CZY JACEK SOPLICA BYŁ TYPOWYM ROMANTYKIEM ?
Głównym bohaterem utworu Adama Mickiewicza pod tytułem ,,Pan Tadeusz” jest Jacek Soplica. Bohater to przedstawiciel średniozamożnej, drobnej szlachty, ulubieniec okolicznego społeczeństwa i jednocześnie przywódca tzw. szlachty zaściankowej.
Jacek to młody, urodziwy i przystojny mężczyzna budzący zainteresowanie kobiet. Cechą charakterystyczną dodającą mu męskości były jego wielkie i zadbane wąsy ,,od ucha do ucha''. Sylwetka mężczyzny była prężna i wysmukła, ruchy dziarskie, a krok szybki i zdecydowany. Jego ubiorem codziennym był szlachecki kontusz, a u boku widniała szabla. Soplica to postać bardzo popularna na Litwie. W młodości był lubiany i poważany przez szlachtę i ziemiaństwo. Świadczy o tym fakt, iż mógł dowolnie manipulować ich głosami na sejmikach. Bohater należał do osób prowadzący awanturniczy tryb życia. To typowy zawadiaka, warchoł i zabijaka. Jego porywczy charakter ujawniał się głównie w czasie szlacheckich, pijackich biesiad, kończących się kłótnią, podczas których Soplica dochodził swoich racji wyłącznie szablą. Prowadząc takie życie, sądzono, że Jacek działa dla swej władzy, sławy i popularności. Ten samowolny, młody człowiek oprócz wielu wad, miał również pozytywne, płynące z głębi serca elementy uosobienia. Przeciwieństwem złego postępowania była szczera, szlachetna i niewinna miłość do córki magnata Horeszki- Ewy. Jacek bywał jego częstym gościem. Wierzył, że przyjaźń ze Stolnikiem jest bezinteresowna. Ewa odwzajemniała uczuci Jacka, lecz jej dumny ojciec, uważając go za człowieka niższego stanu, nie zgodził się oddać mu ręki swojej córki. Wkrótce potem Jacek podjął nierozważną decyzję. Ożenił się z niekochaną kobietą, która urodziła mu syna Tadeusza i wkrótce zmarła. Urażona ambicja i duma szlachecka oraz nienawiść do Stolnika, doprowadziły do krwawej zemsty. Brak silnej woli w przezwyciężeniu wielkiej miłości i jednocześnie cierpienia sprawiły, że emocje spowodowane wyrządzoną przez Horeszkę krzywdą zwyciężyły. Jacek, będąc świadkiem ataku Moskali na zamek Horeszki, mimowolnie wymierzył, a nieszczęśliwy strzał okazał się celny. Zbrodnia popełniona w efekcie była fatalnym zbiegiem okoliczności. To wydarzenie było przełomowe w życiu Jacka. Niesłusznie wzięli go jako stronników Moskali. Odtąd przyległa do niego nazwa zabójcy i zdrajcy narodu, z czym nie mógł się pogodzić. Ów tragiczny i jednocześnie hańbiący czyn stał się przyczyną upadku moralnego, nędzy i nieszczęścia bohatera.
Na podstawie wyżej wymienionych faktów z życia Jacka Soplicy stwierdzam, że bohater to człowiek nieroztropny, podejmujący decyzje pod wpływem emocji. Usprawiedliwieniem popełnionego morderstwa jest jedynie fakt, iż czuł się wykorzystanym i oszukanym przez Horeszkę, a to zmieniło go na złego obywatela. To postać budząca sentyment i pogardę jednocześnie.
Po dokonanej zbrodni Soplica przeobraził w zupełnie innego człowieka. Zmienił swój wygląd zewnętrzny, a także charakter. Z dumnego niegdyś zawadiaki przeistoczył się w cichego i skromnego zakonnika. Zgolił wąsy, na ciele widniały liczne ślady ran, a szlachecki strój zamienił na bernardyński habit. Zanim jednak tak się stało Soplica poświęcił się patriotycznej działalności dla kraju. Wielkim bohaterstwem i ofiarnością wyróżniał się u boku generała Karola Kniaziewicza. Razem z jego legionami walczył pod Jeną i Samosierrą. Następnie służył w wywiadzie na terenie Wielkopolski i Małopolski. Był kilkakrotnie ranny i aresztowany, aż wreszcie pod postacią księdza trafił na Litwę. Zdawał sobie sprawę z haniebnej przeszłości, toteż dla poniżenia siebie i swoich czynów przybrał imię Robak. Nie dbał już o rozgłos i sławę, lecz działał bezimiennie. Pragnął dobrymi czynami zmazać grzechy młodości. Dojrzały już wewnętrznie, świadomy swej odpowiedzialności za czyny ksiądz Robak pragnął za wszelką cenę spłacić dług moralny wobec siebie i ojczyzny, dążył do swojej rehabilitacji przez patriotyzm i poświęcenie dla kraju. Uwieńczeniem jego działalności miało być przygotowanie powstania na Litwie. Ten skromny zakonnik postanowił również naprawić krzywdy wyrządzone najbliższym . stał się troskliwym opiekunem Zosi, uratował życie Hrabiemu i Gerwazemu sam ponosząc śmierć.
Moim zdaniem ksiądz Robak to postać pozytywna, budząca podziw, współczucie i uznanie czytelników. Jego poświęcenie w służbie dla ojczyzny stawia go jako wzór prawdziwego patrioty i bohatera romantycznego. Zakonnik umarł ze świadomością, że jego marzenie o wywołaniu powstania nie spełniło się, umarł z przekonaniem, że jego dzieło nie zostało uwieńczone sukcesem.
Analizując czyny Jacka i księdza Robaka, zauważamy, że mamy do czynienia z dwoma różnymi bohaterami. Przeciwstawieniem zła, gwałtowności i warcholstwa Jacka, była wytrwała, narodowowyzwoleńcza działalność księdza Robaka, jego pokuta i bohaterska śmierć. Jacek odkupił swoje winy i uzyskał przebaczenie największego wroga- Gerwazego oraz pośmiertne uznanie Napoleona, który za zasługi ofiarował mu order Legii Honorowej.
Odznaczenie, które otrzymał Soplica, nie było przypadkowe. Bohaterska indywidualność Jacka polegała na tym, że bohater nie działał samotnie, lecz szukał poparcia dla swej idei niepodległościowej wśród szerokich mas szlacheckich, oraz wśród ludu. Typowe cechy charakterystyczne dla bohatera romantycznego to nieszczęśliwa miłość. Bohater jest pełen wewnętrznego rozdarcia, przeżywa konflikty, jest postacią dynamiczną, jego charakter kształtuje się w trakcie trwania akcji utworu. Żarliwy patriotyzm i poświęcenie się dla ojczyzny stanowi powód do przebaczenia wszystkich jego win i postawienia go w szeregu wzorców osobowych i romantycznych bohaterów.