Władysław I Herman (ur. ok. 1043, zm. 1102), młodszy syn Kazimierza Odnowiciela, książę polski od 1079 r. Osadzony na tronie przez możnych i rycerzy, którzy spowodowali wypędzenie jego starszego brata, Bolesława Śmiałego, rządy sprawował przy współudziale wojewody Sieciecha, przedstawiciela rodu Starżów z Małopolski. W polityce wewnętrznej Władysław Herman i Sieciech dążyli do odbudowy silnej władzy książęcej. W polityce zagranicznej Władysław szukał oparcia w sojuszu z cesarstwem niemieckim i Czechami. W 1091 r. podjął bez powodzenia, wyprawę na Pomorze Zachodnie. Próby umocnienia władzy książęcej spowodowały sprzeciw możnowładców, którzy zbuntowali przeciw księciu jego synów: Zbigniewa, z pierwszego małżeństwa, pó�niej Bolesława, z drugiego małżeństwa Judytą czeską. Po długotrwałych walkach z rycerstwem polskim książę musiał zgodzić się na wygnanie Sieciecha i podzielenie kraju pomiędzy synów, sobie zostawiając Mazowsze.

---