Wnioski:
Kąt łamiący pryzmatu wyznaczony podczas doświadczenia wynosi 35,0º ± 0,2º
Wyniki stężeń roztworów:
Roztwór A: n = 1,47649 ± 0,01157; cw = 100%; co = 100%
Roztwór B: n = 1,41934 ± 0,01170; cw = 65%; co = 60%
Roztwór C: n = 1,34127 ± 0,01168; cw = 7%; co = 6%
Roztwór D: n = 1,36394 ± 0,01171; cw = 25%; co = 21%
Roztwór E: n = 1,40872 ± 0,01171; cw = 57%; co = 51%
Roztwór F: n = 1,33096 ± 0,01167; cw = 0%; co = 0%
Ćwiczenie pokazało mam zjawisko załamania światła monochromatycznego w pustym pryzmacie i w pryzmacie napełnionym pewną cieczą (roztworem gliceryny). Podczas doświadczenia zauważyliśmy, że bez względu na ustawienie pustego pryzmatu, punkt padania promienia lasera nie zmieniał swojej pozycji. Natomiast po napełnieniu pryzmatu gliceryną natychmiast następowało załamanie światła. Im stężenia wagowe roztworów są większe tym większa była odległość między punktem padania światła, a punktem załamania, co powodowało zmianę współczynnika załamania światła, i właśnie tę własność wykorzystaliśmy do ustalenia dokładnego składu substancji zawartych w badanych próbkach.