zabytku ligatury (np. w postaci nadpisanych liter) rozwinięto bez zaznaczania tego faktu.
Wprowadzono literę ó.
Usunięto podwójne miękczenie spółgłosek (np. poćiecha -> pociecha).
Nie wprowadzano żadnych zmian w zapisie samogłosek nosowych.
Literę z zapisywano odpowiednio jako: z (ludzie), ź (np. czlebojedźca, bliźni), ż (żydowskiej, próżnowanie).
Literę y zapisywano odpowiednio jako: y (złych), i (spójnik), j (tey -> tej), yj (Tyberyus -> Tyberyjus).
Literę i zapisywano odpowiednio jako: i (rozumienie), y (ediciey -> edycyjej; cierpimi -> cierpimy), yj (w tym samym wyrazie), j (ięzykow -> języków).
Pozostawiono niekonsekwencję zapisu gmyrze/ gmerze.
Literę x transkrybowano jako ks (Aleksander).
Długie s transkrybowano odpowiednio jako s (ostatni) lub ś (przydaliśmy). Wyraz jeſli transkrybowano jako jesli.
Pisownię wyrazu sprosny i jego derywatów pozostawiono bez zmian (sprosny, sprosność itd.).
Czasownik sſtać (fieri) transkrybowano jako zstać.
Pozostawiono właściwą dla zabytku pisownię grup spółgłoskowych zrz (zrzódło) i żrz (żrzeć).
Pozostawiono bez uproszczenia niektóre grupy spółgłoskowe (jedno, przedsię). Pozostawiono także niekonsekwencję w zapisie słowa przedsię (przecię).
Pozostawiono niekonsekwencje w pisowni (np. wszystko/ wszystko).
Końcówki fleksyjne pozostawiono bez zmian.
Kursywę pozostawiono tylko w cytatach.