Tadeusz Stajkowski, rok II
Recenzja książki: „Potęga optymizmu” Alan Loy Mcginnis.
Autorem tej książki jest amerykański psychoterapeuta, który zajmuje się sprawą optymizmu. Niniejsza książka opisuje duchowe postawy i zwyczaje ludzi sukcesu chce wskazać sposoby wykorzystania ich doświadczeń we własnym życiu. Książkę wbrew pozorom bardzo dobrze się czyta. Na początku autor przedstawia dwanaście cech, którymi powinien cechować się zdecydowany optymista. Oto te cechy:
rzadko bywają zdziwieni faktem występowania trudności.
gotowi są przyjąć częściowe rozwiązania.
wierzą, że sami decydują o swojej przyszłości.
zaczynają wszystko od początku.
nie dopuszczają do siebie czarnych myśli.
rozwijają w sobie wdzięczność.
wykorzystują wyobraźnię, chcą odnieść sukces.
są radośni nawet wtedy, gdy nie sprzyja im szczęście.
przekonani są o nieograniczonych możliwościach własnego rozwoju.
wnoszą miłość w otaczający świat.
lubią powtarzać dobre nowiny.
akceptują, czego nie mogą zmienić.
Każda z tych cech jest opisana w oddzielnym rozdziale i poparta bardzo wieloma przykładami. Dzięki tym przykładom książka staje się o wiele atrakcyjniejsza. Autor w swojej książce przytacza przypadki z życia takich znanych osobistości ze świata nauki jak i ze świata polityki: Tomasz Edison, Albert Einstein, Amelia Earhart (pionierka lotnictwa), Abraham Lincoln. Głównie jednak te osoby przewijają się przez całą książkę, a także wypowiedzi amerykańskich psychologów.
Każdy z tych rozdziałów jest jakby podzielony na pewne podrozdziały, które są pewnym zarysowaniem tego co za chwile będzie opisane. W każdym prawie rozdziale znajduje się sposób, a nawet kilka sposobów rozwiązania danego problemu. Nie są to jednak jakieś szablonowe rozwiązania, recepty, są to raczej pewnego rodzaju wskazówki. Każdy czytający tę książkę może wyciągnąć dla siebie coś wartościowego, przydatnego w dalszym życiu. Ja natomiast dowiedziałem się, że niektóre metody już sam dawno zastosowałem. Przykładem może tu być choćby decydowanie o swojej własnej przyszłości. Będąc w szkole podstawowej polonistka odradzała mi, a także moim dwom kolegom, pójście do technikum, gdyż uważała, że nie damy sobie rady z powodu niskich ocen z polskiego. Moi dwaj koledzy posłuchali tej sugestii, jednak nie ja. Dałem sobie radę w technikum, a teraz nawet jestem w seminarium. W tej sprawie wykazałem się psychiczną wytrzymałością. Autor w tym miejscu, omawiając właśnie tę „psychiczną wytrzymałość” przytacza takie sławne osoby jak: Tomasz Edison, Abraham Lincoln, Woodrow Wilson. Te osoby w swoje młodości też wykazywały swoją postawą negatywny stosunek do nauczycieli, a jednak mimo ogromnej niechęci, także ze strony nauczycieli, doszli to wielkich rzeczy.
Autor cały czas zachęca do tego, aby w życiu być zawsze optymistą, trudności zanosić z uśmiechem, nie szukać w całym czegoś złego, a szukać rzeczy pozytywnych. Wiele jest też odniesień do Pisma Świętego, a zwłaszcza do Świętego Pawła z czego można wnioskować, iż autorem tej publikacji jest osoba wierząca. Niestety nie znam bliżej sylwetki tego autora i nie mogę przekazać bliższych informacji na jego temat. Chciałbym jeszcze raz podkreślić, że autor przez umieszczenie w książce wiele rozmaitych przykładów, a może nawet faktów z życia tych ludzi, bardzo przyciąga tym czytelnika. Jako psychoterapeuta ma wiele zapewne ciekawych przypadków w swojej pracy, a niektóre z nich nawet przytacza w tej książce.
Książka ta jest również dobrym poradnikiem, który powinien przeczytać pracodawca, a także pracownik. Przytacza o kilka wielkich korporacji, które dzięki optymizmowi, miłej obsłudze, uśmiechowi doszły do bardzo dużych pieniędzy. Mcginnis podkreśla również jak ważną rolę odgrywa miłość w byciu optymistą. Pisze on, że „potrzeba kochania i bycia kochanym nie jest bardziej egoistyczna niż oddychanie”. Jest też wiele rad przydatnych w komunikowaniu się z innymi ludźmi, a także wiele sposobów na bycie radosnym, pozytywnie nastawionym do świata.
Nie chciałbym przytaczać tu zbyt wiele fragmentów, tematów, poruszanych przez Mcginnisa, aby całkowicie nie opowiedzieć treści książki. Chciałbym jednak bardzo polecić te książkę, gdyż rzeczy niby na pozór bardzo oczywiste mogą wiele w życiu rozwiązać, np. takie zwykłe „dziękuję” ile to słowo na w sobie mocy. Jedno małe słówko, a tak wiele może zdziałać. Książka jest warta przeczytania, a także warta jest tego, aby pewne propozycje podane w niej zaadoptować do swojego życia.
1