Wydział Metali Nieżelaznych
Kierunek: Metalurgia
Rok: IV
Temat: Przewodnictwo roztworów elektrolitów.
Wykonali:
Głogowski Adam
Marczewski Maciej
Cel ćwiczenia:
Wyznaczenie stałej naczyńka pomiarowego.
Doświadczalne wyznaczenie zależności przewodnictwa molowego od stężenia dla elektrolitów mocnych (HCl, NaCl, CH3COONa) oraz elektrolitu CH3COOH.
Wyznaczenie przewodnictwa granicznego dla kwasu octowego (CH3COOH).
Wyznaczenie wartości stopnia dysocjacji oraz stałej dysocjacji dla kwasu octowego.
Odczynniki:
Roztwory bazowe: 0.1 M HCl
M NaCl
M CH3COONa
M CH3COOH
Obliczenia potrzebne do sporządzenia elektrolitów o żądanym stężeniu:
1000 [cm3] - 0,1 [mol]
x [cm3] - 0,02[mol]
x = 200 [cm3]
1000 [cm3] - 0,1 [mol]
x [cm3] - 0,015 [mol]
x = 150 [cm3]
1000 [cm3] - 0,1 [mol]
x [cm3] - 0,01 [mol]
x = 100 [cm3]
1000 [cm3] - 0,1 [mol]
x [cm3] - 0,005 [mol]
x = 50 [cm3]
1000 [cm3] - 0,1 [mol]
x [cm3] - 0,001 [mol]
x = 10 [cm3]
1000 [cm3] - 0,1 [mol]
x [cm3] - 0,0005 [mol]
x = 5 [cm3]
Wykonanie ćwiczenia:
Sporządzić roztwory elektrolitów: HCl, NaCl, CH3COOH o stężeniach: 0,0005; 0,001; 0,005; 0,01; 0,015 oraz 0,02 M. Roztwory przygotować w kolbach miarowych przez rozcieńczenie odpowiedniej ilości roztworów bazowych w wodzie destylowanej. Dokonać stosownych obliczeń. Należy zwrócić uwagę na czystość naczyń. Przed przystąpieniem do pomiarów, kolby oraz naczyńko pomiarowe powinny być wielokrotnie przepłukane wodą destylowaną.
Przed przystąpieniem do pomiarów zmierzyć temperaturę roztworów. Wprowadzić jej wartość (w oC) do konduktometru w celu automatycznej kompensacji wpływu tej temperatury na mierzoną wielkość G.
Metodą cechowania, wyznaczyć stałą naczyńka. W tym celu przygotować 0,1 M roztwór KCl oraz zmierzyć jego przewodnictwo.
Zmierzyć przewodnictwo właściwe wody destylowanej oraz sporządzonych elektrolitów. Pomiary należy rozpocząć od roztworu najbardziej rozcieńczonego. Nie przemywać naczyńka wodą pomiędzy poszczególnymi pomiarami.
Uzyskane wyniki:
Rodzaj elektrolitu |
Stężenie molowe M |
Przewodnictwo elektrolitu zmierzone [mS] |
Temperatura elektrolitu T [oC] |
Przewodnictwo elektrolitu κ [mS] |
Przewodnictwo molowe elektrolitu Λ [mS*dm3/mol] |
Przewodnictwo G [mS] |
HCl |
0,0005 M |
0,506 |
20,1 |
0,477 |
954 |
0,229 |
|
0,001 M |
1,008 |
19,6 |
0,979 |
979 |
0,47 |
|
0,005 M |
5,95 |
19,7 |
5,921 |
1184,2 |
2,842 |
|
0,01 M |
11,13 |
19,7 |
11,101 |
1110,1 |
5,328 |
|
0,015 M |
18,02 |
19,9 |
17,991 |
1199,4 |
8,636 |
|
0,02 M |
21,2 |
19,8 |
21,171 |
1058,55 |
10,16 |
NaCl |
0,0005 M |
0,224 |
20,1 |
0,195 |
390 |
0,094 |
|
0,001 M |
0,225 |
20,0 |
0,196 |
196 |
0,094 |
|
0,005 M |
1,3 |
20,1 |
1,271 |
254,2 |
0,61 |
|
0,01 M |
2,37 |
19,7 |
2,341 |
234,1 |
1,124 |
|
0,015 M |
3,64 |
19,9 |
3,611 |
240,73 |
1,733 |
|
0,02 M |
4,57 |
19,9 |
4,541 |
227,05 |
2,18 |
CH3COONa |
0,0005 M |
0,0683 |
20,3 |
0,0393 |
78,6 |
0,0189 |
|
0,001 M |
0,0917 |
20,3 |
0,0627 |
62,7 |
0,0301 |
|
0,005 M |
0,436 |
20,3 |
0,407 |
81,4 |
0,195 |
|
0,01 M |
1,34 |
20,2 |
1,311 |
131,1 |
0,629 |
|
0,015 M |
1,377 |
20,2 |
1,348 |
89,87 |
0,647 |
|
0,02 M |
1,876 |
20,2 |
1,847 |
92,35 |
0,887 |
CH3COOH |
0,0005 M |
0,0545 |
22,1 |
0,0255 |
51 |
0,0122 |
|
0,001 M |
0,0932 |
22,3 |
0,0642 |
64,2 |
0,0308 |
|
0,005 M |
0,237 |
22,2 |
0,208 |
41,6 |
0,0998 |
|
0,01 M |
0,333 |
22,2 |
0,304 |
30,4 |
0,146 |
|
0,015 M |
0,416 |
22,1 |
0,387 |
25,8 |
0,186 |
|
0,02 M |
0,485 |
22,0 |
0,456 |
22,8 |
0,219 |
Woda destylowana |
|
0,029 |
22,4 |
|
|
|
Stała naczyńka pomiarowego k = 0,48
Zastosowane wzory:
κ = κmierzone - κH2O
Λ = κ/c
G = κ * k
Λ∞ (CH3COOH) = Λ∞ (HCl) + Λ∞ (CH3COONa) - Λ∞ (NaCl)
α = Λ(CH3COOH)/Λ∞(CH3COOH)
K = (α2*c(CH3COOH))/(1-α)
Wykresy:
Zależność Przewodnictwa molowego badanych elektrolitów (Λ [mS*dm3/mol]) w funkcji ich stężenia.
Wyniki obliczone dla CH3COOH:
Elektrolit |
Λ∞ [mS*dm3/mol] |
HCl |
0,9729 |
NaCl |
0,3104 |
CH3COONa |
0,0683 |
CH3COOH |
0,7308 |
Stężenie c [M] |
Λ [S*dm3/mol] |
Λ∞ [S*dm3/mol] |
Stopień dysocjacji α |
Stała równowagi K*10-6 |
lnK |
c0,5 |
0,0005 |
0,051 |
0,7308 |
0,0698 |
2,62 |
-12,8532 |
0,0223607 |
0,001 |
0,0642 |
0,7308 |
0,08785 |
8,46 |
-11,6801 |
0,0316228 |
0,005 |
0,0416 |
0,7308 |
0,0569 |
1,72 |
-10,9718 |
0,0707107 |
0,01 |
0,0304 |
0,7308 |
0,0416 |
0,181 |
-10,9221 |
0,1 |
0,015 |
0,0258 |
0,7308 |
0,0353 |
0,1938 |
-10,8513 |
0,1224745 |
0,02 |
0,0228 |
0,7308 |
0,0312 |
0,2009 |
-10,8151 |
0,1414214 |
Zależność stopnia dysocjacji kwasu octowego w funkcji pierwiastka z jego stężenia:
Zależność stopnia dysocjacji kwasu octowego w funkcji jego stężenia:
9. Wnioski:
Po wykonaniu ćwiczenia można stwierdzić, że wraz ze wzrostem stężenia elektrolitu jego przewodnictwo rośnie. Najwyższym przewodnictwem charakteryzuje się kwas solny, kolejno chlorek sodu, octan sodu oraz kwas octowy. W oparciu o te wyniki można zauważyć, że najwyższe przewodnictwo posiadają mocne kwasy, niższe sole mocnych kwasów i mocnych zasad, następnie sole słabych i kwasów mocnych zasad, a najniższe słabe kwasy.
Wyznaczony stopień dysocjacji jak i stała równowagi dla kwasu octowego wzrastały wraz ze zmniejszającym się stężeniem kwasu.
Przewodnictwo elektrolitu jest bardzo ważnym parametrem w procesie elektrolizy. Im wyższe przewodnictwo tym mniejszy opór i tym mniejsze straty energetyczne związane ze spadkiem napięcia w elektrolicie.
3