Trudno jednoznacznie określić datę pojawienia się muzyki. Wiemy jednak, że już monotonne śpiewy ludzi jaskiniowych były pierwszą próbą jej stworzenia. Człowiek prehistoryczny zapewne śpiewał, by dodać sobie otuchy i poprawić sobie nastrój. Najstarszym znanym instrumentem są kości mamuta, którymi około 35 tys. lat temu muzycy uderzali o siebie.
W starożytności nastąpił rozwój muzyki. Powstały przede wszystkim liczne instrumenty strunowe (np. lira, harfa) i dęte drewniane (fletnie i fujarki). Nie brak było także tych najoryginalniejszych jak chociażby muszle. Trzeba wiedzieć, że każdy lud czy plemię miał swoje tradycyjne i nigdzie indziej niespotykane instrumenty.
Okres średniowiecza kojarzy się z zastojem. Muzyka - tak jak wszystko inne - podporządkowana była wierze i Bogu. Powstawały głównie pieśni religijne, a z nimi i chór kościelny.
W odrodzeniu nastąpił dalszy rozwój muzyki wokalnej religijnej i świeckiej. Był to także czas powstania polifonii, polegającej na jednoczesnym prowadzeniu kilku samodzielnych linii melodycznych.
W baroku (XVII i 1 połowa XVIII w.) we Włoszech narodziła się nowa forma dramatu śpiewanego - opera. W tym okresie tworzył znany organista i wirtuoz niemiecki Jan Sebastian Bach. Spod jego pióra wychodziły piękne utwory orkiestrowe, organowe i fortepianowe.
Koniec XVIII i XIX wiek (oświecenie i romantyzm) zapoczątkowały gwałtowny rozwój muzyki klasycznej. Najpierw sławne symfonie tworzył W. A. Mozart. Potem podobne utwory mimo głuchoty, na którą cierpiał przez ostatnie 10 lat swojego życia, pisał Ludwig van Beethoven. Stolicą muzyki został Wiedeń. To tu ściągali i tworzyli liczni kompozytorzy. Z nich należy wyróżnić Johanna Strausa, który walnie przyczynił się do rozwoju walca (który wtedy uznawany był za rodzaj muzyki popularnej). Ten liczony na trzy, wirowy taniec do dziś jest jednym z najpiękniejszych. Od około 1820 roku zaczęto poszukiwać nowych form wyrażania najrozmaitszych uczuć i nastrojów. Piotr Czajkowski i nasz najwybitniejszy pianista Fryderyk Chopin starali się w swoich utworach nawiązywać do tradycyjnych pieśni i opowieści ludowych, dzięki czemu muzyka z każdego kraju, była zupełnie inna.
Dwudzieste stulecie wniosło wiele przemian do naszego życia. Także w muzyce wiele się zmieniło. Można by powiedzieć, że klasyczna nieco się ,,przejadła''. Zaczęto z nią eksperymentować, co nie zawsze spotkało się z aprobatą słuchaczy. Skutkiem tych przemian było powstanie w Nowym Orleanie nowego typu muzyki. Był nim jazz. Jego podstawową cechą jest improwizacja - muzycy tworzą część utworu lub jego całość w trakcie grania. Tradycyjnym instrumentem jazzu jest trąbka. Jazz prawie zawsze tworzyli czarnoskórzy mieszkańcy Ameryki. Do najsławniejszych należy zaliczyć takich ludzi jak: Charlie "Bird" Parker, czy Louis Armstrong. Jednak dopiero po wojnie całkowicie zmieniła się forma i rola muzyki.
1.Forma przekazu:
a)muzyka ludowa - przekazywana poprzez naśladownictwo
b)muzyka profesjonalna - przekazywana poprzez notację muzyczną
2.Środki wykonawcze:
a)muzyka wokalna
b)muzyka instrumentalna
c)muzyka wokalno-instrumentalna
3.Ilość wykonawców:
a)muzyka solowa
b)muzyka kameralna
c)muzyka koncertowa
* o muzyka orkiestrowa
* o muzyka chóralna
4.Przeznaczenie:
a)muzyka obrzędowa
b)muzyka koncertowa
c)muzyka taneczna
d)muzyka sceniczna - opera, balet, muzyka teatralna, muzyka filmowa
5.Cechy formalne i genetyczne:
a)muzyka poważna
b)muzyka rozrywkowa
c)jazz
d)rock
6.Ze względu na cechy stylistyczne dzieli się też muzykę według epok. Mówi się o:
a)muzyce antycznej
b)muzyce średniowiecznej
c)muzyce renesansowej
d)muzyce barokowej
e)muzyce klasycznej
f)muzyce romantycznej
g)muzyce współczesnej