Tragiczne spotkanie z UFO nad Kubą

Powiedział on w zaufaniu fizykowi atomowemu Stantonowi T. Friedmanowi, że w 1967 roku kubański myśliwiec przechwytujący Mig-21 eksplodował za sprawą UFO. Zadaniem owego specjalisty ds. bezpieczeństwa było podsłuchiwanie rozmów kubańskiego lotnictwa. Był on jedną ze stu osób, które odbywały służbę wojskową w jednostce lotnictwa morskiego w Key West. W marcu 1967 roku podsłuchano, jak kubańska obsługa radarów wykryła niezidentyfikowany obiekt latający. UFO nadlatywało nad Kubę z północnego wschodu z prędkością około 1000 km/h na wysokości 10 km. Kubańczycy wysłali dwa myśliwce Mig-21, które miały przechwycić UFO. Kubańscy radarzyści doprowadzili migi na 5 km od UFO. Jeden z pilotów zameldował, że UFO wygląda jak jasna, metaliczna kula bez żadnych oznaczeń. Ponieważ UFO nie reagowało na myśliwce, stacja naziemna rozkazała pilotowi zestrzelić obiekt. Kilka sekund później amerykańscy specjaliści od podsłuchu usłyszeli krzyk Kubańczyków. Jeden z migów 21 eksplodował w powietrzu, zanim zdołał odpalić rakietę w stronę UFO. Krótko potem UFO przyśpieszyło, wzniosło się na wysokość ponad 30 km i znikło w kierunku południowego wschodu, czyli Ameryki Południowej.

Amerykanie przesłali natychmiast raport do kwatery głównej National Security Agency (Narodowa Agencja Bezpieczeństwa), gdyż ta jednostka Air Force Security Service (Służba Bezpieczeństwa Sił Powietrznych -AFSS) jej podlegała. W ciągu kilku godzin AFSS otrzymała rozkaz przekazania wszystkich nagrań i danych do NSA. Wśród nich znajdowały się również te, które były potrzebne do określenia pozycji samolotów i UFO. Obsługa otrzymała polecenie oznaczenia eksplozji kubańskiego miga jako uszkodzenie maszyny. Kiedy Stanton Friedman powiadomił o tej historii dziennikarza Roberta Pratta oraz CAUS, badacz UFO Robert Todd, korzystając z prawa FOIA, zwrócił się z zapytaniem w tej sprawie do Sił Powietrznych, CIA, NSA i Marynarki Wojennej. Instytucje te odpowiedziały jednak, że nie są kompetentne. Oficer informacyjny CIA Gene F. Wilson zaproponował Toddowi, aby ten zwrócił się bezpośrednio do rządu kubańskiego. Ale kiedy Todd zawiadomił NSA, że zamierza napisać w tej sprawie wprost do rządu kubańskiego, odwiedziło go dwóch urzędników FBI, którzy zwrócili mu uwagę, że w ten sposób dopuściłby się szpiegostwa, co jest zagrożone więzieniem albo nawet karą śmierci. NSA powiadomiła FBI i podsłuchiwała telefon Todda. Robert Todd dociekał, czy wszystkie informacje o tym zdarzeniu są utajnione, na co jeden z urzędników odpowiedział: "Część informacji jest utajniona, większość to bzdury". Jakiś czas później zadzwonił do Todda major lotnictwa odpowiedzialny za wydział FOIA i powiedział, że dokument kubański jest tajny, ale nie ze względu na samo zdarzenie, jakoby mało interesujące, lecz ze względu na metody zdobywania informacji. W końcu NSA mimo wszystko odtajniła część dokumentu. Niech zapoznają się z nim także czytelnicy:

"W marcu 1967 roku 6947. Security Squadron (6947. Kompania Bezpieczeństwa) z siedzibą w jednostce lotnictwa morskiego Poca Chica koło Key West (Floryda) przekazała raport o poniższym wypadku. Jej zadaniem jest podsłuch kubańskich rozmów wojskowych.

Kubańskie stacje radarowe zameldowały o nieznanym obiekcie latającym, który z północnego wschodu zbliżał się do kubańskiego lądu. Kiedy obiekt, będąc na wysokości 10 km, wleciał w kubańską przestrzeń powietrzną, poderwano dwa myśliwce przechwytujące Mig-21. Samoloty zbliżyły się do obiektu na odległość 5 km. Jeden z pilotów (dowódca pary) zameldował, że latający obiekt wygląda jak jasna, metaliczna kula i nie ma żadnych widocznych oznaczeń. Kwatera główna lotnictwa kubańskiego rozkazała dowódcy zestrzelić obiekt. Dowódca zameldował stacji naziemnej, że ma obiekt na ekranie radaru i przygotował rakiety do odpalenia. Chwilę potem drugi pilot poinformował stację naziemną, że samolot dowódcy eksplodował. Podał również, że w chwili eksplozji nie dostrzegł dymu ani płomieni. Wkrótce operatorzy radarów spostrzegli, że obiekt bardzo gwałtownie przyśpieszył i wzniósł się na wysokość 30 km. Kiedy po raz ostatni widziano obiekt, zniknął on na południowym wschodzie, w kierunku Ameryki Południowej.

Do kwatery głównej Narodowej Agencji Bezpieczeństwa przesłaliśmy w tej sprawie krótki raport, obejmujący standardowe informacje o utracie samolotu przez wroga, wkrótce zaś kolejny. W ciągu kilku godzin otrzymaliśmy rozkaz przesłania wszystkich danych i nagrań dotyczących tego wypadku do kwatery głównej NSA. Powiadomiono nas, że jako przyczynę runięcia samolotu mamy zapisać uszkodzenie maszyny".

Nieco później Robert Todd został powiadomiony przez pułkownika Johnsona, że 10 kolejnych dokumentów dotyczących tego zdarzenia ze względów narodowego bezpieczeństwa jest wyłączonych z prawa FOIA i nie zostaną odtajnione. Perypetie te świadczą o tym, że Robert Todd i organizacja badawcza CAUS natracili na poważną sprawę i że kubański wypadek był autentyczny. Ta historia pozostaje tajemnicą i można tylko zadać pytanie, ile jeszcze takich raportów nadal spoczywa w archiwach NSA.