Mieta pieprzowa, mieta lekarska
(łac. Mentha piperita)
Rodzina: Jasnotowate (Lamiaceae)
Opis rośliny : Zielna roślina o pokroju krzewiastym do 90 cm wysokości, wytwarzająca poziome kłącza tuż pod poziomem gruntu (białe) lub powierzchniowe (zielone) (w zależności od wilgotności podłoża). Łodyga jest czterokanciasta, wyrastająca z licznych rozłogów, czasem lekko nabiegła na fiołkowo. Liście są owalnopodłużne, brzegiem nierówno ząbkowane, ostro zakończone i ułożone na łodydze naprzeciwlegle. Kwiaty rurkowate, różowofioletowe, małe i zebrane w gęste niby kłosy na szczytach łodyg. Na uwagę zasługuje też często spotykana mięta zielona dająca zielonkawą herbatę. Jest roślina miododajną.
Siedlisko : Rośnie najczęściej w miejscach półcienistych nad brzegami rzek, na wilgotnych obrzeżach lasów i zarośli. Lubi glebę żyzną, pulchną, w miarę wilgotną i niezachwaszczoną. Dla celów leczniczych uprawia się u nas najczęściej tzw. miętę pieprzową zwaną też czarną.
Surowiec zielarski : Pojedyncze liście lub też niekwitnące jeszcze szczyty pędów z liśćmi - Liść mięty pieprzowej (Folium Menthae piperitae).
Główne związki : olejek miętowy, kwas askorbinowy (25 mg%), karoten (do 40 mg%), rutyna (14 mg%), apigenina, betaina, kwas oleanowy i ursulowy, garbniki, gorycze, kwasy organiczne i inne aktywne związki.
Działanie i zastosowanie : Surowiec mięty, a zwłaszcza mentol i jego estry, działa bakteriobójczo, przeciwskurczowo, przeciwzapalnie, żółciotwórczo i żółciopędnie. Pobudza także cały układ trawienny do wydzielania soków wzmagając trawienie, poprawia apetyt i obniża ciśnienie krwi.
Surowca mięty używa się przy zaburzeniach w wydzielaniu żółci, zapaleniu woreczka żółciowego i dróg żółciowych, a także w kamicy żółciowej i żółtaczce, przy wzdęciach, kolce jelitowej i w zaburzeniach przewodu pokarmowego, układu nerwowego objawiających się w bezsenności, migrenie, nerwobólach, drgawkach nerwowych i w zaburzeniach menstruacyjnych.
W przypadku schorzeń układu pokarmowego jak wzdęcia, wiatry, kolka jelitowa itp. - według zaleceń niektórych wybitnych fitoterapeutów - do naparu mięty można dodać do zaparzenia kwiat rumianku, jaskółczego ziela i waleriany, jako działających rozkurczowo na mięśnie gładkie tego układu, zaś w przypadku schorzeń dróg żółciowych oraz woreczka żółciowego napar mięty można wzmocnić dodając do zaparzenia Chołagogę I, II lub III albo też stosowną mieszankę, w skład której wchodzi mięta.