Biuro św. Antoniego

Za siódmą chmurą

święty Antoni

ma swoje Biuro Rzeczy Zgubionych.

Są tam różowe okulary,

klucz do sukcesu,

but do pary...

Garść złotych myśli,

beczka śmiechu,

samotny spacer bez pośpiechu.

Jakaś historia dobrze znana,

pies, który czeka wciąż na pana.

Pomysł na sukces,

drzwi do domu,

miłość co kiedyś zginęła komuś...

Pękają półki,

kosze i skrzynie,

a potok rzeczy ciągle płynie.

Święty Antoni zachodzi w głowę:

gdzie tu układać zguby wciąż nowe?

W takiej ciasnocie ruszyć się nie da!

Chyba ogłoszę... WIELKĄ WYPRZEDAŻ.

Wierszyk ten dedykuję wszystkim Trąbalskim Zapominalskim, którym zdarza się gubić róż­ne rzeczy. Może w niebiańskim biurze św. Anto­niego uda im się odnaleźć coś, co zawieruszyli?

A teraz zagadka

Jaki to święty?

O wielu świętych krążą legendy. Jedna z nich opowia­da o żołnierzu rzymskim, który przyjął chrzest i postano­wił żyć według prawa Bożego. Gdy przyszło do bitwy, odłożył miecz i gotów był raczej zginąć, niż zabijać innych. Jakież było zdziwienie jego towarzyszy, gdy nieprzyjaciel, zamiast zaatakować, przysłał poselstwo pokoju. Dla legio­nistów była to wielka radość, a dla naszego Świętego znak, że idzie dobrą drogą.

Czy już wiecie, o jakim świętym mowa? Dla ułatwienia podpowiem Wam, że na obrazach często przedstawiany jest z... połową płaszcza. Dlaczego? Ponieważ kiedyś, wi­dząc drżącego z zimna żebraka, podzielił się z nim odzie­niem, rozcinając swą szatę na pół. Jeszcze tej samej nocy przyśnił mu się Pan Jezus przyodziany w jego płaszcz.

Święto naszego dzisiejszego bohatera obchodzimy w dniu 11 listopada.

opr. Ewa Stadtmuller

---