1933

30 stycznia: Marszałek Paul von Hindenburg, prezydent Rzeszy, powołuje Adolfa Hitlera na kanclerza.

4 lutego: Dekret prezydencki o „ochronie narodu niemieckiego” ograniczający wolności religijne, wolność głoszenia poglądów i organizowania zebrań.

8 marca: Minister spraw wewnętrznych Rzeszy, Wilhelm Frick, zapowiada zakładanie obozów koncentracyjnych.

22 marca: Oficjalne otwarcie KL Dachau.

21-26 czerwca: „Krwawy tydzień” 91 osób, głównie z opozycji politycznej (partie lewicowe) są zamordowane przez bojówki SA i SS.

14 lipca: Zakaz funkcjonowania partii politycznych, jedyną partią pozostaje NSDAP. Dekret o nacjonalizacji mienia wrogów narodu niemieckiego.

1934

Lipiec: Reinhard Heydrich poddaje cenzurze prewencyjnej wszystkie publikacje dotyczące obozów.

2 sierpnia: Śmierć Hindenburga. Hitler staje się „Führerem i Kanclerzem Rzeszy”.

1935

Styczeń: Wolfgang Langhoff, publikuje w Szwajcarii po niemiecku książkę opisującą 13 miesięcy pobytu w niemieckich obozach koncentracyjnych.

15 maja: Członkowie SA są skazani na więzienie za złe praktyki względem więźniów KL Hohnstein. Kilka miesięcy później wszystkich tych SA ogarnia amnestia.

15 września: Reichstag przyjmuje jednomyślnie Ustawy norymberskie: prawo o „ochronie krwi i honoru narodu niemieckiego” i prawo o „obywatelstwie Rzeszy”. Żydzi zostają pozbawieni obywatelstwa.

18 października: Prawo o ochronie zdrowia dziedzicznego Narodu niemieckiego. Kampania propagandy przeciwko „istnieniom, które nie warto, by żyły”.

1936

6 czerwca: Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych przeciwko „cygańskiej pladze”.

16 czerwca: Utworzenie pierwszego obozu dla Romów w Marzahn, pod Berlinem.

1937

12 czerwca: Tajne rozporządzenie Reinharda Heidricha rozkazujące utrzymanie w odosobnieniu więźniów żydowskich, po ukończeniu czasu na który zostali skazani.

1938

12-13 marca: Anschluss. Początek internowania opozycji politycznej i elit żydowskich w Austrii.

1 czerwca: R. Heidrich rozkazuje policji kryminalnej (Kripo) zatrzymywanie „elementów aspołecznych” (żebraków, Romów, włóczęgi, prostytutki i sutenerów) oraz umieszczanie ich w obozach.

Jesień: Początek konstrukcji KL Ravensbrück przez komando z Sachsenhausen.

14 października: Hermann Göring ogłasza „arianizację dóbr żydowskich” i umieszczenie Żydów w obozach.

28 października: 17 000 Żydów polskich zostaje wyrzucone z Rzeszy.

1939

30 stycznia: Adolf Hitler w przemówieniu przed Reichstagiem, zapowiada „wyniszczenie żydowskiej rasy w Europie w przypadku wybuchu konfliktu ogólnoeuropejskiego”.

15 listopada: Początek deportacji 800 000 Polaków i 100 000 Żydów z Kraju Warty do Generalnym Gubernatorstwa.

17-19 grudnia: Pierwsze uśmiercanie gazem 540 chorych umysłowo w szpitalach w okupowanej Polsce w Kochanówku koło Łodzi, przy pomocy spalin samochodów ciężarowych (inne dane mówią o marcu 1940 r.).

1940

21 lutego: Heinrich Himmler podejmuje decyzję utworzenia obozu kwarantanny dla Polaków ze Śląska i Generalnym Gubernatorstwie w Auschwitz.

4 maja: Rudolf Höss, zastępca komendanta w Sachsenhausen, obejmuje komendanturę KL Auschwitz.

30 maja: Początek Akcji Francka mającej na celu „fizyczne wykończenie intelektualnych elit Polski przez masowe aresztowania i zamykania w obozach”.

14 czerwca: Pierwszy transport (Polaków) do Auschwitz (728 więźniów).

1941

Eugeniusz Niedojadło:

"Przed Bożym Narodzeniem 1941 roku esesmani ze zdwojoną czujnością obserwowali na bramie więźniów z aussenkomand, którzy w pracy poza obozem stykali się z cywilami i przemycali do obozu żywność i inne potrzebne przedmioty. Blokfuhrer wyłowił z wracającego komanda więźnia z dziwnie wydętym brzuchem. Kazał mu się rozpiąć, aby go zrewidować. Okazało się, że śmiałek usiłował przenieść do obozu żywego zająca, przyciśniętego paskiem od spodni. W czasie rewizji zając wyskoczył i zaczął uciekać. Esesmani rzucili się za nim w pościg, a więzień z żywnością ukrytą w obu rękawach płaszcza wszedł spokojnie do obozu. Inni, przemycający wtedy sporo żywności, też uszli cało".

6 czerwca: „Dekret o komisarzach” oznacza systematyczną egzekucję każdego komisarza Armii Czerwonej.

22 czerwca: Wehrmacht rozpoczyna operację Barbarossa – atak na Związek Radziecki. Einsatzgruppen rozpoczynają mordowanie komunistów, Żydów, partyzantów i Romów na terenie zdobytym na Związku Radzieckim.

31 lipca: Hermann Goering upoważnia Reinharda Heydricha by się zajął ostatecznym rozwiązaniem kwestii żydowskiej.

Sierpień: Heinrich Himmler wybiera komory gazowe, jako najskuteczniejszą z metod masowej eksterminacji.

Przełom sierpnia i września: Pierwsze próby uśmiercania masowego przy pomocy cyklonu B, wykonane na jeńcach sowieckich w Auschwitz.

Grudzień: Program BBC ujawniający eksterminację Żydów przez Trzecią Rzeszę.

1942

20 stycznia: Konferencja w Wannsee pod przewodnictwem R. Heydricha postanawia wdrożyć „ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej”. Realizacją ma się zająć Adolf Eichmann.

Lato: Wielkie deportacje do obozów zagłady Żydów z Chorwacji, Antwerpii, Francji itd.

5 października: Heinrich Himmler rozkazuje deportować wszystkich Żydów z obozów w Rzeszy do Auschwitz-Birkenau i innych obozów zagłady w Generalnym Gubernatorstwie.

16 grudnia: Dekret Himmlera nakazuje deportację Romów do Auschwitz-Birkenau.

1943

numery na lewym przedramieniu zaczęto tatuować w 1942/1943r 23 lutego: Wprowadzenie w Auschwitz polityki tatuaży – rozpoczęto w związku z dużą śmiertelnością i niemożnością identyfikacji zwłok

poza tym część więźniów ukrywała brak tatuażu malując sobie numer na przedramieniu ołówkiem kopiowym (Wiesław Kielar "Anus Mundi").

1944

Kwiecień-maj: Po zajęciu Węgier, pierwsze transporty Żydów węgierskich: 435 000 osób zostaje wysłanych do Auschwitz-Birkenau.

3 listopada: Ostatni transport Żydów dociera do Auschwitz.

26 listopada: Heinrich Himmler rozkazuje zniszczenie krematoriów Auschwitz-Birkenau.

1945

Zima-wiosna: marsze śmierci wyruszają z większości obozów przed zbliżającym się frontem.

27 stycznia: Armia Czerwona wkracza do Auschwitz-Birkenau.

30 kwietnia: Samobójstwo Adolfa Hitlera

8 maja: Kapitulacja III Rzeszy

23 maja: Samobójstwo Heinricha Himmlera.