Józef Chłopicki 1771-1854
Doskonały dowódca - przeszedł drogę od zwykłego żołnierza do generała . Jego nazwisko zostało umieszczone na Łuku Triumfalnym w Paryżu obok marszałków napoleońskich . Wsławiony w walkach w Legionach Polskich we Włoszech i w Legi Nadwiślańskiej w Hiszpanii , w Polsce jako dyrektor powstania listopadowego przyczynił się do jego upadku .
Karierę wojskową rozpoczął już w wieku czternastu lat , kiedy to uciekł ze szkoły , gdy zabroniono mu się widywać z ukochaną . Józef Chłopicki (przestał wtedy używać swego pierwszego imienia Grzegorz) zaciągnął się wówczas do piechoty . W trzy lata później przeszedł na służbę rosyjską i wziął udział w wojnie z Turcją . W 1790 roku powrócił do wojska polskiego . Ze swoim pułkiem walczył z Rosjanami w obronie Konstytucji 3 maja . W następnym roku został wcielony do armii i zmuszony do złożenia przysięgi na wierność caryca Katarzynie . Po wybuchu powstania kościuszkowskiego z wielkimi trudnościami przedarł się do Polski . Zdążył jednak Tylka na sam koniec walk . W 1797 roku zaciągnął się do Legionów Polskich Dąbrowskiego i przez dziesięć lat walczył we Włoszech , po czym został dowódcą utworzonej przez Napoleona Legii Nadwiślańskiej . Wraz z nią przez kolejnych kilka lat brał udział w wojnie z Hiszpanami . W 1812 roku dowodził czterema pułkami w marszu na Moskwę , ale ciężko ranny musiał zrezygnować z dalszej walki . Gdy Napoleon odmówił mu awansu na generała dywizji , podał się do dymisji . Ten stopień wojskowy nadał Chłopickiemu po upadku Bonapartego car Aleksander I . Wkrótce mianował też generała dowódcą dywizji piechoty w wojsku Królestwa Polskiego . Chłopicki , nie mogąc się zgodzić z wielkim księciem Konstantym , opuścił armię (1818) , przez co zyskał wielką popularność .
W 1830 roku początkowo odmówił przystąpienia do powstania listopadowego . Jednak już w drugim dniu zrywu zgodził się na wejście do Rady Administracyjnej , czyli rządu Królestwa , chcą w ten sposób mieć wpływ na jej działania i doprowadzić do szybkiego pogodzenia się z carem . Został mianowany najpierw dowódcą oddziałów znajdujących się w Warszawie , potem całej armii polskiej , aż wreszcie przy powszechnym poparciu sam ogłosił się dyktatorem powstania . Gdy zrzekł się tego stanowiska w półtora miesiąca później , z dawnej popularności mając prawie sześćdziesiąt lat generała niewiele już pozostało . Ranny w bitwie pod Grochowem w lutym 1831 roku , podjął decyzję o wyjeździe z Królestwa . Osiadł w Krakowie , gdzie zmarł w wieku osiemdziesięciu trzech lat .