Metoda progu rentowności pozwala na określenie przy jakiej wielkości produkcji przychód ze sprzedaży zapewni pokrycie kosztów produkcji oraz jaka jest optymalna wielkość produkcji gwarantująca maksymalny zysk. Dla wyliczenia progu rentowności (BEP - ang. Break Even Point) niezbędne jest powzięcie kilku założeń: 1) wartość produkcji w badanym okresie jest równa wartości sprzedaży, 2) koszty produkcji są funkcją wielkości produkcji, 3) stałe koszty produkcji są jednakowe dla każdej wielkości produkcji, 4) jednostkowe ceny sprzedaży poszczególnych wyrobów nie ulegają zmianie z upływem czasu i nie zmieniają się również wraz ze zmianą skali produkcji w całym badanym okresie; wartość sprzedaży jest więc funkcją liniową jednostkowej ceny sprzedaży i ilości sprzedanych wyrobów, 5) poziom jednostkowych kosztów zmiennych i stałych kosztów produkcji pozostaje niezmienny w całym badanym okresie.
Przedsiębiorstwo osiąga próg rentowności, gdy poziom wartości sprzedaży (S) jest równy kosztom całkowitym (KC).

gdzie:
S - sprzedaż
P - produkcja
c - cena

gdzie:
Kc - koszty całkowite
KS - koszty stałe produkcji
kz - jednostkowy koszt zmienny

gdzie:
BEP - próg rentowności ilościowy
BEP' - próg rentowności wartościowy
BEP" - próg rentowności wyrażony jako procent produkcji maksymalnej
Pm - produkcja maksymalna

gdzie:
Zm - zysk maksymalny przy produkcji maksymalnej

Klasyfikacja metod oceny ryzyka

Istnieje szereg metod oceny ryzyka - od prostych, opisowych, do skomplikowanych modeli statystycznych i ekonometrycznych. Ocena opisowa jest najprostszą metodą określania ryzyka. Polega ona na zebraniu kryteriów podlegających ocenie, a następnie stwierdzeniu przez ekspertów poziomów ryzyka. Katalog czynników ryzyka może być wykorzystywany przy badaniu działań powtarzalnych. Tworzy się go w oparciu o analizę zmiennych, które mogą mieć wpływ na stan danego systemu. Z katalogu korzysta się w przypadku potrzeby doraźnego określenia poziomu ryzyka. Może on być wykorzystywany jako baza dla stosowania innych metod. Analiza SWOT jest jedną z najlepiej znanych metod badania ryzyka wewnętrznego i zewnętrznego firmy. Pozwala na wyodrębnienie szans i zagrożeń pochodzących z otoczenia, jak i mocnych oraz słabych stron organizacji. W oparciu o metody opisowe, a także z użyciem metod ilościowych można stworzyć system wczesnego ostrzegania. Za pomocą opisanych wskaźników oraz ich stanów alarmowych system pozwala na wczesną identyfikację zagrożeń oraz zapobieganie im. Metody ilościowe zarządzania ryzykiem możemy podzielić generalnie na: strategiczne, finansowe, badań operacyjnych oraz statystyczne. Szczegółowy podział pokazuje klasyfikator na rys. 1. Rys.1. Klasyfikator metod ilościowych zarządzania ryzykiem. Źródło: S. Nahotko, op. cit., s. 160.

---