STAWY

Obręcz barkowa

Obręcz barkową budują 2 kości: obojczyk i łopatka. Łączą się one ze sobą stawem barkowo-obojczykowym. Obojczyk drugim końcem łączy się z rękojeścią mostka stawem mostkowo-obojczykowym. Obydwa stawy obojczyka to czynnościowo stawy kuliste zaopatrzone w krążki stawowe. Łopatka natomiast nie łączy się z żadną kością klatki piersiowej. Ma wyłącznie umocowanie mięśniowe. Obręcz barkowa jest więc obręczą otwartą z tyłu, co wpływa razem z jej stawem kulistym na dużą ruchomość.

Staw ramienny - articulatio humeri

Jest stawem kulistym. Utworzony jest przez wydrążenie stawowe łopatki i głowę kości ramiennej. Torebka stawowa przyczepia się dookoła brzegu obrębka a na kości ramiennej dookoła szyjki anatomicznej. Torebka stawu ramiennego jest cienka, luźna i obszerna. Wzmacniają ja i ochraniają otaczające i przyczepiające się do niej mięśnie-jak również więzadła kruczoramienne, biegnące od podstawy wyrostka kruczego, stopniowo łączące się ze ścianą torebki i kończące się na obu guzkach kości ramiennej. Torebkę wzmacniają ścięgna mięśnia: nadgrzebieniowego i podgrzebieniowego obłego mniejszego i podłopatkowego. Od góry chroni staw więzadło kruczobarkowe. Przez jamę stawu przechodzi ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego otoczone błoną maziową. Niewielkie i stosunkowo płytkie wydrążenie stawowe łopatki a jednocześnie znaczna wielkość głowy kości ramiennej i obszerna torebka pozwalająca na największą swobodę ruchów wokół wszystkich możliwych ruchów osi: zginanie, prostowanie, odwodzenie, przywodzenie oraz rotację zewnętrzną i wewnętrzną.

Staw łokciowy - articulatio cubiti

Jest stawem zawiasowym, zbudowany jest z 3 stawów:

1) ramienno-łokciowy

2) ramienno-promieniowy

3) promieniowo-łokciowy

Są one ze sobą anatomicznie połączone i otoczone wspólną torebką stawową.

Ad 1) Staw ramienno-łokciowy (zawiasowy)

Głową stawową jest bloczek kości ramiennej a panewką jest głębokie wcięcie bloczkowe kości łokciowej leżące pomiędzy wyrostkami: dziobiastym a wyrostkiem łokciowym. Torebka stawu przyczepia się na kości ramiennej z przodu i z tyłu, powyżej dołów dla wyrostków kości łokciowej. Torebka stawu jest luźna z przodu i z tyłu. Natomiast strony boczne są wzmocnione przez więzadło poboczne łokciowe i promieniowe.

Ad 2) Staw ramienno-promieniowy

Jest stawem kulistym. Głowę stawową tworzy główka kości ramiennej. Panewka jest utworzona przez dołek głowy kości promieniowej.

Ad 3) Staw promieniowo-łokciowy

Jest stawem obrotowym ponieważ umożliwia ruch nawracania i odwracania przedramienia. Staw ten można podzielić na górny i dolny.

Część górna:

Utworzona jest między wcięciem promieniowym kości łokciowej a obwodem stawowym głowy kości promieniowej. Obie kości przedramienia podtrzymuje więzadło pierścieniowate, które otacza głowę kości promieniowej. Głowa kości promieniowej obraca się w tej pętli względem kości łokciowej.

Część dolna:

W stawie tym wcięcie łokciowe końca dalszego kości promieniowej obejmuje głowę kości łokciowej. Ruch w obu sprężonych ze sobą stawach odbywa się dookoła osi podłużnej przechodzącej przez środek głowy kości promieniowej (u góry) i przez wyrostek rylcowaty (u dołu). Górny koniec kości obraca się dookoła własnej osi i nie zmienia swego położenia względem kości łokciowej, natomiast dolny koniec obraca się dookoła głowy kości łokciowej. Kość łokciowa pozostaje więc nieruchoma, a kość promieniowa obraca się jednocześnie pociągając za sobą rękę.

Stawy ręki

Ręka zawdzięcza swą ruchomość wielu stawom:

1. staw promieniowo-nadgarstkowy

2. staw śródnadgarstkowy

3. połączenia stawowe szeregu bliższego kości nadgarstka

4. połączenia stawowe szeregu dalszego kości nadgarstka

5. stawu między szeregiem dalszym kości nadgarstka i kośćmi śródręcza

6. stawy między kośćmi śródręcza.

Obręcz miednicza

Obręcz miednicza składa się z 3 kości: kulszowej, łonowej i biodrowej. Tworzą one kościozrost miednicy. Obręcz miednicza jest obręczą pełną, tzw. zamkniętą z przodu przez spojenie łonowe (chrzęstkozrost), z tyłu przez kość krzyżową która łączy się z kośćmi biodrowymi stawem krzyżowo-biodrowym. Częściowo jest to staw płaski. W obręczy miedniczej występują również więzozrosty takie jak: błona zasłonowa, więzadło krzyżowo-guzowe, więzadło krzyżowo-kolcowe i więzadło pachwinowe. Wszystkie te połączenia gwarantują stabilność obręczy miedniczej, która jest wynikiem funkcji obręczy (podporowej i ochronnej).

Wykład V 31.10.2006r.

Staw biodrowy - articulatio coxae

Staw biodrowy tworzy głowa kości udowej i panewka kości miedniczej. Głowa stawowa objęta jest głęboko panewką, wobec czego ruchy w tym stawie w porównaniu ze stawem barkowym są bardziej ograniczone. Panewkę pogłębia wysoki obrębek w kształcie pierścienia który zrasta się z brzegiem kostnym panewki. Torebka stawowa przyczepia się na brzegu panewki. Od przodu przyczepia się na kresie międzykrętarzowej, a od tyłu zawija się dookoła szyjki kości udowej. Mocna i gruba torebka wzmocniona jest przez następujące więzadła:

1. więzadło biodrowo-udowe - jest najsilniejszym więzadłem ustroju ludzkiego. Rozpoczyna się ono poniżej kolca biodrowego przedniego dolnego i biegnie wahadłowo do kresy międzykrętarzowej. Więzadło to hamuje nadmierne prostowanie uda lub przeginanie tułowia do tyłu. Ma duże znaczenie w utrzymaniu pionowej postawy ciała.

2. więzadło łonowo-udowe rozpięte jest między gałęzią kości łonowej a dolnym końcem kresy międzykrętarzowej. Więzadło to głównie ogranicza odwiedzenie uda.

3. więzadło kulszowo-udowe - odchodzi od trzonu kości udowej i biegnie aż do dołu krętarzowego. Ogranicza nadmierne przywodzenie uda.

4. więzadło głowy kości udowej - ukryte jest wewnątrz stawu. Rozpoczyna się przy wcięciu panewki i przyczepia się w dołku głowy kości udowej. Więzadło to nie ma większego znaczenia mechanicznego.

Staw kolanowy - articulatio genus

Staw kolanowy jest największym stawem człowieka, a zarazem jedynym z najbardziej wrażliwym/narażonych i ulegających uszkodzeniom. Czynnościowo jest stawem zawiasowym. Staw kolanowy jest stawem prostym- budują go 2 kości. Główką stawową są wypukłe kłykcie kości udowej a panewką wklęsłe powierzchnie kłykci kości piszczelowej. Staw kolanowy uzupełniony jest przez największą trzeszczkę organizmu ludzkiego-rzepkę. Jest ona kształtu trójkątnego o zaokrąglonych brzegach, włączona w ścięgna mięśnia czworogłowego uda i położona do przodu od dolnego końca kości udowej.

Powierzchnię stawową piszczeli uzupełniają i pogłębiają dwa półksiężycowate pierścienie z chrząstki włóknistej. Są to łękotki stawowe (boczna i przyśrodkowa). Są to niezupełne krążki, grubsze na obwodzie, na przekroju trójkątne o ostrym kącie trójkąta skierowanym do środka. Łękotki są przytwierdzone do kości piszczelowej, natomiast ich obwody zrastają się z torebką stawową. Obie łękotki mają znaczną ruchomość. Przy prostowaniu przesuwają się do przodu, przy zgięciu (stawu kolanowego) ku tyłowi.

Przyśrodkową ścianę torebki stawowej wzmacnia więzadło poboczne, piszczelowe i strzałkowe, które hamuje nadmierne prostowanie. Więzadło poboczne piszczelowe biegnie od nadkłykcia przyśrodkowego kości udowej do kłykcia przyśrodkowego kości piszczelowej. Jest silnie zrośnięte z torebką. Więzadło poboczne strzałkowe - biegnie od nadkłykcia bocznego kości udowej do głowy strzałki. Tylną ścianę torebki stawowej wzmacniają ścięgna mięśnia brzuchatego łydki, półbłoniastego i podkolanowego.

Więzadła krzyżowe kolana - są to krótkie i bardzo silne pasma włókien krzyżujące się ze sobą wewnątrz stawu kolanowego.

Więzadło krzyżowe przednie - dłuższe niż tylne biegnie od przyśrodkowej powierzchni kłykcia bocznego kości udowej do pola międzykłykciowego przedniego.

Więzadło krzyżowe tylne- jest krótsze, ale mocniejsze niż przednie. Przyczepia się na bocznej powierzchni kłykcia przyśrodkowego kości udowej i dochodzi do pola międzykłykciowego tylnego. Oba te więzadła owijają się wokół siebie i hamują ruch obrotowy do wewnątrz.

W stawie kolanowym możliwe są ruch zginania i prostowania oraz ruch obrotowy. Ruch obrotowy jest możliwy tylko przy zgiętym kolanie. W zgięciu 120° zakres ruchu obrotowego wynosi około 60° - z tego ruch do wewnątrz około 10° - a na zewnątrz około 50°. Ruch zginania i prostowania zachodzi dookoła osi poprzecznej. W pierwszej fazie zginania do około 20° kłykcie kości udowej wykonują ruch toczenia - jednak dalszemu toczeniu przeszkadzają więzadła krzyżowe. Dlatego w następnej fazie ruch toczenia przechodzi w ruch ślizgania.

Stawy goleni

Kości goleni łączą się stawowo tylko na górze stawem strzałkowo-piszczelowym. Czynnościowo jest to staw płaski. Końce dalsze goleni łączą się przez więzozrost strzałkowo-piszczelowy, a na całej długości przez błonę międzykostną goleni, tworząc panewkę stawu goleniowo-skokowego. Główkę stawową buduje bloczek kości skokowej. Staw ten nazywamy inaczej stawem skokowym górnym. Czynnościowo jest to staw zawiasowy, w którym wykonywane są ruchy zginania grzbietowego i podeszwowego. Staw ten umożliwia przemieszczanie się po różnym podłożu.

Połączenia kręgosłupa

W kręgosłupie znajdują się następujące połączenia:

1) chrząstkozrosty - łączy trzony kręgów

2) więzozrosty - łączą trzony, łuki, wyrostki kolczyste i poprzeczne

3) połączenia ruchome - stawy - między wyrostkami stawowymi kręgów.

Chrzęstkozrosty - powierzchnie 2 sąsiednich trzonów kręgów połączone są za pośrednictwem krążków międzykręgowych. Krążek składa się z części obwodowej twardej i części miękkiej - jądra miażdżystego. Wysokość krążków powiększa się od góry ku dołowi kręgosłupa. W odcinku C są najmniejsze a w odcinku L-S największe.

Więzozrosty - wzdłuż całego kręgosłupa ciągną się 2 długie mocne więzadła.

 więzadło podłużne przednie - rozpoczyna się na kości potylicznej i biegnąc wzdłuż powierzchni przedniej trzonów kręgów, rozszerza się ku dołowi do kości krzyżowej - ogranicza zginanie do tyłu.

 więzadło podłużne tylne - leży na tylnej powierzchni trzonów kręgów, wewnątrz kanału kręgowego.

 Więzadło żółte - łączy łuki sąsiadujących kręgów. Dzięki tkance sprężystej więzadło żółte jest bardzo sprężyste co ma duże znaczenie dla mechaniki kręgosłupa. Pomaga (jak rozciągnięta guma) w wyproście kręgosłupa.

 Więzadła międzypoprzeczne - przebiegają między wyrostkami poprzecznymi. Hamują nadmierne zgięcia boczne.

 Więzadła międzykolcowe - rozwinięte są najlepiej w odcinku lędźwiowym. Wiążą się one z więzadłem nadkolcowym biegnącym wzdłuż części piersiowej i lędźwiowej, łączą końce wyrostków kolczystych.

Stawy kręgosłupa - połączenia ruchome. Wyrostki stawowe dolne każdego kręgu wyżej położonego tworzą z wyrostkami stawowymi górnymi niżej położonego kręgu, parzyste stawy międzykręgowe. Są to mało ruchome stawy o powierzchniach płaskich.

Układ mięśniowy - mięśnie szkieletowe musculi skeleti

Mięsnie szkieletowe są zbudowane z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej, której skurcz zależy od naszej woli. Jednostką czynnościową jest mięsień (musculus). Mięśnie są biologicznym silnikiem wykonującym prace mechaniczne. Przemiany chemiczne zachodzące w mięśniach wyrażają się skurczem (czynnym skróceniem długości mięśni). Siła ta jest tym większa im więcej znajduje się w nich czynnych włókien mięśniowych. Czyli mięsień jest grubszy im większa jest powierzchnia jego przekroju. Wielkość siły mięśnia jest zależna od jego grubości, nie zaś długości. Część czynną mięśnia nazywamy brzuścem (venter). Brzusiec kończy się ścięgnem (tendo). Ścięgno jest zbudowane z pasm tkanki łącznej włóknistej zbitej. Mięśnie płaskie - szerokie mają zakończenia w postaci mocnych blaszek zwanych rozcięgnami. Mięśnie mają różnorodne kształty. Najprostszą postać stanowi mięsień wrzecionowaty, mający obły wydłużony brzusiec, przechodzący na zwężających się końcach w ścięgna. Mięsień może zawierać wiele brzuśców kończących się wspólnym ścięgnem. W takich przypadkach brzuśce otrzymują nazwę głów. Istnieje mięsień: dwugłowy, trójgłowy i czworogłowy.

Stosunek brzuśca mięśnia do ścięgna.

Wzajemny stosunek pasm mięśniowych i ścięgien jest bardzo ważny, ma to duże znaczenie dla pracy mięśnia. W niektórych mięśniach kierunek włókien ścięgna stanowi prostolinijne przedłużenie kierunku włókien mięśniowych. Taki układ występuje w mięśniach płaskich (szerokie mięśnie brzucha). Podobny stosunek mięśnia do ścięgna jest również w mięśniach zupełnie innego kształtu - w mięśniach wrzecionowatych, w których włókna przebiegają równolegle. I to kierunek włókien ścięgna jest przedłużeniem kierunku włókien mięśniowych. Długie, lecz stosunkowo nieliczne włókna takiego mięśnia mogą wykonywać ruch rozległy, lecz nie bardzo silny.

Stopień skracania się mięśnia zależy od długości jego włókien, a siła mięśnia zależy od liczby włókien !!!

Zupełnie inny układ jest w mięśniach, w których włókna dochodzą skośnie do ścięgna. W tzw. mięśniu półpierzastym włókna mięśniowe po krótkim przebiegu dochodzą z jednej strony do ścięgna i w mięśniu pierzastym łączą się ze ścięgnem obustronnie. Oba te rodzaje mięśni mają liczne, lecz krótkie włókna i mogą wykonywać ruchy niezbyt rozległe lecz silne.

Niektóre mięśnie oprócz ścięgna początkowego i końcowego mogą zawierać w swej części środkowej ścięgno pośrednie, które dzieli mięsień na dwie części - na dwa brzuśce - mięsień dwubrzuścowy. Inne mięsnie mogą być przedzielone całkowicie lub częściowo przez krótkie ścięgna, smugi ścięgniste (np. mięsień prosty brzucha). Są jeszcze mięsnie mieszane których nie da się zaliczyć do żadnej z wymienionych grup (np. mięsień okrężny ust).

Mięśnie na ogół mają 2 przyczepy: początkowy i końcowy. Przyczep początkowy znajduje się bliżej płaszczyzny pośrodkowej tułowia. Przyczep początkowy jest zwykle punktem stałym mięśnia, a przyczep końcowy jest jego punktem ruchomym.

Rola mięsni sprowadza się do wykonania pracy poprzez zbliżanie przyczepów. Największą wydajność osiąga mięsień który od swego pełnego rozluźnienia przechodzi do pełnego skurczu. Mięsień powodujący ruch w jednym stawie nazywamy jednostawnym, mięśnie dłuższe mogą przechodzić przez dwa -, trzy stawy (mięśnie dwu-, trójstawowe). Położenie mięśnia lub jego ścięgna w stosunku do osi obrotu stawu warunkuje charakter czynności. Mięśnie leżące ku przodowi od tej osi nazywamy zginaczami, przeciwległe - prostownikami. Po stronie przyśrodkowej leżą przywodziciele, a po bocznej odwodziciele.

Wykład VI 07.11.06r

RODZAJE SKURCZY

• izotoniczny - następuje skrócenie włókien mięśniowych bez zmiany jego napięcia

• izometryczny - napięcie mięśnia bez skrócenia jego włókien (bez zmiany jego długości)

• pojedynczy - pojedyncze pobudzenie (impuls) komórki mięśniowej u ludzi trwa wraz z fazą rozkurczu 75-120ms (milisekund)

• tężcowy tężcowy zupełny - gdy przerwy między kolejnymi pobudzeniami są mniejsze niż czas trwania skurczu pojedynczego, to skurcz utrzymuje się tak długo jak długo trwa pobudzenie

• tężcowy tężcowy niezupełny - gdy między kolejnymi pobudzeniami występuje częściowy rozkurcz

PODZIAŁ MIĘŚNI:

• z/w na topografię:

- mięśnie głowy i szyi

- mięśnie tułowia

- mięśnie kończyn

• z/w na czynności:

- zginacze i prostowniki (przywodziciele, odwodziciele)

- synergistyczne (współdziałają w wykonaniu tego samego rodzaju ruchu np.

żebrowe, tułowia)

- antagonistyczne /np. mięsień dwugłowy i trójgłowy ramienia/

• z/w na budowę:

- wrzecionowate

- dwubrzuścowe

- półpierzaste i pierzaste

- płaskie

- okrężne

- dwugłowe i trójgłowe

Mięśnie mają zdolność do aktywnego kurczenia się ale ich rozkurcz jest aktem bierny. Zwykle więc rozciągnięcie skurczowego mięśnia szkieletowego wymaga skurczu innego mięśnia - działającego antagonistycznie. Dlatego w muskulaturze są 2 grupy czynnościowe mięśni: zginacze i prostowniki (albo przywodziciele i odwodziciele)

Najważniejsze nazwy:

bliższy - PROXIMALIS dalszy - DISTALIS

dłoniowy - PULMARIS podeszwowy - PLANTARIS

górny - SUPERIOR dolny - INFERIOR

łokciowy - ULMARIS??ulnaris promieniowy - RADIALIS

piszczelowy - TIBIALIS strzałkowy - FIBULARIS

prawy - DEXTER lewy - SINISTER

przedni - ANTERIOR tylny - POSTERIOR

przyśrodkowy - MEDIALIS boczny - LATERALIS

zewnętrzny - EXTERNI wewnętrzny - INTERNI

UKŁAD MIĘŚNIOWY- szczegółowy

1. OBRĘCZ BARKOWA

zginanie (0-90°-180°→z łopatką) (flexio)

} płaszczyzna strzałkowa

prostowanie (extensio)

• zginanie do przodu

2. część przednia mięśnia naramiennego (DELTOIDEUS PARS ANTERIOR)

PP (przyczep początkowy): boczna 1/3 powierzchni obojczyka

PK (przyczep końcowy): guzowatość naramienna kości ramieniowej

3. kruczo-ramienny (CORACOBRACHIALIS)

PP: wyrostek kruczy łopatki

PK: przyśrodkowa powierzchnia kości ramieniowej

• zginanie do tyłu

1. najszerszy grzbietu (LATISSIMUS DORSI)

PP: powięź piersiowo-lędźwiowa

wyrostki kolczyste piersiowe 6-12

lędźwiowe 1-5

k. krzyżowa

PK: grzebień guzka mniejszego k. ramieniowej

2. obły większy (TERES MAJOR)

PP: brzeg boczny i kąt dolny łopatki

PK: grzebień guzka mniejszego k. ramieniowej

OBRĘCZ BARKOWA

odwodzenie (ABDUCTIO)

} płaszczyzna czołowa

przywodzenie (ADDUCTIO)

• odwodzenie

2. część środkowa mięśnia naramiennego (DELTOIDEUS PARS MEDIALIS)

PP: wyrostek barkowy łopatki

PK: guzowatość naramienna kości ramiennej

3. nadgrzebieniowy (SUPRASPINATUS)

PP: dół nadgrzebieniowy łopatki

PK: guzek większy kości ramiennej

• zginanie w abdukcji (inaczej zginanie horyzontalne lub obejmowanie)

1. piersiowy większy (PECTORALIS MAJOR)

PP: żebra 1-5, obojczyk, mostek, blaszka przednia mięśnia prostego brzucha

PK: grzebień guzka większego kości ramiennej

• prostowanie w abdukcji

2. część tylna mięśnia naramiennego (DELTOIDEUS PARS POSTERIOR)

PP: grzebień łopatki

PK: guzowatość kości ramiennej

OBRĘCZ BARKOWA

rotacja zewnętrzna (ROTATIO EXTERNA)

rotacja wewnętrzna (ROTATIO INTERNA)

• rotacja zewnętrzna

1. podgrzebieniowy (INFRASPINATUS)

PP: dół podgrzebieniowy łopatki

PK: grzebień guzka większego kości ramiennej

2. obły mniejszy (TERES MINOR)

PP: brzeg boczny łopatki

PK: grzebień guzka większego kości ramiennej

• rotacja wewnętrzna

1. podłopatkowy (SUBSCAPULARIS)

PP: dół podłopatkowy łopatki

PK: guzek mniejszy kości ramiennej

2. najszerszy grzbietu (LATISSIMUS DORSI)

PP: powięź piersiowo-lędźwiowa

wyrostki kolczyste:

piersiowe 6-12

lędźwiowe 1-5

kości krzyżowe

PK: grzebień guzka mniejszego kości ramiennej

3. piersiowy większy (PECTORALIS MAJOR)

PP: żebra 1-5, obojczyk, mostek, blaszka przednia mięśnia prostego brzucha

PK: grzebień guzka większego kości ramiennej

4. obły większy (TERES MAJOR)

PP: brzeg boczny i kąt dolny łopatki

PK: grzebień guzka mniejszego kości

Wykład VII 14.11.2006r.

Możliwość ruchów w stawie łokciowym

• zginanie (flexio)

• prostowanie (extensio)

Stawa łokciowy

Zginanie odbywa się w 3 pozycjach:

1. w supinacji

a) dwugłowy ramienia (biceps brachii) posiada 2 głowy (głowę krótką i głowę długą)

PP: gł. długa - guzek nadpanewkowy łopatki

gł. krótkiej - wyrostek kruczy łopatki

PK: guzowatość promieniowa kości promieniowej

2. w pronacji

b) ramienny (brachialis)

PP: 1/2 trzonu kości ramiennej

PK: guzowatość kości łokciowej

3. w pozycji pośredniej (kciuk skierowany jest do góry)

c) ramienno-promieniowy (brachioradialis)

PP: brzeg boczny kości ramiennej, kłykieć boczny kości ramiennej

PK: wyrostek rylcowaty kości promieniowej

Prostowanie

1. trójgłowy ramienia (triceps brachii) posiada 3 głowy (boczna, długa, przyśrodkowa)

PP: gł. długa - guzek podpanewkowy łopatki

gł. boczna - część górnej tylnej powierzchni kości ramieniowej

gł. przyśrodkowa - dolna część tylnej powierzchni kości ramieniowej

PK: wyrostek łokciowy kości łokciowej

Przedramię

1. odwodzenie - supinacjo

a) dwugłowy ramienia (biceps brachii) posiada dwie głowy (krótką i długą)

PP: gł. długa - guzek nadpanewkowy łopatki

gł. krótka - wyrostek kruczy łopatki

PK: guzowatość promieniowa k. promieniowej

b) odwracacz (supinator)

PP: nadkłykieć boczny k. ramiennej, kość łokciowa

PK: boczna i przednia powierzchnia k. promieniowej w okolicy jej guzowatości

2. nawracanie - pronatio

c) nawrotny obły (pronator teres)

PP: nadkłykieć przyśrodkowy k. ramiennej

PK:1/3 zewnętrznego brzegu kości promieniowej

d) nawrotny czworoboczny (pronator quadratus)

PP: od dalszej nasady k. łokciowej

PK: do dolnej nasady k. promieniowej

Staw nadgarstkowy

1. zginanie z przywiedzeniem łokciowym

a) zginacz łokciowy nadgarstka (flexor carpi ulnaris)

PP: kłykieć przyśrodkowy k. ramieniowej, wyrostek łokciowy

PK: kość grochowata

2. zginanie z przywiedzeniem promieniowym

b) zginacz promieniowy nadgarstka (flexor carpi radialis)

PP: kłykieć przyśrodkowy kości ramieniowej

PK: podstawa 2 kości śródręcza po stronie promieniowej

3. prostowanie z przywiedzeniem łokciowym

c) prostownik łokciowy nadgarstka (extensor carpi ulnaris)

PP: kłykieć boczny k. ramiennej

PK: podstawa 5 kości śródręcza

4. prostowanie z przywiedzeniem promieniowym

d) prostownik promieniowy długi (extensor carpi radialis longus)

PP: nadkłykieć boczny kości ramiennej

PK: podstawa 2 kości śródręcza

e) prostownik promieniowy krótki (extensor carpi radialis brewis)

PP: kłykieć boczny k. ramieniowej

PK: podstawa 3 kości śródręcza

Mięśnie dłoni

1. zginanie w MPH

a) mięśnie glisowate (lumbricales)

PP: ścięgno zginacza głębokiego palców

PK: rozcięgno grzbietowe palców 2-5

b) mięśnie międzykostne grzbietowe (interossei dorsales)

PP: kości śródręcza 1-5

PK: podstawa paliczka bliższego palców 2,3,4

c) mięśnie międzykostne dłoniowe (interossei palmaress)

PP: kość śródręcza -2,4,5

PK: podstawa bliższa paliczka palców 2,4,5

2. prostowanie w MPH

d) prostownik palców (extensor digitorum)

PP: nadkłykieć boczny kości ramieniowej, więzadło pierścieniowate

PK: podstawa paliczków dalszych palców 2-5 poprzez rozcięgno grzbietowe

e) prostownik wskaziciela (extensor indicis)

PP: część dalsza powierzchni tylnej kości łokciowej, błona międzykostna

PK: rozcięgno grzbietowe palca wskazującego

f) prostownik palca małego (extensor digit minimi)

PP: nadkłykieć boczny kości ramiennej

PK: rozcięgno grzbietowe palca 5 małego

Wykład VIII 21.11.06 r.

3. odwodzenie palców dłoni

g) mięśnie międzykostne grzbietowe (interossei dorsales)

PP: kości śródręcza 1-5

PK: podstawa paliczka bliższego palców 2,3,4

h) odwodziciel palca małego (abduktor digiti minimi)

PP: kość grochowata, więzadło poprzeczne nadgarstka

PK: podstawa bliższa paliczka palca małego

4. przywodzenie palców dłoni

i) międzykostne dłoniowe (interossei palmares)

PP: 2,4,5

PK: podstawa bliższa paliczków palca 2,4,5

5. zginanie w IPH 1

j) zginacz powierzchowny palców (flexor digitorum superficjalis)

PP: nadkłykieć przyśrodkowy kości ramiennej, wyrostek dziobiasty kości łokciowej, przednia powierzchnia kości promieniowej

PK: podstawa środkowych paliczków 2-5

6. prostowanie w IPH 1

k) prostownik palców (extensor digitorum)

PP: nadkłykieć boczny kości ramiennej

PK: rozcięgno grzbietowe kończące się na podstawie paliczków dalszych 2-5

l) prostownik wskaziciela (extensor indicis)

PP: część dalsza powierzchni tylnej kości łokciowej, błona międzykostna

PK: rozcięgno grzbietowe palca wskazującego

m) prostownik palca małego (extensor digiti minimi)

PP: nadkłykieć boczny kości ramiennej

PK: rozcięgno grzbietowe palca 5 (małego)

7. zginanie w IPH 2

n) zginacz głęboki palców (flexor digitorum profundus)

PP: przednia powierzchnia kości łokciowej, błona międzykostna

PK: podstawa paliczków dalszych 2-5

Kciuk

1. przywodzenie

a) przywodziciel kciuka - posiada dwie głowy (abductor pollicis)

PP: głowa skośna, kość główkowata,

głowa poprzeczna, 2-3 kości śródręcza

PK: podstawa paliczka bliższego kciuka

2. odwodzenie kciuka

b) odwodziciel krótki kciuka (abductor pollicis brevis)

PP: kość łódkowata

PK: pierwsza kość śródręcza

c) odwodziciel długi kciuka (abductor pollicis longus)

PP: kość łokciowa, promieniowa, błona międzykostna

PK: pierwsza kość śródręcza

3. opozycja kciuka (złącza się 1 i 5 palec)

d) przeciwstawiacz kciuka (opponens pollicis)

PP: kość czworokątna (czworoboczna) większa

PK: brzeg promieniowy pierwszej kości śródręcza

e) przeciwstawiacz palca małego (opponens digiti minimi)

PP: kość haczykowata

PK: piąta kość śródręcza po stronie łokciowej

4. zginanie w MPH kciuka

f) zginacz krótki kciuka (flexor pollicis brevis)

PP: kość czworokątna większa

PK: podstawa bliższego paliczka kciuka

5. zginanie w IPH kciuka

g) zginacz długi kciuka (flexor pollicis longus)

PP: powierzchnia przednia kości promieniowej, błona międzykostna

PK: podstawa dalsza paliczka

6. prostowanie w MPH kciuka

h) prostownik krótki kciuka (extensor pollicics brevis)

PP: powierzchnia tylna kości promieniowej, błona międzykostna

PK: podstawa bliższa paliczka kciuka

7. prostowanie w IPH kciuka

i) prostownik długi kciuka (extensor pollicis longus)

PP: powierzchnia tylna kości łokciowej, błona międzykostna

PK: podstawa dalszego paliczka

Mięśnie łopatki

1. odwodzenie (abductio)

odsuwanie łopatki od linii środkowej tułowia

a) zębaty przedni serratus anterior)

PP: żebra 1-9

PK: brzeg przyśrodkowy łopatki

2. przywodzenie łopatki (adductio)

zbliżanie łopatki do linii środkowej tułowia

b) czworoboczny - część środkowa (trapezius pars medialis)

PP: wyrostki kolczyste górnych kręgów piersiowych

PK: wyrostek barkowy i grzebień łopatki

d) równoległoboczny (rhomboideus)

PP: wyrostki kolczyste, kręgi szyjne C6-C7 oraz kręgi piersiowe Th1-Th4

PK: brzeg przyśrodkowy łopatki

3. unoszenie łopatek (elewatio)

e) czworoboczny - część górna (trapezius pars superior)

PP: więzadło karkowe łopatki

PK: wyrostek barkowy

g) dźwigacz łopatki (levator scapule)

PP: wyrostki poprzeczne C1-C4

PK: kąt górny łopatki

4. Obniżanie łopatek (depressio)

h) czworoboczny - część dolna (trapezius pars inferior)

PP: wyrostki kolczyste piersiowe Th6-Th12??

PK: wyrostek barkowy i grzebień łopatki

---