W obliczu nadchodzącej Drugiej Wojny Światowej - Władysława Studnickiego
Jan Bodakowski
W obliczu nadchodzącej Drugiej Wojny Światowej - Władysława Studnickiego
Nakładem wydawnictwa Antyk, w serii reprintów prac Władysława Studnickiego, ukazała się pozycja „W obliczu nadchodzącej Drugiej Wojny Światowej”. Ta napisana przed wybuchem wojny praca przybliża współczesnym czytelnikom rzeczywistość społeczno-polityczną przedwojennego świata i II RP, świadomość polityczną części polskiej przedwojennej inteligencji.
W swej pracy Studnicki opisując rzeczywistość międzywojnia zwrócił uwagę na politykę międzynarodową i jej uwarunkowania (demograficzne, gospodarcze i polityczne), międzynarodowe spory o kolonie, coraz większą rolę Azji w światowej polityce.
Autor „W obliczu ...” ilustrując stosunki międzynarodowe dwudziestolecia międzywojennego opisał sytuacje gospodarczą i demograficzną Francji. Przestrzegał Polaków przed liczeniem na sojusz z Francją (Studnicki zwrócił uwagę na słabość Francji wobec Niemiec i francuską sympatie wobec ZSRR). Opisując Wielką Brytanie Studnicki zwrócił uwagę na uzależnienie Wielkiej Brytanii od eksportu produkcji przemysłowej i importu surowców oraz żywności (Niemcy i USA nie były tak uzależnione). Kolonialnym interesom Wielkiej Brytanii zagrażały aspiracje Włoch i Niemiec. Dodatkowo Polacy zdaniem Studnickiego powinni pamiętać o tym że dla Wielkiej Brytanii Polska nie była nigdy ważna (Wielka Brytania była przeciwna przynależności Pomorza do Polski). Wielka Brytania była zainteresowana sojuszem z ZSRR nie z Polską.
ZSRR planował zagarniecie Litwy, Łotwy i Estonii. W ZSRR rusyfikowano rzekomo odrębne republiki związkowe. Tak też miało się według Studnickiego stać Polska znalazła się pod sowiecką okupacją. Sowieci okupując Polskę zlikwidowali by na zajętych terenach wszelkie ślady polskości. Na II wojnie światowej skorzystać miał ZSRR. Zdaniem Studnickiego Polska będąc nawet formalnie w obozie zwycięskich antyniemieckich aliantów zostanie kolonią ZSRR.
Polska zdaniem Studnickiego była zbyt słaba by przeciwstawić się sile Niemiec. Niemcy mogły liczyć na poparcie Włoch. Polska (konkretnie sanacyjna dyktatura) liczyła na Francję i Wielką Brytanie pomimo że alianci nie byli zainteresowani pomocą dla Polski, pomimo że byli pro sowieccy.
Opisując faszystowskie Włochy Studnicki zwrócił uwagę na trwałość sojuszu Włoch i Niemiec, wzrost konsumpcji we Włoszech za rządów Mussoliniego, rozwój gospodarczy faszystowskich Włoch, rozwój techniki (w tym odnawialnych źródeł energii - elektrowni wodnych), rozwoju lotnictwa wojskowego i rolnictwa pod rządami faszystów. Faszystowskie Włochy stanęły też w obronie świata zachodniego, angażując się w walkę z terrorem komunistycznym w Hiszpanii (podczas gdy Francja i Wielka Brytania poparły komunistyczną tyranie).
Niemcy były zdaniem Studnickiego naturalnym partnerem gospodarczym. Polska żywność winna była być wymieniana na niemieckie wyroby przemysłowe. Związki gospodarcze z Niemcami stymulowały rozwój gospodarczy II RP. Gospodarka niemiecka integrowała gospodarki Europy Wschodniej. Polska tylko korzystała na relacjach z wysoko uprzemysłowionymi, innowacyjnymi i bogatymi Niemcami (krajem zdecydowanie wyprzedzającym gospodarczo Wielka Brytanie). Niestety Polacy byli okłamywani przez sanacyjną propagandę twierdzącą że Niemcy są słabym państwem. Dodatkowo Studnicki widział w narodowym socjalizmie siłę zdolną do przeciwstawienia się ekspansji komunizmu.
Opisując II RP autor „W obliczu ...” opisał: przeludnienie i powszechną pauperyzacje II RP. Postulował bliską współpracę Polski z Niemcami, życzliwą neutralność Polski wobec Niemiec podczas zbliżającej się II wojny światowej, zgodę II RP na przyłączenie Gdańska do Niemiec.
Pisząc o żydach Studnicki stwierdził że mniejszość żydowska w II RP jest niezasymilowana i stanowi niebezpieczeństwo dla Polski. Żydzi na forum międzynarodowym szkalowali Polskę, oskarżając ją o antysemityzm. Żydów w antypolskiej nagonce wspierają uzależnione od żydów USA i Wielka Brytania. Zdaniem Studnickiego diaspora żydowska wraz z filosemitami rozpętała globalną nagonkę na Niemcy. Celem tej nagonki było utworzenie międzynarodowego antyniemieckiego sojuszu i doprowadzenie do wojny z Niemcami. Żydzi w swych planach wykorzystywali swoją pozycje (monopol na rynku finansowym, w mediach, wielkim przemyśle, we władzach) w Wielkiej Brytanii i USA. Żydom podporządkowana była też Francja, masoneria i organizacje para masońskie, organizacje pacyfistyczne i praw człowieka. Dzięki swojej pozycji brytyjskie przedsiębiorstwa zatrudniały w Polsce, Rumuni i na Węgrzech tylko żydów. Dodatkowo zdaniem Studnickiego wojny były zawsze dobrym interesem dla żydów (potęga Rothschildów zbudowana została na wojnach napoleońskich). Podczas wojny żydzi zarabiali na spekulacji towarami trudno dostępnymi, przejmowali majątki spauperyzowanych gojów, czerpali dochody z inflacji, uzależniali kredytami rządy. Miejsce aryjskiej inteligencji która wyginąć miała podczas wojny mieli zająć żydzi. Zdaniem Studnickiego o pozycji żydów na arenie międzynarodowej świadczyć miało stworzenie w 1918 roku powojennego ładu międzynarodowego pod dyktando żydów. Zdaniem autor „W obliczu ...” „Nowa wojna światowa rozstrzygnie losy Żydów. Gdy inne narody mają dużo do stracenia, to Żydzi mają dużo do wygrania, lecz ich wygrana będzie klęską tych narodów pośród których Żydzi żyją”. Po II wojnie światowej „Stany Zjednoczone zapanują nad światem, będzie to panowanie Żydów, gdyż oni stają się czynnikiem decydującym w Stanach Zjednoczonych”, „klęska Niemiec to powrót Żydów do dawnej pozycji i zdobycie nowych”.
Jan Bodakowski