|
poprzez modyfikację innej głoski np. [i] lub [x'] - wymawiamy szeptem lekko przeciągając; w czasie wymowy należy stopniowo zbliżać siekacze;
w trakcie wymawiania przedłużonego s, należy umieścić czubek języka na dole jamy ustnej i cofać go od zębów w głąb jamy ustnej;
można czubek języka przycisnąć szpatułką lub płaskim końcem łyżeczki i lekko cofnąć;
|
|
|
|
łączenie głoski [-] z głoską [ś] [-ś], [-śa]
wymowa sylaby „ti” z przyciśniętym szpatułką czubkiem języka
|
|
można z pomocą szpatułki unieruchomić czubek języka na dnie jamy ustnej, polecając wymawianie sylaby „di”
|
|
wyjaśnić dziecku na czym polega ułożenie narządów artykulacyjnych przy prawidłowej wymowie głoski s ; pokazujemy układ warg, języka i zębów oraz wybrzmiewamy głoskę; proponujemy dziecku naśladowanie dźwięku;
zachęcić dziecko do naśladowania dźwięków naturalnych jak np. syczenie węża, gęsi, imitowania odgłosu powietrza spuszczanego z balona;
w czasie przedłużającego wymawiania f f f poleca się zbliżyć zęby górne i dolne i maksymalnie je odkryć, pokazać - ,,wyszczerzyć
|
|
można zachęcić także dziecko do przykładania dłoni do czubka głowy lub wymawiania [s] i [z] z zatkanymi uszami
wskazane są ćwiczenia słuchowe, które polegają na osłuchiwaniu dziecka z wymową długiego [s] przechodzącego w [z].
|
|
wymawiać krótko głoskę [t] z czubkiem języka ułożonym za dolnymi zębami, ze zbliżonymi siekaczami i cofniętymi kącikami ust;
łączyć w wymowie głoskę [t] i [s] . w wyniku szybkiej artykulacji ts powstaje głoska [c];
w przypadku tendencji do zmiękczania głoski, poleca się wymawianie [t] z czubkiem języka między zębami i mocne dmuchanie do przodu; stopniowo wycofuje się język za zęby;
|
|
przykładanie palców do szyi w okolicy krtani, przykładanie dłoni do czubka głowy, bądź zatykanie uszu podczas wypowiadania c i dz;
zachęca się do wymawiania [d] połączonego z wydłużonym [z], które stopniowo skracamy
|
|
długie wymawianie głoski [s] przy jednoczesnym podnoszeniu czubka języka do dziąseł;
przedłużone wymawianie głoski [cz]
terapeuta mówi: „Podnieś czubek języka do dziąseł, zbliż zęby, wysuń wargi i dmuchaj przez zęby.”
uczulanie miejsc artykulacyjnych szpatułką, zimną łyżeczką
terapeuta szpatułką unosi język dziecka do góry, dziecko dmucha w linii środkowej, a terapeuta przyciska policzki do zębów;
|
|
głośne wymawianie głoski [sz]
przedłużone wymawianie głoski [dż]
|
|
zwrócenie uwagi na prawidłowe ułożenie narządów artykulacyjnych
łączenie [T] z samogłoskami „u” „Tszu”, „o” „Tszo” do jak najkrótszej artykulacji
podniesienie czubka języka w okolice wałka dziąsłowego, znaczne zbliżenie zębów do siebie, zaokrąglenie ust i szybkie wymawianie „T”
ciche wymawianie głoski „dż”
szybkie wymawianie głosek „T” + „sz” przedłużona eksplozja głoski „T”, wargi zaokrąglone i wysunięte do przodu
|
|
głośne wymawianie głoski „cz”
szybkie wymawianie głosek „D” + „ż”
|
|
Ćwiczenia można rozpocząć od dmuchania, w czasie którego należy lekko przycisnąć palcem dolną wargę do dolnych zębów, aż do wytworzenia odpowiedniej szczeliny
ucząc wymowy głoski [f'], trzeba ja wymawiać : [fija] [fijo] [fije] [fiju] stopniowo skracając [j]
|
|
aby nauczyć dziecko dźwięcznego wymawiania głoski [v], rozpoczynamy ćwiczenia od przedłużonego wymawiania głoski [u]
dwoma palcami płaszczymy dolna wargę poprzez cofnięcie kącików ust, wówczas warga przylgnie do krawędzi górnych zębów
|
|
przytrzymujemy szpatułką przednią cześć języka w czasie powtarzania sylaby „da” , zwarcie które przy głosce „d” powinien wykonać przód języka ( z zębami górnymi) zostaje wykonane przez tylną część języka (z podniebieniem miękkim), gdyż przednia część języka została unieruchomiona za pomocą szpatułki;
przekształcenie spółgłoski nosowej „n” - w czasie powtarzania sylaby należy lekko popchać palcem lub szpatułką język ku tyłowi i równocześnie zacisnąć lekko skrzydełka nosa; w rezultacie powinno powstać lekkie „ da”
przekształcenie głoski n(nga) czyli tzw. n-tylnojęzykowe : zatkać palcami nos podczas artykulacji n(nga) które różni się od „g” tylko występowaniem rezonansu nosowego
|
|
wyjaśnienie dziecku na czym polega ułożenie narządów artykulacyjnych przy prawidłowej wymowie głoski /l/. Logopeda wypowiada głoskę /l/ w izolacji, wskazując na ruch języka z dołu do góry i zachęca dziecko do naśladowania
aby uzyskać prawidłową wymowę /l/ polecamy dziecku dotykanie czubkiem języka do górnego dziąsła i opuszczanie go w czasie wymawiania przedłużonego /a/.
innym sposobem uzyskania głoski/l/ jest lekkie podbijanie dłonią podbródka w czasie wymawiania /a/.
|
|
|
|
|
|
|