Święto pieczonego ziemniaka
1. Powitanie uczestników w taki sposób, aby wszyscy czuli się powitani. Osoby, których dotyczyło powitanie, podnoszą w górę ręce i wymachują „na znak powitania”.
Witam wszystkich, którzy przybyli do Krainy Pieczonego Ziemniaka, aby się wspólnie bawić.
Pozdrawiam tych, którzy:
- mają dobry humor, lubią się bawić, mają 6 lat, mają 5 lat, lubią jeść pieczone ziemniaki.
2. Nauka okrzyku:
Święto Ziemniaka dziś w przedszkolu mamy.
Bawiąc się radośnie na pieczone ziemniaki czekamy.
3. Teatrzyk „HISTORIA ZIEMNIAKÓW”- dzieci oglądają poszczególne sceny
z użyciem sylwet ruchomych (załącznik). Historia zawiera treści o wyprawie Kolumba,
o Indianach, którzy częstowali owocami i przodkami ziemniaków, o pieczeniu ziemniaków.
4. Zabawy taneczne prowadzone przez rytmików.
5. Zabawy zręcznościowe w grupach z wykorzystaniem ziemniaków.
I konkurencja
„Transporter ziemniaków” - podział grupy na 2 części. Ustawienie: tunel, w rozkroku, jedno dziecko za drugim. Dzieci podają sobie 3 ziemniaki, od przodu do tyłu, między nogami. Wygrywa ta drużyna, która jako pierwsza „przetransportuje” ziemniaki.
II konkurencja
„Kelnerzy” (Przenoszenie ziemniaków na tacy po 3).
III konkurencja
,,Zabawy w celowanie” -rzut ziemniakiem do ziemniaka, ustawionego na plastikowym koszu postawionym do góry dnem (kosz, ziemniak, dwa duże ziemniaki).
IV konkurencja
,,Gorący kartofelek”. Podział dzieci na 2 grupy. Ustawienie w dwóch kołach, w pewnych odstępach od siebie. Dzieci podają sobie z rąk do rąk kartofel. Każdy chwyta go mocno, ale próbuje się go pozbyć, oddając innej osobie. Wygrywa ta grupa, która jako pierwsza przemieści gorący kartofelek po obwodzie całego koła. Należy zwrócić uwagę, by dzieci nie opuszczały ziemniaka).
6. Zabawy taneczne prowadzone przez rytmików.
7. Degustacja pieczonych ziemniaków, gorąca herbata)
Załącznik nr 1
HISTORIA ZIEMNIAKA
/scenka z użyciem sylwet/
Scena 1.
Dawno, dawno temu, żeglarz imieniem Krzysztof Kolumb za zgodą króla Hiszpanii wypłynął na ocean, by poszukać nowej krótszej niż dotąd znana drogi do Indii. Wypłynął na jej poszukiwanie trzema statkami, które nazywano karawele. Wyprawa była ciężka - były groźne sztormy, wichury albo cisza morska, która nie poruszała żaglami i statki stały w miejscu. Zaczęło brakować żywności i świeżej wody. W końcu żeglarze zobaczyli ląd, na którym rosły palmy.
Scena2.
Statki dobiły do brzegu. Żeglarze ujrzeli tropikalną dżunglę i ludzi o czerwonej skórze, którzy z ukrycia przyglądali się przybyszom z daleka. Kolumb i jego żeglarze myśleli, że dotarli do Indii, tymczasem była to Ameryka Południowa. Ludzie nazwani przez żeglarzy Indianami podali przybyszom nieznane owoce. Były to bataty, pomidory, banany i inne dary tropikalnych lasów. Zwłaszcza smaczne były szare bulwy gotowane i pieczone w ogniu. Kolumb postanowił je zabrać i przywieźć z wyprawy.
Scena 3.
Po powrocie Kolumb i jego towarzysze udali się na dwór królewski. Kłaniając się parze królewskiej. Kolumb podarował im zamorskie owoce. - pomidory, banany i szare niepozorne bulwy -zwane batatami. Oznajmił wszystkim, że są bardzo smaczne, że można je gotować i piec, a rosną w ziemi. Król rozkazał wtedy, aby je zasadzić. Wkrótce wyrosły pięknie i pięknie zakwitły a potem w miejscu kwiatów pojawiły się małe zielone owocki. Kucharz przyrządził je na słodko i na ostro, lecz nie smakowały jednak gościom króla. Wtedy król rozkazał wszystkie rośliny wyrwać i spalić. W czasie palenia rozchodził się wkoło przyjemny zapach. Podczas uprzątania popiołu ktoś zauważył pachnące upieczone bulwy. Rozłamano je, spróbowano i okazało się, że są bardzo smaczne. Ponownie Król rozkazał je zasadzić i jeść tylko bulwy wykopane z ziemi - stąd ich teraźniejsza nazwa ziemniaki. Z Hiszpanii trafiły na stoły innych krajów, także do nas. Lubimy ziemniaki i nie wyobrażamy sobie bez nich życia.