Fatima i Szkaplerz karmelitański

Nasz Dziennik • Nr 24 (2953) • 13-14 października 2007 • Wincenty Łaszewski

Tylko tyle. Maryja po raz ostatni rozchyliła szeroko ręce promieniują­ce w blasku słonecznym. Zaczęła od­chodzić. Na pożegnanie ukazała dzieciom potrójną wizję: „Gdy się unosiła, Jej własny blask odbijał się od słońca. Kiedy zniknęła w nieskoń­czonej odległości firmamentu, zoba­czyliśmy po stronie słońca św. Józe­fa z Dzieciątkiem Jezus i Matkę Bożą ubraną w bieli, w płaszczu niebie­skim. Zdawało się, że św. Józef z Dzieciątkiem błogosławi świat ru­chami ręki na kształt krzyża. Krótko potem ta wizja zniknęła i zobaczyli­śmy Pana Jezusa z Matką Najświęt­szą. Miałam wrażenie, że jest to Matka Boża Bolesna. Pana Jezus wy­dawał się błogosławić świat w ten sposób jak św. Józef. Znikło i to wi­dzenie i zdaje się, że jeszcze widzia­łam Matkę Bożą Karmelitańską”.

(…)

Wizję oglądaną przez pastuszków możemy podzielić na trzy części. 1) Naj­pierw ukazuje się im św. Józef z Dzie­ciątkiem Jezus i Matką Bożą w bieli, okrytą niebieskim płaszczem. To Świę­ta Rodzina.

2) Następnie ukazuje się Pan Jezus i Maryja jako Matka Bolesna.

3) Wreszcie dzieci widzą Matkę Bożą Karmelitańską.

Trzy wizje... Jeden z wielkich au­torytetów Fatimy - ks. Luigi Bianchi, widział w nich odniesienie do różań­ca. Pisał: „Trzy części Różańca: rado­sna, bolesna i chwalebna, znajdują niezwykłe wyjaśnienie w potrójnej wizji z 13 października 1917 roku.

W tym ostatnim objawieniu poja­wia się najpierw Matka Boża ze św. Józefem. Święta Rodzina wskazuje nam na tajemnice radosne.

Z kolei ukazuje się Jezus i Matka Boża Bolesna. Ta wizja zwraca naszą uwagę na tajemnice bolesne.

Wreszcie pojawia się na niebie Matka Boża Szkaplerzna ukazująca nam tajemnice chwalebne...”.

(…)

Dlaczego Matka Boża Szkaplerzna?

W ostatnim dniu objawienia -13 paź­dziernika 1917 r, Matka Boża objawi­ła się jako Matka Boża Szkaplerzna, inaczej jako Matka Boża Karmelitańska. To dlatego, powiadają niektórzy, Siostra Łucja wstąpiła do Karmelu.

Trudno zrozumieć znaczenie szkaplerza, jeśli zapomni się o jego śre­dniowiecznym rodowodzie. Powstał on w czasach, kiedy gest wzięcia ko­goś pod płaszcz oznaczał prawną ochronę przez patrona, a także uzna­nie nieślubnego dziecka i nadanie mu swych rodowych praw. Tak na przy­kład trzeba rozumieć gest narzucenia przez biskupa swego płaszcza na św. Franciszka - „biedaczyna z Asyżu” znalazł w biskupie swego obrońcę i protektora. Do tego myślenia nawią­zywała sztuka religijna, przedstawia­jąc ludzi chroniących się pod płaszcz Matki Bożej.

Maryja - dając swój płaszcz lub udzielając pod nim schronienia - uzna­je nas za swoje dzieci i niejako „legali­zuje” nasze dziecięctwo, mimo że jeste­śmy pełni grzechów i słabości. Wiemy, czym różni się życie prawowiernego dziedzica od nielegalnego potomka... Przez noszenie szkaplerza zapewniamy sobie dostęp do życia wiecznego.

Już najstarsza modlitwa Maryjna, „Pod Twoją obronę”, w swej oryginal­nej formie posiadała słowo „płaszcz”. Pierwsze pokolenia chrześcijan, ucie­kając się do Najświętszej Maryi Panny, chroniły się pod „płaszcz miłosierdzia” Maryi. Wołały: „Pod płaszcz miłosier­dzia Twego uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko!”.

Szkaplerz jest szatą Matki Najświęt­szej. Czy nie mówi nam on o znaczeniu oddania się pod opiekę Maryi i o war­tości naszego poświęcenia się Jej Nie­pokalanemu Sercu, o którym tak wiele słyszymy w objawieniach fatimskich? On będzie dla nas „schronieniem i dro­gą, która zaprowadzi nas do Boga” - tak mówiła Maryja w czerwcowym objawieniu w Fatimie. On będzie dla nas gwarancją Jej pomocy i opieki. On otworzy przed nami niebo!

Wizja dzieci rozpoczyna się od wskazania na rodzinę, by następnie ukazać bezmiar grzeszności współcze­snego świata, a na koniec ukazać jako ocalenie uciekanie się pod opiekę Ma­ryi. Czy można krócej streścić wielkie orędzie z Fatimy w postaci takiej, jak ukazuje je Bóg w naszym pokoleniu?

---