Emil Zola 

urodził się 2 kwietnia 1840 roku w Paryżu. Edukację rozpoczął w Aix-en-Provence. Wiódł raczej beztroskie życia, dopóki nie dotknęła go śmierć jednej z najbliższych osób, ojca. Brak żywiciela rodziny sprawił, że młodzieniec wraz z matką zmuszony był opuścić przyjaciół i przenieść się do Paryża. By utrzymać rodzinę nie stronił od pracy, która często nie należała do lekkich i dobrze płatnych. Ostatecznie podjął się pracy dla wydawnictwa Hachette. Zadebiutował dramatami „Teresa Raquin” oraz „Spodkobiercy”. Niestety nie spotkały się one z oczekiwaną reakcją czytelników i nie przyniosły sławy autorowi. W latach 1871-1893 publikowany był cykl „Rougon- Macquartowie. Historia naturalna i społeczna rodziny za Drugiego Cesarstwa”. Cykl ten składał się z dwudziestu tomów. Zola zmarł na skutek zatrucia CO w 1902 roku.

Do najważniejszych dzieł Zoli zaliczamy:

• Rougon-Macquartowie

• Teresa Raquin

• Trzy miasta (Lourdes, Rzym, Paryż)

CZAS I MIEJSCE AKCJI:

Druga połowa XIX wieku, miejsce: Montsou, małe miasto na północy Francji.

GENEZA UTWORU:

Emil Zola napisał powieść "Germinal" w 1885 roku. To trzynasta część cyklu o rodzie Rougon-Macquartów. Dzieło zaliczane jest do gatunku powieści naturalistycznej i przez wielu ludzi uważane jest za najważniejszą i najlepszą powieść francuską. Tytuł pochodzi z francuskiego kalendarza republikańskiego i w swobodnym tłumaczeniu oznacza wiosnę. Utwór posiada tematykę socjalną - opowiada o ciężkim losie górników, którzy z powodu swego ciężkiego położenia decydują się na strajk. Chociaż wydaje się, że Zola nawołuje do wywołania rewolucji socjalistycznej przez potępianie burżuazji i sympatyzowanie z górnikami, pokazuje także w swej powieści skutki, jakie może przynieść przewrót. Przestrzega, iż wprowadzanie w życie wielkich idei jest trudne, a sama rewolucja nie przyniesie lepszej rzeczywistości.

REWOLUCJA SOCJALISTYCZNA:

W XX wieku, szczególnie w krajach komunistycznych, powieść uważana była za wezwanie do rewolucji robotniczej. Tytuł sugerujący nadejście nowej epoki, jakim byłaby rewolucja socjalistyczna, częste nawiązania do Międzynarodówki, opis ciężkiego losu robotnika i opisy lenistwa burżuazji mogły o tym świadczyć.

W kilku miejscach Zola zwraca jednak uwagę na skutki takiej rewolucji. Rasseneur, dawny górnik, wzywa towarzyszy do spokoju i opanowania. Stefan uświadamia sobie, jak trudno jest kierować tłumem. W wielu miejscach robotnicy zauważają, że ideały są dobre, ale ich realizacja - trudniejsza. Nigdzie również autor nie oznajmia wprost, że uważa rewolucję za jedynie rozwiązanie, co więcej - ukazuje po stronie burżuazji postać dobrego pracodawcy, który jednak w momencie wybuchu strajku traci tak samo jak bezwzględni szefowie Towarzystwa.

Z tego powodu, mimo pochwał, część socjalistów rewolucyjnych krytykowała Zolę.

NAWIĄZANIA:

Na pogrzebie Zoli tłumy robotników wołały "Germinal! Germinal!". Do dziś w środowiskach górniczych Francji powieść zajmuje ważną pozycję kulturową.

PLAN WYDARZEŃ:

 Nocna wędrówka Stefana do Montsou

 Poranek w mieszkaniu rodziny Maheu

 Przyjęcie Stefana do pracy jako ładowacza węgla

 Odbieranie od Katarzyny nauk i porad dotyczących pracy przy załadunku węgla

 Kara dla górników za niestawianie rusztowań

 Wizyta w szynku „Tu najtaniej”, załatwienie Stefanowi pokoju i kredytu na dwa tygodnie

 Przedstawienie bogatej rodziny Gregoire'ów, akcjonariuszy kopalni

 Zdobycie pożyczki u Maigrata, popołudnie w domu rodziny Maheu, sąsiedzkie plotki

 Wizytacja w domach rodzin Pierron i Maheu

 Wyprawa Katarzyny po wstążkę, spotkanie Chavala i zgwałcenie dziewczyny

 Nabycie wprawy w pracy przez Stefana, szacunek ze strony górników

 Rozmowy z Suwarinem i Rasseneurem o Międzynarodówce i przeczuwanym buncie górników

 Doroczny kiermasz w Montsou

 Przeprowadzka Stefana do domu Maheu

 Założenie kasy zapomogowej

 Dzień wypłaty w kopalni - wiadomość o obniżeniu stawek, podjęcie decyzji o strajku

 Osunięcie stropu w kopalni, śmierć jednego z górników i okaleczenie Janka Maheu

 Przeprowadzka Katarzyny do Chavala i zmiana miejsca pracy

 Wybuch strajku

 Nieustępliwość zarządu kopalni

 Zebranie strajkujących, i okaleczenie Janka Maheu

 Przeprowadzka Katarzyny do Chavala i zmiana miejsca pracy

 Wybuch strajku

 Nieustępliwość zarządu kopalni

 Zebranie strajkujących, obietnica pomocy od Międzynarodówki

 Odkrycie przez Stefana kryjówki Janka

 Spotkanie strajkujących w lesie

 Próba wywołania strajku w kopalni Jean-Bart przez Chavala

 Odwiedzanie kolejnych kopalni, przemarsz zbuntowanego tłumu

 Przybycie pod dom dyrektora, napadnięcie Cecylki

 Atak na sklep Maigrata, przypadkowa śmierć kupca i zbezczeszczenie jego ciała przez kobiety

 Efekt zamieszek: zwolnienia górników, w tym Maheu i Levaque, rozkaz aresztowania Stefana

 Śmierć chorej i wynędzniałej Alziry Maheu

 Sprowadzenie górników z Belgii do pracy w kopalni

 Bójka Stefana i Chavala, porzucenie Katarzyny

 Zamordowanie wartownika kopalni przez Janka

 Bitwa między strajkującymi a żołnierzami: obrzucanie żandarmów cegłami i odpowiedź ogniem karabinów. Śmierć m.in. Lidki Pierron i jej przyjaciela Beberta, starej Brûlé, sztygara Richomme, Mouquette i jej brata oraz Maheu

 Odesłanie Belgów i żandarmerii, otwarcie kopalń i przyjęcie górników do pracy na starych warunkach, dalszy opór strajkujących z osiedla rodziny Maheu

 Powszechna nienawiść do Stefana

 Celowe uszkodzenie umocnień szybu w kopalni przez Suwarina

 Spotkanie Suwarina w drodze do kopalni, próba przekonania Stefana i Katarzyny do powrotu do domu

 Odkrycie przecieku, ewakuowanie większości górników

 Zawalenie się kopalni, Celowe uszkodzenie umocnień szybu w kopalni przez Suwarina

 Spotkanie Suwarina w drodze do kopalni, próba przekonania Stefana i Katarzyny do powrotu do domu

 Odkrycie przecieku, ewakuowanie większości górników

 Zawalenie się kopalni, jej zabudowań i placu wokół

 Akcja ratunkowa pod kierunkiem Negrela

 Zaduszenie Cecylki przez dziadka Bonnemort

 Spotkanie Chavala przez Katarzynę i Stefana w jednym z pokładów, upokarzanie dziewczyny przez Chavala i zabicie go przez Stefana

 Śmierć Katarzyny

 Ocalenie Stefana

 Powrót wszystkich górników do pracy, otwarcie wszystkich kopalń, przyjęcie pani Maheu do pracy przy obsłudze wentylatora, pożegnanie ze Stefanem

 Wyjazd Stefana do Paryża

NATIRALIZM NA PODSTAWIE POWIEŚCI GERMINAL:

Bujny rozkwit powieści okresu pozytywizmu zarówno w Polsce jak i w Europie sprawił, iż właśnie wokół niej rozgorzała około 1880 roku żywa polemika. Tematem sporu nie była twórczość rodzima, lecz obca, francuska, reprezentująca nowy kierunek literacki zwany naturalizmem. W 1879 roku Jan Gnatowski zaatakował artykuł pt. „Realizm w literaturze nowoczesnej”, a rok później podjął ten temat Henryk Sienkiewicz odczytem „ O naturalizmie w powieści”. 
Naturalizm jako kierunek literacki ukształtował się we Francji w drugiej połowie XIX wieku. Za jego twórcę uważany jest Emil Zola, który w napisanej w 1880 roku „ Powieści eksperymentalnej” wyjaśnił założenia tego kierunku. Owe założenia teoretycznie sprowadzały się do stanowiska, iż dzieło literackie stawia sobie takie same zadania jak dzieło naukowe tzn. odtwarza rzeczywistość w sposób obiektywny, oparty na precyzyjnej obserwacji otaczającego nas świata. Przyjęto postawę scjentystyczną. 
Szczególnie wielkim szacunkiem cieszył się Karol Darwin -twórca teorii ewolucji gatunków. Człowiek zdaniem Darwina i pisarzy naturalistów to cząstka przyrody podporządkowana takim samym prawom, które rządzą innymi organizmami żywymi. Literatura przedstawia właśnie ten aspekt ludzkiej egzystencji, a więc prawo walki o byt, teorie dziedziczenia czy dobór naturalny. Potwierdzeniem tego jest utwór Emila Zoli „Germinal”. W tym utworze górnik Bohnemort kierowany zwierzęcym instynktem zaatakował Cecylię. 
Naturalizm formułuje inne kryterium prawdy niż realizm : prawdziwy obraz świata to obraz, który powstaje w wyniku obserwacji i wiedzy, ale nie podlega interpretacji i ocenie. Zola pracując nad powieścią „Germinal” zgromadził ogromną ilość materiału faktograficznego. W jego archiwum znajdowały się dziesiątki wycinków z gazet oraz notatki zawierające własne obserwacje. W zagłębiu węglowym Anzin wybuchł w lutym 1884 roku strajk 12 tysięcy górników - Zola wyruszył na miejsce zdarzeń i wraz z A. Girardem zwiedził nie tylko górnicze osady, ale zjechał na dół kopalni, by przekonać się, w jakich warunkach pracują górnicy. Naturalizm zakłada, że prawda o rzeczywistości to prawda obiektywna. A taka może zaistnieć tylko wtedy, gdy artysta ograniczy się do przedstawienia faktów, a nie ich komentowania. Wszystkie cechy charakterystyczne dla naturalizmu, można przedstawić na podstawie powieści Emila Zoli „Germinal”. Wśród wyznaczników naturalistycznego światopoglądu literackiego odnajdujemy takie cechy jak walka o byt czy prezentowanie objawów patologii fizycznej i psychicznej. Zola przedstawił brutalne obrazy konfliktów klas społecznych i płci. Społeczeństwem rządzą zasady bezwzględnej walki i przemocy, a jednostkami popędy i instynkty. Przykładem jest konflikt między Cecylią a robotnicami ( „(...) poczekaj! - krzyknęła stara Brule - już my ci wepchniemy do tyłka te twoje koronki”, ( „(...) rozbierzcie ją do naga, niech się nauczy żyć!”), czy zaczepki Katarzyny przez górników („(...) i mężczyźni zaczęli się z niej śmiać, że zdjęła spodnie”, „(...) Ale ona ma nogi! Wiesz co, Chaval, wystarczyłoby dla dwóch). W powieści Zoli odnajdujemy dokładne opisy objawów chorobowych (np. plucie czarną od pyłu węglowego śliną), okrucieństw, sadyzmu i dewiacji seksualnych. Bohaterowie jego powieści to także postacie o wyraźnych skazach charakteru. Rzeczywistość przedstawiona w tym utworze ma wyraźny, pesymistyczny charakter. Dominują w niej ciemne barwy (część akcji rozgrywa się w ciemnej kopalni, ludzie ubrudzeni są węglem. W tym tonie przedstawione są z niezwykła dokładnością różnego rodzaju anomalie społeczne i jednostkowe. Drastyczność w ukazywaniu erotyki i procesów fizjologicznych nasyca teksty brzydotą. Przykładem są komentarze na temat wyglądu Cecylii („(...) na pewno nie miała zadka ładniejszego niż one”), odpychający opis kopalni, która porównana zostaje do piekła („(...) i zniżali głos, jakby o piekle mówili”), przedstawienie ciężkiej pracy górników, ich wyglądu. Wszystko to buduje przygnębiający charakter utworu. Wyjaskrawiając biologiczne aspekty ludzkiego życia, Zola stara się ukazać czytelnikowi cały swój obiektywizm w przedstawieniu świata. Odrzuca romantyczną emocjonalność - w „Germinalu” nie ma żadnych opisów odczuć i przeżyć bohaterów. W utworze zredukowano do minimum uprawnienia narratora. ( Narracja naturalistyczna bywa albo trzecioosobowa maksymalnie zobiektyzowana, albo też pierwszoosobowa i tym samym świadomie subiektywna. W większości przypadków, zarówno postać narratora jak i jego punkt widzenia traci niejako wyrazistość, co ma pewien związek z charakterystyczną dla naturalizmu dążnością do mnożenia bohaterów). W powieści wyeliminowano moralistykę. Zola w beznamiętny, obiektywny sposób opisuje wydarzenia w kopalni. Nie potępia, nie krytykuje zachowania górników. Ocenę pozostawia czytelnikowi. Emil Zola w pisaniu utworu używa przede wszystkim języka potocznego. („(...) To nam kradną to wszystko te łajdaczki. Ubierają się w futra, kiedy my zdychamy z zimna”). Posługuje się mową pozornie zależną, oraz rozbudowuje dialogi. Wprowadził bardzo rozbudowane opisy. Przewaga elementów opisowych wobec fabuły nadaje powieści często statyczny charakter - właściwa akcja gubi się wśród kompozycyjnych retardacji, zatrzymujących uwagę na przedmiotach lub postaciach (np. opis wyglądu kopalni, wygląd Cecylii). Pesymistyczna obserwacja pozbawia powieść jakiegokolwiek elementu humoru. Jego brak wynika również pośrednio z założonej postawy naukowego obserwatora. 
Naturalizm znacznie poszerzył zakres tematyczny literatury. Programowo zainteresował się środowiskami ludowymi i jako pierwszy - masowymi ruchami społecznymi. Z nim wiąże się powstanie powieści środowiskowej (np. „ Wszystko dla pań” Emila Zoli). W dziedzinie dramatu naturalizm odszedł od klasycznej kompozycji fabularnej, wyeliminował monolog. 

Germinal (1885), powieść “socjologiczna” E. Zoli, poświęcona dziejom jednego ze strajków górniczych w północnej. Francji. Bohater, Stefan Lantier, zatrudnia się w kopalni w Montsou, gdzie po raz pierwszy styka się z górniczą nędzą. Kiedy na skutek kryzysu gospodarczego właściciele kopalni obniżają wynagrodzenia, wybucha strajk, na którego czele staje Stefan. Wezwane przez władze wojsko rozprawia się z górnikami, strzelając do tłumu. Ginie 14 robotników. Reszta zmuszona jest skapitulować. Praca zostaje podjęta na nowo. Nie potrafiący pogodzić się z sytuacją Suwarin, nihilista, zwolennik przemocy, zatapia szyb, a wraz z nim górników. Stefan i Katarzyna (ukochana bohatera, jak on pracująca pod ziemią), uwięzieni w jednej z galerii, przez trzy tygodnie konają z głodu. Gdy nadchodzi pomoc, Katarzyna już nie żyje, a Stefan walczy ze śmiercią. Po wyzdrowieniu, napełniony nową wiarą, wyjeżdża do Paryża, gdzie weźmie udział w przygotowaniach Germinala (nazwa siódmego miesiąca w kalendarzu rewolucyjnym, upamiętniająca powstanie ludu paryskiego w 1795), który wstrząśnie światem i zmieni jego oblicze.

O wielkiej popularności powieści zarówno wśród krytyków, jak i rzeszy czytelników, świadczy fakt, że podczas pogrzebu Zoli w 1902 delegacja górników z Denain, odprowadzająca trumnę pisarza, skandowała: “Germinal!”

Hasło opracowano na podstawie “Słownika Encyklopedycznego - Literatura Powszechna” Wydawnictwa Europa. Autorzy: Anna Cisak, Maria Żbik. ISBN 83-85336-60-5. Rok wydania 1999.

Germinal, siódmy miesiąc we francuskim kalendarzu rewolucyjnym. Wg kalendarza gregoriańskiego rozpoczynał się 21 lub 22 marca i trwał do 19 lub 20 kwietnia. 12 germinala III (1 kwietnia 1795) lud paryski na skutek trudności aprowizacyjnych (głód, zwyżka cen) wtargnął do gmachu Konwentu, domagając się “chleba i konstytucji 1793”, zwolnienia z więzień demokratów jakobińskich (jakobini) oraz ustąpienia rządu. Pomimo krwawych walk, represji, aresztowań i egzekucji ponowne powstanie wybuchło 20 maja 1795. Germinal to także tytuł jednej z głośniejszych powieści E. Zoli.

BOHATEROWIE:

BONNEMORT MAHEU - Pięćdziesięcioośmioletni koniarz, zaczął pracę w kopalni w wieku ośmiu lat. Choruje na pylicę, wręcz pluje węglem, cierpi też na puchlinę wodną. Trzy razy wyciągano go z kopalni żywego, chociaż było pewne, iż zginął, stąd jego przezwisko - Bonnemort oznacza truposza. Jego rodzina pracowała przy wydobyciu węgla od stu pięćdziesięciu lat. Po wypadku nie może już pracować, w noc śmierci kupca Maigrata dusi Cecylię Gregoire, lecz dziewczyna zostaje uratowana. Mimo to zabija ją, kiedy nieświadoma jego tożsamości dziewczyna przychodzi do domu rodziny Maheu z jałmużną. Udaje mu się uniknąć kary za to morderstwo, ale zostaje pozbawiony renty.

CHAVAL - Dwudziestopięcioletni górnik, pracuje jako rębacz. Kościsty, o grubych rysach. Przez jakiś czas kochanek Katarzyny, którą zazwyczaj traktuje okrutnie. Szybko zapala się do perspektywy stworzenia kasy zapomogowej i strajku górniczego. Rywal Stefana, zazdrosny o Katarzynę. Podczas spotkania strajkujących w lesie obiecuje wywołać strajk w kopalni Jean-Bart, a kiedy do niego nie dochodzi strajkujący z Montsou znęcają się nad nim i poniżają go. Stefan chce z nim walczyć na noże, ale wstawia się za nim Katarzyna, która chce obronić swojego kochanka. Tłum pozwala mu odejść. W odwecie Chaval powiadomił żandarmerię. Chroni się podczas zalania kopalni razem ze Stefanem i Katarzyną w galerii, ale ginie zabity przez Stefana.

DANSAERT - Nadsztygar, Belg o grubych rysach twarzy, romansuje z Pierronką. Człowiek tchórzliwy, ale wypełnia swoje obowiązki, dba o bezpieczeństwo górników podczas ich pracy.

HANNEBEAU - Dyrektor kopalni Montsou, ma żonę, która prawdopodobnie romansuje z Negrelem. Prowadzi rozmowy ze strajkującymi, ale nie przynosi to żadnego porozumienia. Nienawidzi i nie rozumie strajkujących, ponieważ sam, mimo bogactwa, nie jest zadowolony z życia i w pewnym sensie zazdrości tym prostym ludziom. Człowiek słaby i głupi. Zostaje odznaczony orderem Legii Honorowej z niezrozumiałych powodów

KATARZYNA MAHEU - Piętnastoletnia dziewczyna, drobna, rudowłosa, pracuje w kopalni przy załadunku węgla. Nosi do pracy taki sam strój, jak mężczyźni, co sprawia, że wygląda całkiem jak chłopak. Zajmuje się domem, każdego dnia szykuje braciom i ojcu śniadanie. Jest bezpośrednia, szczera, niełatwo ją zawstydzić. Chodziła do szkoły, potrafi czytać i pisać. Zaprzyjaźnia się ze Stefanem i pomaga mu przetrwać pierwsze dni pracy. Zostaje zgwałcona przez Chavala, później zostaje jego kochanką. Kocha Stefana i wyznaje mu to podczas zalania kopalni. Umiera z głodu i wycieńczenia.

LEWAQUE - Sąsiad rodziny Maheu, jego żona zdradza go z Bouteloupem, współlokatorem. Ma dziewiętnastoletnią córkę Filomenę, kochankę Zachariasza Maheu z dwójką dzieci, i dwunastoletniego syna Beberta, który jest przyjacielem Janka Maheu. Górnik, pracuje jako rębacz. W ich domu panuje straszliwy nieporządek i brud, chociaż wiedzie im się nienajgorzej.

MAIGRAT - Kupiec z Montsou, bogaty człowiek, który udziela rodzinom górników zakupów na kredyt i pożyczek w zamian za względy ich córek. Jest wyrachowany, nieczuły na ludzką krzywdę.

MOUQUETTE - Dziewczyna o bujnych kształtach, znana wszystkim w mieście z posiadania coraz to kolejnych kochanków. Zakochana w Stefanie. Uczestniczka większości zamieszek wywołanych przez strajkujących, jedna z najaktywniejszych i najbardziej odważnych kobiet. Ginie, zastrzelona przez żołnierzy podczas bójki pod kopalnią, ostatkiem sił osłaniając jeszcze Katarzynę.

OJCIEC MAHEU - Czterdziestodwuletni górnik, najlepszy robotnik, pracuje jako rębacz. Załatwia pracę Stefanowi, kiedy dowiaduje się, że jedna z ładowaczek węgla zmarła. Stara się łagodzić spory i buntownicze zapędy towarzyszy przy pracy. Człowiek rozsądny, o dobrym sercu, chętny do udzielania pomocy tym, którzy jej potrzebują. Jest przez wszystkich szanowany.

PAWEŁ NEGREL - Dwudziestosześcioletni inżynier, przystojny mężczyzna, siostrzeniec dyrektora Hennebeau, kochanek jego żony i narzeczony Cecylii Gregoire. Ubiera się i wygląda jak górnicy, stara się zyskać ich szacunek zjawiając się jako pierwszy na miejscu wypadków i wybierając trudne przejścia. Nie znosi sprzeciwu pracujących i pilnuje, by przestrzegali zasad bezpieczeństwa. Po zawaleniu się kopalni prowadzi akcję ratowniczą, samemu opracowując trasę kopania

PIERRONKA - Mieszkanka osiedla robotniczego, dwudziestoośmioletnia, zadbana piękność, żona dużo starszego wdowca, córka starej Brûlé i macocha małej Lidki, która też pracuje w kopalni. Nie ma własnych dzieci. Jest przykładną gospodynią, w jej domu zawsze panuje idealny porządek. Razem ze swoim mężem należą do nielicznej grupy rodzin górniczych, którzy nie mają zaciągniętego kredytu i wiedzie im się całkiem dobrze. Mieszkańcy osiedla plotkują na temat jej romansu z nadsztygarem Dansaertem, to dzięki jego pieniądzom w domu Pierronów wiedzie się tak dobrze.

RASSENEUR - Właściciel karczmy „Tu najtaniej”, dawniej górnik, został wyrzucony z pracy za socjalistyczne poglądy, więc założył karczmę naprzeciw kopalni i teraz tam nakłania górników do narzekania na kopalnię. Zamieszkuje u niego Stefan. Początkowo obaj zgadzają się ze sobą, później jednak odkrywają różnice w swoich poglądach. Rasseneur nie wierzy w pomoc Międzynarodówki i uważa, że strajkujący nie powinni wywoływać żadnych zamieszek, ponieważ obróci się to przeciwko nim. Przestrzega Stefana, że tłum łatwo może wymknąć się spod kontroli i obrócić się przeciwko swemu dotychczasowemu wodzowi, co zresztą się dzieje, wówczas karczmiarz staje w obronie Stefana.

RODZINA GREGOIRE - Ojciec wzbogacił się na kopalni Montsou, jego majątek ulokowany jest w jej akcjach. Próbują pomagać biednym górnikom, dając ich dzieciom ubrania, jednak nie rozumieją ich prawdziwych potrzeb, a ich działalność filantropijna wynika raczej z poczucia, że tak wypada ludziom z dobrego domu, nie z prawdziwego przejęcia sytuacją górników. Państwo Gregoire mają córkę Cecylię, którą rozpieszczają do granic możliwości. Strajkujących uważają za poczciwców, którzy jak sobie pokrzyczą, to „zjedzą kolację z większym apetytem”. Odwiedzają zawaloną kopalnię, ponieważ są ciekawi widoku. Cecylia zostaje uduszona przez dziadka Bonnemort. To głupcy, żyjący w innym świecie, niż górnicy, całkowicie nie rozumiejący ich, zaślepieni swoim bogactwem, które daje im przekonanie, że świat jest piękny i dobry.

STEFAN LANTIER - Dwudziestojednoletni potomek rodziny Rougon-Macquart, z zawodu maszynista. Był przystojny, miał ciemne włosy i był silny choć drobno zbudowany. Syn pijaczki, nienawidzi alkoholu i ma bardzo słabą głowę, więc zdecydowanie go unika. To młody, naiwny idealista. Do Montsou przybywa w poszukiwaniu pracy, jest biedny i wynędzniały. Znajduje zatrudnienie w kopalni, ciężko mu jest przyzwyczaić się do tak trudnej pracy. Już po pierwszym dniu chce odejść i wyruszyć w dalszą wędrówkę, ale jednak decyduje się zostać. Wkrótce awansuje na stanowisko rębacza. Widząc, w jakiej nędzy żyją rodziny górników, decyduje się pomóc im walczyć o lepsze warunki życia, wyższą płacę. Rozmawia z Suwarinem i właścicielem gospody na temat przygotowania oddziału Międzynarodówki w Montsou i założenia kasy zapomogowej. Po przeprowadzce do rodziny Maheu udaje mu się nakłonić do swego pomysłu całe osiedle, zakłada kasę zapomogową i zostaje wybrany jej sekretarzem. Dostaje nawet pensję, więc stać go na dobre ubranie. Ludzie traktują go jak przywódcę. Staje na czele rewolucji, jednak wkrótce przestaje mieć kontrolę nad działaniami pozbawionych nadziei górników. Udaje mu się przetrwać zalanie kopalni wodą, przez trzy tygodnie kryjąc się na galerii. Na końcu utworu opuszcza miasto i udaje się do Paryża, by tam przygotowywać wielką rewolucję.

SUWARIN - Rosjanin, mechanik, mieszka w gospodzie, ma około trzydziestu lat i delikatne, dziewczęce rysy. Nie mówi o sobie ani swojej przeszłości. W pokoju trzyma paczkę z książkami i różnymi papierami. Początkowo górnicy traktowali go nieufnie, ponieważ wyglądał na człowieka wyższego stanu, ale zaakceptowali go z powodu jego przyjacielskości. Pochodzi ze szlacheckiej rodziny, studiował medycynę w Petersburgu, ale zetknął się z socjalistami i został mechanikiem. Chciał nieść pomoc ludowi, brał udział w przygotowaniu zamachu na cara, musiał uciec z Rosji. Nie mógł dostać pracy w żadnym francuskim warsztacie, ponieważ był obcokrajowcem, ale znalazł pracę w Montsou, ponieważ nie było tam żadnego innego mechanika. Każdego wieczora rozmawia ze Stefanem. Po upadku rewolucji w Montsou zalewa kopalnię wodą, powodując śmierć wielu górników.

---