Sprawa Grecka na arenie międzynarodowej w I połowie XIX wieku
Najważniejszą rzeczą w temacie jest walka o niepodległość przez Greków w latach 1821-1832. Obejmuje to lata 20 i 30 XIX wieku.
Wszystko rozpoczyna się od Kongresu Wiedeńskiego - 1815r., który ustala nowy porządek po wojnach Napoleona. W tych latach ma miejsce również powstanie listopadowe w 1830r.
Do Świętego Przymierza - 1870r., należy Rosja, Wielka Brytania, Francja , Austria i Prusy.
Sprawa grecka to powstanie narodowe, w którym wzięło udział wiele innych państw. Głównym rywalem Grecji była Turcja oraz oni sami, gdyż trwała tam same porachunki domowe w państwie.
Austria to jedno z państw, które nie wzięło udziału w walce o niepodległość, gdyż w XIX wieku w skład Austrii wchodziły również: Węgry, Czechy, Słowacja, Chorwacja. Mogło to doprowadzić do tego, iż te kraje też by chciały walczyć o niepodległość tak jak Grecja. Również chcą bronić swych interesów a nie, niewiernych muzułmanów. Głównym kanclerzem w Austrii był Metternich.
Rosja to kolejno państwo, które brało udział w walce Grecji. Im chodziło przede wszystkim o handel jakim są statki greckie na Morzu Czarnym i Śródziemnym. Pomimo dużych problemów Greków to byli oni dobrymi handlarzami i mieli duże możliwości finansowe. Rosja chciała osłabić Turcję i tym samym pomóc Grecji i zachować korzyści dla siebie.
Wielka Brytania brała udział w powstaniu, gdyż zależało im na terenach kolonialnych oraz utrzymanie równowagi sił, czyli żadne państwo nie może wybić się poza grupę. Dlatego kontrolowali każde kroki Rosji.
Kolejną przyczyną był ruch filohelleński, czyli Grekom należy się własne państwo, bo są kolebką kultury i są zwolennikami cywilizacji europejskiej.
Natomiast Francja chciała odbudować swój prestiż państwa na arenie politycznej. Chcą być nadal znaczącym państwem w Europie.
Wszystkie te czynniki przyczyniły się niewątpliwe do powstania greckiego, które było najdłuższe ze wszystkich XIX-wiecznych pow. narodowych w Europie.
W marcu 1821r. książe Ypsilantis na czele greckich emigrantów przedostał się na teren Mołdawii, gdzie wszczął antytureckie powstanie, Rosja nie udzieliła mu żadnej pomocy. Ypsilantis został usunięty z wojska carskiego, a jego oddziały pokonane przez Turków.
Tym samym Grecy zaczynają między sobą walczyć miejscami - środkami. W kwietniu 1822r dochodzi do ogromnej rzezi na wyspie Chios, gdzie zginęło wiele ludzi i ludność grecka poszła do niewoli. Również na ziemiach Peloponezu dochodzi do barbarzyńskich rzezi ludności dokonywanych przez Turków i też Grecje.
W grudniu 1821r powstańcze Zgromadzenie Narodowe proklamowało konstytucję wzorowaną na amerykańskiej. 15 stycznia 1822r ogłoszono deklarację niepodległości Grecji. Oba te akty miały charakter symboliczny, gdyż do prawdziwego wyzwolenia kraju było wciąż daleko.
Po śmierci Aleksandra I w 1825r, jego miejsce zajął brat Mikołaj I. Porzucił on pasywną bałkańską politykę Aleksandra z ostatnich lat i wzmógł nacisk rosyjski na Turcję.
Po intensywnych rozmowach dyplomatycznych w Petersburgu i Londynie 4 kwietnia 1826r w Wellington i Nesserlode podpisali Protokół petersburski, który zawierał wspólną koncepcję rozwiązania konfliktu greckiego. Również mocarstwa europejskie będą starać się o autonomię dla Grecji. Układ petersburski ułatwił Rosji wysunięcie dalszych już własnych żądań pod adresem Turcji.
Wystosowano, więc ultimatum wzywające Turcję do nadania autonomii Mołdawii, Wołoszczyzny i Serbii. Turcja łatwo przystała na warunki rosyjskie, bo Sułtan miał bowiem nadzieję, że zaspokojenie Rosji da Turcji chwilę wytchnienia i zmniejszy zaangażowanie cara w kwestię grecką.
6 lipca 1827r Anglia, Rosja i Francja podpisały w Londynie traktat zobowiązujący je do wspólnego wcielenia w życiu Protokołu petersburskiego. Tajny załącznik głosił o walce z Turcją.
20 października 1827r wybucha bitwa pod Navarino pomiędzy flota turecko-egipską a francusko-brytyjsko-rosyjską. Flota Europejska była dowodzona przez brytyjskiego wiceadmirała Edwarda Codringtona. Egipt jest zobowiązany do pomocy turcji, bo jest najważniejszym lennikiem.
Wielka Brytania nie chciała wojny. Oni chcieli działać dyplomatycznie i militarnie. Natomiast tak się nie stało. Bitwa pod Navarino była jednym z przełomowych wydarzeń w czasach powstania greckiego. Zadaniem floty miało być nie dopuszczenie Turcji do Grecji. Natomiast doszło do starcia rosyjsko-tureckiego, gdzie wojna toczyła się na obszarze Bałkanów i Kaukazu. Armia rosyjska zajęła Mołdawię, Wołoszczyznę, przekroczyła Dunaj i zdobyła Adrianopol. Natomiast nie udało im się osiągnąć Konstantynopol. Rosji chodziło o osłabienie Turcji a nie zniszczenie jej.
W 1828r Egipt wycofuje się. Natomiast w Grecji nadal trwa wojna domowa. Po bitwie pod Navarino, Grecja ma się stać monarchią.
Wielka Brytania dążyła do tego, aby Grecja miła mniejsze terytorium a tym samym Turcja będzie silniejsza.
Rosja chciała, aby Grecja była duże, to Turcja będzie słabsza.
Na konferencji londyńskiej podpisano 22 marca 1829r protokół który mówił, że Grecja powinna być monarchią, całkowicie samodzielną w sprawach polityki wewnętrznej i zagranicznej.
3 lutego 1830r konferencja londyńska przyznaje Grecji pełną niepodległość.
W 1832r na tron Grecji wstępuje król Otton I, syn króla Ludwika Bawarskiego. Grecja ma być niepodległa i dziedziczna, czyli wybierać następcę tronu w obrębie jednej dynastii.
W sprawie granic przyjęto, że Grecja utraci Tesalię, Kretę i Samos.
Ostatecznie sprawa grecka zatriumfowała, co było istotnym naruszeniem powiedeńskiego status quo w Europie. Dzielność Greków i ich determinacja w walce o wolność zbiegła się jednak z wyjątkowo sprzyjającą sytuacją międzynarodową, co w sumie doprowadziło do sukcesu.
Podsumowanie
Skutki jakie wywołała sprawa grecka to:
osłabienie Turcji,
wzmocnienie Rosji,
Austria stała się neutralna,
Rosja zdobyła terytorium na Kaukazie i ma wpływy na Morzu Czarnym oraz Śródziemnym,
Grecja skorzystała w całej walce miedzy flotami., pomimo tego, że była najmniejsza i najsłabsza.