Gęstość prądu w przewodniku definiuje się jako stosunek natężenia prądu do pola przekroju poprzecznego przewodnika:

Gdzie

I - natężenie prądu płynącego przez przewodnik,

S - pole przekroju poprzecznego przewodnika.

Natężenie prądu I można zdefiniować jako stosunek ilości ładunku elektrycznego, która przepływa przez przekrój poprzeczny przewodnika, do czasu w jakim ten przepływ następuje:

I = q / t ,

gdzie: I - oznacza natężenie, q - ładunek elektryczny, t - czas przepływu tego ładunku.

Jednostką natężenia prądu elektrycznego w układzie SI jest amper [1A = 1C/1s].

Prawo Ohma mówi, że natężenie prądu elektrycznego płynącego przez przewodnik jest wprost proporcjonalne do przyłożonego napięcia i odwrotnie proporcjonalne do oporu przewodnika:

I [A] = U[V]/R[Ω]

I prawo Kirchoffa głosi, że dla każdego węzła sieci suma algebraiczna prądów wpływających i wypływających jest równa zeru:

Σ I_α = 0.

Według przyjętej konwencji prądy wpływające do oczka sieci mają znak (+), wypływające zaś (-), zatem powyższe prawo można zapisać też w postaci:

I₁ - I₂ - I₃ + I₄ = 0,

gdzie: I₁ i I₄ oznaczają prądy wpływające do węzła, a I₂ i I₃ to prądy wypływające z węzła.

II prawo Kirchoffa mówi, że natężenia prądów płynących przez równolegle połączone oporniki są odwrotnie proporcjonalne do ich oporów:

I₁ R₁ = I₂ R₂ = I₃ R₃ ,

gdzie: I_α - oznaczają natężenia prądów płynących, R_α - równolegle połączone oporniki.

Oporniki połączone szeregowo:

I_c - natężenie prądu jest stale;

U_c = U₁ + U₂ +U₃ - napięcie całkowite jest równe sumie spadków napięć na poszczególnych opornikach;

R_c = R₁ + R₂ +R₃ - opór wyjściowy jest sumą poszczególnych oporów.

Z kolei odwrotność przewodnictwa, czyli stosunek napięcia do natężenia prądu jest określany mianem oporu elektrycznego. Jest on oznaczany literą R  (bo inne jego określenie to rezystancja).  
W takim układzie „wzór na prawo Ohma” (przypominam, że sam wzór nie wyraża jeszcze prawidłowo tego prawa) ma postać:

R - opór elektryczny (w omach - Ω )
I  - natężenie prądu (w układzie SI w amperach – A)
U - napięcie między końcami przewodnika (w układzie SI w woltach – V)

Rezystancja (opór elektryczny, opór czynny, oporność^[1], oporność czynna) – wielkość charakteryzująca relacje między napięciem a natężeniem prądu elektrycznego w obwodach prądu stałego. W obwodach prądu przemiennego rezystancją nazywa się część rzeczywistą zespolonej impedancji.

Zwyczajowo rezystancję oznacza się często symbolem R. Jednostką rezystancji w układzie SI jest om, którego symbolem jest Ω.

Rezystancja zdefiniowana jest wzorem