Jezyk polski Analiza Ballady Adama Mickiewicza

„Romantyczność” to ballada, która jest częścią cyklu poetyckiego „Ballady i romanse” napisana przez Adama Mickiewicza i wydana w 1822 roku. Datę tą uznaje się za początek polskiego romantyzmu.
”Romantyczność” opowiada o dziewczynie imieniem Karusia, która rozpacza po śmierci ukochanego Jasia. Dziewczyna ta rozmawia z kimś, kogo nie ma, a o kim sama wie, że nie żyje. Zachowując się, więc niezupełnie normalnie. Poza tym, w świecie przedstawionym w balladzie nic innego nadzwyczajnego nie ma miejsca. Tylko Karusia widzi swego lubego, natomiast ludzie, którzy ją otaczają mają do czynienia z nieszczęśliwą i obłąkana dziewczyną.
Mickiewicz w tej balladzie przedstawił sytuacje, która staje się przedmiotem polemiki na temat poglądów Mickiewicza jako przedstawiciela romantyzmu, a zwolennikami klasycyzmu. Tezę tą można oprzeć na dalszej części ballady, gdzie odzywa się starzec, mówiąc do ludu, który uwierzył dziewczynie, że duch gdzieś tu wkoło niej jest, iż maja wierzyć jego oczom i słowom, że nie widzi dookoła nikogo poza nimi. Na to odzywa się narrator (Mickiewicz), mówiąc : ”Dziewczyna czuje (…)Czucie i wiara silniej mówi do mnie
Niż mędrca szkiełko i oko” i dalej oskarża mędrca, iż „Martwe zna prawdy” i opiera się na tym co widzi okiem a nie na tym co widzi sercem. Kończąc balladę, pisze: „Miej serce i patrzaj w serce”.
W balladzie przedstawicielem klasycyzmu jest starzec, a przedstawicielem Romantyzmu jest narrator, sam Mickiewicz. Ostatni wers ballady to morał całego utworu, który jest jakby takim ciosem dającym wygraną romantyzmowi nad klasycyzmem. Oznacza on, że nie wszystko, czego nie widać, to nie znaczy, że tego nie ma. Mowa tu jest o uczuciach, których nie da się zobaczyć, i tak do końca wytłumaczyć. Mickiewicz udowodnił w ten sposób, że romantyzm jest nową postawą, której wyznacznikami nie są tutaj racjonalne wyjaśnienia, tylko intuicyjne rozumowanie. Mickiewicz występuje przeciwko racjonalizmowi i odwołuje się do ludowych wierzeń.
Przed rozpoczęciem ballady pojawia się motto z Hamleta W. Szekspira: „Zdaje się, że widzę… gdzie? / Przed oczyma duszy mojej” Świadczy to również o tym, iż Mickiewicz chciał przedstawić swoje racje na temat romantyzmu.