Bachtin – epos a powieść

• historycznie funkcjonują tylko wzorce powieści a nie kanon jako taki;

• jedyny rozwijający się gatunek wśród gatunków dawno obumarłych; inne gatunki tylko przystosowują się do nowych warunków; powieść tworzy się cały czas;

• powieść parodiuje kolejne gatunki, obnaża konwencjonalność ich form i języka;

• powieść gatunkie fabularnym, ale przeceiż istnieją powieści niefabularne; powieść jest wieloplanwa, ale są przecież i jednoplanowe; niby problemowa, ale są też czysto pisowe i dostarczające jedynie rozrywki; niby prozatorska, ale istnieją doskonałe powieści poetyckie;

• powieść – gatunek samokrytyczny;

• cechy wyróżniające powieść: stylistyczna trójwymiarowość- wielojęzyczność, podstawowa przemiana współrzędnych czasowych obrazu literackiego w powieść, maksymalny kontakt z teraźniejszością;

• epopeja zawsze była poematem o przeszłości;

• pamięć a nie poznanie siłą literatury dawnej;

• w świecie epiki niema miejsca na jakąkolwiek niedokończoność; absolutna skończoność i zamkniętość;

• w ludowym śmiechu należy szukać rzeczywistych, folklorystycznych korzeni powieści;

• w powieści punktem wyjścia jest rzeczywistość współczesna;

• wszystko co śmieszne, jest bliskie; śmiech ma moc zbliżania przedmiotu;

• powieść w nieustannym kontakcie z żywiołem teraźniejszości;

• powieść wykorzystuje kategorię niewiedzy,

• ludzie kształtują rózne sytuacje, a nie różne „prawdy”;

• powieść kształtowała się w procesie rozkładu epickiego dystansu;

• powieść ma charakter niekanoniczny;