Jesteśmy powołani do miłości
Cele lekcji
Uczeń powinien;
wiedzieć, co to jest powołanie;
rozumieć, że Pan Bóg powołuje człowieka do miłości;
umieć wskazać konkretne czyny będące owocami naszej miłości;
podjąć czyny miłości względem bliźniego jako wyraz miłości Boga.
Metody:
metoda słowna: pogadanka, praca z podręcznikiem; metoda zajęć praktycznych: puzzle plakatowe, promyczkowe uszeregowanie
Środki dydaktyczne:
arkusz szarego papieru pocięty na puzzle, pisaki, kredki, taśma klejąca, nożyczki, arkusz szarego papieru, kolorowe karteczki, klej
Przebieg lekcji
1. Nawiązując do poprzedniego spotkania, pytamy:
Co stworzył Pan Bóg?
Dlaczego Bóg Ojciec stworzył świat i ludzi?
Co jest szczytem miłości Stwórcy wobec człowieka?
2. Podsumowując, stwierdzamy, że obecna lekcja pozwoli nam odkryć kolejną istotną prawdę o Panu Bogu i człowieku.
3. Pracujemy techniką puzzli plakatowych. W tym celu dzielimy uczniów na 5 grup. Każdy zespół otrzymuje część arkusza szarego papieru, na którego drugiej stronie jest napisane słowo lub wyrażenie z następującego zdania: „PAN / BÓG / POWOŁAŁ / CZŁOWIEKA / DO MIŁOŚCI" (ewentualnie uczestnicy otrzymują kartkę z zapisanym słowem). Zadaniem grupy jest przedstawić to zapisane sformułowanie za pomocą rysunku. Po zakończonej pracy wszystkie części składamy ze sobą w całość tak, by powstał jeden arkusz szarego papieru. Zawieszamy go w widocznym miejscu, np. na tablicy. Prezentacja polega na tym, że grupa wykonująca daną część puzzli w pierwszym etapie milczy, pozostałe zaś grupy wyrażają swoje skojarzenia. Na końcu głos oddajemy autorom. Wspólnie staramy się odgadnąć ukryte hasło.
4. W podsumowaniu wskazujemy, że Pan Bóg daje człowiekowi bardzo ważne zadanie: powołuje go do miłości.
5. Zastanawiamy się, co to jest powołanie. W tym celu czytamy informacje zamieszczone na marginesie podręcznika ucznia. W wyniku wykonania tego zadania uczniowie powinni uświadomić sobie, że:
-powołanie jest szczególnym zwróceniem się Pana Boga do człowieka;
- Stwórca daje człowiekowi pewne zadania i pragnie, by on je spełnił;
-najważniejszym powołaniem dotyczącym wszystkich ludzi jest powołanie do życia wiecznego;
- człowiek może również otrzymać szczegółowe powołanie pole- gające na wybraniu określonej drogi życiowej;
- człowiek jest zobowiązany do działania zgodnego ze swoim powołaniem.
6. Odczytujemy teksty Pisma Świętego zamieszczone w podręczniku ucznia w bloku biblijnym: J15, 16; l J 4, l0a.
7. Rozmawiamy na temat przeczytanego Słowa Bożego:
- Przez kogo został wybrany człowiek? (Akcentujemy bezinteresowny, pełen miłości wybór Pana Boga. Wskazujemy, że Stwórca wychodzi do człowieka pierwszy i daje mu zadanie),
- Jakie zadanie daje Bóg Ojciec człowiekowi? (Zwracamy uwagę, że Pan Bóg zaprasza nas do tego, byśmy szli w różne miejsca i przynosili trwałe owoce).
- Kiedy możemy powiedzieć, że owoc przynoszony przez nas jest trwały? (Podkreślamy, że istotą naszego działania powinna być miłość).
8. Pragniemy zobaczyć, przez jakie konkretne czyny człowiek wydaje dobre owoce. W tym celu każdy z uczniów otrzymuje 1-2 kolorowe karteczki. Na każdej z nich dużymi drukowanymi literami wypisuje działanie będące przykładem przynoszenia przez człowieka trwałych owoców. Karteczki zbieramy i segregujemy tematycznie. Przyklejamy do arkusza szarego papieru zawieszonego obok puzzli plakatowych. Staramy się, aby przyklejone na kształt promieni karteczki wychodziły z tego kawałka puzzli, na którym było przedstawione wyrażenie:
„do miłości".
9. Na zakończenie katechezy odczytujemy modlitwę znajdującą się w podręczniku ucznia w bloku refleksyjnym.
Metoda puzzli plakatowych - na podstawie: 2. Barciński, J. Wójcik. Metody aktywizujące w katechezie, cz. l, Lublin 1998, s. 69.
2