Polska w XV wieku była rozwijającą się monarchą, która powiększała swoje terytorium

głównie przez przyłączenie terenów wschodnich.

Na przełomie XVII i XVIII wieku kryzys gospodarczy na świecie dotknął przede wszystkim

kraje leżące na wschód od Łaby.

W końcu XVIII wieku, w wyniku trzech rozbiorów dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję,

Polska zniknęła z mapy politycznej świata.

Na ziemiach polskich zachodziły zgodnie z tendencjami europejskimi procesy przemian

gospodarczych i społecznych, rozwijał się przemysł, rosło wydobycie surowców, powstały

nowe szlaki komunikacyjne, rozwijały się miasta.

Po I wojnie światowej Polska wróciła na mapę polityczna świata.

W okresie międzywojennym następował rozwój gospodarczy kraju, np. wybudowano port i miasto Gdynię.

Nowa linia kolejowa połączyła śląskie kopalnie i huty z portem, omijając Gdańsk.

II wojna światowa spowodowała duże straty w gospodarce kraju. Zmienił się ustrój

polityczny i gospodarczy Polski. Przyjęty został do realizacji program socjalistycznej industrializacji.

Dodatkowym obciążeniem dla gospodarki była budowa wielkich zakładów. Przemysł

był skoncentrowany w okręgach surowcowych i wielkich miastach. Stopniowo uprzemysłowiono

inne tereny, jednak na wielu obszarach proces ten zachodził bardzo powoli.

Najbardziej, ze względów historycznych, uprzemysłowiona jest południowo-zachodnia część kraju,

a najsłabiej - wschodnia.

Polska jest obecnie członkiem NATO( od 12 marca 1999) oraz Unii Europejskiej(od 1 maja 2004).

---