Adam Mickiewicz, Wielka improwizacja

Sztuka improwizacji była w salonach XIX wieku w dobrym tonie. Mickiewicz nie pozwalał notować swych improwizacji, zachowała się tylko jedna - na cześć Słowackiego (Ja rymów nie składam...).

Tekst Wielkiej improwizacji powstał prawdopodobnie w ciągu jednej nocy w Dreźnie. Potem z pewnością wielokrotnie ją powtarzał.

1) Początek - o samotności poety - głębokie myśli

• męka tworzenia

2) Fragment o miłości do narodu

• patriotyzm

3) Część bluźniercza

• 1832 r. - Francja przyjęła emigrantów

Rola ks. Piotra i egzorcyzmów

• sytuacja określona dla specyfiki tamtych czasów

Uniwersalna wartość - język Mickiewicza

• prosty, ale jest to prostota przetworzona

Rzym ich nie przyjmował.